Μερικές σκέψεις για την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.
Α. Η 1η σύσκεψη της ΛΑ.Ε , ήττα του αντιπάλου.
1. Η 1η Συνδιάσκεψη της ΛΑ.Ε , ήταν μια ήττα των άμεσων επιδιώξεων κυβέρνησης – δανειστών για συντριβή της μαχόμενης αριστεράς . 1.300 σύνεδροι , από όλη τη χώρα και κάθε τομέα πολιτικοκοινωνικής δράσης.
Ηταν επίσης μια μεγάλη ήττα της πολιτικής του κεφαλαίου , της Μεταδημοκρατίας . Κοινωνία χωρίς τάξεις – κοινοβουλευτισμός χωρίς πραγματικά κόμματα – κόμματα χωρίς κανέναν ρόλο των μελών , της λαικής μάζας – Ενώσεις Εθνών , χωρίς έθνη με κυριαρχικά δικαιώματα.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές που θα συνέβαλαν «στη λύση του ελληνικού προβλήματος» κατα τη Μέρκελ , είχαμε την πρώτη επιτυχή Γενική Απεργία και μια μαζική αριστερή διοργάνωση , με στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης του 3ου Μνημονίου. Την απόκρουση με κάθε μέσο πληστηριασμών , περικοπών , διαλυσης των όποιων κοινωνικών δομών έχουν απομείνει.
Β. Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΠΟΡΕΙ
Ο δεύτερος ισχυρισμός μου είναι οτι η ΛΑ.Ε διαθέτει όλες τις κρίσιμες πολιτικές προυποθέσεις να συγκροτήσει τη λαική αντίσταση στο 3ο Μνημόνιο.
1. Διαθέτει ένα σημαντικό πανελλαδικό δίκτυο αγωνιστών–στριών που ζυμώθηκαν και στην τεχνογνωσία της κοιν. Αντίστασης , αλλά και στην πολιτικοποίησης της.
2. Ένα δυναμικό που έχει επίσης ζυμωθεί με την πολιτική της ενότητας της Αριστεράς . Η Αριστερή Συμπαράταξη ήταν και παραμένει στοιχείο ταυτοτικό για τις δυνάμεις της ΛΑ.Ε.
3. Είναι δυναμικό γειωμένο κοινωνικά , στους χώρους δουλειάς , στον Πολιτισμό , τις Επιστήμες , την Τέχνη , την Οικονομία. Η ΛΑ.Ε έχει συγκεντρώσει και θα συνεχίσει να συγκεντρώνει τον αφρό των ταξικών αγώνων της Μεταπολίτευσης , των αντιδεξιών αγώνων , των αντιμνημονιακών αγώνων.
4. Διαθέτει το σημαντικότερο από όλα. Στοιχεία πολιτικής στρατηγικής. Η αριστερή πλατφόρμα κατάφερε να προσανατολίσει ένα μαζικό ρεύμα και του ΣΥΡΙΖΑ και έξω από αυτόν , στη στρατηγική ρήξης με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η τεκμηρίωση αυτης της στρατηγικής , προυποθέτει βαθειά όσμωση του χώρου μας με τους επαγγελματικούς συλλόγους , τη διανόηση , τα συνδικάτα , τον αγροτικό κόσμο.
Ρήξη με την Ε.Ε , οχι απλά με τον κόσμο ενήμερο και προετοιμασμένο που λέγαμε επί ΣΥΡΙΖΑ , αλλά με ένα κίνημα σε άνοδο , με δημιουργικότητα , ιδέες , εφαρμογή των τεχνολογικών κατακτήσεων της εποχής μας. Έναν νέο , σφριγηλό ΛΑΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ χρειαζόμαστε , ώστε να σπάσουμε τα ευρωενωσιακά και κεφαλαιοκρατικά δεσμά. Η Ε.ΑΜ ική εποπεία μας δείχνει το δρόμο.
Γ. ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Το κόμμα των εργαζομένων ( οχι οποιαδήποτε λαικιστική –αστική καρικατούρα ) , δεν έχει καμιά σχέση με τους αναμετάξυ μας διορισμούς σε «όργανα» , στη βάση της κομματικής επετηρίδας ή φατριαστικών συνεννοήσεων.
Ποιά είναι τα κριτήρια μεταξύ πολιτικής οργάνωσης και κόμματος;
1. Το κόμμα έχει πετύχει να καθοδηγήσει αν οχι νικηφόρα , με ψηλά το κεφάλι , αγώνα ή αγώνες της εργατικής τάξης. Είναι ποιοτικό κριτήριο , τεράστιας σημασίας.
2. Το κόμμα έχει αδερφικούς δεσμούς με τις δυνάμεις της ζωντανής εργασίας – οχι απλά δεσμούς εκλογικής εκπροσώπησης. Ζεί , δρά , μέσα στους εργαζόμενους , τους άνεργους , τους φτωχούς αγρότες , τα πληβειακά στρώματα.
3. Αν προσομοιάζαμε το κόμμα με σχήμα , θα ήταν σφήνα οχι καμπύλη. Είναι εργαλείο αιχμηρό , παρεμβατικό , δεν δημοσιογραφεί , δημιουργεί τα γεγονότα. Κόμμα συλλογικός διανοούμενος , ο εγκέφαλος και η μνήμη της εργατικής τάξης. Αδιάλλακτος μαχητής σε κάθε μορφή διάσπασης της τάξης , ρατισμό , σεξισμό , ομοφοβία.
Δ. ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ στο φώς της εμπειρίας μας.
Όσοι αναφερόμαστε στον αναγκαίο επαναστατικό χαρακτήρα του νέου κομματος που θέλουμε να είναι η ΛΑ.Ε , δεν πάσχουμε από ιδεοληψία. Σημειοτέον , ακόμα και οι Μπολσεβίκοι , προσδιορίστηκαν ως κόμμα ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ , σε αντίστιξη προς τις εμβληματικές προδοτικές αποφασεις της σοσιαλδημοκρατίας της εποχής τους .
Το επαναστατικό κόμμα είναι όπως ο Μάρξ προσδιόρισε την Κομμουνιστική τάξη πραγματων. Δεν πρόκειται έλεγε για ένα προκαθορισμένο σύστημα που μπορώ να περιγράψω , αλλά για τη ζωντανή κίνηση των μαζών για την ανατροπή της καθεστικύιας τάξης πραγμάτων.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΛΑ.Ε-από τον «πόλεμο θέσων», στον «πόλεμο κινήσεων»
Ζήσαμε όλοι , μια 13ετή συριζική συσσώρευση δυνάμεων , αύξηση εκλογικών αποτελεσμάτων , οργανωτική ανάπτυξη , κατάκτηση θέσεων στη Βουλή.
Όταν ήρθε η ώρα της κρίσης , η ώρα της αναμέτρησης με τον αντίπαλο για καθοριστικά ζητήματα για την επιβίωση του λαού , αυτός ο συριζικος όγκος αποδείχτηκε βαμβάκι.
Ακόμα και με τον εξανδραποδισμό του παλλαικού ΟΧΙ , ακόμα και μετά την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας , επικράτησε από μούδιασμα μέχρι ανοκτή υπεράσπιση στις Ο.Μ , της άποψης , κακή η Ε.Ε , αλλά να ολοκληρώσουμε την 4ετία. ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ. Καλός στην κατάκτηση θέσεων μέσα στο πολιτικό σύστημα , αλλά ρίψασπις την ώρα της μάχης.
Ε. ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ
Οι μαρξιστές στη ΛΑ.Ε , δεν είμαστε λαογράφοι να επιθυμούμε την αναβίωση του Μπολσεβικισμού ως πιστού αντίγραφου. Εισηγούμαστε στο σώμα της ΛΑ.Ε , ένα ΝΕΟ ΤΥΠΟΥ ΚΟΜΜΑ που θα είναι σε θέση να διεξάγει επιτυχώς τον πόλεμο κατάκτησης θέσεων σε κοινοβούλιο, σνδικαλιστικές οργανώσεις , αυτοδιοίκηση , αλλά εξίσου επιτυχώς να μπορεί να περάσει στον πόλεμο κινήσεων , την επιθετική διάταξη δηλαδή των δυνάμεων και τη λήψη αντίστοιχων πρωτοβουλιών. Τί θα σήμαινε πόλεμος κινήσεων στην πρόσφατη εμπειρία μας ?
1. Οργανωμένη έφοδο του λαικού παράγοντα στο προσκήνιο με απεργία , μαζική κινητοποίηση , κατάληψη δημοσίων κτηρίων , επιχειρήσεων γερμανικών συμφερόντων , των γραφείων της Ε.Ε κτλ. Κόμμα , σάρκα από τη σάρκα μας , οχι τηλεφωνικό δίκτυο , ή κάστα στελεχών.
2. Άμεση εφαρμογή του υπεσχημένου νομοθετικού έργου , κρατικοποιήσεις , κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων της ασύδοτης συστημικής φοροδιαφυγής. Επίσης νομική άρση όλων των νομικών περιορισμών της ανεξάρτητης δράσης της εργατικής τάξης.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακόμη και να καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ δεν θα ήταν κυβέρνηση της Αριστεράς. Επαναπροσέλαβε μια ομάδα καθαριστριών , αλλά εμπεδωσε τη σκλαβιά των συμβάσεων μισής ώρας (!!) , τη μερική απασχόληση , την ομηρία και τον εξευτελισμό των νέων με τα 5άμηνα.
Μέτρα χειραφέτησης του εργατικού κινήματος παίρνει η αριστερή κυβέρνηση , οχι διαιώνισης της ειλωτίας στην εργοδοσία.
3. Το ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ που εισηγούμαστε έχει κομμουνιστική στρατηγική. Προφανώς κανείς δεν κάνει πολιτική με τη στρατηγική , αλλά δεν αρκεί ούτε ο «σοσιαλιστικός ορίζοντας» που ως γνωστόν όσο τον πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται ( όποιος συνάντησε τον ορίζοντα να το μοιραστεί μαζί μας ) , ούτε η γενική αναφορά στη σοσιαλιστική προοπτική που μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρούσε μέχρι το αλήστου μνήμης 1ο Συνέδριο.
Υπάρχουν δυό πλευρές :
1. Ας πούμε οτι ο καπιταλισμός είναι ο ασθενής που πράγματι είναι σε βάρος όλων μας και του ίδιου του πλανήτη. Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός είναι ο γιατρός...πρέπει να σωθεί ο ασθενής , ακόμα και αν πεθάνουν 100άδες πειραματόζωα , ώστε να βρεθεί η γιατρειά.
Ο ρόλος που οι κομμουνιστές επιλέγουν , είναι αποτελεσματικότερος. Είμαστε οι νεκροθάφτες του ανίατου ασθενούς.
2. Θα παλαίψουμε για κάθε μικρή και μεγάλη μεταρρύθμιση , αλλά το πρόγραμμά μας έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αμφισβητεί τις στρατηγικές επιλογές της αστικής ταξης . Οι πυλώνες μας , Διαγραφή χρεόυς , εθνικοποιήσεις , ρήξη με την ευρωενωσιακή φυλακή , μπορεί να μην αμφισβητούν την ατομική ιδιοκτησία , αλλά είναι μέτρα σωτηρίας του έθνους των εργαζομένων. Θα τα υλοποιήσουμε με κάθε κόστος , αναδεικνύοντας την ταξικότητα δικαστών –κράτους και παρακράτους των πλουσίων , θα καλέσουμε τον εργαζόμενο λαό να επιβάλλει τη θέλησή του , την ανάγκη του για επιβίωση και προκοπή , με κάθε δυνατό μέσο , όπως έκανε ο γιός της καλόγριας το 21 , ο Άρης της ελεύθερης Ελλάδας , οι νέοι του Πολυτεχνείου , οπως κάνει ο κάθε συνειδητός εργάτης όταν γυρνά σπίτι του χωρίς το μεροκάματο , αλλά με ψηλά το κεφάλι.
Ζ. ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
1. Θεωρώ δεδομένο οτι δεν υπάρχει κανείς στη ΛΑ.Ε που να νομίζει οτι διαθέτει την πολιτική νομιμοποίηση να επιβάλει διοικητική περιστολή . Οτι μπορεί να βάλει στη ΛΑ.Ε από το παράθυρο , τον δεξιό οχετό του «κόμματος των μελών» που μετέτρεψε τον Τσίπρα σε Εβίτα Περόν. Ιδίως το αρ. ρεύμα , πρέπει να θυμάται οτι άμα είχε πλειοψηφήσει η απαίτηση αυτοδιάλυσης Τσίπρα , σήμερα δεν θα υπήρχε οχι ΛΑ.Ε , αλλά ούτε περίπτερο.
Τα ιδεολογικοολιτικά κέντρα θα υπάρχουν και το καλύτερο είναι να διέπονται από ιδεολογικές αναφορές , αδιαμφισβήτητη εκπροσώπηση και βέβαια δημοκρατικές διαδικασίες . Καλύτερα οργανώσεις και ρεύματα , από φατριές , συνεταιρισμούς προσωπικοπολιτικών συμφερόντων που στήνονται με απόλυτο κέντρο την ανέλιξή τους στην κομματική ιεραρχεία.
Αν καλυφτεί ο κόσμος του αγώνα , της εργασίας , της γής και της ευρεσιτεχνίας , από τον φορέα που παλεύουμε να φτιάξουμε , οι τελευταίοι που θα αρνηθούμε την πλήρη ενοποίηση , θα είμαστε τα μέλη της Δ.Ε.Α και οι σύντροφοι του Κόκκινου Δικτύου.
Υ.Γ
Υπάρχει και μια συζήτηση , του μετώπου έξω από την αριστερά , προς τους μικρομεσαίους και τις πολιτικές τους εκφράσεις. Πράγματι σε επίπεδο αρχών το εργατικό κόμμα μπορεί να συνάψει συμφωνίες συγκυριακές συμφωνίες με εκπροσωπήσεις των μικροαστικών στρωμάτων. Και εδώ όμως υπάρχουν προαπαιτούμενα πολιτικά.
1ον Να υπάρχει εργατικό μαζικό κόμμα. Μιλούμε για Μέτωπο της αριστεράς , γιατί αυτη την ανάγκη αντιμετωπίζουμε , την ενότητα της εργατικής τάξης που σήμερα βρίσκεται είτε πολυκερματισμένη είτε στην αποχή.
2ον Το εργατικό κόμμα να εφαρμόζει μέσω των συνδικάτων και των Εργατικών κέντρων , πολιτική ενιαίου μετώπου προς τη φτωχή αγροτιά , μικροαστών της πόλης , των πληβείους στρωμάτων , στη στρατηγική του εργατικού κινήματος. Μέσα από του φορείς και τα συνδικάτα λοιπόν , « εργατιά χωρίς λεφτά – μαγαζιά χωρίς δουλειά».
Να κλείσω με μια παρότρυνση στους αγωνιστές. ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ !!!!! Ο τραχανάς της πολιτικής εκπροσώπησης έχει απλώσει πολύ , οι έχοντες , έχουν πάντα περισσότερο χρόνο να ασχολούνται με την πολιτική από ότι οι μισθωτοί και χρειάζεται προσοχή που διοχετεύει η αριστερή βάση των ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑ.Ε –Κ.Κ.Ε την αγανάκτησή της. Οι κομητες , (τύπου Βαρουφάκη ) , είτε πρώην υπαλλήλων πολυεθνικών ( τύπου Καζάκη ) , υπηρετούν πάντα τον εαυτό τους και την ιθύνουσα τάξη.
ΕΜΠΡΟΣ ΛΑ.Ε !!!
*Προσωρινή Νομαρχιακή Επιτροπή ΛΑ.Ε , νομού Αιτ/νίας
