Πώς μπορούν τα 751 ευρώ να οδηγήσουν σε γενική αύξηση μισθών

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει δε­σμευ­τεί ότι από τη θέση της κυ­βέρ­νη­σης θα κα­ταρ­γή­σει την αντερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία των μνη­μο­νί­ων και θα αυ­ξή­σει τον κα­τώ­τα­το μισθό στο προη­γού­με­νο επί­πε­δό του, στα 751 ευρώ. Όταν θα έχει γίνει αυτό, θα έχου­με κάνει ένα με­γά­λο βήμα για αυ­ξή­σεις όλων των μι­σθών του επι­χει­ρη­μα­τι­κού τομέα, επει­δή αυτοί δια­μορ­φώ­νο­νται στην αγορά ερ­γα­σί­ας κυ­ρί­ως από δύο πα­ρά­γο­ντες: από το πο­σο­στό ανερ­γί­ας και από το μισθό που θε­ω­ρεί­ται ανα­γκαί­ος, δί­καιος, «κα­νο­νι­κός» μι­σθός, δη­λα­δή ένας μι­σθός που επι­τρέ­πει στους ερ­γα­ζο­μέ­νους να συ­ντη­ρού­νται και να ανα­πα­ρά­γο­νται συμ­με­τέ­χο­ντας στον γε­νι­κό πλού­το της κοι­νω­νί­ας και να συμ­με­τέ­χουν με αξιο­πρέ­πεια στην κοι­νω­νι­κή ζωή (είναι ο ανα­γκαί­ος μι­σθός που αντι­στοι­χεί στην αξία της ερ­γα­σια­κής δύ­να­μης). 

Βάση υπο­λο­γι­σμού

Ένα ση­μα­ντι­κό στοι­χείο για τον κα­θο­ρι­σμό του ανα­γκαί­ου μι­σθού είναι ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός που δα­πα­νά­ται για τη συ­ντή­ρη­ση και ανα­πα­ρα­γω­γή της ανει­δί­κευ­της ερ­γα­σί­ας. Όταν αυτός με­τα­βάλ­λε­ται, ολό­κλη­ρη η μι­σθο­λο­γι­κή κλί­μα­κα τεί­νει να με­τα­τρα­πεί με βάση τον κα­τώ­τα­το μισθό, ώστε να δια­τη­ρού­νται λίγο πολύ στα­θε­ρές οι ανα­λο­γί­ες κατά τις οποί­ες αμεί­βο­νται οι δια­φο­ρε­τι­κές με­ρί­δες μι­σθω­τών όπως αυτές δια­μορ­φώ­νο­νται από τις γνώ­σεις και τις δε­ξιό­τη­τες, τη θέση ερ­γα­σί­ας, τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της επι­χεί­ρη­σης και του κλά­δου κ.λπ. Αυτό συμ­βαί­νει επει­δή ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός είναι η αμοι­βή της απλής ερ­γα­σί­ας (δη­λα­δή της ανει­δί­κευ­της ερ­γα­σί­ας) που απο­τε­λεί τη βάση υπο­λο­γι­σμού της αμοι­βής της σύν­θε­της ερ­γα­σί­ας (δη­λα­δή της ει­δι­κευ­μέ­νης ερ­γα­σί­ας). Έτσι η αύ­ξη­ση των κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751 ευρώ θα τεί­νει να με­τα­βά­λει τη μι­σθο­λο­γι­κή πυ­ρα­μί­δα του­λά­χι­στον μέχρι τα με­σαία στε­λέ­χη των επι­χει­ρή­σε­ων του ιδιω­τι­κού τομέα, και για το λόγο αυτόν η ση­μα­σία της είναι πολύ με­γα­λύ­τε­ρη από όσο εκ πρώ­της όψεως φαί­νε­ται. 

Δεν πρό­κει­ται όμως για αυ­ξή­σεις των μι­σθών που θα προ­κύ­ψουν αυ­το­μά­τως απλά και μόνον επει­δή θα υπάρ­ξει νο­μο­θε­τι­κή αλ­λα­γή. Είναι αλή­θεια ότι όσο πιο ευ­νοϊ­κό είναι το θε­σμι­κό πλαί­σιο της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας για τους ερ­γα­ζο­μέ­νους τόσο πιο υψη­λός είναι ο μι­σθός, και επο­μέ­νως ότι η κα­τάρ­γη­ση της αντερ­γα­τι­κής μνη­μο­νια­κής νο­μο­θε­σί­ας από την κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα τεί­νει να προ­κα­λέ­σει γε­νι­κή αύ­ξη­ση των μι­σθών στον επι­χει­ρη­μα­τι­κό τομέα της οι­κο­νο­μί­ας. Ωστό­σο, η ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία είναι το πλαί­σιο, και μόνο το πλαί­σιο, του τα­ξι­κού αντα­γω­νι­σμού για το ύψος του μι­σθού. Οι μι­σθοί δια­μορ­φώ­νο­νται από τις αντι­κρουό­με­νες απαι­τή­σεις και το συ­σχε­τι­σμό δύ­να­μης με­τα­ξύ των επι­χει­ρή­σε­ων και των ερ­γα­ζο­μέ­νων (της βιο­μη­χα­νι­κής ερ­γα­τι­κής τάξης, του ημι-προ­λε­τα­ριά­του των υπη­ρε­σιών και της ει­δι­κευ­μέ­νης ερ­γα­σί­ας, του πρε­κα­ριά­του κ.λπ.), και φυ­σι­κά ένα ευ­νοϊ­κό θε­σμι­κό πλαί­σιο απο­τε­λεί ση­μα­ντι­κή βο­ή­θεια για τις δυ­νά­μεις της ερ­γα­σί­ας, αλλά από μόνο του δεν είναι αρ­κε­τό. 

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, οι ερ­γο­δό­τες, ακόμη και μετά την ακύ­ρω­ση των μνη­μο­νια­κών νόμων, θα προ­σπα­θή­σουν να δια­τη­ρή­σουν τους χα­μη­λούς μι­σθούς και τις με­σαιω­νι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας που απο­λαμ­βά­νουν τώρα, θα εκ­βιά­σουν τους ερ­γα­ζο­μέ­νους με απο­λύ­σεις σε μια πε­ρί­ο­δο δρα­μα­τι­κής ανερ­γί­ας, θα επι­νο­ή­σουν τρό­πους πα­ρά­καμ­ψης ή πα­ρα­βί­α­σης των νόμων (όπως ήδη κά­νουν για να επι­τύ­χουν μι­σθούς πεί­νας). Επο­μέ­νως, προ­κει­μέ­νου να γίνει σε­βα­στή η αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού και να ανα­πτυ­χθεί ελεύ­θε­ρα το «παι­χνί­δι» με­τα­βί­βα­σης της αύ­ξη­σής του σε ολό­κλη­ρη τη μι­σθο­λο­γι­κή κλί­μα­κα, θα χρεια­στεί, εκτός από την ακύ­ρω­ση των μνη­μο­νια­κών νόμων, και μια σειρά άλλων πα­ρεμ­βά­σε­ων όπως:

• Η συν­δι­κα­λι­στι­κή στή­ρι­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων από τις ορ­γα­νω­μέ­νες δυ­νά­μεις του τα­ξι­κού συν­δι­κα­λι­σμού ώστε να ορ­γα­νω­θούν σε σω­μα­τεία. 
• Η ιδε­ο­λο­γι­κή τους στή­ρι­ξη για να ανα­κτή­σουν τη μα­χη­τι­κό­τη­τά τους. 
• Ο συν­δι­κα­λι­στι­κός ακτι­βι­σμός στις επι­χει­ρή­σεις και όλα τα άλλα που ανή­κουν στην κι­νη­μα­τι­κή πρα­κτι­κή.
• Η συμ­με­το­χή σε αυ­τούς τους αγώ­νες των ορ­γα­νώ­σε­ων και της βάσης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της υπό­λοι­πης Αρι­στε­ράς και γε­νι­κώς των αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κών κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων. 
• Η επα­νί­δρυ­ση της Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας και η στε­λέ­χω­σή της με αδιά­φθο­ρα στε­λέ­χη με­γά­λου τα­ξι­κού σθέ­νους.
• Η θέ­σπι­ση κα­νό­νων οι οποί­οι θα επι­βάλ­λουν υψη­λές ποι­νές στους ερ­γο­δό­τες που κα­τα­φεύ­γουν σε πα­ρά­νο­μες πρα­κτι­κές.
• Η αμ­φι­σβή­τη­ση του δι­καιώ­μα­τος του κα­πι­τα­λι­στή να αναρ­τά στην εί­σο­δο της επι­χεί­ρη­σής του την πι­να­κί­δα «Απα­γο­ρεύ­ε­ται η εί­σο­δος στους μη έχο­ντες ερ­γα­σία», ώστε να ει­σέλ­θουν στο χώρο της επι­χεί­ρη­σης, που είναι σή­με­ρα χώρος της προ­σω­πι­κής δι­κτα­το­ρί­ας του αφε­ντι­κού, η δη­μο­κρα­τία, η ελεύ­θε­ρη δια­κί­νη­ση ιδεών, ο συν­δι­κα­λι­σμός, η δια­φά­νεια στη δια­χεί­ρι­ση της επι­χεί­ρη­σης για όσα ζη­τή­μα­τα αφο­ρούν τις αμοι­βές, τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις και τις συν­θή­κες υγιει­νής και ασφά­λειας.

Προ­ϋ­πο­θέ­σεις
Είναι λο­γι­κό, λοι­πόν, να υπο­θέ­σου­με ότι η αυ­ξη­τι­κή τάση των μι­σθών που θα προ­κλη­θεί από την επα­να­φο­ρά του κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751 ευρώ θα με­τα­τρα­πεί τε­λι­κά σε γε­νι­κή αύ­ξη­ση των μι­σθών (μια δια­δι­κα­σία που θα απαι­τού­σε κατά το ΙΝΕ ΓΣΕΕ μία τριε­τία για να ολο­κλη­ρω­θεί) μόνον υπό δύο προ­ϋ­πο­θέ­σεις: πρώ­τον, ότι η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα συ­νο­δεύ­σει την αύ­ξη­ση στα 751 ευρώ με τις πα­ρα­πά­νω θε­σμι­κές πα­ρεμ­βά­σεις, και δεύ­τε­ρον, ότι θα υπάρ­ξουν συν­δι­κα­λι­στι­κές ή πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις, μέσα ή έξω από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στη βάση ή στην κο­ρυ­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που θα πυ­ρο­δο­τή­σουν κι­νη­μα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες μέσα και δίπλα στις επι­χει­ρή­σεις.