Εδώ και μερικές εβδομάδες η Ιταλία έχει μια νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Ματέο Ρέντσι, γραμματέα του σοσιαλφιλελεύθερου PD, που ηγείται ενός ευρύτερου συνασπισμού, που συμπεριλαμβάνει επίσημα το PD, δυο μικρά αστικά κόμματα του Κέντρου (SC και UDC) ένα κόμμα της Δεξιάς (NCD), αλλά που στην πραγματικότητα υποστηρίζεται και από το κόμμα Φόρτσα Ιτάλια, το κόμμα του Μπερλουσκόνι.

Ο Μπερ­λου­σκό­νι και ο Ρέν­τσι έχουν συ­νά­ψει συμ­φω­νία που προ­βλέ­πει μια ρι­ζι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση του Συ­ντάγ­μα­τος σε αυ­ταρ­χι­κή κα­τεύ­θυν­ση, και ένα νέο εκλο­γι­κό νόμο, προ­σαρ­μο­σμέ­νο στα συμ­φέ­ρο­ντα των κομ­μά­των τους, που στο­χεύ­ει στο να απο­κλεί­σει από τη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς.

Η κύρια κοι­νο­βου­λευ­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση εκ­προ­σω­πεί­ται από το Κί­νη­μα 5 Αστέ­ρων του Π. Γκρί­λο, μια δύ­να­μη δια­τα­ξι­κή, που διε­ξά­γει μια μάχη κυ­ρί­ως ενά­ντια στα προ­νό­μια της «πο­λι­τι­κής κά­στας» και που συν­δυά­ζει προ­γραμ­μα­τι­κούς στό­χους ρευ­στούς και αντι­φα­τι­κούς.

Ο Ρέν­τσι προ­ω­θεί μια νέα φάση των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας, έπει­τα από εκεί­νες που προ­ω­θή­θη­καν από το 2001, πρώτα από την κυ­βέρ­νη­ση Μπερ­λου­σκό­νι και έπει­τα από τις δυο κυ­βερ­νή­σεις ευ­ρεί­ας συ­νεν­νό­η­σης (Με­γά­λου Συ­να­σπι­σμού) του Μόντι και του Λέτα, που δη­μιούρ­γη­σαν πάνω από 3 εκα­τομ­μύ­ρια ανέρ­γους και 9 εκα­τομ­μύ­ρια φτω­χούς, και οδή­γη­σαν στη στα­δια­κή κα­τάρ­γη­ση του κρά­τους πρό­νοιας, των δη­μο­σί­ων υπη­ρε­σιών και του πα­λιού συ­στή­μα­τος συ­ντά­ξε­ων.

Το πρό­γραμ­μα του Ρέν­τσι είναι μια πε­ραι­τέ­ρω πλή­ρης απε­λευ­θέ­ρω­ση της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας, μια επί­θε­ση χωρίς προη­γού­με­νο στις δη­μό­σιες δα­πά­νες, με δε­κά­δες χι­λιά­δες απο­λύ­σεις, νέες φο­ρο­λο­γι­κές ελα­φρύν­σεις για τ’ αφε­ντι­κά, συν­δυα­σμέ­νο με κά­ποιες υπο­σχέ­σεις για φο­ρο­λο­γι­κές πε­ρι­κο­πές και για τους ερ­γα­ζό­με­νους. Ο Ρέν­τσι πα­ρου­σιά­ζε­ται με τρόπο δη­μα­γω­γι­κό, ως αυτός που θέλει να τρο­πο­ποι­ή­σει τις επι­λο­γές της ΕΕ, ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απο­δέ­χε­ται ολο­κλη­ρω­τι­κά τις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας, το δη­μο­σιο­νο­μι­κό σύμ­φω­νο και τον εκ­βια­σμό του χρέ­ους.

Πρω­το­βου­λία
Η κα­τά­στα­ση είναι ακόμα πιο δύ­σκο­λη για την ερ­γα­τι­κή τάξη, γιατί τα 3 με­γά­λα συν­δι­κά­τα έχουν υπο­γρά­ψει μια συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση με τη Confidustria (Σύν­δε­σμος Βιο­μη­χά­νων), που προ­βλέ­πει μια κα­θο­λι­κή υπο­τα­γή στις επι­λο­γές των επι­χει­ρη­μα­τιών και ένα κα­τα­σταλ­τι­κό σύ­στη­μα κυ­ρώ­σε­ων ενά­ντια τα συν­δι­κά­τα, τους συν­δι­κα­λι­στι­κούς εκ­προ­σώ­πους και τους ερ­γα­ζό­με­νους που θα θε­λή­σουν να ανα­λά­βουν πρω­το­βου­λί­ες αγώ­νων ενά­ντια στα αφε­ντι­κά.

Σ’ αυτό το πλαί­σιο, με πρω­το­βου­λία με­ρι­κών δια­νο­ού­με­νων ξε­κί­νη­σε η προ­σπά­θεια για να δη­μιουρ­γη­θεί μια λίστα για τις ευ­ρω­παϊ­κές εκλο­γές, που θα συ­γκέ­ντρω­νε δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς (που βρί­σκο­νται σε με­γά­λες δυ­σκο­λί­ες και είναι αδύ­να­μες) και εκ­προ­σώ­πους κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, οι­κο­λο­γι­κών και δη­μο­κρα­τι­κών, για να εκ­φρά­σει την απόρ­ρι­ψη των υπαρ­κτών ευ­ρω­παϊ­κών οι­κο­νο­μι­κών πο­λι­τι­κών και που, ταυ­τό­χρο­να, θα ενα­ντιώ­νε­ται στις εθνι­κι­στι­κές προ­τά­σεις ανα­δί­πλω­σης.

Αυτή η λίστα μπό­ρε­σε να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί μόνο επει­δή ζη­τή­θη­κε η υπο­κι­νη­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση του Τσί­πρα και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ως έκ­φρα­ση και ανα­φο­ρά των αγώ­νων που διε­ξή­χθη­σαν στη χώρα σας από τις ερ­γα­ζό­με­νες και τους ερ­γα­ζό­με­νους. Η λίστα, γι’ αυτό, ονο­μά­ζε­ται «Η άλλη Ευ­ρώ­πη με τον Τσί­πρα».

Η Λίστα Τσί­πρα
Η Λίστα πα­ρου­σιά­ζει πολ­λές ασά­φειες και αντι­φά­σεις, επει­δή συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει δια­φο­ρε­τι­κές θέ­σεις: Με­ρι­κές (με­τα­ξύ των οποί­ων της Κομ­μου­νι­στι­κής Επα­νί­δρυ­σης, που είναι ένα από τα κόμ­μα­τα της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, και ενός τμή­μα­τος των δια­νο­ού­με­νων) προ­ω­θούν ένα νε­ο­κεϊν­σια­νό πρό­γραμ­μα αρ­κε­τά ρι­ζο­σπα­στι­κό, ενά­ντια στις ευ­ρω­παϊ­κές πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας. Άλλες είναι απο­φα­σι­στι­κά με­τριο­πα­θείς, όπως αυτές του κόμ­μα­τος του Βέ­ντο­λα (SEL), που πάντα έψα­χνε μια συμ­φω­νία με το PD και εκεί­νες ενός άλλου τμή­μα­τος των δια­νο­ού­με­νων που πι­στεύ­ουν ότι μπο­ρούν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν τη Λίστα για να δη­μιουρ­γή­σουν μια πιο ευ­νοϊ­κή ισορ­ρο­πία δυ­νά­με­ων με τους σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρους, δη­λα­δή να προ­σεγ­γί­σουν το Ευ­ρω­παϊ­κό Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα του Σουλτς. 

Συν­θε­τι­κά αυτό που έρ­χε­ται στην επι­φά­νεια είναι μια πρό­τα­ση με­ταρ­ρύθ­μι­σης της τω­ρι­νής ΕΕ. 

Παρ’ όλα αυτά τα προ­φα­νή όρια και τις έντο­νες πο­λι­τι­κές ασά­φειες, η Λίστα εμ­φα­νί­ζε­ται στη μέση της ιτα­λι­κής πο­λι­τι­κής ερή­μου, ως μια εναλ­λα­κτι­κή θέση της Αρι­στε­ράς και ως τέ­τοια θε­ω­ρεί­ται ότι μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί από τμή­μα­τα ερ­γα­ζο­μέ­νων και από άτομα που στη­ρί­ζουν διά­φο­ρες κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις. 

Σ’ αυτό το πλαί­σιο, η Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά, αφε­νός θε­ώ­ρη­σε ότι δεν υπήρ­χαν οι πο­λι­τι­κές και προ­γραμ­μα­τι­κές συν­θή­κες για τη συμ­με­το­χή της, αλλά αφε­τέ­ρου επέ­λε­ξε να δώσει «έν­δει­ξη ψήφου» σε εκεί­νους τους υπο­ψη­φί­ους που συμ­με­τέ­χουν στη Λίστα οι οποί­οι εκ­φρά­ζουν αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές θέ­σεις και ηγή­θη­καν σε απο­φα­σι­στι­κές μάχες. 

Η δικιά μας ορ­γά­νω­ση, ήδη ανα­πτύσ­σει μια δική της πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια για τις ευ­ρω­ε­κλο­γές, με μια το­πο­θέ­τη­ση αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή και διε­θνι­στι­κή, ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας, ενά­ντια στην Ευ­ρώ­πη του Δη­μο­σιο­νο­μι­κού Συμ­φώ­νου, για την ενό­τη­τα των αγώ­νων των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για την απο­μυ­θο­ποί­η­ση και την αντί­θε­ση στην κυ­βέρ­νη­ση Ρέν­τσι. 

Το κε­ντρι­κό ση­μείο της κα­μπά­νιας για όλη τη χώρα θα είναι στη Ρώμη την Κυ­ρια­κή 13 Απρι­λί­ου σε μια αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή και διε­θνι­στι­κή συ­νά­ντη­ση, με τη συμ­με­το­χή συ­ντρό­φων Γάλ­λων, Ελ­λή­νων και από το ισπα­νι­κό κρά­τος. 

*Ο Φράν­κο Του­ρι­λιά­το είναι ηγε­τι­κό στέ­λε­χος της Sinistra Anticapitalista. Υπήρ­ξε Γε­ρου­σια­στής της Κομ­μου­νι­στι­κής Επα­νί­δρυ­σης.