Οι Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα στο 22ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Το 22ο Αντι­ρα­τσι­στι­κό Φε­στι­βάλ είχε έντο­νη μα­θη­τι­κή και γε­νι­κό­τε­ρα νε­ο­λαι­ί­στι­κη πα­ρου­σία. Το άγχος των εξε­τά­σε­ων και του δια­βά­σμα­τος έμει­νε πίσω και χι­λιά­δες νέοι πέ­ρα­σαν από το πάρκο Γουδή προ­κει­μέ­νου να δουν από κοντά ένα φε­στι­βάλ που έχει γίνει πλέον θε­σμός και ση­μείο συ­νά­ντη­σης για τους αν­θρώ­πους των κι­νη­μά­των και της Αρι­στε­ράς.

Οι Μα­θη­τές/τριες Ενά­ντια στο Σύ­στη­μα (ΜΕΣ), όπως τα πε­ρισ­σό­τε­ρα χρό­νια έτσι και φέτος, στή­ρι­ξαν με την πα­ρου­σία τους το φε­στι­βάλ τόσο στο στή­σι­μο όσο και κατά τη διάρ­κειά του. Το τρα­πε­ζά­κι τους ήταν ιδιαί­τε­ρα ζω­ντα­νό και γε­μά­το χρώ­μα­τα. Μα­θη­τές από διά­φο­ρα σχο­λεία της Αθή­νας προ­μη­θεύ­τη­καν το πε­ριο­δι­κό τους, το οποίο πε­ριε­λάμ­βα­νε πλού­σια αντι­ρα­τσι­στι­κή θε­μα­το­λο­γία. Αυτό άνοι­ξε και πολ­λές συ­ζη­τή­σεις ανά­με­σα σε νέα παι­διά που θέ­λουν στο σχο­λείο τους και στη γει­το­νιά τους να στα­θούν απέ­να­ντι στη φτώ­χεια, το ρα­τσι­σμό και το φα­σι­σμό. Ο χώρος απέ­να­ντι από το τρα­πε­ζά­κι τους ομόρ­φαι­νε ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο από το πανό που έφτια­ξαν, στο οποίο ανα­γρα­φό­ταν: «Στα θρα­νία δεν έχει θέση ο ρα­τσι­σμός – Αλ­λη­λεγ­γύη-αντί­στα­ση μα­θη­τών, ντό­πιων και με­τα­να­στών».

Πέρα όμως από το ίδιο το πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο και την ουσία του αντι­ρα­τσι­στι­κού φε­στι­βάλ, αυτό λει­τούρ­γη­σε και με έναν πρό­σθε­το τρόπο για τους μα­θη­τές/τριες που συμ­με­τεί­χαν ενερ­γά. Τους έδωσε την αί­σθη­ση της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και της συ­ντρο­φι­κό­τη­τας. Της αντί­λη­ψης ότι μπο­ρού­με να ορί­ζου­με εμείς τον τρόπο με τον οποίο θα συ­ζη­τά­με πο­λι­τι­κά και θα περ­νά­με όμορ­φα, χωρίς να έχου­με ανά­γκη χο­ρη­γών, εται­ρειών και επαγ­γελ­μα­τι­κών συ­νερ­γεί­ων. Η Κων­στα­ντί­να, μα­θή­τρια της Β΄ Λυ­κεί­ου από του χρό­νου, μας πε­ριέ­γρα­ψε την εμπει­ρία της λέ­γο­ντας: «Προ­σω­πι­κά δεν είχα πα­ρα­βρε­θεί ξανά σε κά­ποιο από τα προη­γού­με­να αντι­ρα­τσι­στι­κά φε­στι­βάλ, πόσο μάλ­λον δεν είχα βοη­θή­σει στη διορ­γά­νω­ση ενός. Παρ’ όλα αυτά εξαρ­χής αι­σθάν­θη­κα άνεση και οι­κειό­τη­τα τόσο με το χώρο, όσο και με τους αν­θρώ­πους εκεί, γνώ­ρι­σα νέα άτομα και ήρθα σε επαφή με άγνω­στες για μένα μέχρι τότε κου­ζί­νες, μου­σι­κές και πα­ρα­δό­σεις».

Η αλή­θεια είναι ότι αυτή η πρω­τό­γνω­ρη αί­σθη­ση αλ­λη­λεγ­γύ­ης και αυ­το­ορ­γά­νω­σης είναι μια ξε­χω­ρι­στή εμπει­ρία που ξε­δι­πλώ­νει έναν άλλο κόσμο. Η Κων­στα­ντί­να, απο­τι­μώ­ντας την τρι­ή­με­ρη πα­ρου­σία της στο φε­στι­βάλ, τό­νι­σε: «Το πιο ελ­πι­δο­φό­ρο για μένα ήταν το γε­γο­νός ότι επί τρεις ημέ­ρες έβλε­πα τόσα πολλά άτομα δια­φο­ρε­τι­κών ηλι­κια­κών ομά­δων, εθνι­κο­τή­των κ.ο.κ. να είναι συ­γκε­ντρω­μέ­να και συ­σπει­ρω­μέ­να την ίδια στιγ­μή, στον ίδιο χώρο, για τον ίδιο σκοπό. Τότε ήρθε η επι­βε­βαί­ω­ση ότι οι κόποι όσων εί­χα­με ασχο­λη­θεί με τη διορ­γά­νω­ση του φε­στι­βάλ αντα­μεί­φθη­καν και το ακόμη πιο συ­γκι­νη­τι­κό για μένα ήταν πως ήξερα ότι έχω βάλει κι εγώ το λι­θα­ρά­κι μου σε όλο αυτό».

Ει­δι­κό­τε­ρα σή­με­ρα που η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά και τα κι­νή­μα­τα γνω­ρί­ζουν μια ση­μα­ντι­κή υπο­χώ­ρη­ση, η ενερ­γή και ου­σιώ­δης εμπλο­κή νέων αν­θρώ­πων στο αντι­ρα­τσι­στι­κό φε­στι­βάλ είναι πολύ ση­μα­ντι­κή τόσο για το παρόν όσο και για το μέλ­λον. Παρά τα υψηλά πο­σο­στά της Χρυ­σής Αυγής στη νε­ο­λαία, η ει­κό­να του φε­στι­βάλ απέ­δει­ξε ότι αυτά δεν απο­τυ­πώ­νουν όλη την αλή­θεια. Η πλειο­ψη­φία της νε­ο­λαί­ας στέ­κε­ται απέ­να­ντι στις ρα­τσι­στι­κές πο­λι­τι­κές και στους φα­σί­στες, γε­γο­νός που επι­βε­βαιώ­νε­ται επα­νει­λημ­μέ­να τόσο από τις αντι­φα­σι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις στο δρόμο, όσο και από την ετή­σια μα­ζι­κή πα­ρου­σία νέων αν­θρώ­πων στο αντι­ρα­τσι­στι­κό φε­στι­βάλ.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά