Ο προϋπολογισμός για το 2023 που κατατέθηκε στη Βουλή δεν αντέχει για σοβαρή αντιπαράθεση, καθώς είναι σαφές ότι δεν τον πιστεύει ούτε ο Σταϊκούρας.

Είναι ένα πρό­χει­ρο χαρτί, που κα­τα­τέ­θη­κε για «να βγει η υπο­χρέ­ω­ση», βρί­σκε­ται σε κραυ­γα­λέα αντί­φα­ση με τις απαι­σιό­δο­ξες εκτι­μή­σεις των διε­θνών «θε­σμών» και των Οίκων που συ­νι­στούν προ­ε­τοι­μα­σία για κα­ται­γί­δα, ενώ αφή­νει όλες τις κρί­σι­μες οι­κο­νο­μι­κές απο­φά­σεις να παρ­θούν στην πο­ρεία των ερ­γα­σιών και με το πέ­ρα­σμα των μηνών. 

Όμως είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά εξορ­γι­στι­κή η προ­σπά­θεια του Μη­τσο­τά­κη να πα­ρου­σιά­σει αυτόν τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό ως φι­λο­λαϊ­κή «στρο­φή», που τάχα εξα­ντλεί όλα τα πε­ρι­θώ­ρια για να προ­στα­τέ­ψει το πραγ­μα­τι­κά δια­θέ­σι­μο ει­σό­δη­μα των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών. Αυτός ο ισχυ­ρι­σμός, με προ­φα­νή στό­χευ­ση τις κάλ­πες μέσα στο 2023, στέ­κε­ται πάνω σε μια πυ­ρα­μί­δα ψε­μά­των.

Φόροι και πλη­θω­ρι­σμός

Ο Μη­τσο­τά­κης ανε­μί­ζει τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη «ση­μαία» των από­ψε­ών του, περί ενί­σχυ­σης του ει­σο­δή­μα­τος των λαϊ­κών στρω­μά­των μέσω της μεί­ω­σης των φόρων. Η μεί­ω­ση της φο­ρο­λό­γη­σης είναι ου­σια­στι­κή για τα κέρδη του κε­φα­λαί­ου και τα ανώ­τε­ρα με­σο­στρώ­μα­τα, αλλά απο­λύ­τως ψευ­δής για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τους λαϊ­κούς αν­θρώ­πους. Παρά τη μεί­ω­ση της φο­ρο­λό­γη­σης των κερ­δών και του με­γά­λου πλού­του, ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του ’23 θα απο­φέ­ρει αύ­ξη­ση των φο­ρο­λο­γι­κών εσό­δων του κρά­τους, ακο­λου­θώ­ντας τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του ’22 που απέ­φε­ρε αύ­ξη­ση-ρε­κόρ των φο­ρο­λο­γι­κών εσό­δων. Το μυ­στι­κό είναι απλό: η εκτί­να­ξη των εσό­δων από τον ΦΠΑ και άλ­λους «ει­δι­κούς» φό­ρους πάνω στην κα­τα­νά­λω­ση, που επι­βάλ­λο­νται πλέον «ανα­λο­γι­κά» πάνω στις υψη­λό­τε­ρες τιμές που έφερε η πλη­θω­ρι­στι­κή έκρη­ξη. 

Ο Μη­τσο­τά­κης έχει το θρά­σος να μιλά για πο­λι­τι­κή αυ­ξή­σε­ων στους μι­σθούς και στις συ­ντά­ξεις. Η αύ­ξη­ση που υπο­σχέ­θη­κε είναι ψί­χου­λα μπρο­στά στις απώ­λειες που προ­κα­λεί στο μισθό ο πλη­θω­ρι­σμός (απώ­λειες που υπο­λο­γί­ζο­νται στο 25%) και αφορά μόνο τον κα­τώ­τα­το νό­μι­μο μισθό. Κατά συ­νέ­πεια, ο μι­σθός όλης της πα­λιό­τε­ρης ερ­γα­στι­κής τάξης, που αμεί­βε­ται έστω και ελά­χι­στα πάνω από τον κα­τώ­τα­το μισθό, θα μεί­νει απο­λύ­τως απρο­στά­τευ­τος –«πα­γω­μέ­νος» στα επί­πε­δα προ του πρώ­του μνη­μο­νί­ου, σε συν­θή­κες που πλέον ο πλη­θω­ρι­σμός τρέ­χει με ιλιγ­γιώ­δεις ρυθ­μούς στην ερ­γα­τι­κή (υπο­χρε­ω­τι­κή) κα­τα­νά­λω­ση. Σχε­τι­κά με τους μι­σθούς στον δη­μό­σιο τομέα, ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του ’23 προ­βλέ­πει μεί­ω­ση (!) της σχε­τι­κής δα­πά­νης κατά 1,5% του ΑΕΠ σε σύ­γκρι­ση με το 2022!    

Ο Μη­τσο­τά­κης έχει το θρά­σος να μιλά για πο­λι­τι­κή αυ­ξή­σε­ων στις συ­ντά­ξεις. Εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται το χα­ο­τι­κό σύ­στη­μα (προ­σω­πι­κές δια­φο­ρές κ.ά.) που εγκα­τέ­στη­σε στο ασφα­λι­στι­κό σύ­στη­μα ο νόμος Κα­τρού­γκα­λου (για να μο­νι­μο­ποι­ή­σει τις μνη­μο­νια­κές πε­ρι­κο­πές ως «νέο τρόπο υπο­λο­γι­σμού» των συ­ντά­ξε­ων) και υπό­σχε­ται αυ­ξή­σεις που ελά­χι­στοι συ­ντα­ξιού­χοι θα δουν (;) στις τσέ­πες τους. Η συ­νο­λι­κή δα­πά­νη του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού του 2023 για τις συ­ντά­ξεις είναι μειω­μέ­νη (!) κατά 2 πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες ΑΕΠ σε σχέση με το 2022! 

Ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του 2023 προ­βλέ­πει αύ­ξη­ση του ΑΕΠ, από τα 210 στα 224 δισ. ευρώ. Όμως, κατά τις εκτι­μή­σεις της ΕΕ, μέσα στο 2023 το συ­νο­λι­κό με­ρί­διο των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων, ως πο­σο­στό του ΑΕΠ, θα μειω­θεί από το 48,5% στο 47,4%! Η προ­βλε­πό­με­νη αύ­ξη­ση του ΑΕΠ θα κα­τευ­θυν­θεί ολό­κλη­ρη (και κάτι πα­ρα­πά­νω) στην ενί­σχυ­ση των κερ­δών και του «κό­σμου της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας». 

Πέρα από τις δη­μα­γω­γί­ες και τη συ­σκό­τι­ση της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας από τα φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κά ΜΜΕ, η αλή­θεια είναι ότι ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του ’23 είναι ένα «σχέ­διο» σκλη­ρό­τε­ρης λι­τό­τη­τας και ενί­σχυ­σης του κε­φα­λαί­ου. 

Τρά­πε­ζες

Εκεί που η δη­μα­γω­γία ξε­περ­νά κάθε όριο είναι η προ­σπά­θεια των Μη­τσο­τά­κη-Σταϊ­κού­ρα να εμ­φα­νι­στούν με πο­λι­τι­κή που, τάχα, απο­σκο­πεί να ελέγ­ξει τις τρά­πε­ζες. 

Η αρ­πα­κτι­κό­τη­τα των τρα­πε­ζών έχει ξε­πε­ρά­σει κάθε όριο. Το επι­τό­κιο Τα­μιευ­τη­ρί­ου έχει βυ­θι­στεί στο 0,04%, που ση­μαί­νει ότι με πλη­θω­ρι­σμό 9,7% η λαϊκή απο­τα­μί­ευ­ση «εξα­ε­ρώ­θη­κε» κατά 9,66% μέσα μόνο στο 2022. Αυτή η κλοπή δεν είναι η μόνη: οι τρά­πε­ζες έχουν επι­βά­λει 12 δια­φο­ρε­τι­κές «προ­μή­θειες» που, εκ­με­ταλ­λευό­με­νες την υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τα των συ­ναλ­λα­γών μέσω τρα­πέ­ζης, προ­σθέ­τουν κόστη στις απλές πρά­ξεις των απο­τα­μιευ­τών που δεν έχουν δυ­να­τό­τη­τες για «προ­νο­μια­κή» τρα­πε­ζι­κή εξυ­πη­ρέ­τη­ση. 

Την ίδια στιγ­μή, κατά τις ίδιες τις τρά­πε­ζες, το μέσο επι­τό­κιο στα στε­γα­στι­κά δά­νεια αυ­ξή­θη­κε στο 4,4%, ενώ κατά τους ακτι­βι­στές των κι­νη­μά­των αλ­λη­λεγ­γύ­ης το κό­στος «εξυ­πη­ρέ­τη­σης» των στε­γα­στι­κών δα­νεί­ων θα αυ­ξη­θεί συ­νο­λι­κά, ακόμα και κατά 30%. Αυτό συμ­βαί­νει όταν οι τρά­πε­ζες, στη­ριγ­μέ­νες στις «εγ­γυ­ή­σεις» του Δη­μο­σί­ου, εκτο­ξεύ­ουν την κερ­δο­φο­ρία τους προ­σεγ­γί­ζο­ντας ξανά τις «χρυ­σές επο­χές» και διο­χε­τεύ­ουν τα «κόκ­κι­να» δά­νεια πα­λιό­τε­ρης γε­νιάς προς τα ακόμα πιο αρ­πα­κτι­κά Funds, με τις ευ­λο­γί­ες της κυ­βέρ­νη­σης. Οι τρα­πε­ζί­τες δι­καιο­λο­γούν αυτή την υπερ­βάλ­λου­σα αρ­πα­κτι­κό­τη­τα με την επί­κλη­ση του «υψη­λού λει­τουρ­γι­κού κό­στους» των τρα­πε­ζι­κών υπη­ρε­σιών στην Ελ­λά­δα. Είναι ένα ακόμα ψέμα: αφού προη­γου­μέ­νως βοη­θή­θη­καν για να μειώ­σουν τους μι­σθούς, να απο­λύ­σουν μα­ζι­κά τρα­πε­ζο­ϋ­παλ­λή­λους, να κλεί­σουν πολλά υπο­κα­τα­στή­μα­τα κλπ, «κα­τόρ­θω­σαν» ακόμα και μετά από αυτή τη λαί­λα­πα να μειώ­σουν το «λει­τουρ­γι­κό κό­στος» κατά 20% στα χρό­νια Μη­τσο­τά­κη. 

Μπρο­στά σε αυτή την αγριό­τη­τα, ο Σταϊ­κού­ρας φέ­ρε­ται να ζή­τη­σε κά­ποια «κί­νη­ση» καλής θέ­λη­σης. Μην φα­ντα­στεί­τε κάτι ρι­ζο­σπα­στι­κό: Να «υπο­στη­ρι­χθεί» κατά 50% η αύ­ξη­ση του κό­στους δό­σε­ων στε­γα­στι­κών δα­νεί­ων, μόνο για τα «ευά­λω­τα νοι­κο­κυ­ριά», με μά­ξι­μουμ απο­δέ­κτες 30.000 δα­νειο­λή­πτες, και για χρο­νι­κή πε­ρί­ο­δο 6 ως 9 μηνών. Το αί­τη­μα για κά­ποια αύ­ξη­ση στο επι­τό­κιο τα­μιευ­τη­ρί­ου θε­ω­ρεί­ται ανα­πό­φευ­κτο, έχει ήδη τεθεί από την ΕΚΤ και αν δεν υλο­ποι­η­θεί θα τρο­φο­δο­τή­σει στα­δια­κά φυγή κα­τα­θέ­σε­ων προς χώρες όπου τα επι­τό­κια έχουν ήδη αυ­ξη­θεί. 

Η αντί­δρα­ση των τρα­πε­ζι­τών ήταν λες και αντι­με­τώ­πι­σαν μια επί­θε­ση «σο­σιαλ­μα­νί­ας». Δή­λω­σαν ότι δεν θα δε­χθούν μέτρα πε­ριο­ρι­σμού της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και της κερ­δο­φο­ρί­ας, ενώ απαί­τη­σαν τη «διαι­τη­σία» του SSM (επο­πτι­κού ορ­γά­νου της ΕΚΤ) σε κάθε μελ­λο­ντι­κή συ­ζή­τη­ση. 

Όμως ακόμα πιο εντυ­πω­σια­κή ήταν η άτα­κτη υπο­χώ­ρη­ση της κυ­βέρ­νη­σης. Ο Μη­τσο­τά­κης έσπευ­σε να δη­λώ­σει από το Λον­δί­νο και να επα­να­λά­βει στην Αθήνα ότι η κυ­βέρ­νη­ση δεν σκέ­πτε­ται «ακραία μέτρα» και σί­γου­ρα όχι έκτα­κτη φο­ρο­λό­γη­ση των υπερ­κερ­δών των τρα­πε­ζών. 

Αι­τή­μα­τα

Μπρο­στά σε αυτή τη δί­δυ­μη απάτη, του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού και των τρα­πε­ζών, θα πρέ­πει να αντι­πα­ρα­τά­ξου­με κα­θα­ρή φωνή:

-Η διεκ­δί­κη­ση αυ­ξή­σε­ων στους μι­σθούς και στις συ­ντά­ξεις, κατ’ ελά­χι­στο, στο ύψος του πλη­θω­ρι­σμού είναι ώριμο, δί­καιο και ανα­γκαίο αί­τη­μα, που πρέ­πει να πα­λευ­τεί ως από­λυ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα. 

-Η προ­στα­σία των λαϊ­κών κα­τα­θέ­σε­ων και των λαϊ­κών αν­θρώ­πων που έχουν εγκλω­βι­στεί στην πα­γί­δα των δα­νεί­ων, απέ­να­ντι στην αρ­πα­κτι­κό­τη­τα των τρα­πε­ζών και των Funds, πρέ­πει να ανα­βαθ­μι­στεί ως βα­σι­κό αί­τη­μα των ερ­γα­τι­κών/λαϊ­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. 

-Η επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών, υπό δη­μό­σιο-δη­μο­κρα­τι­κό-ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο, είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για να αντι­με­τω­πί­σου­με την επερ­χό­με­νη κρίση. Σε αυτό το πλαί­σιο, η δρα­στι­κή φο­ρο­λό­γη­ση των υπερ­κερ­δών των τρα­πε­ζι­τών είναι ένα σωστό και ανα­γκαίο μέτρο. 

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

**Σκί­τσο του Πέ­τρου Ζερ­βού από την «Εφ.Συν.»

Ετικέτες