Οι πιο πρόσφατες ειδήσεις από τη Γαλλία ξαφνιάζουν ευχάριστα: η νομοθεσία για τη νομιμοποίηση της επιβληθείσας ήδη από το Νοέμβριο κατάστασης «έκτακτης ανάγκης», δεν εξασφάλισε πλειοψηφία στη γαλλική Γερουσία και αποσύρθηκε.
Ακόμη καλύτερα, χθες εκατοντάδες κατέκλυσαν τους δρόμους στο Παρίσι και τις μεγάλες γαλλικές πόλεις για να διαδηλώσουν ενάντια στο νομοσχέδιο για την απασχόληση της κυβέρνησης Ολάντ. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μιλούν για 1,2 εκατ. διαδηλωτές, ενώ και η αστυνομία παραδέχεται ότι ήταν εκατοντάδες χιλιάδες παρόλο που μειώνει σημαντικά το συνολικό αριθμό σε 400.000.
Το πρώτο ευχάριστο ξάφνιασμα -ύστερα από πολύ καιρό ακινησίας και «μαύρων» ειδήσεων- ήρθε στις 9 Μαρτίου, όταν στις πρώτες διαδηλώσεις ενάντια στο νομοσχέδιο συμμετείχαν 450.000 (200.000 σύμφωνα με την αστυνομία). Κύρια χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων, η μαζική συμμετοχή ύστερα από πολύ καιρό της νεολαίας, και μάλιστα της μαθητικής, καθώς οι νέοι και οι νέες της Γαλλίας αντιλαμβάνονται πως η κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων αφορά τις ζωές τους και το δικό τους μέλλον.
Το σύνθημα ««1916:βορά των κανονιών, 2016:βορά των εργοδοτών» είναι χαρακτηριστικό του πώς αξιολογεί η αγωνιζόμενη γαλλική νεολαία το νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Ολάντ. Στο Παρίσι, αλλά και στη Ρεν, τη Νάντη, τη Ρουέν, την Τουλούζη και τη Λιόν η αστυνομία συνέλαβε περισσότερα από 100 άτομα. Οι εποχές που τα μεγάλα αστικά ΜΜΕ της Γαλλίας αντιμετώπιζαν με «κατανόηση» τις διαδηλώσεις ειδικά των μαθητών αποκαλώντας τους τα «φύτρα του έθνους» και η αστυνομία απέφευγε να χρησιμοποιήσει ωμή βία εναντίον τους, έχουν παρέλθει. Τώρα, ο γαλλικός καπιταλισμός στην παρατεταμένη κρίση του χρειάζεται σκληρές νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις και τη βία του κράτους «έκτακτης ανάγκης»…
Συγκυρία στην κόψη του ξυραφιού
Η Γαλλία, η κοιτίδα των μεγάλων επαναστατικών κινημάτων και ανατροπών, η χώρα όπου ξέσπασε το επαναστατικό κύμα του Μάη του ’68, η χώρα με το ισχυρό κίνημα και την ισχυρή Αριστερά, η χώρα -πιο πρόσφατα- του μεγάλου απεργιακού Δεκέμβρη του 2005, του ΟΧΙ στο ευρωσύνταγμα και των μεγάλων κινητοποιήσεων ενάντια στο CPE (νομοσχέδιο πρώτης απασχόλησης), μοιάζει τα τελευταία χρόνια αγνώριστη. Η κυβερνώσα σοσιαλδημοκρατία επιβάλλει όχι μόνο τη λιτότητα, αλλά δείχνει τώρα και υπερβάλλοντα ζήλο στην επιβολή της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» - η σχετική νομοθετική ρύθμιση δεν πέρασε στη Γερουσία χάρη στις αντιρρήσεις της γκολικής πτέρυγας της Δεξιάς… Η Λεπέν έχει ηγεμονική παρουσία στο πολιτικό σκηνικό, ενώ το κόμμα του Σαρκοζί μετατοπίζεται στα όρια της άκρας δεξιάς. Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι η προϊούσα τα τελευταία χρόνια αποδυνάμωση και περιθωριοποίηση σε οριακά επίπεδα της Αριστεράς σε συνδυασμό με την εκκωφαντική απουσία των κινημάτων αντίστασης.
Ο «γαλατικός κόκορας», που κατά τη γνωστή έκφραση του Μαρξ, βάζει την επαναστατική του σφραγίδα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις έμοιαζε και μοιάζει να βρίσκεται εν υπνώσει. Ακόμη χειρότερα, η Γαλλία έμοιαζε μέχρι και χθες να μετασχηματίζεται σε μήτρα «μαύρων» πολιτικών διεργασιών, με κορυφαίο σπασμό την επιβολή της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης».
Βεβαίως, θα ήταν πρόωρο και εντελώς παρακινδυνευμένο να ισχυριστούμε ότι όλα αυτά αλλάζουν άρδην με την ήττα του Ολάντ στη Γερουσία και τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο για την απασχόληση. Τα πρώτα ύστερα από πολύ καιρό ευχάριστα νέα από τη Γαλλία πρέπει να «επιβεβαιωθούν» με την ανάλογη συνέχεια για να μπορούμε να μιλήσουμε για αλλαγή της κατεύθυνσης των πολιτικο-κοινωνικών διεργασιών. Προς το παρόν, το μόνο που «αποδεικνύουν» είναι πως ζούμε σε μια συγκυρία που μπορεί να γεννήσει και «τέρατα» αλλά και ευχάριστες εκπλήξεις, μια εποχή όπου επωάζονται το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Για να είμαστε ακριβείς, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι η βασική κατεύθυνση της παρούσας συγκυρίας είναι σαφώς το χειρότερο και ότι ο «γαλατικός κόκορας» θα χρειαστεί να λαλήσει αρκετές φορές, και πιο δυνατά, για να αλλάξει η κατεύθυνση των εξελίξεων. Και θα χρειαστούν όχι μόνο κινηματικές εξάρσεις αλλά και η «ανάνηψη» της γαλλικής Αριστεράς από την κατάσταση βαθιάς κρίσης, αποδυνάμωσης και εκφυλισμού στην οποία βρίσκεται. Μην ξεχνάμε ότι το ΚΚ Γαλλίας υποστήριξε την επιβολή της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης»…
Αυτή η τελευταία προϋπόθεση είναι ζωτικής σημασίας, καθώς οι αποτυχίες Ολάντ στη Γερουσία αλλά και στη σύγκρουσή του με τα κινήματα αντίστασης μπορούν κάλλιστα να δυναμώσουν είτε τη Λεπέν (ήδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας μετρήσεις που δείχνουν ότι η αυξάνεται επικίνδυνα η επιρροή του Εθνικού Μετώπου στη νεολαία) είτε τον Σαρκοζί, που προβάλουν σαν «στιβαροί κυβερνήτες» εκεί που αποτυγχάνει ο «λίγος» Ολάντ…
