Η αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά στην Αθήνα:Η Ευρώπη σε κρίση, κοινωνικές αντιστάσεις και πολιτικές προοπτικές

Η συγκυρία στην οποία διεξάγεται το τριήμερο συζήτησης, στον κόσμο, στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γόνιμη, αλλά εξίσου δύσκολη και απαιτητική. Όσον αφορά την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, διαπιστώνεται πλέον από τα πιο επίσημα χείλη όχι μόνο το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει όλες οι προσπάθειες εξόδου από αυτήν, αλλά και ότι η οικονομική κρίση έχει πλέον μετασχηματιστεί σε κρίση της «παγκοσμιοποίησης». Όσον αφορά την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αναδεικνύεται ξανά σε «αδύναμο κρίκο» και στα δύο αυτά επίπεδα: και στρατηγικό αδιέξοδο στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, και θεσμική και πολιτική κρίση που αποτυπώνει τον ειδικά ευρωπαϊκό τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η κρίση της «παγκοσμιοποίησης».

Το Brexit είναι η χαρακτηριστική περίπτωση, αλλά τέτοιες τάσεις προστατευτισμού έχουν γίνει ενδημικές στο πολιτικό σύστημα σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών χωρών: στη Γαλλία (με την ηγεμονική παρουσία του Εθνικού Μετώπου της Λε Πεν στο πολιτικό σύστημα, αλλά και το αλληθώρισμα σημαντικού τμήματος της συντηρητικής Δεξιάς με τον ευρωσκεπτικισμό), στην Ιταλία (όπου δεν πρόκειται μόνο για τη δυναμική του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος του Μπέπε Γκρίλο, αλλά και για τη μετατόπιση του κόμματος του Μπερλουσκόνι στον ευρωσκεπτικισμό), στην ίδια τη Γερμανία (όπου η δημοσκοπική δυναμική του ρατσιστικού και ακροδεξιού AfD αναπτύσσεται ραγδαία απειλώντας το πολιτικό μέλλον της ίδιας της Μέρκελ), σε χώρες όπως η Αυστρία και η Ολλανδία, ενώ στις χώρες του Βίσεγκραντ (Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία, Σλοβακία) είναι ήδη στην εξουσία δυνάμεις της εθνικιστικής, ρατσιστικής και θρησκόληπτης Δεξιάς.

Η κατάσταση αυτή ασκεί ήδη τεράστια πίεση και οδηγεί στη στασιμότητα και παραλυσία της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», αλλά και σε προφανή και ευκόλως ανιχνεύσιμη στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ αγωνία για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ίδιας της ΕΕ, που αυτήν τη φορά αποκτά τα χαρακτηριστικά του «αδύναμου κρίκου» της ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης». Τροφοδοτεί όμως παράλληλα και την περιφερειακή αστάθεια στα καθαυτό «θερμά» μέτωπα όπως η Συρία και το Ιράκ, προσδίδοντας στην κρίση της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης «εκρηκτικές» διαστάσεις.

Ως οικοδεσπότες της τριήμερης συνάντησης και έχοντας πίσω μας μια αρκετά πλούσια διαδρομή αγώνων ενάντια στα μνημόνια, στη συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος αντίστασης που έδωσε βάση στο σχέδιο για την «κυβέρνηση της Αριστεράς», την ήττα αυτού του λαϊκού ρεύματος ύστερα από τη μνημονιακή στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, το μαζικό ρήγμα από τα αριστερά που ήρθε ως απάντηση σε αυτήν τη στροφή, ζούμε επίσης μια ιδιαίτερη ελληνική πολιτική συγκυρία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει παραλύσει και σαπίζει εξαιτίας της επιλογής να ψηφίσει και να διαχειριστεί την εφαρμογή των μνημονίων. Η ταχύτητα της φθοράς της είναι τέτοια, ώστε το «πολιτικό ατύχημα» παραμονεύει στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις.

Σε μια τέτοια συγκυρία, διεθνή, ευρωπαϊκή και ελληνική, τα ερωτήματα, τα διλήμματα, η ανάγκη απαντήσεων, προκύπτουν αυτονόητα και πηγαία. Όχι μόνο δεν συζητούμε σε ένα τοπίο «καταστροφής» και καπιταλιστικής σταθεροποίησης, αλλά αντίθετα συζητούμε σε ένα τοπίο εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο μεν, αλλά που ταυτόχρονα διατηρεί ανοιχτές τις μεγάλες προκλήσεις και τις ευκαιρίες για τα κινήματα και την Αριστερά. Το ζητούμενο δεν είναι οι ευκαιρίες, που εξακολουθούν να υπάρχουν έστω και σε ένα πιο δύσκολο τοπίο, αλλά το σχέδιο, οι ιδέες, οι απαντήσεις από την πλευρά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, ώστε αυτές να αξιοποιηθούν.