Το ΟΧΙ ανέδειξε ένα αδιαπραγμάτευτο αίτημα για ανατροπή της λιτότητας. Είναι ένα κάλεσμα στον ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει το ριζοσπαστικό-αριστερό πρόγραμμά του αποφασιστικά, λαμβάνοντας προς την κατεύθυνση αυτή κάθε αναγκαίο οικονομικό, πολιτικό και νομισματικό μέτρο. Από την κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να υποχωρήσει η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Η σαρωτική επικράτηση του ΟΧΙ, που πήρε διαστάσεις πέρα από κάθε πρόβλεψη αποτελεί μια μεγάλη εργατική και λαϊκή νίκη. Ο κόσμος διάβασε σωστά το ερώτημα που τέθηκε μπροστά του: Έγκριση ή απόρριψη της πολιτικής της υπερλιτότητας, όπως την διαμόρφωσαν τα μνημόνια και όπως απαιτούν ξανά οι δανειστές. Η απάντηση δείχνει τις πραγματικές προθέσεις της κοινωνίας «από τα κάτω», δείχνει τη δυναμική του ταξικού συσχετισμού δύναμης, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης και της μεγάλης κοινωνικής αντίστασης.
- Στο στρατόπεδο του ΟΧΙ, στοιχήθηκαν ολοφάνερα, οι εργαζόμενοι στην πόλη και στην ύπαιθρο, οι άνεργοι, οι φτωχοί. Ο κόσμος αυτός εκφράστηκε αποφασιστικά, αναλαμβάνοντας μεγάλα ρίσκα: είχε ήδη αισθανθεί τις συνέπειες από το κλείσιμο των τραπεζών, δεχόταν απειλές για μαζικές απολύσεις, αντιμετώπιζε τις προειδοποιήσεις ότι η στάση του θα οδηγούσε πιθανότατα στη ρήξη με το ευρώ, αντιμετώπιζε την ασύστολη προπαγάνδα που μιλούσε για πείνα, για ελλείψεις στα φάρμακα, στα καύσιμα κλπ. Η μαζική επιμονή του στο ΟΧΙ, αποτελεί μια ρητή εντολή για ρήξη με τη λιτότητα. Στο στρατόπεδο του ΝΑΙ, βρέθηκε η κυρίαρχη τάξη και τα ανώτερα μεσοστρώματα, αυτοί που έχουν συμφέρον για μια «με κάθε θυσία» (των άλλων…) συμφωνία με τους δανειστές.
- Αυτή η σαφής ταξική διάκριση αντιστοιχήθηκε πολιτικά. Η ψυχή του ΟΧΙ ήταν η ριζοσπαστική Αριστερά, γεγονός που θα έχει καθοριστικές συνέπειες στο μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που η ηγεσία του βρήκε τη δύναμη να αρνηθεί την άνευ όρων υπογραφή την οποία απαιτούσε η ηγεσία της ΕΕ, που βρήκε τη δύναμη να ζητήσει με το δημοψήφισμα να εκφραστεί η θέληση του λαού, είναι ο μεγάλος νικητής των εξελίξεων.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το δικό τους πολιτικό πλαίσιο και τη δική τους διακριτότητα, πήραν καθαρά θέση στο στρατόπεδο του ΟΧΙ. Εγκατέστησαν έτσι νέες σχέσεις με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, σχέσεις που θα είναι σημαντικές στις μάχες που έρχονται.
Αντίθετα το ΚΚΕ, με τη γραμμή του αναχωρητισμού, του απαράδεκτου άκυρου, αρνήθηκε να κάνει την επιλογή τού μαζί με ποιον και ενάντια σε ποιον τοποθετείται. Επιλογή που, αν και δεν ακολουθήθηκε από μεγάλο τμήμα των οπαδών και της βάσης του, θα συνοδεύει την ηγεσία του για μεγάλο διάστημα.
- Το αποτέλεσμα παραλύει τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Η κατάρρευση του Σαμαρά, λίγες ημέρες μετά την παραίτηση του Βενιζέλου, αποδεικνύει ότι η μνημονιακή και ταυτισμένη με τους δανειστές κυρίαρχη τάξη, έχει μείνει χωρίς εναλλακτική πολιτική δύναμη στο εσωτερικό της χώρας. Οι «μετα-πολιτικοί» σοσιαλφιλελεύθεροι στο Ποτάμι, δεν είναι και δεν μπορούν να γίνουν λύση στο πρόβλημα αυτό. Η καταγραφή αυτού του γεγονότος, μέσα από την κρίσιμη κάλπη του δημοψηφίσματος, δημιουργεί μια μεγάλη ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μεταφέρει πρωτοφανείς πιέσεις στο εσωτερικό του.
- Η μεγάλη εργατική και λαϊκή νίκη στο δημοψήφισμα, μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες τραπεζικού στραγγαλισμού και εργοδοτικών εκβιασμών, καθιστά ακόμα πιο κρίσιμη την επόμενη ημέρα, με πρώτο σημείο μέτρησης των αντοχών την επανέναρξη της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Κατανοούμε τις πιέσεις και τα διλήμματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση – και ειδικά τον μεγάλης κλίμακας εκβιασμό των δανειστών με την απειλή πάνω στο τραπεζικό σύστημα. Απειλή που είναι δυνατόν να απαντηθεί μόνο με την εθνικοποίηση των τραπεζών και την εγκατάσταση δημόσιου, δημοκρατικού, εργατικού ελέγχου, σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα για τη λειτουργία όλης της οικονομίας.
Το ΟΧΙ ανέδειξε ένα αδιαπραγμάτευτο αίτημα για ανατροπή της λιτότητας. Είναι ένα κάλεσμα στον ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει το ριζοσπαστικό-αριστερό πρόγραμμά του αποφασιστικά, λαμβάνοντας προς την κατεύθυνση αυτή κάθε αναγκαίο οικονομικό, πολιτικό και νομισματικό μέτρο.
Από την κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να υποχωρήσει η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μια συμφωνία, στην ουσία της μνημονιακή, θα εγκαθιστούσε συνθήκες φθοράς, ρευστοποίησης της νίκης του ΟΧΙ. Θα δημιουργούσε ευκαιρίες ανασύνταξης του αστικού πολιτικού προσωπικού και αντεπίθεσής του, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης το συντομότερο δυνατόν. Γιατί, όπως έχουν δηλώσει ισχυροί εκπρόσωποι των ευρωηγεσιών, μια κυβέρνηση της Αριστεράς σήμερα, στη «στιγμή» της βαθιάς κρίσης, είναι ασύμβατη με τις κυρίαρχες πολιτικές, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Σε αυτή τη διαπίστωση οφείλεται άλλωστε και η διεθνιστική αλληλεγγύη προς την εργατική τάξη και την Αριστερά στην Ελλάδα, που εκδηλώθηκε με συγκινητικό τρόπο σε πολλά σημεία του πλανήτη.
Αυτήν την προοπτική δεν έχουμε δικαίωμα να διαψεύσουμε. Και αυτό δημιουργεί κρίσιμες υποχρεώσεις στην κυβέρνηση, κρίσιμα καθήκοντα στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε όλους και όλες που αγωνίστηκαν για το ΟΧΙ.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι καθοριστικές για την εμπέδωση και την αξιοποίηση μιας μεγάλης εκλογικής νίκης.
