Μεγάλο κίνημα συμπαράστασης για τον ελληνικό λαό στην Ισπανία

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στο Eurogroup και στη σύνοδο κορυφής, ο δεξιός πρωθυπουργός της Ισπανίας Ραχόι μαζί με τους Ισπανούς υπουργούς Οικονομικών και Εξωτερικών έκαναν πρωτοφανείς προκλητικές και εχθρικές δηλώσεις για τη νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα και το λαό που την εξέλεξε. Οι δηλώσεις τους έκαναν το γύρο του κόσμου: «Η Ελλάδα χρωστά στην Ισπανία 26 δισ. που δεν διαγράφονται» και «αν η Ισπανία δεν είχε δώσει 32 δισ. ευρώ στην Ελλάδα θα είχε κατά 50% βελτιώσει την ανεργία και θα είχε αυξήσει τις συντάξεις κατά 38%».

Όμως ο λαός της Ισπανίας, τα αριστερά και ριζοσπαστικά κόμματα, η βάση του Podemos, οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα, έχουν τελείως διαφορετική άποψη. Πρόκειται για μια είδηση που δεν θα κάνει εύκολα το γύρο του κόσμου, μια και η πλειονότητα των ΜΜΕ δεν θέλει να προβάλει τις δεκάδες εκδηλώσεις συμπαράστασης που ξεφυτρώνουν από τη μια άκρη της Ισπανίας στην άλλη. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Ισπανοί παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Σε πολλές επαρχιακές πόλεις, μέλη του Podemos αλλά και της οργάνωσης Anticapitalistas (της μόνης αριστερής οργάνωσης που αποτελεί κομμάτι του Podemos), όπως και κόσμος που δεν συμμετέχει σε κάποιο πολιτικό σχηματισμό, μαζεύεται σε καφετέριες και στα τυπικά ισπανικά μπαρ για να πιει μπίρες και να παρακολουθήσει την πορεία των διαπραγματεύσεων. Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι «Αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση θα νικήσουμε κι εμείς, αν όμως χάσουν, τότε θα είναι μια ήττα για όλους μας». Πράγματι, πρόκειται για έναν νέο διεθνισμό που όχι μόνο αναπτύσσεται στη βάση των κινημάτων, αλλά προχωράει λαμβάνοντας υπόψη την πολιτική εμπειρία των δύο χωρών. Οι Ισπανοί, πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ, μπροστά στις συνεχείς εκλογές που έχουν από τώρα (δημοτικές, τοπικές κυβερνήσεις) μέχρι και το Σεπτέμβρη (εθνικές), αντιλαμβάνονται ότι οι εξελίξεις στην Ελλάδα θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ισπανία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάζει να σπάσει τη λιτότητα και αν όλα πάνε καλά το Podemos θα ακολουθήσει.

Μαδρίτη

Στις 12 Φλεβάρη παρουσιάστηκε στη Μαδρίτη η πλατφόρμα στήριξης στον ελληνικό λαό. Το μανιφέστο της πρωτοβουλίας υπογράφεται από χιλιάδες Ισπανούς, αλλά και από πολύ γνωστά ονόματα της πολιτικής σκηνής όπως οι ευρωβουλευτίνες του Podemos, Τερέσα Ροντρίγκεζ και Λόλα Σάντσεζ, ο Μιγκέλ Ουρμπάν, ένας από τους πρώτους που μαζί με τον Πάμπλο Ιγκλέσιας έφτιαξαν το Podemos, ο Χάιμε Παστόρ, εκδότης του περιοδικού «Vientosur», η Άντα Κολάου, επικεφαλής του Guanyem Barcelona, ο Ντιέγο Κανιαμέρο, γενικός γραμματέας του συνδικάτου Ανδαλουσίας, καθώς και πολλοί άλλοι, βουλευτές, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες κ.λπ. Στη συζήτηση που ακολούθησε έγιναν πολλές ερωτήσεις γύρω από την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχε μεγάλη αγωνία για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τηρήσει τις υποσχέσεις του αλλά και για το αν μπορούν να σχηματιστούν επιτροπές ελέγχου στις γειτονιές. Οι διοργανωτές ανακοίνωσαν ότι το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσουν να φτιάξουν πλατιές λαικές επιτροπές στήριξης στην Ελλάδα. Ένα από τα θέματα που κυριάρχησαν στη Μαδρίτη αλλά και στις υπόλοιπες πόλεις ήταν η εκκωφαντική απουσία γυναικών στην κυβέρνηση. Στο Podemos η συμμετοχή γυναικών στις λίστες είναι 50%, παρόλο που και εκεί οι γυναίκες δεν φτάνουν να συμμετέχουν τελικά στα πιο υψηλά αξιώματα. Το πιο εντυπωσιακό από την επίσκεψη στη Μαδρίτη ήταν η συμμετοχή μας στη διαδήλωση των εργαζομένων του τηλεοπτικού καναλιού Telemadrid, που κάθε Πέμπτη διαδηλώνουν έξω από το κτίριο της τοπικής κυβέρνησης. Πρόκειται για 925 εργαζόμενους που απολύθηκαν από το κανάλι και ζητούν δικαστικά αλλά και κινηματικά πίσω τις δουλειές τους. Οι εργαζόμενοι έχουν τον αγώνα της ΕΡΤ ως σύμβολο και γι’ αυτό ζητούσαν να μάθουν πότε θα ανοίξει και θα ξαναλειτουργήσει. Η παρουσία μιας γυναίκας από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία δημιούργησε ενδιαφέρον και στα ΜΜΕ, με δύο γνωστές εφημερίδες να καλύπτουν το γεγονός με συνεντεύξεις.

Βίγο-Γαλικία

Επόμενος σταθμός το Βίγο στο Βορρά. Μια φτωχή πόλη με μεγάλα ποσοστά μετανάστευσης, πρώην βιομηχανική και με πολλούς ανέργους, δίπλα στον Ατλαντικό Ωκεανό. Στο κρύο Βίγο η συμπαράσταση ήταν ζεστή και εντυπωσιακή. Στην εκδήλωση που οργανώθηκε για να συζητήσουμε τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, επί δύο ώρες ο κόσμος ρωτούσε τα πάντα. Μέλη του Podemos, συνδικαλιστές, αναρχικοί, αριστεροί πατριώτες, παλιοί τροτσκιστές και μαοϊκοί, οι ίδιοι οι θαμώνες του μπαρ στο οποίο βρισκόμασταν, ήρθαν με περιέργια να δουν την «αντιπρόσωπο» του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια έκαναν δύσκολες ερωτήσεις για τη δημοκρατία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, για το πώς θα εξασφαλιστεί ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει πίσω, όπως και για την απουσία των γυναικών στην ελληνική κυβέρνηση. Όσοι συμμετείχαν, αυθόρμητα ήθελαν να φτιάξουν επιτροπή συμπαράστασης επιτόπου. Στο τέλος όλοι και όλες ήθελαν μια αναμνηστική φωτογραφία με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, για να την επιδεικνύουν περήφανα.

Σεβίλλη

Τελευταίος σταθμός του ταξιδιού η νότια Σεβίλλη, που βρίσκεται σε εκλογικές προετοιμασίες, με την Τερέσα Ροντρίγκεζ, υποψήφια του Podemos, να διεκδικεί την προεδρία του τοπικού κοινοβουλίου από τους σοσιαλιστές για τον Μάρτη. Ίδια ερωτήματα και αγωνίες, ίδια θερμή υποδοχή. Και στο τέλος μια θερμή αγκαλιά και μια δήλωση: «Είμαστε μαζί σας, δίνετε μεγάλο αγώνα, μην κάνετε πίσω, περιμένουμε από σας». 

Συνέντευξη  με τον BraisFernantez

unnamed.jpg

Ο Brais είναι ένας  από τους βασικούς οργανωτές της πλατφόρμας porelcambioenGrecia (Για την αλλαγή στην Ελλάδα), μέλος της οργάνωσης Anticapitalistas και του Podemos. Μιλήσαμε μαζί του στη Μαδρίτη για την πλατφόρμα στήριξης και για τη σχέση Podemosκαι ΣΥΡΙΖΑ.

Καταρχήν πες μας κάποια πράγματα για την πλατφόρμα στήριξης

Όλοι εμείς που φτιάξαμε την πλατφόρμα στήριξης και υπογράψαμε το μανιφέστο, προσπαθούμε  να οργανώσουμε  την αλληλεγγύη στην Ελλάδα, γιατί πιστεύουμε ότι οι εκλογές που είχατε είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα σας, αλλά και στην Ευρώπη.   Αυτό συμπυκνώνεται σε μια φράση που λέμε πολύ συχνά ότι «αν κερδίσει ο ελληνικός λαός , κερδίζουμε και εμείς, αλλά αν χάσει τότε χάνουμε και μεις. Έτσι είδαμε τις εκλογές σαν το πρώτο γύρο των εκλογών που θα έχουμε και εμείς στην Ισπανία σε λίγους μήνες. Πιστεύουμε επίσης  ότι ανεξάρτητα από τις διαφορές που υπάρχουν στις δύο χώρες, υπάρχει κάτι που συνδέει τα δύο παραδείγματα,  δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ και του Podemos. Είδαμε ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές προκάλεσε ένα κύμα ενθουσιασμού στην Ισπανία, στις διαδηλώσεις που οργάνωσε το Podemosαφού για παράδειγμα υπήρχαν πολλές ελληνικές σημαίες, Γιαυτό και εμείς θέλαμε να φτιάξουμε ένα χώρο, όπου θα μπορέσει να εκφραστεί  αυτό το  κυμα αλληλεγγύης. Ένα χώρο που θα είναι  διεθνιστικός,  πλατύς, πλουραλιστικός.  Γιαυτόν ακριβώς το λόγο όπως βλέπεις  και το μανιφέστο υπογράφεται από όλους αυτούς τους ανθρώπους που εκφράζουν μαζικά κοινωνικά και πολιτικά κινήματα.

Με ποιον τρόπο θα λειτουργεί αυτή η πλατφόρμα;

Σε  πρώτη φάση θέλαμε  να φυσικά να υπάρξει  μια σύνδεση των αριστερών αγωνιστών στην Ισπανία. Αυτό επιτεύχθηκε με τις υπογραφές.  Ταυτόχρονα  το εγχείρημα έχει να κάνει με το άνοιγμα διαύλων επικοινωνίας και συνεργασίας με την ελληνική αριστερά γιατί για μας ο διεθνισμός δεν είναι ένα ζήτημα αλληλεγγύης,  και στήριξης. Την ίδια στιγμή  έχουμε να  μάθουμε και να ανταλλάξουμε εμπειρίες.  Το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσουμε  να οργανώσουμε, εκδηλώσεις, συζητήσεις, σεμινάρια,  και κυρίως να συγκροτήσουμε επιτροπές στήριξης.  Γιαυτό και η συμμετοχή  και η παρουσία σου εδώ είναι σημαντική.

Πως σκέφτεστε την λειτουργία αυτών των επιτροπών στήριξης;

Μέσα στο επόμενο διάστημα θέλουμε να οργανώσουμε επιτροπές στήριξης, σε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις. Θέλουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο πλατιές, έτσι ώστε να χωράνε άνθρωποι που δρουν σε διαφορετικά  κοινωνικά κινήματα, που προέρχονται από την αριστερά, τα συνδικάτα κλπ. Ξέρουμε ότι θα έχουμε μπροστά μας ένα αγώνα μακράς πνοής, και πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Έλληνες εργαζόμενους και τις εργαζόμενες μόνες ,  γιαυτό το λόγο αυτές οι επιτροπές, έχουν στόχο να οργανώσουν αυτά που πρανέφερα αλλά και επίσης, να κάνουν άμεσες και παράλληλες δράσεις, με αυτές που θα κάνει ο ελληνικός λαός. Αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει ότι θέλει να κινητοποιηθεί  για την λαική του κυριαρχία, τότε φυσικά εμείς πρέπει να τον στηρίξουμε  και να ακολουθήσουμε αυτές τις κινητοποιήσεις, στηρίζοντας τα δικαιώματά τους και ο αίτημα για  δημοκρατία.

Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει το  παράδειγμα του Συριζα το Podemos ;

Πιστεύω ότι πρόκειται για δύο παράλληλες διαδικασίες αλλά ταυτόχρονα και διαφορετικές. Έχουμε  να μάθουμε πολλά από τον ΣΥΡΙΖΑ, από  την ικανότητα του για παράδειγμα να συνδέεται με τα κοινωνικά κινήματα, να παρεμβαίνει και να δουλεύει μέσα σε αυτά, να χτίζει ένα πλατύ δίκτυο αγωνιστών στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές κλπ, πράγματα που ακόμα εμείς είμαστε στη διαδικασία να τα χτίζουμε, και με αυτή την έννοια το εγχείρημα σας  είναι πιο ώριμο. Επισης το Podemos όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, καλούνται να κυβερνήσουν τις δύο χώρες, γιαυτό και έχουμε να μάθουμε από τα πρώτα βήματα αυτής της κυβέρνησης που είναι το πρώτο παράδειγμα κυβέρνησης που λέει όχι στη λιτότητα , να μάθουμε από τα λάθη, να σπάσουμε τα όρια που θέτει ο  ευρωπαικός και παγκόσμιος καπιταλισμός..

Και όσον αφορά τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα;

Μου φαίνεται ότι έχετε ένα πιο πλουραλιστικό μοντέλο οργάνωσης  από αυτό του Podemos . Είναι αλήθεια ότι το Podemos, έχει ως σημείο  αναφοράς το κίνημα 15 Μ, και ενσωματώνει την ευρωκομμουνιστική παράδοση με, την λαικότητα-λαικισμό της Λατινικής αμερικής, αλλά  το πλεονέκτημα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι συνδύασε την εκλογική δουλειά με ένα κίνημα που ξεδιπλώθηκε στους χώρους της δουλειάς. Αυτό είναι που  λείπει στο Podemos, και σε αυτό είμαστε αρκετά αδύναμοι, επομένως έχουμε να μάθουμε από το πως το κάνετε εσείς.

Πως σου φαίνονται τα πρώτα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Μου φαίνονται μέτρα άμεσης ανακούφισης. Η εξαγγελια τους ταυτόχρονα τονίζει όλη την αδυναμία του συστήματος, να εξασφαλίσει τόσο καιρό, τα απαραίτητα προς το ζην, για τους ανθρώπους.  Νερό, φως, στέγη ένα βασικό μισθό. Όπως λέει και ο Στάθης Κουβελάκης, ο σύντρφος σας, το επόμενο διάστημα  θα έχουμε στην Ελλάδα  μια μετωπική σύγκρουση, ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον κόσμο. Και αυτός ο «ανταγωνισμός» , θα λυθεί στη βάση της αυτοργάνωσης του ελληνικού λαού, των πολιτικών αγώνων, της στράτευσης. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ξεκινήσει με έναν προοδευτικό μετασχηματισμό των δυνάμεων του κράτους, μέσα από τους λαικούς θεσμούς αυτοοργάνωσης.  Αν αυτό δεν γίνει τότε  θα έχουμε μια αντίστοιχη κατάσταση με αυτή της Χιλής του 73.

Νομίζεις ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξει η νέα ελληνική κυβέρνηση;

Υπάρχουν ήδη προηγούμενη ιστορική εμπειρία. Το πρώτο κατά τη γνώμη μου  είναι η σχέση του κράτους με το κόμμα. Πρέπει να προσέχετε έτσι ο συριζα να μην λειτουργεί ως εργαλείο του κράτους, το δέυτερο που βλέπω είναι ότι δεν πρέπει  να  υπάρχει εμπιστοσύνη σε αυτά τα εργαλεία  αλλά στην αυτοοργάνωση του κόσμου και στην ικανότητα  του λαού να δημιουργεί τα δικά του εργαλεία, και τρίτον  δεν μπορεί να κυβερνά κανείς και να τα έχει καλά μεόλους.  Δεν είναι δυνατόν να κυβερνάς  και για τους εργάτες και για το κεφάλαιο. Ο Συριζα αναπόφευκτα θα πρέπει να διαλέξει, αν και μου φαίνεται ήδη πως η δυναμική των πρώτων μέτρων δείχνει ότι είναι υπερ των εργαζομένων. Πρόκειται για μέτρα που  ανοίγουν  τη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να πάρουν τον έλεγχο της ζωής της χώρας.

Λοιπόν δε θα μου πεις γιαυτό που με ρωτούν όλοι ; Την απουσία των γυναικών πό την κυβέρνηση;

Φυσικά. Είναι ένα ζήτημα πολύ σοβαρό και πρέπει να πω ότι μας εξέπληξε δυσάρεστα.  Εδώ  θέλω να ξεκαθαρίσω ότι πρόκειται για συντροφική και φιλική κριτική. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί  ι δεν υπάρχει καμία γυναίκα υπουργός όπως επίσης γιατί  δεν υπήρξε ιδιαίτερη αντίδραση από την ελληνική αριστερά. Εμείς ως Podemos, δημοσιεύσαμε  μια ανακοίνωση που δηλώνει αυτή μας την έκπληξη. Νομίζουμε ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να βελτιώσει η ελληνική αριστερά. Να πως επίσης ότι ένα ακόμα σημείο ανησυχίας που  υπάρχει είναι η συμφωνία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.  Μας φαίνονται λίγο επικίνδυνοι και όχι ιδιαίτερα σοβαροί. Νομίζω ότι αυτή η συνεργασία φέρνει  τονκίνδυνο του εθνικισμού στην επιφάνεια καθώς και τον κίνδυνο  να γίνουν ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπως  με τη Ρωσσία, ή την Κίνα.  Αλλά μου κάνει εντύωπωση και το γεγονός ότι πήραν το υπουργείο εθνικής άμυνας, καθώς και τον έλεγχο των συνόρων σε μια χώρα με τόσους μετανάστες. Πρόκειται για ένα κόμμα ξενόφοβο , και αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές του ΣΥΡΙΖΑ.

Είπες πριν ότι πρέπει να αποφευχθούν συμμαχίες με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Που εντοπίζεις αυτόν τον κίνδυνο;

Οποιαδήποτε κυβέρνηση  της αριστεράς που κινείται στο νότο της ευρώπης, πρέπει πρώτα και κύρια να έχει μια κατεύθυνση ευρωπαική. Όχι με την έννοια της Ευρωπαικής Ένωσης φυσικά αλλά σίγουρα  όχι με το  να βρίσκει ιμπεριαλιστικές συμμαχίες με ολιγάρχες καπιταλιστές. Οι πρώτοι σύμμαχοι είναι οι εργαζόμενους της ευρωπης. Η Ρωσία και ο Πούτιν και η γραφειοκρατική ολιγαρχία της Κίνας έχουν συμφέροντα εντελώς αντίθετα από αυτά των λαικών ευρωπαικών στρωμάτων, επομένως θα μας φαινόταν πιο ενδιαφέρον αν ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυε περισσότερο στο να χτίσει ένα κίνημα ευρωπαικής αλληλεγγύης.