Η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία, υπήρξε ένα «μεγάλο γεγονός», που θα έχει σημαντικές οικονομικές, πολιτικές, γεωπολιτικές συνέπειες. Ο κόσμος μετά τις 24 Φλεβάρη γίνεται ένας διαφορετικός, ένας πολύ πιο επικίνδυνος τόπος.
Η Αριστερά, διεθνώς, τοποθετήθηκε σύντομα και στη μεγάλη πλειοψηφία της καταδικάζει απερίφραστα την εισβολή. Ακόμα και κόμματα και οργανώσεις που στην ιστορική τους διαδρομή είχαν στενές σχέσεις με την ΕΣΣΔ, κάνοντας σήμερα τη διάκριση με τη Ρωσία του Πούτιν, δεν είχαν δυσκολία να τοποθετηθούν.
Η «Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Κοινής Δράσης», επί τρεις περίπου εβδομάδες μετά την εισβολή, παρέμεινε συλλογικά σιωπηλή. Ήταν μια ένδειξη για το πρόβλημα που υπέβοσκε.
Στη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής της «Πρωτοβουλίας» (που συγκλήθηκε στις 14/3) προτείναμε μια πολιτική στάση που θα στηριζόταν σε δύο άξονες:
1. Τη σαφή καταδίκη της ρωσικής εισβολής, το αίτημα για την άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από το ουκρανικό έδαφος, την απαίτηση για άμεση ειρήνη.
2. Τη σαφή καταδίκη των ευθυνών της ηγεσίας του στρατοπέδου της Δύσης, των ΗΠΑ και της ΕΕ, την καταδίκη των ευθυνών της κυβέρνησης Μητσοτάκη που ευθυγραμμίζεται απολύτως με το ΝΑΤΟ, τα αιτήματα να κλείσουν οι βάσεις, να καταγγελθούν οι εξοπλισμοί, να προωθηθεί μια συνολική πολιτική ρήξης απέναντι στον ευρωατλαντισμό.
Κατά πλειοψηφία (παρότι γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε διαφορετικές ευαισθησίες και διακυμάνσεις...) οι δυνάμεις που συμμετέχουν στην «Πρωτοβουλία» ενέκριναν μια πολιτική που υποβαθμίζει τη σημασία της ρωσικής εισβολής και τις ευθύνες του καθεστώτος Πούτιν. Αυτή η επιλογή είναι, κατά τη γνώμη μας, αναντίστοιχη με τις πραγματικές εξελίξεις, ενώ καταλήγει να υπονομεύει και την αξιοπιστία της αναγκαίας αντινατοϊκής αιχμής.
Στο διαβόητο διάγγελμα ανακοίνωσης της εισβολής, ο Πούτιν αισθάνθηκε την υποχρέωση να επιτεθεί στην παράδοση του Λένιν, ειδικά στη θέση για το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, όπως και στην ανειρήνευτη αντίθεσή του στο μεγαλορώσικο σοβινισμό. Θεωρούμε ότι μια άλλη θέση του Λένιν, που διαμορφώθηκε στις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αποκτά σήμερα μεγάλη αξία για την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της: Μπροστά σε μια σύγκρουση μεταξύ «χορτάτων» και «πεινασμένων» ιμπεριαλιστών, έχει καθοριστική σημασία η διατήρηση της απόλυτης ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς απέναντι και στα δύο συγκρουόμενα στρατόπεδα.
Για τους παραπάνω λόγους δεν υπογράψαμε και δεν συμμεριζόμαστε την τελική ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας» σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Παραμένουμε υποστηρικτές της μετωπικής τακτικής μέσα στη ριζοσπαστική/αντικαπιταλιστική Αριστερά. Όμως γνωρίζουμε ότι η «Πρωτοβουλία» βγαίνει τραυματισμένη μετά από τη δοκιμασία να διαμορφώσει μια γραμμή απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που θα μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της «Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Κοινής Δράσης»:
Γιώργος Σαπουνάς (εκ μέρους της ΑΠΟ)
Μαρία Μπόλαρη και Αντώνης Νταβανέλος (εκ μέρους της ΔΕΑ)
