Οι δυσκολίες των μαθητικών καταλήψεων και σκέψεις για το τι να κάνουμε

Η  γενιά  της κρί­σης αντι­στέ­κε­ται

Οι μα­θη­τές, με τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις τους τις τε­λευ­ταί­ες δύο εβδο­μά­δες απο­δει­κνύ­ουν πως το ματς δεν έχει τε­λειώ­σει. Η νε­ο­λαία μπο­ρεί να μην είναι τε­λι­κά η γενιά που έχασε υπο­ταγ­μέ­νη, μα η γενιά που αντι­στά­θη­κε, αγω­νί­στη­κε και νί­κη­σε.

Εν μέσω μιας υπο­χώ­ρη­σης του κι­νή­μα­τος  (αν και  ορι­σμέ­νοι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι προ­σπα­θούν να αντι­στα­θούν τις τε­λευ­ταί­ες  μέρες στα σχε­δία κυ­βέρ­νη­σης και Φορ­τσά­κη), οι μα­θη­τές απο­φα­σί­ζουν  να κι­νη­το­ποι­η­θούν και να ορ­γα­νώ­σουν μια μο­νο­ή­με­ρη κα­τά­λη­ψη στις 3 Νο­ε­βρί­ου. Η συμ­με­το­χή είναι πολύ με­γά­λη , πάνω από 500 σχο­λεία  βρί­σκο­νται σε κα­τά­λη­ψη και πολλά πε­ρισ­σό­τε­ρα κά­νουν αποχή. Οι κα­τα­λή­ψεις και κι­νη­το­ποι­ή­σεις (αν  και μειω­μέ­νες σε αριθ­μό)αντέ­χουν μια βδο­μά­δα και συ­νε­χί­ζουν και δεύ­τε­ρη  με την προ­ο­πτι­κή.  Η σκλη­ρή επί­θε­ση που δέ­χο­νται οι μα­θη­τές μέσα από το νέο Λύ­κειο σε συν­δυα­σμό με την αί­σθη­ση ότι  «δεν έχουν μέλ­λον» στην Ελ­λά­δα των μνη­μο­νί­ων, τους πει­σμώ­νει και τους  κάνει πιο μα­χη­τι­κούς. Εκτός αυτού, οι αγώ­νες που  είχαν δοθεί από τη νε­ο­λαία (ενά­ντια στο άρθρο 16, η εξέ­γερ­ση του Δε­κέμ­βρη του 2008) και συ­νο­λι­κά από το κί­νη­μα ιδιαί­τε­ρα την πε­ρί­ο­δο 2010-2012 (πλα­τεί­ες, απερ­γί­ες) αλλά και πιο πρό­σφα­τα  (όπως η απερ­γία των κα­θη­γη­τών και ο αντι­φα­σι­στι­κός αγώ­νας πέ­ρυ­σι το Σε­πτέμ­βρη), δη­μιούρ­γη­σαν μια πα­ρά­δο­ση αντί­στα­σης και βοη­θού­σαν στην ανά­πτυ­ξη ενός ικα­νο­ποι­η­τι­κού  πο­λι­τι­κού επι­πέ­δου που  εκ­φρά­στη­κε κυ­ρί­ως μέσα από  τον πο­λι­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα των αι­τη­μά­των .

 Τα προ­βλή­μα­τα που εμ­φα­νί­ζο­νται και  κά­ποιες προ­τά­σεις για τη λύση τους

Για να μπο­ρέ­σει το κί­νη­μα των μα­θη­τών  να αντέ­ξει και να συ­σπει­ρώ­σει γύρω του κα­θη­γη­τές, γο­νείς, φοι­τη­τές και άλ­λους ερ­γα­ζο­μέ­νους χρειά­ζε­ται να ξε­πε­ρά­σει προ­βλή­μα­τα που προ­κύ­πτουν αλλά πα­ράλ­λη­λα να βοη­θη­θεί από την αρι­στε­ρά. Οι πα­ρα­κά­τω σκέ­ψεις θέ­λουν να συ­νει­σφέ­ρουν προς αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση.

 1) Συμ­μα­χί­ες και όχι απο­μό­νω­ση

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια έχει γίνει πολ­λές φορές φα­νε­ρό πω , εφό­σον το κρά­τος έχει  γίνει αυ­ταρ­χι­κό­τε­ρο και κυ­βέρ­νη­ση και αστι­κή τάξη δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νες για συμ­βι­βα­σμούς, κα­νέ­νας αγώ­νας δεν μπο­ρεί να κερ­δί­σει αν δεν συ­σπει­ρώ­σει γύρω του μια  με­γά­λη δυ­να­μι­κή ώστε να συ­γκρου­στεί με την κυ­βέρ­νη­ση. Το πα­ρά­δειγ­μα των κα­θα­ρι­στριών είναι το πλέον εν­δει­κτι­κό. Έδω­σαν μια τε­ρά­στια μάχη, αρ­χι­κά η δι­καιο­σύ­νη τις δι­καί­ω­σε και διέ­τα­ξε να  επα­να­προ­σλη­φθούν μα η κυ­βέρ­νη­ση πα­ρε­νέ­βη και δεν δέ­χτη­κε την από­φα­ση με το έτσι θέλω. Αντί­στοι­χα, ο μόνος τρό­πος να επι­τευ­χθεί το ου­σια­στι­κό και κε­ντρι­κό αί­τη­μα των μα­θη­τών (κα­τάρ­γη­ση του νέου Λυ­κεί­ου), είναι να συ­σπει­ρω­θούν  γύρω τους οι  κα­θη­γη­τές, οι γο­νείς και μια σειρά από πλητ­τό­με­νους κλά­δους ερ­γα­ζο­μέ­νων. Για να επι­τευ­χθεί μια τέ­τοια συμ­μα­χία, είναι ανα­γκαία η επί­μο­νη επι­κοι­νω­νία και έκ­κλη­ση  των μα­θη­τών προς όλους αυ­τούς. Προ­τά­σεις για κοι­νές συ­νε­λεύ­σεις –συ­ζη­τή­σεις με τους γο­νείς και τους κα­θη­γη­τές σε κάθε πε­ριο­χή, με φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους  είτε με σω­μα­τεία, όπου  είναι δυ­να­τό, στις οποί­ες οι μα­θη­τές θα ενη­με­ρώ­νουν και θα κα­λούν σε κοινή δράση.

 2) Συ­ντο­νι­στι­κό κα­τα­λή­ψε­ων

Αν και βοη­θη­τι­κός, ως ένα βαθμό, φαί­νε­ται  πως  ο συ­ντο­νι­σμός μέσω Internet είναι ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κός και ανε­παρ­κής. Εκτός του ότι  εύ­κο­λα μπο­ρεί να χτυ­πη­θεί και να αχρη­στευ­θεί (όπως και έγινε  μετά από πα­ρέμ­βα­ση του Λο­βέρ­δου για λίγες μέρες), δεν μπο­ρούν οι μα­θη­τές να πά­ρουν απο­φά­σεις μέσα από αυτόν. Ένα συ­ντο­νι­στι­κό κα­τα­λή­ψε­ων, αντί­θε­τα, θα μπο­ρού­σε να είναι ιδιαί­τε­ρα βοη­θη­τι­κό . Κάθε σχο­λείο που βρί­σκε­ται υπό κα­τά­λη­ψη  μπο­ρεί να  εκλέ­γει μια μικρή ομάδα  από τους συμ­μα­θη­τές ώστε να το εκ­προ­σω­πούν. Το συ­ντο­νι­στι­κό αυτό θα  απο­τε­λεί­ται από αντι­προ­σώ­πους κάθε σχο­λεί­ου και θα συ­ντο­νί­ζει τη δράση όλων των μα­θη­τών του­λά­χι­στον  αρ­χι­κά σε επί­πε­δο πόλης και, αν πάρει με­γά­λες δια­στά­σεις, πα­νελ­λα­δι­κά.

 3) Να μην πε­ρά­σει η τρο­μο­κρα­τία

Η τρο­μο­κρα­τία και κα­τα­στο­λή είναι στα­θε­ρή και αγα­πη­μέ­νη τα­κτι­κή τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Έτσι και φέτος σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις οι  μα­θη­τές(συ­νή­θως αυτοί που είχαν ιδιαί­τε­ρα ενερ­γή συμ­μέ­το­χη ) ή οι γο­νείς  τους απει­λή­θη­καν ότι θα αντι­με­τω­πί­σουν σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα με το νόμο και, σε ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις, η αστυ­νο­μία προ­χώ­ρη­σε  και σε συλ­λή­ψεις. .Η υπο­στή­ρι­ξη σε κάθε μα­θη­τή που δέ­χε­ται τέ­τοιες απει­λές, υπο­στή­ρι­ξη που πρέ­πει να ορ­γα­νώ­νε­ται  από τους ίδιους τους συμ­μα­θη­τές του ,είναι το μόνο που μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει μια τέ­τοια πρα­κτι­κή. Με  ανοι­χτή κα­ταγ­γε­λία  οι μα­θη­τές να ενη­με­ρώ­νουν την το­πι­κή κοι­νω­νία και να κα­λούν σε συ­μπα­ρά­στα­ση. Η αρι­στε­ρά, οι εκ­παι­δευ­τι­κοί, οι σύλ­λο­γοι  γο­νέ­ων, οι δη­μο­τι­κές αρχές   έχουν χρέος να στα­θούν δίπλα στους μα­θη­τές ώστε να τσα­κι­στεί η προ­σπά­θεια τρο­μο­κρά­τη­σης.

 4) Οι κα­τα­λή­ψεις να γί­νουν «ζω­ντα­νοί» χώροι

 Είναι συ­νη­θι­σμέ­νο, ενώ πολ­λοί μα­θη­τές  ψη­φί­ζουν υπέρ μιας κα­τά­λη­ψης, λίγοι τε­λι­κά να πα­ρα­μέ­νουν στο χώρο τους. Για να μπο­ρέ­σει το πο­σο­στό όσων πα­ρα­μέ­νουν να αυ­ξη­θεί  αλλά πα­ράλ­λη­λα  και οι ώρες της κα­τά­λη­ψης να αυ­ξή­σουν τη συ­νεί­δη­ση των μα­θη­τών ,μπο­ρούν να διορ­γα­νώ­νο­νται μια σειρά από  συ­ζη­τή­σεις ( για την εκ­παί­δευ­ση, τους αγώ­νες της νε­ο­λαί­ας, το φα­σι­σμό , ρα­τσι­σμό, σε­ξι­σμό), πο­λι­τι­στι­κές ( όπως ζω­ντα­νή μου­σι­κή, προ­βο­λή ται­νιών, ανά­γνω­ση ποι­η­μά­των ή δι­η­γη­μά­των των ίδιων των μα­θη­τών) αλλά και αθλη­τι­κές(τουρ­νουά κτλ) δρα­στη­ριό­τη­τες.

 5) Πε­ρι­φρού­ρη­ση

Η πε­ρι­φρού­ρη­ση των ίδιων των μα­θη­τών και του σχο­λεί­ου είναι με­γά­λης ση­μα­σί­ας. Μια μα­θη­τι­κή ομάδα πε­ρι­φρού­ρη­σης  είναι απα­ραί­τη­το να λει­τουρ­γεί  φρο­ντί­ζο­ντας να ελέγ­χει ποιος  μπαί­νει και βγαί­νει  από το σχο­λείο, να προ­στα­τεύ­ει το κτί­ριο από φθο­ρές κα , σε πε­ρί­πτω­ση  επί­θε­σης από πα­ρα­κρα­τι­κούς ή φα­σί­στες, να μπο­ρεί στοι­χειω­δώς να αμυν­θεί, μέχρι να φτά­σει βο­ή­θεια.

Και… ένα σχό­λιο για την αρι­στε­ρά και το κα­θή­κον της απέ­να­ντι στους μα­θη­τές

Ο φόβος της  «κομ­μα­τι­κο­ποί­η­σης» εκτός του ότι στρώ­νει το έδα­φος στη θε­ω­ρία της υπο­κί­νη­σης  των κα­τα­λή­ψε­ων (καθώς οι μα­θη­τές υπο­πτεύ­ο­νται όσους τους πα­ρα­κι­νούν σε κα­τά­λη­ψη ως μα­ριο­νέ­τες σκο­τει­νών δυ­νά­με­ων) δυ­σκο­λεύ­ει ιδιαί­τε­ρα την  πε­ραι­τέ­ρω πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση του μα­θη­τι­κού κι­νή­μα­τος ώστε να ανα­λύ­σει κα­λύ­τε­ρα τον ρόλο της εκ­παί­δευ­σης ως ιδε­ο­λο­γι­κού μη­χα­νι­σμού του αστι­κού κρά­τους  και θέσει  αι­τή­μα­τα όπως η ανα­τρο­πή συ­νο­λι­κά του μνη­μο­νί­ου και η πτώση της κυ­βέρ­νη­σης. Αν σύμ­φω­να με την αντί­λη­ψη «και οι 300 είναι τα ίδια χάλια, όποιος και να είναι στην κυ­βέρ­νη­ση», τα χάλια θα συ­νε­χι­στούν.

Είναι χρέος της αρι­στε­ράς να πεί­σει τους μα­θη­τές πως δεν είναι  «μια απ΄τα ίδια» και πως δεν τους αντι­με­τω­πί­ζει σαν  ψη­φο­φό­ρους που θέλει να εκ­με­ταλ­λευ­τεί  και πως θα στα­θεί δίπλα τους  υπε­ρα­σπί­ζο­ντας τις ανά­γκες και αγω­νι­ζό­με­νη  μαζί τους  σε κάθε τους βήμα.