Πέρα από την πρόσφατη επίσκεψη του νέου Ελληνα υπουργού Αμύνης στο Κάιρο, που έδειξε αν μη τι άλλο τον «ρεαλισμό» της... αριστεροδεξιάς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛΛ. ως προς τις επαφές με τους Αιγύπτιους στρατοκράτες, ήρθε πριν από λίγες μέρες η επίσημη επίσκεψη του Αλ Σίσι στην καρδιά της Ευρώπης, το Βερολίνο, να μας θυμίσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την επιλεκτική ευελιξία των ισχυρών της γης απέναντι σε έννοιες όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα –έννοιες που λιώνουν σαν το κερί μπροστά στη φλόγα των οργανωμένων συμφερόντων.
Λίγες επαναστάσεις προδόθηκαν τόσο γρήγορα και τόσο ολοκληρωτικά, όσο η αιγυπτιακή λαϊκή εξέγερση της πλατείας Ταχρίρ, που έριξε πριν από τέσσερα χρόνια τη χούντα του Χόσνι Μουμπάρακ, μόνο και μόνο για να τη δει να ανασταίνεται σαν τον φοίνικα των δικών μας συνταγματαρχών στο πρόσωπο του δικτάτορα στρατηγού-«προέδρου» Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι.
Για την ακρίβεια, σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται δύο χρόνια από την αντεπανάσταση του αιγυπτιακού «βαθέος κράτους», το ματοβαμμένο στρατιωτικό πραξικόπημα που γκρέμισε με τα τανκς την εκλεγμένη κυβέρνηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και ξαναέβαλε την Αίγυπτο των σχεδόν 90 εκατομμυρίων ψυχών στον γύψο, καταργώντας σε μια νύχτα όλες τις κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις που σφυρηλατήθηκαν στο χωνευτήρι της θρυλικής πλατείας του Καΐρου.
Τα όσα ακολούθησαν το χουντικό «κίνημα» της 3ης Ιουλίου του 2013 θυμίζουν έντονα τα αντίστοιχα «ανδραγαθήματα» ενός άλλου αγαπημένου καθεστώτος της Δύσης, εκείνου του Αουγούστο Πινοτσέτ στη Χιλή. Ποτάμι το αίμα: μέσα σε μόνο μία μέρα, την αποφράδα παραμονή Δεκαπενταύγουστου του ’13, περισσότεροι από χίλιοι διαδηλωτές -μεταξύ των οποίων και πολλά γυναικόπαιδα- σφαγιάστηκαν από τον στρατό, την αστυνομία και τους ροπαλοφόρους, μαχαιροβγάλτες τραμπούκους του οργανωμένου παρακράτους.
Εκτοτε, χιλιάδες αντιχουντικοί διαδηλωτές βαπτίστηκαν «τρομοκράτες» και δολοφονήθηκαν εν μέση οδώ, δεκάδες χιλιάδες άλλοι (41.000 σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία) «εξαφανίστηκαν», σαν τους Χιλιάνους «desaparecidos», από τις φυλακές όπου είχαν οδηγηθεί και αμέτρητοι ακόμη –ανάμεσά τους και ο ίδιος ο εκλεγμένος πρόεδρος Μόρσι- καταδικάστηκαν σε θάνατο έπειτα από δίκες-παρωδία και περιμένουν έγκλειστοι την εκτέλεσή τους: έξι από τους καταδικασθέντες απαγχονίστηκαν μόνο τον Μάιο.
Το αστυνομικό κράτος του Μουμπάρακ ζει και βασιλεύει: κόμματα, οργανώσεις και συνδικάτα τέθηκαν εκτός νόμου, ενώ γνωστοί ακτιβιστές και συνδικαλιστές, πρωταγωνιστές του ξεσηκωμού του 2011, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Κάθε απεργία ή αντικαθεστωτική διαδήλωση απαγορεύτηκε διά νόμου, ενώ σε μεγάλα κομμάτια της χώρας –και ειδικά στην εμπόλεμη Χερσόνησο του Σινά– έχει επιβληθεί de facto στρατιωτικός νόμος, στο όνομα πάντα της «καταπολέμησης της ισλαμικής τρομοκρατίας».
Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Πέρα από την πρόσφατη επίσκεψη του νέου Ελληνα υπουργού Αμύνης στο Κάιρο, που έδειξε αν μη τι άλλο τον «ρεαλισμό» της... αριστεροδεξιάς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛΛ. ως προς τις επαφές με τους Αιγύπτιους στρατοκράτες, ήρθε πριν από λίγες μέρες η επίσημη επίσκεψη του Αλ Σίσι στην καρδιά της Ευρώπης, το Βερολίνο, να μας θυμίσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την επιλεκτική ευελιξία των ισχυρών της γης απέναντι σε έννοιες όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα –έννοιες που λιώνουν σαν το κερί μπροστά στη φλόγα των οργανωμένων συμφερόντων.
Είδαμε λοιπόν την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ να υποδέχεται με κάθε επισημότητα τον αιμοχαρή κληρονόμο του Μουμπάρακ, να τον ακούει υπομονετικά στην κοινή συνέντευξη Τύπου καθώς υπερασπιζόταν τις χιλιάδες θανατικές καταδίκες και, βέβαια, να υπογράφει μαζί του σειρά μεγάλων εμπορικών συμφωνιών.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνον η Siemens υπέγραψε συμβάσεις αξίας 8 δισεκατομμυρίων ευρώ (!) για την ανάπτυξη μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και αιολικών πάρκων συνολικής ισχύος άνω των 16 γιγαβάτ, ώστε «να υποστηριχθεί η ταχεία οικονομική ανάπτυξη της χώρας και να καλυφθούν οι ενεργειακές ανάγκες του αυξανόμενου πληθυσμού της».
Πρόκειται για το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην αμαρτωλή ιστορία της γερμανικής εταιρείας, γνωστής πλέον στη χώρα μας και ως... Μίζενς –συμβόλαιο που βεβαίως θα χρηματοδοτηθεί από ένα τραστ γερμανικών και διεθνών τραπεζών, βάσει εγγυήσεων που παρέχει η ίδια η γερμανική κυβέρνηση. Για χάρη τέτοιων μεγα-συμβολαίων, η Γερμανία δεν δίστασε να στρώσει το κόκκινο σαν αίμα χαλί στον νεκροθάφτη της αιγυπτιακής επανάστασης, τον «Πινοτσέτ του Νείλου» Αλ Σίσι.
Η καγκελάριος βέβαια έζησε μια δύσκολη στιγμή, όταν ένας φοιτητής Ιατρικής που είχε παρεισφρήσει στη συνέντευξη Τύπου της καγκελαρίας άρχισε να κράζει άγρια τον Σίσι «φασίστα», «ναζιστή» και «κατά συρροή δολοφόνο».
Η πρες κόνφερανς διαλύθηκε άτακτα, με τους άνδρες της ασφάλειας να απομακρύνουν άρον άρον την εμφανώς ταραγμένη Μέρκελ και τον υψηλό καλεσμένο της, προτού ολοκληρώσουν την εκφώνηση των γνωστών λογύδριων περί σταθερότητας, συνεργασίας και ευημερίας. Ας πρόσεχε η αμνήμων «Σιδηρά Κυρία» της Ευρώπης, που μόνο από μνημόνια ξέρει: το χρήμα στον λαιμό της...
