ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

Η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ συ­νε­χί­ζει την «δια­πραγ­μά­τευ­ση» με τους δα­νει­στές  για το Ασφα­λι­στι­κό, χωρίς να δίνει καμία ση­μα­σία στα αι­τή­μα­τα του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Αντι­λαμ­βά­νε­ται πλέον όλος ο κό­σμος, ότι το σχέ­διο Κα­τρού­γκα­λου ήταν το «καλό» σε­νά­ριο, καθώς κάθε μέρα προ­κύ­πτουν νέα μέτρα  για τις ασφα­λι­στι­κές και συ­ντα­ξιο­δο­τι­κές πα­ρο­χές, προ­κει­μέ­νου να ικα­νο­ποι­η­θούν οι απαι­τή­σεις του 3ου Μνη­μο­νί­ου.

Στον ΟΑΕΕ ανα­μέ­νου­με τις εξε­λί­ξεις σε σχέση και με την ενο­ποί­η­ση (ή τις ενο­ποι­ή­σεις) των Ασφα­λι­στι­κών Τα­μεί­ων, οι οποί­ες σύμ­φω­να με τα έως τώρα δε­δο­μέ­να, ενέ­χουν κιν­δύ­νους για τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας μας.

Ταυ­τό­χρο­να τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζου­με στις τω­ρι­νές συν­θή­κες δεν μειώ­νο­νται, το αντί­θε­το μά­λι­στα. Πόσο μά­λι­στα αν προ­χω­ρή­σουν σε ενο­ποι­ή­σεις, όπως θέ­λουν. Η κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον ΟΑΕΕ συ­νε­χί­ζει να κα­τα­κλύ­ζε­τε από απί­στευ­το φόρτο ερ­γα­σί­ας, λόγω κυ­ρί­ως των ελ­λεί­ψε­ων προ­σω­πι­κού και από το χάος που επι­κρα­τεί. Και για αυτά οφεί­λε­ται η συ­νει­δη­τή προ­σπά­θεια όλων των κυ­βερ­νή­σε­ων, να υπο­βαθ­μί­σουν και να συρ­ρι­κνώ­σουν την Δη­μό­σια Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση.

Ενώ όμως η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων προ­σφέ­ρει πέρα  από τις δυ­νά­μεις της, βρι­σκό­μα­στε συ­νέ­χεια στο στό­χα­στρο όλων, σαν να εί­μα­στε οι υπεύ­θυ­νοι για την κα­τά­στα­ση του Ασφα­λι­στι­κού Συ­στή­μα­τος: Η κυ­βέρ­νη­ση ετοι­μά­ζει νέα μέτρα και στο­χο­θε­σί­ες με ελά­χι­στο προ­σω­πι­κό και αστεία μη­χα­νο­γρά­φη­ση. Οι ασφα­λι­σμέ­νοι θε­ω­ρούν ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι νο­μο­θε­τού­με, διοι­κού­με και παίρ­νου­με τις απο­φά­σεις για την λει­τουρ­γία του ΟΑΕΕ, άρα φταί­με πάλι εμείς για την κα­τά­στα­ση.

Και σα να μην έφτα­ναν αυτά, έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με και πολλά ζη­τή­μα­τα και επι­θέ­σεις, που προ­έρ­χο­νται από την διοι­κη­τι­κή ιε­ραρ­χία του Ορ­γα­νι­σμού.

Κά­ποιοι  φαί­νε­ται ότι τους απα­σχο­λεί πε­ρισ­σό­τε­ρο, να συ­νε­χί­σουν την κα­ριέ­ρα τους κάπου άλλου μετά τον ΟΑΕΕ, γιατί η θη­τεία τους έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης. Ακο­λου­θούν πιστά τις κυ­βερ­νη­τι­κές εντο­λές και επι­λο­γές και το μόνο που τους νοιά­ζει είναι να φτιά­ξουν το βιο­γρα­φι­κό τους και οι κι­νή­σεις τους λο­γο­δο­τούν  σε αυτά και μόνο. Δεν εν­δια­φέ­ρο­νται πως θα λει­τουρ­γή­σει και σε ποιες συν­θή­κες ο ΟΑΕΕ ή αν οι ση­με­ρι­νές πο­λι­τι­κές πλήτ­τουν τον δη­μό­σιο χα­ρα­κτή­ρα της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης.

Και απ’ όσο φαί­νε­ται δε νοιά­ζο­νται κα­θό­λου σε τι συν­θή­κες δου­λεύ­ου­με και τι κα­τα­στά­σεις βιώ­νου­με στα Τμή­μα­τα και τις Διευ­θύν­σεις και αν εξυ­πη­ρε­τού­νται όπως πρέ­πει οι ασφα­λι­σμέ­νοι. Η προ­χει­ρό­τη­τα τεί­νει να γίνει κα­νό­νας στις διοι­κη­τι­κές πρά­ξεις και δεν εν­δια­φέ­ρο­νται για το τι θα αφή­σουν πίσω τους…

Δυ­στυ­χώς αρ­κε­τοί και αρ­κε­τές που έπο­νται στη διοι­κη­τι­κή ιε­ραρ­χία, ακο­λου­θούν μια αντι­συ­να­δελ­φι­κή στάση, απα­ξιώ­νο­ντας τους κό­πους και τις προ­σπά­θειες των πε­ρισ­σο­τέ­ρων ερ­γα­ζο­μέ­νων. Και αντί να ψά­ξουν και να κα­τα­φέ­ρουν (όσο είναι εφι­κτό), να βρού­νε λύ­σεις και να βοη­θή­σουν λίγο πα­ρα­πά­νω τους ερ­γα­ζό­με­νους, μας εγκα­λούν ότι φταί­με εμείς για τα πε­ρισ­σό­τε­ρα προ­βλή­μα­τα του Ορ­γα­νι­σμού.

Είναι πολύ υπο­τι­μη­τι­κό και άδικο να αντι­με­τω­πί­ζο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι με έγ­γρα­φα και οχλή­σεις για  τη­λέ­φω­να, ωρά­ρια κλπ., με συ­στά­σεις για τον τόνο της φωνής μας και με απει­λές για πει­θαρ­χι­κά! Και για να κα­λύ­ψουν δικά τους κενά και ελ­λεί­ψεις να φορ­τώ­νουν τους ερ­γα­ζό­με­νους με νέα βάρη: βλέπε ηλε­κτρο­νι­κή αί­τη­ση. Ίσως κά­ποιοι να θέ­λουν και να πα­ρου­σιά­σουν έργο ενό­ψει ενο­ποι­ή­σε­ων και ΕΦΚΑ…

Το σί­γου­ρο είναι ότι με την ηλε­κτρο­νι­κή αί­τη­ση από την μία πλευ­ρά πι­θα­νά να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί για να ελέγ­χο­νται πιο στενά οι ερ­γα­ζό­με­νοι και να «αξιο­λο­γού­νται» κα­λύ­τε­ρα, από την άλλη σί­γου­ρα θα επι­τα­χύ­νει την κα­τάρ­ρευ­ση του ΟΑΕΕ!  Γι’ αυτό η ηλε­κτρο­νι­κή αί­τη­ση πρέ­πει να στα­μα­τή­σει το συ­ντο­μό­τε­ρο!

Επί­σης είναι εντε­λώς απα­ρά­δε­κτα φαι­νό­με­να αυ­ταρ­χι­κής συ­μπε­ρι­φο­ράς που έχουν πα­ρα­τη­ρη­θεί ακόμα και από προϊ­στά­με­νους, που ξε­περ­νά­νε κάθε όριο. Θα πρέ­πει κά­ποιοι\κά­ποιες να αυ­το­πε­ριο­ρι­στούν και να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σουν ότι αυτές οι θέ­σεις έχουν δι­καιώ­μα­τα και υπο­χρε­ώ­σεις και προς τα «πάνω» και προς τα «κάτω».

Σαν πα­ρά­τα­ξη επι­διώ­κου­με την ενό­τη­τα όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων του ΟΑΕΕ και να στα­μα­τή­σου­με κάθε τε­χνη­τό ή μη δια­χω­ρι­σμό (μό­νι­μοι-αο­ρί­στου, επι­τε­λι­κές δν/σεις-τμή­μα­τα, Αθή­να-πε­ρι­φέ­ρεια). Εί­μα­στε όλοι στο ίδιο κα­ζά­νι και όλοι και όλες μαζί πρέ­πει να πα­λέ­ψου­με για να βελ­τιώ­σου­με τις ερ­γα­σι­κές μας συν­θή­κες και την ζωή μας.

Ζη­τά­με και επι­διώ­κου­με την ισό­τη­τα, γι’ αυτό και κα­λού­με το σω­μα­τείο να πάρει μέτρα για την υπε­ρά­σπι­ση όλων:

• Να στα­μα­τή­σουν διοι­κη­τι­κές κι­νή­σεις, που αντί να λύ­νουν δη­μιουρ­γούν νέα προ­βλή­μα­τα σε ερ­γα­ζό­με­νους και ασφα­λι­σμέ­νους, με πρώτη την ηλε­κτρο­νι­κή αί­τη­ση.
• Να υπάρ­χουν κοινά κρι­τή­ρια και αξιο­κρα­τία στις με­τα­κι­νή­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων.
• Να προ­χω­ρή­σουν με­τα­κι­νή­σεις σε άλλες Υπη­ρε­σί­ες, που για λό­γους υγεί­ας έχουν ζη­τή­σει συ­νά­δελ­φοι και μπλο­κά­ρο­νται από τον ΟΑΕΕ.
• Να προ­χω­ρή­σουν επι­τέ­λους οι με­τα­κι­νή­σεις για οι­κο­γε­νεια­κούς λό­γους (κυ­ρί­ως προς την Πε­ρι­φέ­ρεια) και να στα­μα­τή­σει η κα­ρα­μέ­λα για δια­φο­ρά όγκου ερ­γα­σί­ας στην επαρ­χία (Μπο­ρεί να υπάρ­ξει κα­λύ­τε­ρη κα­τα­νο­μή με την χρήση της τε­χνο­λο­γί­ας).
• Να επι­διώ­ξου­με να υπάρ­ξει κλίμα ερ­γα­σια­κής ει­ρή­νης με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων του ΟΑΕΕ.
• Να εγ­γρά­ψου­με στο σω­μα­τείο του ΟΑΕΕ όλων όσων έχουν οποια­δή­πο­τε σχέση ερ­γα­σί­ας με τον ΟΑΕΕ (5-μη­να, 3 άτομα ΤΑΝΠΥ), χωρίς κα­θυ­στε­ρή­σεις.
• Να απαι­τή­σου­με να υπάρ­ξουν μό­νι­μες προ­σλή­ψεις στον Ορ­γα­νι­σμό, με προ­τε­ραιό­τη­τα στους πρώην συμ­βα­σιού­χους.
• Να μην προ­χω­ρή­σει το αντια­σφα­λι­στι­κό σχέ­διο της κυ­βέρ­νη­σης για συρ­ρί­κνω­ση της Δη­μό­σιας Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης και ενο­ποι­ή­σεις που θα δια­λύ­σουν τα Τα­μεία.