SI Cobas: Δεν ήταν ατύχημα - Ο Αντίλ σκοτώθηκε στο όνομα του κέρδους!

Η απερ­για­κή φρου­ρά με­ρι­κών δε­κά­δων ερ­γα­τών, χτυ­πή­θη­κε από έναν εγκλη­μα­τία οδηγό, ο οποί­ος μπρο­στά στη θέα της δεν δί­στα­σε να πα­τή­σει το γκάζι. Πρώτα χτύ­πη­σε δύο ερ­γά­τες που γλί­τω­σαν μετά βίας και τώρα νο­ση­λεύ­ο­νται, έπει­τα χτύ­πη­σε τον σύ­ντρο­φό μας, και έφυγε.

Ο Αντίλ ήταν πα­ντρε­μέ­νος και είχε δύο μικρά παι­διά. Μετά από χρό­νια δου­λειάς στην Tnt, απο­φά­σι­σε να επι­στρέ­ψει στη χώρα του και να ανοί­ξει μια επι­χεί­ρη­ση. Τα πράγ­μα­τα δεν πήγαν όπως τα υπο­λό­γι­ζε, οπότε επέ­στρε­ψε στην Ιτα­λία και δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε στους SI Cobas.

Αφο­σιώ­θη­κε στην προ­σπά­θεια να συ­γκρο­τη­θεί ένα πε­ρι­φε­ρεια­κό συ­ντο­νι­στι­κό στη Νο­βά­ρα, ερ­γα­ζό­με­νος σε κα­θη­με­ρι­νή βάση για την ανά­πτυ­ξη των SI Cobas στην πε­ριο­χή. Σύ­ντρο­φοι από άλλες πό­λεις άκου­σαν τα λόγια του στο τε­λευ­ταίο πα­νε­θνι­κό συ­ντο­νι­στι­κό, όπου κα­λού­σε σε αγώνα και σε συμ­με­το­χή στην αυ­ρια­νή [19 Ιούνη] δια­δή­λω­ση στη Ρώμη. Πριν 2 χρό­νια, όταν οι SI Cobas συ­να­ντή­θη­καν με τους εκ­προ­σώ­πους των ση­μα­ντι­κό­τε­ρων συν­δι­κά­των του Μα­ρό­κου, συμ­με­τεί­χε στην απο­στο­λή και μας φι­λο­ξέ­νη­σε γεν­ναιό­δω­ρα σπίτι του.

Αν και ακόμα σο­κα­ρι­σμέ­νοι και απο­τρο­πια­σμέ­νοι από αυτή την τρα­γω­δία, δεν μπο­ρού­με να απο­σιω­πή­σου­με το θυμό μας για ένα θά­να­το που δεν μπο­ρεί σε καμία πε­ρί­πτω­ση να πε­ρά­σει για απλό ατύ­χη­μα (όπως το πα­ρου­σί­α­σαν κά­ποια ΜΜΕ αρ­χι­κά), ούτε να θε­ω­ρη­θεί απλώς η δράση ενός μο­να­χι­κού πα­ρα­νοϊ­κού.

Η δο­λο­φο­νία του Αντίλ είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η κο­ρύ­φω­ση της κλι­μά­κω­σης της ορ­γα­νω­μέ­νης βίας ενά­ντια στους SI Cobas, η οποία εξε­λίσ­σε­ται εδώ και μήνες και πλέον δεν έχει όρια.

Οι αστυ­νο­μι­κές έφο­δοι στην FedEx TNT στην Πια­τσέν­τζα, οι συλ­λή­ψεις, οι πε­ριο­ρι­στι­κές εντο­λές και τα πρό­στι­μα για τις απερ­γί­ες, οι ένο­πλες επι­θέ­σεις μπρά­βων και απερ­γο­σπα­στών στο Σαν Τζου­λιά­νο και στο Λόντι, και τέλος οι τι­μω­ρη­τι­κές επι­δρο­μές στην Texprint πριν 2 μέρες: όλες αυτές οι ενέρ­γειες είναι κομ­μά­τια ενός κοι­νού σχε­δί­ου, με βάση το οποίο τα αφε­ντι­κά και το ορ­γα­νω­μέ­νο έγκλη­μα, που κάνει χο­ντρές δου­λειές στα logistics, δρουν με ενιαίο και συ­ντε­ταγ­μέ­νο τρόπο για να συ­ντρί­ψουν με πυγμή και βία τον ερ­γα­τι­κό αγώνα ενά­ντια στην υπερ-εκ­με­τάλ­λευ­ση και σε υπε­ρά­σπι­ση των κα­τα­κτή­σε­ων που κερ­δή­θη­καν με τα χρό­νια από τα μα­χη­τι­κά συν­δι­κά­τα και ει­δι­κά τους SI Cobas. Αυτή η βία σχε­δόν πάντα τρέ­φε­ται και υπο­στη­ρί­ζε­ται από την ανε­λέ­η­τη κα­τα­στο­λή της αστυ­νο­μί­ας ενά­ντια σε απερ­γί­ες και ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες.

Τα αφε­ντι­κά ήθε­λαν νεκρό και τον απέ­κτη­σαν

Επί βδο­μά­δες τα αφε­ντι­κά και οι συ­νερ­γά­τες τους δια­δί­δουν με κάθε μέσο και κάθε εί­δους πρό­κλη­ση μέσα στους χώ­ρους δου­λειάς το μή­νυ­μα ότι οι απερ­για­κές φρου­ρές μπο­ρούν να σπάνε, ότι οι ερ­γά­τες και οι συν­δι­κα­λι­στές μπο­ρούν να ξυ­λο­κο­πού­νται ελεύ­θε­ρα, ότι οι απερ­γί­ες μπο­ρούν να συ­ντρί­βο­νται και οι αγώ­νες να φι­μώ­νο­νται με μα­φιό­ζι­κες με­θό­δους -όλα αυτά με τη συ­νε­νο­χή ή την ανοχή του κρά­τους και της αστυ­νο­μί­ας.  

Αυτή η εμ­φα­νής βία είναι μόνο η κο­ρυ­φή του πα­γό­βου­νου μιας πο­λι­τι­κής στρα­τη­γι­κής που στο­χεύ­ει να φι­μώ­σει τα ερ­γα­τι­κά αι­τή­μα­τα και να απο­μο­νώ­σει τον τα­ξι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, υπη­ρε­τώ­ντας το να ανοί­ξει το δρόμο για τα επό­με­να κυ­βερ­νη­τι­κά μέτρα που θα επι­τε­θούν στις συν­θή­κες ζωής και τους μι­σθούς εκα­τομ­μυ­ρί­ων ερ­γα­τών, με πρώτο το επερ­χό­με­νο «ξε­πά­γω­μα» των απο­λύ­σε­ων.  

Αυτές τις ώρες πα­ρα­κο­λου­θού­με το συ­νη­θι­σμέ­νο χορό δη­λώ­σε­ων θλί­ψης και δια­κη­ρύ­ξεις κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών με πρώτο τον πρω­θυ­πουρ­γό Ντρά­γκι, που καλεί «να πέσει φως» στο τι συ­νέ­βη στην Μπια­ντρά­τε -ενώ τα επί­ση­μα συν­δι­κά­τα CGIL, CISL και UIL, όπως συ­νή­θως, απο­φα­σί­ζουν να κα­λέ­σουν απερ­γία μόνο αφού το ερ­γα­τι­κό αίμα έχει ήδη χυθεί.

Το μο­τί­βο είναι πα­ρό­μοιο με αυτό που συ­νέ­βη πριν με­ρι­κά χρό­νια στην Gls στην Πια­τσέν­τσα, όταν ο Αμπντ Ελ Σα­λά­αμ χτυ­πή­θη­κε από φορ­τη­γό στη διάρ­κεια απερ­γί­ας που είχε κα­λέ­σει η USB: Μετά από λίγες ώρες κα­θο­λι­κής αγα­νά­κτη­σης, επέ­στρε­ψαν στην συ­νη­θι­σμέ­νη πλήρη σιωπή τους όσον αφορά τις συν­θή­κες χι­λιά­δων ερ­γα­ζο­μέ­νων στα logistics, που τους εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται μέρα μπαί­νει μέρα βγαί­νει, που είναι κα­κο­πλη­ρω­μέ­νοι και υπό­κει­νται σε κάθε εί­δους εκ­βια­σμούς και πα­ρε­νο­χλή­σεις.

Αντί να χύνει κρο­κο­δεί­λια δά­κρυα, ο πρω­θυ­πουρ­γός Ντρά­γκι θα όφει­λε να εξη­γή­σει γιατί έχει μεί­νει επί 3 μήνες ανα­πά­ντη­το το αί­τη­μα των SI Cobas για μια συ­νά­ντη­ση στο Υπουρ­γείο Οι­κο­νο­μι­κής Ανά­πτυ­ξης προ­κει­μέ­νου να επι­λυ­θεί η διέ­νε­ξη στη Fedex στην Πια­τσέν­τζα, όπου 280 ερ­γά­τες πε­τά­χτη­καν στο δρόμο μόνο επει­δή ήταν μέλη στο συν­δι­κά­το μας. Δεν λά­βα­με ποτέ καμία απά­ντη­ση και αντί γι’ αυτό δε­χτή­κα­με τε­λι­κά επι­θέ­σεις των αστυ­νο­μι­κών κλομπ, όταν στις 21 Μάη συ­γκε­ντρω­θή­κα­με έξω από την έδρα της κυ­βέρ­νη­σης. Θα όφει­λε να εξη­γή­σει γιατί εδώ και πάνω από ένα χρόνο οι SI Cobas πα­λεύ­ουν να απο­σπά­σουν από την κυ­βέρ­νη­ση (πρώτα του Κόντε και τώρα από τη ση­με­ρι­νή) την εφαρ­μο­γή δε­σμευ­τι­κών πρω­τό­κολ­λων υγεί­ας και ασφά­λειας στους χώ­ρους δου­λειάς χωρίς να παίρ­νουν καν μια απά­ντη­ση. Θα όφει­λε να εξη­γή­σει γιατί η κυ­βέρ­νη­ση στη­ρί­ζει σχέ­δια ανα­διαρ­θρώ­σε­ων που πε­ρι­λαμ­βά­νουν χι­λιά­δες απο­λύ­σεις και μια γε­νι­κευ­μέ­νη επι­σφα­λειο­ποί­η­ση των συμ­βά­σε­ων απα­σχό­λη­σης (σή­με­ρα στη Fedex, αύριο πα­ντού) χωρίς να κα­λού­νται καν στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις τα πιο αντι­προ­σω­πευ­τι­κά συν­δι­κά­τα στον κλάδο των logistics.

Οι ηγε­σί­ες των CGIL-CISL-UIL οφεί­λουν να μας εξη­γή­σουν πώς συν­δυά­ζε­ται η δί­καιη απερ­γία που προ­κή­ρυ­ξαν για το θά­να­το του Αντίλ με τη συ­στη­μα­τι­κή τους προ­σπά­θεια δαι­μο­νο­ποί­η­σης και ποι­νι­κο­ποί­η­σης των SI Cobas (για να πε­ριο­ρι­στού­με μόνο στα πιο πρό­σφα­τα γε­γο­νό­τα, η έκ­κλη­σή τους στην αστυ­νο­μία να πα­ρέμ­βει ενά­ντια στους απερ­γούς στη Ceva στη Στρα­ντέ­λα) και γε­νι­κό­τε­ρα του μα­χη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού.

Ο Αντίλ θα ήταν μαζί μας αύριο στη Ρώμη για να δια­δη­λώ­σει ενά­ντια στο ξε­πά­γω­μα των απο­λύ­σε­ων, ενά­ντια στην απάτη της ανα­νέ­ω­σης των της συλ­λο­γι­κής σύμ­βα­σης στα logistics και σε υπο­στή­ρι­ξη του αγώνα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη Fedex στην Πια­τσέν­τζα.

Η θλίψη μας για την απώ­λεια ενός μέ­λους της πα­νε­θνι­κής μας ηγε­σί­ας, που σκο­τώ­θη­κε εγκλη­μα­τι­κά και θρα­σύ­δει­λα, είναι απε­ρί­γρα­πτη, αλλά δεν μας απο­δυ­να­μώ­νει. Αντί­θε­τα, ενι­σχύ­ει τους λό­γους που έχου­με να δια­δη­λώ­σου­με αύριο στη Ρώμη.

Γιατί είναι οι ίδιοι λόγοι και ο ίδιος σκο­πός για τον οποίο αγω­νί­στη­κε επί χρό­νια ο Αντίλ, που απο­τε­λούν και τη βάση της ση­με­ρι­νής τρα­γω­δί­ας: ο αγώ­νας για την απε­λευ­θέ­ρω­ση του προ­λε­τα­ριά­του από την κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα.

Ο Αντίλ ζει στους αγώ­νες μας!

Το αίμα του δεν χύ­θη­κε μά­ταια!

Τιμή σε σένα, σύ­ντρο­φε Αντίλ!