Μαζικές διαδηλώσεις στις 8 Μάρτη

Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες και περιστατικά έμφυλης βίας –με αποκορύφωμα την πρόσφατη υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας Μπίκα–, αλλά και πολλαπλές θεσμικές επιθέσεις στα δικαιώματα και τις ζωές των γυναικών (Νόμος Χατζηδάκη, Νόμος Τσιάρα, ανυπαρξία/διάλυση κρατικών δομών φροντίδας και στήριξης, πλήρης αδιαφορία των αρχών, κ.ά.). Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν την αρχή ενός κύματος οργής που ξέσπασε με συγκλονιστικές κινητοποιήσεις σε όλη την χώρα και ήταν αναμενόμενο πως θα εκφραζόταν και στις δύο διαδηλώσεις της φετινής 8ης Μάρτη συγκεντρώνοντας πολύ κόσμο. Αυτό είναι αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια το φεμινιστικό κίνημα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι δύο κινητοποιήσεις στην Αθήνα

Η πρωινή πορεία ήταν μαζική και με έντονο το απεργιακό στίγμα. Μεγάλος αριθμός σωματείων –από το ΕΚΑ και την ΑΔΕΔΥ που καλύπτουν χιλιάδες εργαζόμενες σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αντίστοιχα, μέχρι πρωτοβάθμια όπως το ΣΕΗ, ΣΜΤ, Σωματείο Εργαζομένων στην έρευνα, κ.ά.- καλούσαν σε τρίωρη στάση εργασίας (12:00 με 15:00), σε μια περίοδο που οι απεργίες δεν είναι τόσο εύκολο να πραγματοποιηθούν και να συσπειρώσουν τόσο κόσμο. Συμμετείχαν ομοσπονδίες, φοιτητικοί σύλλογοι, ακόμα και οι θεσμικές δυνάμεις, αλλά και αναρχικές συλλογικότητες, ενώ ήταν σαφές το στίγμα της διπλής απεργίας σε σπίτι και δουλειά. Η συμμετοχή των σωματείων είναι μια πολύ σημαντική κατάκτηση, απόρροια της δουλειάς και της προετοιμασίας που έχει γίνει από συντρόφισσες συνδικαλίστριες στους χώρους και μέσα στα σωματεία όλη την χρονιά. Τα ζητήματα των παρενοχλήσεων, της έμφυλης βίας και της ανισότητας στον εργασιακό χώρο γίνονται ολοένα περισσότερο ορατά στον κόσμο της δουλειάς, στα σωματεία, τις παρατάξεις, τις ομοσπονδίες. 

Στην κεφαλή της πορείας βρέθηκε για ακόμη μία χρονιά το μπλοκ της Συνέλευσης 8 Μάρτη, με σύνθημα «8 Μάρτη 2022: Φεμινιστική Απεργία σε σπίτι και δουλειά/ Στο φεμινιστικό αγώνα ως την ανατροπή/ Ενάντια στην έμφυλη βία, το θεσμικό σεξισμό, την πολλαπλή ανισότητα». Το μπλοκ ήταν δυναμικό και με παλμό, ενώ καταφέρε να συσπειρώσει πλήθος αγωνιστριών και αγωνιστών. Τα συνθήματά μας επεδίωκαν να ανοίξουν όλη τη «βεντάλια» της σεξιστικής καταπίεσης: από τη θεματική της έμφυλης βίας και του θεσμικού σεξισμού, μέχρι και αιτήματα για δομές και κοινωνικό κράτος που θα μπορεί να στηρίξει έμπρακτα και ουσιαστικά τα θύματα. 

Η απογευματινή κινητοποίηση είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ήταν εξίσου, ίσως και πιο μαζική από την απεργιακή, καθώς συμμετείχε και κόσμος που δεν κατάφερε να απεργήσει και ήρθε μετά τη λήξη του ωραρίου. Παράλληλα με τις πολιτικές οργανώσεις που καλούσαν σε αυτήν, ήταν μια διαδήλωση στην οποία κατέβηκαν πολλές/οι μη οργανωμένες/οι αγωνίστριες/ες, με αυθόρμητα φεμινιστικά αντανακλαστικά. Αυτή η φυσιογνωμική διαφορά μεταξύ των δύο κινητοποιήσεων ήταν αισθητή ακόμα και στα συνθήματα που ακούστηκαν στην απογευματινή διαδήλωση και στα οποία κυριαρχούσε το συναίσθημα της οργής για την επικαιρότητα των γυναικοκτονιών και των βιασμών. 

Όσον αφορά την παρουσία της Συνέλευσης 8 Μάρτη, η δυναμική ντουντούκα μας συνέβαλε στο να διατηρηθεί το μπλοκ μας ζωντανό και μαζικό, ενώ δεν έλειψαν τα συνθήματα κατά του πολέμου και των εξοπλισμών, καθώς λόγω επικαιρότητας, το κλίμα φέτος ήταν αρκετά διαφορετικό.

Συνέχεια

Οι αγώνες μας, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Η δουλειά που κάναμε όλη την χρονιά στους κοινωνικούς χώρους, η εξώστρεφη δράση στις γειτονιές (με εντυπωσιακές εξορμήσεις και αφισοκολλήσεις) τόσο στην Αθήνα, όσο και στην περιφέρεια (Θεσσαλονίκη, Ζάκυνθο κ.λ.π), απέδωσαν καρπούς, συμβάλλοντας στην ορατότητά μας στο δρόμο, στο δημόσιο χώρο τόσο στο διάστημα προς την 8η Μάρτη όσο και την ίδια την ημέρα. Το στοίχημα στο εξής, είναι το φεμινιστικό κίνημα να χτίσει μια πολιτική συνέχεια με τον κόσμο που αυθόρμητα μαζικοποιεί τις φεμινιστικές κινητοποιήσεις, καθώς και να συνδέσει άμεσα το ζήτημα της έμφυλης βίας και καταπίεσης με το προβληματικό σύστημα που το τροφοδοτεί. 

...και στη Θεσσαλονίκη

Της Κατερίνας Καλλέργη

Από ιδιαίτερη μαζικότητα χαρακτηρίστηκαν φέτος οι συγκεντρώσεις στην Θεσσαλονίκη για την 8η Μάρτη παγκόσμια ημέρα των Γυναικών. Για πρώτη φορά οργανώθηκε πρωινή απεργιακή συγκέντρωση, με βάση την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για τρίωρη στάση εργασίας. Παρά την βροχή, συγκεντρώθηκαν πάνω από 200 άτομα και ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης. Στην απογευματινή πορεία των φεμινιστικών συλλογικοτήτων συμμετείχαν τουλάχιστον 1500 άτομα, αριθμός πρωτόγνωρος για τα δεδομένα της πόλης. Η επιτυχία των δύο αυτών δράσεων δεν ήταν τυχαία. Ήρθε ως αποτέλεσμα της συνολικότερης ανόδου του φεμινιστικού κινήματος που παρατηρείται σε όλη τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Αλλά ακόμα περισσότερο ήρθε ως αποτέλεσμα της επίμονης δουλειάς που έκανε η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη, η οποία για τρεις μήνες πραγματοποίησε καμπάνια με θέμα τον σεξισμό, τις διακρίσεις, την παρενόχληση και την κακοποίηση στους χώρους εργασίας πραγματοποιώντας συνεχείς παρεμβάσεις σε σχολές και πλατείες. Την ημέρα της 8ης Μάρτη μάλιστα μέλη της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη βρέθηκαν σε σχολεία της Θεσσαλονίκης και πραγματοποίησαν εκπαιδευτικές δράσεις προς τις καθηγήτριες και τους καθηγητές. Στόχος όλων αυτών των δράσεων ήταν να αναδειχτεί το ζήτημα ως συνέχεια του metoo, αλλά και να αποτυπωθούν συγκεκριμένα αιτήματα για την προστασία των θυμάτων, αλλά ακόμα πιο σημαντικά, αιτήματα για την πρόληψη τέτοιων περιστατικών. Ενάντια στην υποκρισία του νόμου Χατζιδάκη που δήθεν προστατεύει τις γυναίκες η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη ανέδειξε την σημασία ύπαρξης δυνατών σωματείων για την στήριξη των γυναικών εργαζομένων. 

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά

**Φωτό από τη διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη