Για την ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ που θέλουμε

Γιατί είμαστε στη ΛΑΕ

Είμαστε στη ΛΑΕ γιατί μας ενώνει ένα κοινό πολιτικό πρόταγμα, ο μέχρι τέλους αντιμνημονιακός αγώνας και η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός πειστικού και ρεαλιστικού  σχεδίου διεξόδου για τη χώρα και το λαό. Επίσης γιατί πιστεύουμε ότι η ΛΑΕ οφείλει να συμβάλει στην αναγκαία ανασύνθεση της αριστεράς προκειμένου να καταστεί δύναμη πραγματικά χρήσιμη για το λαό και τη χώρα.

Για την πολιτική κατάσταση

Το ειδικό καθεστώς δημοσιονομικής επιβολής και νέο-αποικιοποίησης που έχει επιβληθεί στη χώρα από το 2010, συνεχίζεται με αυξανόμενη ένταση. Η κρίση απλώνει και βαθαίνει σε όλους τους τομείς. Ήδη, η ζημιά που έχει γίνει σε κάποιους
από αυτούς ενδεχομένως να είναι μη-αναστρέψιμη. Το τρίτο μνημόνιο, όπως και τα προηγούμενα δύο, φέρνει πολλές και πολύπλευρες ανατροπές στην οικονομία, την κοινωνία, τη χώρα. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση περνάει μέτρα που αφορούν σε κάθε τομέα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και μάλιστα, με ταχύτατο ρυθμό. Μέτρα που σε άλλες περιόδους χωρίς αμφιβολία θα είχαν προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις. Είναι καταφανές ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει υπολογίσιμο αντίπαλο, ούτε εντός του κοινοβουλίου (μνημονιακά κόμματα, η ΝΔ σε κρίση), ούτε εκτός (συνδικάτα – ΓΣΕΕ με ηγεσία ανοιχτά ξεπουλημένη). Αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι για το επόμενο διάστημα, η ήττα θα εμπεδωθεί και η ανάκαμψη θα είναι πολύ δύσκολη.

Για την κατάσταση στην κοινωνία και την αριστερά

Το δόγμα ΤΙΝΑ έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την κοινωνία. Ο κόσμος έχει έντονα τα στοιχεία της απογοήτευσης, της παραίτησης και της σύγχυσης. Από την άλλη, τα κινήματα δεν έχουν βρει ακόμη τον βηματισμό τους μετά από μια μεγάλη περίοδο όπου καλλιεργήθηκε η πολιτική ανάθεση -μέσω των εκλογών- και ιδιαίτερα μετά την ήττα του ΟΧΙ και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, από τους ίδιους που έλεγαν ότι θα το καταργήσουν. Η κατάσταση αυτή  δε θα αλλάξει μέχρις ότου ο κόσμος να πιστέψει ξανά σε κάτι και μάλιστα, κάτι εφικτό και άμεσο.

Η Αριστερά έρχεται μετά από μια ήττα όχι μόνο εκλογική (ΛΑΕ), αλλά και πολιτική (το σύνολο της Αριστεράς) γιατί δεν κατόρθωσε να πείσει για μια ρεαλιστική και αξιόπιστη διέξοδο απέναντι στα μνημόνια και τη λιτότητα, για την ακρίβεια δεν κατόρθωσε να συσπειρώσει στις τάξεις της το τεράστιο κύμα του μεγαλειώδους ΟΧΙ. Η ήττα, αγγίζει τα όρια της ιδεολογικής ήττας -όσο ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να περνάει μέτρα στο όνομα της κυβέρνησης της Αριστεράς-. Η απαξίωση της Αριστεράς, μαζί με την αδυναμία προβολής ενός ολοκληρωμένου εναλλακτικού σχεδίου, είναι ένας καταστροφικός συνδυασμός. Προς αυτήν την κατεύθυνση συμβάλλουν και η έλλειψη οργανωμένης συγκρότησης σε συνδυασμό με τα ανεπαρκή πολιτικά αντανακλαστικά, όπως επίσης και η πολιτική ένδεια που εμποδίζει τον χώρο της αριστεράς να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις και απαιτήσεις.  Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα την περιορισμένη δυναμική της τόσο στο πολιτικό όσο και στο πρακτικό-κινηματικό επίπεδο. Η αποδοχή/κατανόηση της υποκειμενικής και αντικειμενικής κατάστασης κρίνεται απαραίτητη προϋπόθεση για την αναζήτηση νέων εργαλείων πολιτικής επικοινωνίας και σύνδεσης με την κοινωνία.

Η κατάσταση στη ΛΑΕ

Ιδιαίτερα η ΛΑΕ βιώνει μια διπλή απαξίωση. Αφενός την απαξίωση της Αριστεράς εν γένει και αφετέρου την απαξίωση των στελεχών των προερχομένων από τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτών κυρίως από οργανωμένες τάσεις). Γενικά μιλώντας, ο κόσμος εκτιμά την έντιμη στάση της καταψήφισης του Μνημονίου, ταυτόχρονα όμως έχει απαξιώσει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γιατί συμμετείχαν σε αυτόν. Η απαξίωση αυτή άπτεται τόσο του χρόνου αποχώρησης, όσο και των πράξεων τους κατά τη διάρκεια της παραμονής. Η εκλογική ήττα, σε συνδυασμό με την απαξίωση και την πολιτική ένδεια, δεν τοποθετεί τη ΛΑΕ απλά στο σημείο μηδέν, αλλά δυστυχώς, σε σημείο αρκετά κάτω από το μηδέν. Προκειμένου να ξεπεραστεί η απαξίωση και να κατακτηθεί η πολιτική αξιοπιστία, ζητάμε επιτακτικά ουσιαστική δημόσια αυτοκριτική για το παρελθόν και έναν ξεκάθαρο δημόσιο και ανοιχτό λόγο για την περίοδο του κυβερνητικού 7μήνου και της διαπραγμάτευσης, ώστε αφενός να ενημερωθεί η κοινωνία και αφετέρου να μας εμπιστευτεί ξανά. Είναι απαραίτητο να φωτιστεί η θολή αυτή περίοδος και κυρίως τα γεγονότα που μας έφτασαν στην ψήφιση του 3ου μνημονίου, προκειμένου να αποφευχθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον. Θεωρούμε αυτά σαν αναγκαία υποκειμενικά στοιχεία για την ευόδωση των προσπαθειών σε πολιτικό και οργανωτικό.

Τί ΛΑΕ θέλουμε

Η ΛΑΕ δημιουργήθηκε «από τα πάνω» βεβιασμένα και επιτακτικά μέσα σε λίγες μέρες σαν ένας μετωπικός πολιτικός φορέας. Το κεντρικό προγραμματικό σημείο διαφοροποίησης του από το ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ξεκάθαρη θέση για την έξοδο της χώρας από ευρωζώνη ως απαραίτητο όρο κατάργησης των  μνημονίων και άρσης της λιτότητας. Θα έλεγε κανείς ειρωνικά πως ότι δεν κατάφεραν οι ηγεσίες της αριστεράς στα 5 χρόνια μνημονίου, προκειμένου να φτιαχτεί ο αναγκαίος αντιμνημονιακός - αντι-ευρώ πολιτικός φορέας, το κατάφερε ο Τσίπρας με την ψήφιση του μνημονίου και την προκήρυξη των εκλογών. Ωστόσο, οι οργανώσεις και οι αριστεροί αγωνιστές που συναντιούνται στη ΛΑΕ, προέρχονται από διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα και εκ των πραγμάτων έχουν διαφορετικές πολιτικές θέσεις στα διάφορα πολιτικά ζητήματα. Επειδή εκτιμούμε ότι αυτά τα ζητήματα δύσκολα θα ξεκαθαρίσουν άμεσα, προτείνουμε στην παρούσα φάση, η ΛΑΕ να μην σχηματιστεί ως κομματικός φορέας, αλλά σαν πολιτικό μέτωπο οργανώσεων και αγωνιστών της Αριστεράς. Αργότερα, εφόσον οι πολιτικές θέσεις δοκιμαστούν στην κοινωνία και υπάρξουν διαδικασίες σύγκλισης, τότε να υπάρξει διαδικασία κομματικής συγκρότησης.

Ο αριθμητικός συσχετισμός εντός ΛΑΕ υπέρ του πρώην Α.Ρ. του ΣΥΡΙΖΑ και η σχεδόν μονομερής δημόσια εκπροσώπηση προεκλογικά από στελέχη του πρώην Α.Ρ., στάθηκαν η αφορμή ώστε να αποδοθεί στη ΛΑΕ ο χαρακτηρισμός «η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ» ή «το κόμμα του Λαφαζάνη». Αυτή η εικόνα που έχει εμπεδωθεί προεκλογικά, δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Αν όντως θέλουμε να αλλάξει, δε φτάνουν μόνο οι επικλήσεις, αλλά ουσιαστικά μέτρα, όπως: πραγματικά πλουραλιστική δημόσια εκπροσώπηση, συμμετοχή όλων των τάσεων και ρευμάτων σε πολιτικά-συμβούλια, τοπικές γραμματείες-συντονιστικά, γραφεία τύπου. Η ΛΑΕ, για να μην είναι ένα αρχηγικό κόμμα, χρειάζεται να το δείχνει κιόλας με συλλογική καθοδήγηση και εκπροσώπηση, κεντρικά και τοπικά, όπου είναι δυνατόν. Το νέο σχήμα της ΛΑΕ θα πετύχει μόνο αν στηριχτεί σε δημοκρατική βάση από τα κάτω, ανοιχτό στην κοινωνία, χωρίς αρχηγισμούς, παραγοντισμούς, φραξιονισμούς. Στη δημόσια εκπροσώπηση της ΛΑΕ δεν έχουν τόσο σημασία τα πρόσωπα, όσο ο πολιτικός λόγος, ο οποίος θα πρέπει να βασίζεται πάνω σε κοινές αποφάσεις και στην κοινή πολιτική γραμμή. Η συνέπεια αυτή στον δημόσιο λόγο κρίνεται απαραίτητη ώστε η ΛΑΕ να πείσει ότι είναι ένας αξιόπιστος φορέας με σοβαρές πολιτικές αντιλήψεις και προτάσεις.

Η ΛΑΕ, όντας το νέο, για να μην αποτελέσει ένα κακέκτυπο του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα εσωτερικής δημοκρατίας, χρειάζεται να εγκαταλείψει συνήθειες και πρακτικές του παλιού. Πιστεύουμε ότι όντως χρειάζεται να μάθουμε από τον Συριζα, από τα καλά του, αλλά και από τα κακά του. Ο μετωπικός πολιτικός φορέας διαφορετικών ρευμάτων και οργανώσεων κατάφερε να αγκαλιάσει την κοινωνία. Αντίθετα, η μετέπειτα αυτονόμηση της ηγετικής ομάδας και η εγκατάλειψη των συνεδριακών αποφάσεων, την απομάκρυνε. Χρειάζεται μια άλλου τύπου εσωτερική δημοκρατία, με τοπικές οργανώσεις που θα έχουν ενεργό ρόλο και άποψη στις κεντρικές αποφάσεις, με εσωτερικά δημοψηφίσματα και ψηφοφορίες για καθοριστικά ζητήματα και με πολιτικές πρωτοβουλίες που μπορούν να πάρουν τα ίδια τα μέλη. Με οριζόντια επικοινωνία μελών μέσω ομάδων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου –όχι μόνο τοπικά, αλλά και διατοπικά- και άλλων οριζόντιων διαδικασιών για ανταλλαγή απόψεων, ιδεών, καλών πρακτικών (π.χ. νεολαία, εργατικό, κτλ)

Το ζήτημα της δημοκρατίας ωστόσο δεν είναι οργανωτικό. Είναι βαθιά πολιτικό. Η ΛΑΕ χρειάζεται μέλη με ισχυρή πολιτικοποίηση και πολιτική συνείδηση, μέλη υπό διαρκή πολιτική επαγρύπνηση και ενημέρωση, μέλη σε συνεχή ανταλλαγή απόψεων. Ο κόσμος πλέον δεν πείθεται εύκολα, κρατάει μικρό καλάθι, δεν εμπιστεύεται κανέναν. Ο ρηχός αντιμνημονιακός λόγος της προηγούμενης περιόδου δεν περνάει. Χρειάζεται αιχμηρό πολιτικό λόγο, δομημένο, με επιχειρήματα και προσιτά διατυπωμένο. Και κυρίως είναι αναγκαίο να ακούσουμε ή και να αφουγκραστούμε τον κόσμο και προπάντων, να μην υποτιμούμε αυτό που έχει να πει. Στη λογική αυτή θα πρέπει να αναληφθεί πρωτοβουλία για τη σύσταση επιτροπής που θα αναλάβει τη συγγραφή πολιτικών κειμένων που θα υποστηρίζουν την κίνηση των οργανώσεων, πάνω στα μέτωπα της περιόδου. Κάθε μέλος της ΛΑΕ πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζει τις βασικές πολιτικές και προγραμματικές της θέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουμε προς την συνδιάσκεψη να αποφασίσει –να ενθαρρύνει και να στηρίξει- τις τοπικές οργανώσεις στη διοργάνωση κύκλων συζητήσεων με θέματα: 1.ευρώ-ευρωζώνη-Ε.Ε., 2. Χρέος 3. Εθνικοποίηση τραπεζών και πλουτοπαραγωγικών πηγών 4. Φασισμός και Χ.Α. 5. Πραγματική Δημοκρατία και πρακτική λειτουργία της, καθώς και άλλα ζητήματα ευρύτερου πολιτικού περιεχομένου. Τα παραπάνω θέματα κρίνονται καθοριστικά στη διαμόρφωση της πολιτικής φυσιογνωμίας και του προγράμματος της ΛΑΕ.

Η δομική ανεργία μαζί με την μετανάστευση δημιουργούν ένα θανάσιμα δηλητηριώδες κοκτέιλ για το μέλλον της χώρας και του λαού της, κυρίως της νεολαίας. Η πολιτική στάση των νέων ανθρώπων το επόμενο διάστημα θα κρίνει εν πολλοίς τις πολιτικές εξελίξεις. Το αν η νεολαία θα βγει στο προσκήνιο, όπως με το άρθρο 16 το 2007, με τον θάνατο του Αλέξη το 2008 ή με το δημοψήφισμα του Ιουλίου, διεκδικώντας αγωνιστικά ένα καλύτερο μέλλον ή θα μείνει «ανάμεσα στους τοίχους» της μη πρόσβασης στην εκπαίδευση, της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης ή ακόμη χειρότερα, θα ενσωματωθεί στην τιμωρητική ρητορική της Χ.Α, θα εξαρτηθεί και από το τί θα καταφέρει καί η ΛΑΕ σαν δύναμη οργάνωσης της νεολαίας. Βασικός στόχος είναι να απευθυνθούμε στη νεολαία, να απευθυνθούμε όμως με σοβαρούς όρους, δηλαδή πρωτίστως με σχέδιο και φυσικά με σωστούς και αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας. Να δοθεί μάχη ώστε η ΛΑΕ να καθιερωθεί το επόμενο διάστημα ως η κύρια πολιτική δύναμη απεύθυνσης στη νεολαία. Προτείνουμε νέα πρόσωπα στο προσκήνιο, όχι μόνο ηλικιακά αλλά και πολιτικά, νέους τρόπους νεανικούς και μαχητικούς. Ιστοσελίδα «φρέσκια», αντιμνημονιακή – νεανική – διεισδυτική. Επιπλέον, καλό είναι να υιοθετηθούν και άλλες μέθοδοι προσέγγισης της νεολαίας, ώστε να παίξει κεντρικού ρόλου στις πολιτικές εξελίξεις καθώς και ευκαιρίες ενεργού δράσης και συμμετοχής μέσω της αξιοποίησης των δυνατοτήτων της, π.χ. έκδοση διαδικτυακού πολιτικού περιοδικού νεολαίας, νεανική ιστοσελίδα, κλπ.

Για τα κοινωνικά μέτωπα της περιόδου

Η κυβέρνηση περνάει μέτρα έχοντας το μαστίγιο των capital controls και το καρότο των δόσεων και ανοίγει όλα τα ζητήματα. Ασφαλιστικό, εργασιακά, υπερφορολόγηση, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου-ιδιωτικοποιήσεις, έξαρση προσφυγικού, ανεργία. Δεν έχουμε τις δυνάμεις να τα ανοίξουμε όλα, γι’ αυτό χρειάζεται συγκέντρωση δύναμης σε 3-4 ζητήματα που αγγίζουν άμεσα την καθημερινότητα των ανθρώπων, όπως πλειστηριασμοί, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, νεολαία – ανεργία – εργασιακές σχέσεις, τα οποία θα κάνουμε σημαία του αγώνα μας. Χρειάζεται επιμέρους σχέδιο για το καθένα και ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρέμβασης ώστε να αποφευχθούν οι μερικές-διασπασμένες-ασυντόνιστες κινητοποιήσεις, με κεντρικό στόχο τον συντονισμό όλων σε ένα ενιαίο μέτωπο, με αντιμνημονιακό-αντιιμπεριαλιστικό-αντινεοφιλελεύθερο χαρακτήρα, απέναντι σε κυβέρνηση-δανειστές-ευρώ-ΕΕ. Η ΛΑΕ δεν πρέπει μόνο να στηρίξει τα υπάρχοντα κινήματα  πράγμα αυτονόητο, αλλά και να τα δημιουργήσει όπου δεν υπάρχουν

Για την κοινή δράση της Αριστεράς

Οι υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις βιώνουν και αυτές την πολιτική ήττα της Αριστεράς (Ανταρσύα, ΚΚΕ),  αλλά και τις επιμέρους πολιτικές επιλογές των ηγεσιών τους (ΚΚΕ), ωστόσο υπάρχουν μικρές ή μεγαλύτερες διεργασίες που δημιουργούν αχτίδες ελπίδας στην ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου. Την ίδια στιγμή που απευθύνουμε ένα διαρκές και γνήσιο κάλεσμα στην αριστερά για κοινή δράση, την ίδια στιγμή ασκούμε κριτική για τις επιλογές του ΚΚΕ που δεν καλεί στην δημιουργία ενός πλατύ μετώπου και ενδιαφέρεται μόνο για τη κομματική του συγκρότηση, αλλά και στην Ανταρσύα, που εμμένει σε μια πολιτική «του πόλου επαναστατικής Αριστεράς», την ίδια στιγμή που δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ωστόσο, κάνουμε διαρκή προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου «από τα κάτω» στα κινήματα ενάντια στο ξεπούλημα των λιμανιών και των αεροδρομίων, ενάντια στις κατασχέσεις κατοικιών και όπου αλλού συνευρεθούμε με αγωνιστές και οργανωμένες δυνάμεις της αριστεράς. Η ΛΑΕ καλείται να παίξει το ρόλο συνδετικής κόλας, που θα ενώσει διαφορετικές δυνάμεις της αριστεράς και ανένταχτους αγωνιστές σε μία μεγάλη συμμαχία ανατροπής. Γιατί αν δε γίνει αυτό, θα μιλάμε όντως για τη συγκρότηση ενός ακόμη κόμματος της Αριστεράς και όχι για ένα ευρύτερο, λαϊκό, αντιμνημονιακό μέτωπο, το οποίο κατά τη γνώμη μας είναι το ζητούμενο. Παράλληλα, δεν απευθυνόμαστε μόνο στην αριστερά, αλλά και σε όλον τον αντιμνημονιακό κόσμο.

Για τον ιμπεριαλισμό, την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ

Οι τελευταίες εξελίξεις στη Συρία (ένταση του πολέμου, κατακόρυφη αύξηση προσφυγικών ροών), αλλά και οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι που είναι αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, απότοκό της οποίας είναι ο ISIS  -η πιο αποκρουστική και φασίζουσα μορφή του ισλαμικού φονταμενταλισμού- πρακτικά σημαίνουν μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στη Συρία, κλείσιμο συνόρων στους πρόσφυγες, καλλιέργεια ξενοφοβίας και ισλαμοφοβίας, ακόμα μεγαλύτερη περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας. Τα ακροδεξιά, εθνικιστικά και νεοφασιστικά κόμματα της Ευρώπης τρίβουν τα χέρια τους. Η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μια φυλακή, για ευρωπαίους και μη, όπου θα καταργηθεί σταδιακά κάθε έννοια δημοκρατίας, κοινωνικών δικαιωμάτων και θα κυριαρχεί ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι, η καταστολή και καταπίεση, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η θλίψη μας για τους αθώους Γάλλους πολίτες και όλα τα θύματα που έχασαν τη ζωή τους θα πρέπει να γίνει αποφασιστικός αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, ενάντια στις πολιτικές που γεννούν την τρομοκρατία. Να μην αφήσουμε την ξενοφοβία και το φασισμό να κερδίσουν κι άλλο έδαφος. Να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες με κάθε τρόπο και κυρίως, απαιτώντας να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί στη Συρία. Να υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία απαιτώντας να μείνει η χώρα έξω από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για την περιοχή, κόντρα και στις κυβερνητικές επιλογές που ευθυγραμμίζουν τη χώρα με το νέο στρατηγικό δόγμα της αμερικανοϊσραηλινής συμμαχίας. Να αντιπαλέψουμε αυτού του είδους την τρομοκρατία, αντιπαλεύοντας τις αιτίες που την εκτρέφουν.

Οι πολιτικές θέσεις της ΛΑΕ σχετικά με τη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. μοιάζουν περισσότερο να ισορροπούν μεταξύ των διαφορετικών ιδεολογικών ρευμάτων, παρά να απαντούν με σαφήνεια στην διεθνή κατάσταση της κρίσης και των εντεινόμενων ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και κυρίως δεν απαντούν στο θεμελιώδες ερώτημα που βάζει ο κόσμος, όχι μόνο στα ζητήματα της ευρωζώνης και της ΕΕ, αλλά και σε αυτό της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ: «Έξω από αυτά, αλλά με ποιους; Μετά τι;». Στο ερώτημα αυτό δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής μια πειστική απάντηση και εκτιμούμε ότι όσο αυτή καθυστερεί, θα εμπεδώνεται στον κόσμο η λογική της μη ύπαρξης εναλλακτικής.

Για το πρόγραμμα

Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση η τεράστια αναγκαιότητα ενός αντιμνημονιακού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου που θα αγωνιστεί υπέρ ενός ρεαλιστικού και πειστικού σχεδίου διεξόδου για τη χωρά και το λαό. Ωστόσο το μέτωπο αυτό πρέπει να κινηθεί γύρω από ένα εμπεριστατωμένο αναλυτικό οικονομικοπολιτικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα της ΛΑΕ, έτσι όπως καθορίστηκε προεκλογικά, θεωρούμε ότι είναι υπό διαμόρφωση και σε αυτό χρειάζεται –ενεργά πλέον- να συνεισφέρουν όχι μόνο οικονομολόγοι και άνθρωποι της πολιτικής, άλλα άνθρωποι με εξειδικευμένες γνώσεις, επιστήμονες, νέοι αλλά και άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Το ζητούμενο είναι το πρόγραμμα να ζυμωθεί στον κόσμο,  μέσα στα κινήματα, στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στα σχολεία και τις σχολές. Χρειάζεται να υπάρξει σχέδιο και τρόποι διαβούλευσης του προγράμματος με την κοινωνία. Στη διαδικασία αυτή η σχέση ΛΑΕ-κοινωνίας θα είναι αμφίδρομη. Η πρόταση μας για την διαδικασία συνολικής διαμόρφωσης του προγράμματος περιλαμβάνει τρία (3) στάδια: 1. Καθορισμός των κεντρικών προγραμματικών αξόνων σε συνεδριακού τύπου διαδικασία 2. Διαβούλευση με σκοπό τη συν-διαμόρφωση του κεντρικού πολιτικού προγράμματος με προσωπικότητες, επιστήμονες, πανεπιστημιακούς, ομάδες εργασίας, της αριστεράς και όχι μόνο, που ασχολήθηκαν με τα ζητήματα αυτά την προηγούμενη περίοδο και 3. Διεξαγωγή ειδικών θεματικών συζητήσεων ανά περιοχή, με τους επιστημονικούς, επαγγελματικούς, κτλ κλάδους που έχουν να προσφέρουν και να συμβάλουν στην ολοκλήρωση του προγράμματος, κυρίως της «τεχνοκρατικής» πλευράς του.

Αν ο καθορισμός των προγραμματικών αξόνων γίνει στη βάση της εσωτερικής πλειοψηφίας της ΛΑΕ, τότε θεωρούμε απαραίτητο στοιχείο να υπάρξει πρόβλεψη για τη δημιουργία εναλλακτικού πολιτικού προγράμματος -plan b, το οποίο προφανώς θα εκφράζει την μειοψηφία- σε περίπτωση αποτυχίας του πρώτου. Το plan a και plan b θα είναι το ολοκληρωμένο πολιτικό πρόγραμμα για το οποίο θα κληθεί ο λαός  να αγωνιστεί, να ψηφίσει και να εφαρμόσει.

Τα μέλη της ΛΑΕ Καβάλας:

Δήμος Κωνσταντίνος

Ζιώρη Όλγα

Καρακούσης Πλουμής (Μάκης)

Κοσμίδου Ανθή

Λεονταράκης Πάνος

Μηλιάδου Ανθή

Οικονόμου Νίκος

Στεργιοπούλου Ελένη

Φιλιππίδου Σοφία

Χριστοφορίδου Στέλα