Όχι στη διάλυση του ΙΓΜΕ

Το ΙΓΜΕ ξανά στο στό­χα­στρο;

Από τις 28 Μάρτη το ΙΓΜΕ είναι χωρίς διοί­κη­ση και οι ερ­γα­ζό­με­νοι χωρίς μισθό. Το ΙΓΜΕ κα­ταρ­γή­θη­κε για πρώτη φορά το 2011, με πρω­το­βου­λία του Θ. Πά­γκα­λου και υλο­ποί­η­ση του τότε υπουρ­γού Πε­ρι­βάλ­λο­ντος, Γ. Πα­πα­κων­στα­ντί­νου. Επα­να­συ­στά­θη­κε μετά από 4 χρό­νια σκλη­ρών αγώ­νων που απέ­τρε­ψαν την από­λυ­ση-εφε­δρεία 130 συ­να­δέλ­φων, τον Ιού­λιο του 2015, επί υπουρ­γί­ας Π. Λα­φα­ζά­νη. Με την επα­νί­δρυ­σή του λόγω συ­ντα­ξιο­δο­τή­σε­ων από 400 ερ­γα­ζό­με­νοι εί­χα­με μεί­νει 196.

Έτσι η βα­σι­κή δέ­σμευ­ση του Λα­φα­ζά­νη ήταν η πρό­σλη­ψη νέων ερ­γα­ζο­μέ­νων. Δυ­στυ­χώς με την απο­χώ­ρη­ση της ΛΑΕ από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την ανά­λη­ψη του υπουρ­γεί­ου από τον Π. Σκουρ­λέ­τη, ενώ δεν υπήρ­ξε απόρ­ρι­ψη κα­μιάς από τις δε­σμεύ­σεις του προη­γού­με­νου υπουρ­γού, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με­θο­δεύ­τη­κε αλ­λα­γή του σχε­δια­σμού για το ΙΓΜΕ. Οι 137 προ­σλή­ψεις που είχε ζη­τή­σει η διοί­κη­ση του ΙΓΜΕ γί­να­νε 45 και αυτές δεν έχουν υλο­ποι­η­θεί μέχρι σή­με­ρα. Που ση­μαί­νει ότι οι υπο­σχέ­σεις που εί­χα­με και από τον Σκουρ­λέ­τη και από το νυν υπουρ­γό Γ. Στα­θά­κη, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι άνευ αντι­κρί­σμα­τος, με πι­θα­νό­τε­ρη εξέ­λι­ξη το ΙΓΜΕ να στα­μα­τή­σει τη λει­τουρ­γία του, λόγω έλ­λει­ψης προ­σω­πι­κού.

Όλες οι κυ­βερ­νή­σεις και οι υπουρ­γοί, ξε­κι­νώ­ντας από το 1999 και τη Βάσω Πα­παν­δρέ­ου που έκανε την πρώτη ρύθ­μι­ση, θέ­λα­νε ένα ΙΓΜΕ μικρό και ευ­έ­λι­κτο, να μην ασχο­λεί­ται με την έρευ­να που είναι το αντι­κεί­με­νο του Ιν­στι­τού­του, αλλά να επι­κε­ντρω­θεί στο πε­ρι­βάλ­λον. Αυτό κτί­στη­κε σι­γά-σι­γά από όλους και έτσι φτά­σα­με στην τε­ρά­στια μεί­ω­ση προ­σω­πι­κού. Το 1999 ήμα­σταν 1.200 ερ­γα­ζό­με­νοι. Αν και από το 2005, επει­δή η ΕΕ άλ­λα­ξε τα­κτι­κή, ανα­κα­λύ­πτο­ντας ότι ο ορυ­κτός πλού­τος είναι απα­ραί­τη­τος για τον αντα­γω­νι­σμό της ΕΕ με την Ρωσία, την Κίνα και τη Βρα­ζι­λία για την εκ­με­τάλ­λευ­ση των με­τάλ­λων, το ΙΓΜΕ ασχο­λή­θη­κε ξανά και με ορι­σμέ­να άλλα ζη­τή­μα­τα.

Δη­λα­δή θα μπο­ρού­σαν να ζη­τή­σουν τη γνώμη του Ιν­στι­τού­του για την κα­το­λί­σθη­ση στο Αμύ­νταιο;

Σε επεν­δύ­σεις που γι­νό­ντου­σαν πα­λιό­τε­ρα είτε από το δη­μό­σιο, είτε από ιδιώ­τες ζη­τεί­το η γνώμη του ΙΓΜΕ, αλλά για την επέν­δυ­ση της Eldorado στις Σκου­ριές, η γνώμη του ΙΓΜΕ αγνο­ή­θη­κε συ­στη­μα­τι­κά και σκό­πι­μα. Όλη η τε­χνι­κο­οι­κο­νο­μι­κή με­λέ­τη υπάρ­χει στο σω­μα­τείο και είναι στην ουσία ένα χά­ρι­σμα προς την εται­ρεία, διότι αυτά που δε­σμεύ­ε­ται να κάνει είναι ανέ­φι­κτα από τε­χνι­κή και επι­στη­μο­νι­κή άποψη. Το ίδιο ισχύ­ει και με με­ρι­κά άλλα ζη­τή­μα­τα που έχουν αντι­κεί­με­νο, όπως είναι η ενέρ­γεια, τα με­γά­λα τε­χνι­κά έργα, το θέμα της δια­χεί­ρι­σης και της προ­στα­σί­ας των υπό­γειων υδα­τι­κών πόρων. Το ΙΓΜΕ το χρη­σι­μο­ποιούν εδώ και 15 χρό­νια πυ­ρο­σβε­στι­κά, προ­κει­μέ­νου να πά­ρουν κά­λυ­ψη για σφάλ­μα­τα ή για ξε­που­λή­μα­τα που έχουν κάνει κατά και­ρούς, είτε και για να σωθεί μια κα­τά­στα­ση όπως με την πρό­σφα­τη κα­το­λί­σθη­ση στο Αμύ­νταιο.

Αυτό που έγινε στο Αμύ­νταιο το ΙΓΜΕ το είχε γρά­ψει το 2010 σε έκ­θε­σή του. Οι υπε­ρα­ντλή­σεις που έκανε η ΔΕΗ προ­κει­μέ­νου να πάρει το με­τάλ­λευ­μα είχαν λο­γι­κή κα­τά­λη­ξη την κα­το­λί­σθη­ση. Αυτά είχαν δια­πι­στω­θεί από τότε αλλά δεν ήθε­λαν να εφαρ­μό­σουν τη με­λέ­τη γιατί ερ­χό­ταν σε αντί­θε­ση με τα σχέ­δια της ΔΕΗ και έτσι φτά­σα­με σε αυτή τη με­γά­λη κα­τα­στρο­φή του πε­ρι­βάλ­λο­ντος αλλά και του εξο­πλι­σμού της ΔΕΗ και του κοι­τά­σμα­τος. Υλικά και μη­χα­νή­μα­τα κα­τα­στρά­φη­καν στο βωμό του να κά­νου­με τη δια­χεί­ρι­ση τώρα και για τα με­γα­λύ­τε­ρα δια­κυ­βεύ­μα­τα βλέ­που­με. Αυτή είναι η τα­κτι­κή που ακο­λου­θεί­ται εδώ και 30 του­λά­χι­στον χρό­νια σε όλα τα θέ­μα­τα που αφο­ρούν τις γε­ω­ε­πι­στή­μες. Και με αυτή την έν­νοια η πα­ρέμ­βα­ση του ΙΓΜΕ είναι πυ­ρο­σβε­στι­κή. Γί­νε­ται το σφάλ­μα, χά­νο­νται πόροι και κα­λού­με το ΙΓΜΕ να λύσει το πρό­βλη­μα, αν βέ­βαια γί­νε­ται να λυθεί.

Ήμα­σταν τρα­γι­κά επί­και­ροι με το θέμα του οι­κι­σμού των Αναρ­γύ­ρων στο Αμύ­νταιο, όπως ήμα­σταν και σε άλλα ζη­τή­μα­τα όπως η μό­λυν­ση των νερών κ.α.

Πως έφτα­σε το ΙΓΜΕ να μην πλη­ρώ­νει τους ερ­γα­ζό­με­νούς του;

Το ΙΓΜΕ έφτα­σε σε αυτή την κα­τά­στα­ση διότι με ένα συμ­βό­λαιο ασφα­λι­στι­κό που δό­θη­κε ένα­ντι αξίας του 1987, υπάρ­χουν τε­λε­σί­δι­κες και αμε­τά­κλη­τες απο­φά­σεις του Αρεί­ου Πάγου που δι­καιώ­νουν δι­καιού­χους του 2009. Συ­στη­μα­τι­κά επί υπουρ­γί­ας Στα­θά­κη δε γί­να­νε ρυθ­μί­σεις για την εξό­φλη­σή τους και έτσι αυτοί μπλό­κα­ραν με κα­τα­σχέ­σεις όλους τους λο­γα­ρια­σμούς του ΙΓΜΕ. Κατά τη γνώμη μας αυτό το επε­δί­ω­κε το υπουρ­γείο για να με­θο­δεύ­σει τα σχέ­δια του, που είναι κα­τα­στρο­φι­κά για το Ιν­στι­τού­το. Με αυτό το πρό­σχη­μα εί­μα­στε 3 μήνες απλή­ρω­τοι.

Ταυ­τό­χρο­να έργα αξίας 1,5 εκατ. Ευρώ που αφο­ρού­σαν πε­ρι­φέ­ρειες, δή­μους, κοι­νό­τη­τες, όπως το γε­ω­θερ­μι­κό πεδίο στην Ηρά­κλεια Σερ­ρών που ήταν για τη­λε­θέρ­μαν­ση και για θερ­μο­κή­πια, δου­λειές που αφο­ρούν την ύδρευ­ση στο Λου­τρά­κι και τους Αγί­ους Θε­ο­δώ­ρους, δου­λειές που αφο­ρούν μια σειρά γνω­μα­τεύ­σεις σε θέ­μα­τα κα­τα­στρο­φι­κών φαι­νο­μέ­νων, η ποιό­τη­τα των νερών, έχουν μεί­νει όλα στον αέρα. Η μόνη δέ­σμευ­ση του Στα­θά­κη είναι να κάνει ένα νόμο με τον οποίο θα φάει τα λεφτά των δι­καιού­χων, θα κα­θυ­στε­ρή­σει τα μη­νιά­τι­κα και να αλ­λά­ξει το ΙΓΜΕ ως μέσο στή­ρι­ξης του αντί­στοι­χου ΣΕΒ των με­ταλ­λευ­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, μικρό και ευ­έ­λι­κτο για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση της αγο­ράς. Με έναν παπά θα θά­ψου­με 5-6.

Σε επί­και­ρη ερώ­τη­ση στη βουλή, η νέα διοί­κη­ση του ΙΓΜΕ απά­ντη­σε ότι από τα 3 μη­νιά­τι­κα που μας χρω­στά­ει θα μας δώσει το 1 και με­γά­λω­σε τις υπο­ψί­ες μας ότι μπο­ρεί να μας φάνε τα δε­δου­λευ­μέ­να. Τη νο­μο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση που ετοι­μά­ζει αρ­νεί­ται να τη δώσει όχι μόνο στο συν­δι­κά­το, αλλά ακόμη και σε βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δια­πράτ­το­ντας κοι­νο­βου­λευ­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα. Στην δια­δι­κα­σία απο­δεί­χθη­κε ότι ο υπουρ­γός πε­ρι­φρο­νεί τη δι­καιο­σύ­νη, προς το υπουρ­γείο ερ­γα­σί­ας που είχε προ­τεί­νει να γίνει δια­κα­νο­νι­σμός χρεών και να μην κλεί­σει το ΙΓΜΕ, προς το υπουρ­γείο Οι­κο­νο­μι­κών που θέλει διευ­θέ­τη­ση των χρεών, γιατί το χρέος αυτό τρέ­χει με το­κο­χρε­ο­λύ­σια ενός μη­νιά­τι­κου που ση­μαί­νει ότι σε 2 χρό­νια θα είναι διπλό.

Ο υπουρ­γός πα­ρα­ταύ­τα ακο­λου­θεί την προ­σφι­λή τα­κτι­κή όλων των υπο­λοί­πων. Δη­λα­δή κα­θυ­στε­ρεί και κοι­τά­ει να φάει ότι μπο­ρεί από τους ερ­γα­ζό­με­νους. Ο υπουρ­γός που ξέ­χα­σε να δη­λώ­σει το 1,8 εκατ. στο πό­θεν-έσχες του και κά­λυ­ψε τον Σαβ­βί­δη στη ΣΕΚΑΠ, είναι με­γά­λο θρά­σος να λέει ότι μι­λά­ει στο όνομα του λαού. Είναι άξιος ο μι­σθός του. Του το έχου­με πει και του έχου­με πει ότι του απα­ντά­με με πό­λε­μο στον πό­λε­μο που μας έχει κη­ρύ­ξει και δεν πρό­κει­ται να κά­νου­με πίσω όπως απο­φά­σι­σε η προ­τε­λευ­ταία γε­νι­κή μας συ­νέ­λευ­ση.

Οι με­θο­δεύ­σεις που γί­νο­νται τώρα είναι ενα­ντί­ον του συν­δι­κά­του που έχει μπει καρφί στο μάτι του. Έχει βάλ­λει λυ­τούς και δε­μέ­νους προ­κει­μέ­νου να αλώ­σει το σω­μα­τείο. Το κα­ταγ­γεί­λα­με στην πρό­σφα­τη γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση που εί­χα­με. Θέ­λου­με να πι­στεύ­ου­με ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν θα λυ­γί­σουν παρά τους εκ­βια­σμούς, αλλά εί­μα­στε έτοι­μοι και για τα χει­ρό­τε­ρα. Να είναι σί­γου­ροι ότι το ΙΓΜΕ δεν θα πα­ρα­δο­θεί άνευ όρων. Και όλα να του βγουν όπως τα θέλει, ο κό­σμος από τη βάση και από τα κάτω, μέσα από τις συ­νε­λεύ­σεις και τις άλλες δια­δι­κα­σί­ες θα αντι­δρά­σει. Άλλο κου­τό­χορ­το δεν μπο­ρεί να τρώει.

Πολ­λοί συ­νά­δελ­φοι στο ΙΓΜΕ δώ­σα­νε την ευ­και­ρία στη ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση και την ψη­φί­σα­νε. Όλοι αυτοί οι συ­νά­δελ­φοι πε­ρι­μέ­να­νε τα στοι­χειώ­δη αλλά έχουν απο­γοη­τευ­τεί χει­ρό­τε­ρα και από όσο τους είχαν απο­γοη­τεύ­σει προη­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις. Διότι ενώ τους έτα­ξαν κάτι και είδαν ότι φτά­σα­νε στη βρύση να πιουν νερό, τους το κό­ψα­νε μόλις έσκυ­ψαν να πιουν.

Οι μνη­μο­να­κές πο­λι­τι­κές είναι αυτές που θέ­λουν να δια­λύ­σουν το ΙΓΜΕ και να ορ­γιά­σει ανε­ξέ­λεγ­κτα η κερ­δο­φο­ρία των με­γα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών;

Εμείς από το 2011 κα­ταγ­γέλ­λου­με ότι θέ­λουν να ξε­που­λή­σουν τον ορυ­κτό πλού­το της χώρας και μας κλεί­νουν για να μην έχουν μάρ­τυ­ρες στο έγκλη­μά τους. Το μότο που βά­λα­με τότε συ­νε­χί­ζει να είναι επί­και­ρο. Και το βλέ­που­με με πολ­λές ενέρ­γειες της κυ­βέρ­νη­σης, όπως με την πε­τρε­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή και τον τρόπο με τον οποίο προ­κυ­ρήσ­σο­νται τα πε­τρε­λαϊ­κά οι­κό­πε­δα. Οι πο­λυ­ε­θνι­κές και οι με­γά­λοι όμιλο στον τομέα του ορυ­κτού πλού­του είναι σί­γου­ροι ότι με αυτές τις πο­λι­τι­κές το ΙΓΜΕ θα κα­τα­ντή­σει μία γρα­φειο­κρα­τι­κή σφρα­γί­δα που απλά θα επι­κυ­ρώ­νει απο­φά­σεις υπουρ­γών και δεν θα έχει ερευ­νη­τι­κό σκέ­λος.

Μια εται­ρεία μπο­ρείς να την που­λή­σεις για να βγά­λεις κέρδη ή για να μπο­ρείς να δια­χει­ρί­ζε­σαι κα­λύ­τε­ρα τις πλη­ρο­φο­ρί­ες της, έτσι όπως έχει το ΙΓΜΕ. Μπο­ρείς όμως και χωρίς να την που­λή­σεις να την οδη­γή­σεις σε μια άτυπη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και προς τα εκεί διο­λι­σθαί­νει το ΙΓΜΕ, όπου με τις πρό­θυ­μες διοι­κή­σεις και το νο­μο­θε­τι­κό πλαί­σιο του αφαι­ρείς τη δυ­να­τό­τη­τα να διε­νερ­γεί έρευ­να, έλεγ­χο και το συμ­βου­λευ­τι­κό του ρόλο και απο­μέ­νει απλά ο επι­κυ­ρω­τι­κός ρόλος. Μια δου­λειά που μπο­ρεί να την κάνει δη­λα­δή ακόμη και μόνο ένας υπάλ­λη­λος στο δη­μό­σιο. Τέ­τοιο δη­μό­σιο επι­διώ­κουν. Να επι­κυ­ρώ­νει ανε­ξέ­λεγ­κτα τις όποιες δου­λειές των επι­χει­ρη­μα­τιών.

Στην μάχη ενά­ντια στις απο­λύ­σεις-εφε­δρεί­ες το συν­δι­κά­το είχε συμ­με­τά­σχει στο συ­ντο­νι­στι­κό των 151 φο­ρέ­ων και ορ­γα­νι­σμών του δη­μο­σί­ου. Πόσο απα­ραί­τη­το θα ήταν σή­με­ρα να υπάρ­χει ένα συ­ντο­νι­στι­κό κέ­ντρο αγώνα;

Ξε­κι­νά­με από τη δια­πί­στω­ση ότι οι ανώ­τε­ρες συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις δεν κά­νουν τη δου­λειά τους. Η ηγε­σία της ΓΣΕΕ ει­δι­κά εξυ­πη­ρε­τεί μια χαρά τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές. Επο­μέ­νως ο συ­ντο­νι­σμός προ­κύ­πτει από την ανά­γκη των από κάτω. Αν δεν μπο­ρούν οι άν­θρω­ποι που υφί­στα­νται στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα τις επι­πτώ­σεις αυτής της πο­λι­τι­κής να βρουν ένα κοινό βη­μα­τι­σμό, είναι δε­δο­μέ­νο ότι η κυ­βέρ­νη­ση θα μπο­ρεί ανε­νό­χλη­τη να περ­νά­ει τα σχέ­διά της.

Εμείς έχο­ντας πρω­τα­γω­νι­στή­σει σε πολ­λές προ­σπά­θειες συ­ντο­νι­σμού, εί­χα­με ανα­πτύ­ξει μια φι­λο­σο­φία στο σω­μα­τείο και εί­χα­με αντα­πο­κρι­θεί σε κα­λέ­σμα­τα ακόμη και του ΠΑΜΕ όταν δεν ήταν στενά (όπως η πρω­το­βου­λία για τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις), με τη λο­γι­κή ότι πρέ­πει ο αγώ­νας να γίνει από τα κάτω. Ώστε να βοη­θη­θεί και το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, να γίνει αλ­λα­γή των συ­σχε­τι­σμών και να έχει τον θε­σμι­κό ρόλο αντί­στα­σης που του αντι­στοι­χεί.

Εί­μα­στε ανοι­χτοί λοι­πόν σε τέ­τοιες ενέρ­γειες. Η ζωή βέ­βαια έχει απο­δεί­ξει ότι οι προ­σπά­θειες που έχουν γίνει μέχρι σή­με­ρα όσο, και σωστά, πλα­ταί­νουν πο­λι­τι­κά άλλο τόσο λάθος κα­πε­λώ­νο­νται πο­λι­τι­κά. Υπό αυτή την έν­νοια χρειά­ζε­ται η μάχη του οποιο­δή­πο­τε συ­ντο­νι­σμού να γί­νε­ται επί του πιο συ­γκε­κρι­μέ­νου. Όταν χάνει κά­ποιος τη δου­λειά του τότε οι κομ­μα­τι­κές σκο­πι­μό­τη­τες πάνε πε­ρί­πα­το. Αυτό βο­ή­θη­σε πολύ τη δράση του συ­ντο­νι­στι­κού των 151.

Αυτό δεν ση­μαί­νει ότι εί­μα­στε ενά­ντια στα κόμ­μα­τα και σε όσους έχουν τα­χθεί με τη μεριά της όχθης που είναι ενά­ντια στα μνη­μό­νια που τα κα­ταγ­γέλ­λα­με από την πρώτη μέρα. Δυ­στυ­χώς ενώ τα συν­δι­κά­τα θα έπρε­πε να προ­λαμ­βά­νουν και να ορ­γα­νώ­νουν έγκαι­ρα την άμυνά τους αυτό δεν γί­νε­ται και οι συ­ντο­νι­σμοί δη­μιουρ­γού­νται εξ ανά­γκης όταν ο κό­μπος φτά­σει στο λαιμό. Κάτι τέ­τοιο πι­στεύω έρ­χε­ται ο και­ρός να υπάρ­ξει γιατί η πο­λι­τι­κή για το δη­μό­σιο τομέα είναι στα πλαί­σια της πο­λι­τι­κής που εφαρ­μό­ζε­ται και στο ΙΓΜΕ. Με το νέο κύκλο όσων δη­μό­σιων ορ­γα­νι­σμών και επι­χει­ρή­σε­ων εντά­χθη­καν στο ΤΑΙ­ΠΕΔ θα είναι πολλά τα σω­μα­τεία που θα έχουν λόγο να αντι­στα­θούν.

Η κυ­βέρ­νη­ση άλ­λω­στε θέλει να εντά­ξει τα πάντα στο ΤΑΙ­ΠΕΔ για να τε­λειώ­σει το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, για να λύσει τα χέρια της και να το κάνει αυτό το ξε­πού­λη­μα πιο γρή­γο­ρα. Οι συ­νά­δελ­φοι από τις Ελ­λη­νι­κές Κα­τα­σκευ­ές που εντά­χθη­καν στο ΤΑΙ­ΠΕΔ μας ενη­μέ­ρω­σαν ότι χά­σα­νε, την εκ­προ­σώ­πη­ση στο Δ.Σ. του Ορ­γα­νι­σμού, χά­σα­νε τον Κα­νο­νι­σμό ερ­γα­σί­ας, τη συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση. Η έντα­ξη στο υπερ­τα­μείο λύνει πολλά προ­βλή­μα­τα των κυ­βερ­νώ­ντων. Δί­νο­ντας τα πάντα σε δα­νει­στές και κε­φά­λαιο, κα­ταρ­γεί ταυ­τό­χρο­να τον ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο και κάθε άλλο ερ­γα­τι­κό δι­καί­ω­μα.

Δεν ευ­χό­μα­στε να μπού­με λοι­πόν στο ΤΑΙ­ΠΕΔ αλλά βλέ­που­με να πη­γαί­νου­νε προς τα εκεί τα πράγ­μα­τα, οπότε ο συ­ντο­νι­σμός θα είναι ανα­γκαί­ος. Και αυτό θα επι­βλη­θεί και από τη βάση του σω­μα­τεί­ου ακόμη και αν στις εκλο­γές που έχου­με μπρο­στά μας για την ανά­δει­ξη νέου Δ.Σ. η ση­με­ρι­νή πλειο­ψη­φία γί­νου­με μειο­ψη­φία. Οι συ­νά­δελ­φοι έχουν να το λένε ότι αν κάτι τους κρά­τη­σε στη δου­λειά εκτός από τους αγώ­νες ήταν η στή­ρι­ξη και η αλ­λη­λεγ­γύη των υπό­λοι­πων σω­μα­τεί­ων.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις σας θα συ­νε­χι­στούν παρά το ότι έχετε και τη δια­δι­κα­σία των εκλο­γών;

Μετά την τε­λευ­ταία μα­ζι­κή και μα­χη­τι­κή πα­νελ­λα­δι­κή συ­γκέ­ντρω­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­σα­με, με τη συμ­με­το­χή και πολ­λών αλ­λη­λέγ­γυων, στην οποία συ­να­ντη­θή­κα­με με την κυ­βέρ­νη­ση, μετά την πο­ρεία στο Μα­ξί­μου, πε­ρι­μέ­νου­με κά­ποιες απα­ντή­σεις.

Η από­φα­ση που έχου­με πάρει είναι προς τα τέλη του Ιούνη να δώ­σου­με μια συ­νέ­ντευ­ξη τύπου μαζί με φο­ρείς και κυ­ρί­ως τους κοι­νω­νι­κούς συμ­μά­χους μας, τα πα­νε­πι­στή­μια, τους φοι­τη­τές, τα επι­με­λη­τή­ρια, την αυ­το­διοί­κη­ση. Επί­σης κι­νη­το­ποί­η­ση στο υπουρ­γείο για την πλη­ρω­μή των δε­δου­λευ­μέ­νων μας και με ομό­φω­νη από­φα­ση κι­νη­το­ποί­η­ση και πο­ρεία στα γρα­φεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Κου­μουν­δού­ρου. Διότι πολ­λοί βου­λευ­τές της συ­μπο­λί­τευ­σης λένε ότι μας συ­μπα­ρα­στέ­κο­νται, αλλά δεν έχουν ανα­λά­βει την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ευ­θύ­νη που τους ανα­λο­γεί κά­νο­ντας κά­ποια ερώ­τη­ση στη βουλή. Και επει­δή όλοι όσοι απο­τε­λούν το κομ­μα­τι­κό απα­ράτ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ενώ δη­λώ­νουν αλ­λη­λέγ­γυοι, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν κά­νουν τί­πο­τα για να τι­θα­σεύ­σουν τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη αγριά­δα του Στα­θά­κη, ο οποί­ος έχει ξε­πε­ρά­σει εαυ­τόν και στη ΔΕΗ και στο νερό και πα­ντού.

Δεν ξε­χνά­με ότι τη μέρα που δια­δη­λώ­να­με έξω από το υπουρ­γείο, μέσα βρι­σκό­ταν και ο Τσί­πρας και συ­ζη­τού­σαν για να ξε­που­λή­σουν τα λι­γνι­τω­ρυ­χεία και την τι­μο­λό­γη­ση του νερού για να το ακρι­βο­πλη­ρώ­νου­με, όπως γι­νό­ταν στη Βο­λι­βία. Δεν είναι αυ­το­σκο­πός μας η τι­μω­ρία του κόμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όμως το κόμμα έχει ευ­θύ­νη για την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Εμείς θα κλι­μα­κώ­σου­με πα­ρό­τι ο κό­σμος μπο­ρεί να έχει μια κι­νη­μα­τι­κή κό­πω­ση αλλά όταν έχεις 3 μήνες απλή­ρω­τος δεν μπο­ρείς να αντι­δρά­σεις αλ­λιώς.