Η 25η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας, αποτελεί μέρα διεκδικήσεων και αγώνων για ισοτήτα και ουσιαστική στήριξη στα θύματα της βίας, την ίδια στιγμή που η κρατική ανεπάρκεια και αδιαφορία συμβάλλει εγκληματικά στον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό γυναικοκτονιών.
Αγνοώντας την άμεση ανάγκη για μέτρα στήριξης και αντιμετώπισης για τα θύματα έμφυλης κακοποίησης, το κράτος συνεχίζει στο μοτίβο που έχει επιλέξει, δίνοντας υπέρογκα ποσά σε εξοπλισμούς και σε πανεπιστημιακή αστυνομία.
Για τον λόγο αυτό, η Συνέλευση 8 Μάρτη επέλεξε φέτος σαν κεντρική καμπάνια για τις 25 Νοέμβρη, το αίτημα για δημόσιες δωρεάν δομές στήριξης για όλες τις επιζώσες έμφυλης βίας, με πρώτο κόμβο τις 25 Νοέμβρη αλλά με την προσδοκία να συνεχιστεί και με ορίζοντα την 8η Μάρτη. (#dimosiesdomestora). Στα πλαίσια της καμπάνιας αυτής, διεκδικούμε την εξασφάλιση στέγης και εργασίας για κάθε επιζώσα, καθώς και πλήρη οικονομική και νομική κάλυψη σε ο,τι χρειαστούν.
Το κάλεσμα ήταν στις 6 μ.μ στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου συγκεντρώθηκαν φεμινιστικές συλλογικότητες, διάφορα σωματεία και μη κυβερνητικές οργανώσεις, καθώς και ο σύλλογος εργαζομένων της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων, ο οποίος είχε διοργανώσει και ένα δρώμενο στον πεζόδρομο της Κοραή, ξετυλίγοντας τέσσερις αφηγήσεις για την έμφυλη βία, πριν ξεκινήσει η πορεία.
Δυναμική και μαζική ήταν η παρουσία του μπλοκ της Συνέλευσης 8 Μάρτη, με πανό με το σύνθημα «Δημόσιες Δωρεάν Δομές Στήριξης για κάθε Επιζώσα Έμφυλης Βίας». Τόσο οι πικέτες μας, όσο και τα συνθήματά μας, έθεταν στο επίκεντρο την έλλειψη κρατικής πρόνοιας και το αίτημα μας για μέτρα στήριξης για όλα τα θύματα. Η πορεία κατέληξε έξω απο την Βουλή, όπου παραμείναμε για λίγη ώρα, φωνάζοντας τα συνθήματά μας.
Παράλληλα, υπήρχε και δεύτερο κάλεσμα στην Ομόνοια, γεγονός που παρεμπόδιζε την εικόνα ενός ενιαίου και μαζικού φεμινιστικού κινήματος στο δρόμο, κατατέμνοντας έτσι και τις δύο συγκεντρώσεις. Ωστόσο, αθροιστικά και οι δύο κινητοποιήσεις είχαν κόσμο και παλμό, πράγμα που αποδεικνύει την δυναμική του φεμινιστικού κινήματος αλλά και την ανάγκη του ευρύτερου κόσμου, και κυρίως της νεολαίας να βγει στον δρόμο και να αγωνιστεί ενάντια στον θεσμικό σεξισμό και σε κάθε μορφή σεξιστικής βίας και κακοποίησης.
Στρέφοντας το βλέμμα προς την 8η Μάρτη, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε όλες/α/οι μαζί, διεκδικώντας αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής για τις επιζώσες έμφυλης βίας. Δεν αρκούμαστε στην υποκριτική στήριξη του κράτους, απαιτούμε μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης που θα βοηθήσουν ουσιαστικά τις κακοποιημένες γυναίκες να σταθούν στα πόδια τους και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην έμφυλη βία και στην πολλαπλή καταπίεση, με επόμενο σταθμό την 8η Μάρτη.
