SI Cobas: Δεν ήταν ατύχημα - Ο Αντίλ σκοτώθηκε στο όνομα του κέρδους!

Η απεργιακή φρουρά μερικών δεκάδων εργατών, χτυπήθηκε από έναν εγκληματία οδηγό, ο οποίος μπροστά στη θέα της δεν δίστασε να πατήσει το γκάζι. Πρώτα χτύπησε δύο εργάτες που γλίτωσαν μετά βίας και τώρα νοσηλεύονται, έπειτα χτύπησε τον σύντροφό μας, και έφυγε.

Ο Αντίλ ήταν παντρεμένος και είχε δύο μικρά παιδιά. Μετά από χρόνια δουλειάς στην Tnt, αποφάσισε να επιστρέψει στη χώρα του και να ανοίξει μια επιχείρηση. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα υπολόγιζε, οπότε επέστρεψε στην Ιταλία και δραστηριοποιήθηκε στους SI Cobas.

Αφοσιώθηκε στην προσπάθεια να συγκροτηθεί ένα περιφερειακό συντονιστικό στη Νοβάρα, εργαζόμενος σε καθημερινή βάση για την ανάπτυξη των SI Cobas στην περιοχή. Σύντροφοι από άλλες πόλεις άκουσαν τα λόγια του στο τελευταίο πανεθνικό συντονιστικό, όπου καλούσε σε αγώνα και σε συμμετοχή στην αυριανή [19 Ιούνη] διαδήλωση στη Ρώμη. Πριν 2 χρόνια, όταν οι SI Cobas συναντήθηκαν με τους εκπροσώπους των σημαντικότερων συνδικάτων του Μαρόκου, συμμετείχε στην αποστολή και μας φιλοξένησε γενναιόδωρα σπίτι του.

Αν και ακόμα σοκαρισμένοι και αποτροπιασμένοι από αυτή την τραγωδία, δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε το θυμό μας για ένα θάνατο που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να περάσει για απλό ατύχημα (όπως το παρουσίασαν κάποια ΜΜΕ αρχικά), ούτε να θεωρηθεί απλώς η δράση ενός μοναχικού παρανοϊκού.

Η δολοφονία του Αντίλ είναι στην πραγματικότητα η κορύφωση της κλιμάκωσης της οργανωμένης βίας ενάντια στους SI Cobas, η οποία εξελίσσεται εδώ και μήνες και πλέον δεν έχει όρια.

Οι αστυνομικές έφοδοι στην FedEx TNT στην Πιατσέντζα, οι συλλήψεις, οι περιοριστικές εντολές και τα πρόστιμα για τις απεργίες, οι ένοπλες επιθέσεις μπράβων και απεργοσπαστών στο Σαν Τζουλιάνο και στο Λόντι, και τέλος οι τιμωρητικές επιδρομές στην Texprint πριν 2 μέρες: όλες αυτές οι ενέργειες είναι κομμάτια ενός κοινού σχεδίου, με βάση το οποίο τα αφεντικά και το οργανωμένο έγκλημα, που κάνει χοντρές δουλειές στα logistics, δρουν με ενιαίο και συντεταγμένο τρόπο για να συντρίψουν με πυγμή και βία τον εργατικό αγώνα ενάντια στην υπερ-εκμετάλλευση και σε υπεράσπιση των κατακτήσεων που κερδήθηκαν με τα χρόνια από τα μαχητικά συνδικάτα και ειδικά τους SI Cobas. Αυτή η βία σχεδόν πάντα τρέφεται και υποστηρίζεται από την ανελέητη καταστολή της αστυνομίας ενάντια σε απεργίες και εργατικούς αγώνες.

Τα αφεντικά ήθελαν νεκρό και τον απέκτησαν

Επί βδομάδες τα αφεντικά και οι συνεργάτες τους διαδίδουν με κάθε μέσο και κάθε είδους πρόκληση μέσα στους χώρους δουλειάς το μήνυμα ότι οι απεργιακές φρουρές μπορούν να σπάνε, ότι οι εργάτες και οι συνδικαλιστές μπορούν να ξυλοκοπούνται ελεύθερα, ότι οι απεργίες μπορούν να συντρίβονται και οι αγώνες να φιμώνονται με μαφιόζικες μεθόδους -όλα αυτά με τη συνενοχή ή την ανοχή του κράτους και της αστυνομίας.  

Αυτή η εμφανής βία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας πολιτικής στρατηγικής που στοχεύει να φιμώσει τα εργατικά αιτήματα και να απομονώσει τον ταξικό συνδικαλισμό, υπηρετώντας το να ανοίξει το δρόμο για τα επόμενα κυβερνητικά μέτρα που θα επιτεθούν στις συνθήκες ζωής και τους μισθούς εκατομμυρίων εργατών, με πρώτο το επερχόμενο «ξεπάγωμα» των απολύσεων.  

Αυτές τις ώρες παρακολουθούμε το συνηθισμένο χορό δηλώσεων θλίψης και διακηρύξεις κυβερνητικών στελεχών με πρώτο τον πρωθυπουργό Ντράγκι, που καλεί «να πέσει φως» στο τι συνέβη στην Μπιαντράτε -ενώ τα επίσημα συνδικάτα CGIL, CISL και UIL, όπως συνήθως, αποφασίζουν να καλέσουν απεργία μόνο αφού το εργατικό αίμα έχει ήδη χυθεί.

Το μοτίβο είναι παρόμοιο με αυτό που συνέβη πριν μερικά χρόνια στην Gls στην Πιατσέντσα, όταν ο Αμπντ Ελ Σαλάαμ χτυπήθηκε από φορτηγό στη διάρκεια απεργίας που είχε καλέσει η USB: Μετά από λίγες ώρες καθολικής αγανάκτησης, επέστρεψαν στην συνηθισμένη πλήρη σιωπή τους όσον αφορά τις συνθήκες χιλιάδων εργαζομένων στα logistics, που τους εκμεταλλεύονται μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, που είναι κακοπληρωμένοι και υπόκεινται σε κάθε είδους εκβιασμούς και παρενοχλήσεις.

Αντί να χύνει κροκοδείλια δάκρυα, ο πρωθυπουργός Ντράγκι θα όφειλε να εξηγήσει γιατί έχει μείνει επί 3 μήνες αναπάντητο το αίτημα των SI Cobas για μια συνάντηση στο Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης προκειμένου να επιλυθεί η διένεξη στη Fedex στην Πιατσέντζα, όπου 280 εργάτες πετάχτηκαν στο δρόμο μόνο επειδή ήταν μέλη στο συνδικάτο μας. Δεν λάβαμε ποτέ καμία απάντηση και αντί γι’ αυτό δεχτήκαμε τελικά επιθέσεις των αστυνομικών κλομπ, όταν στις 21 Μάη συγκεντρωθήκαμε έξω από την έδρα της κυβέρνησης. Θα όφειλε να εξηγήσει γιατί εδώ και πάνω από ένα χρόνο οι SI Cobas παλεύουν να αποσπάσουν από την κυβέρνηση (πρώτα του Κόντε και τώρα από τη σημερινή) την εφαρμογή δεσμευτικών πρωτόκολλων υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς χωρίς να παίρνουν καν μια απάντηση. Θα όφειλε να εξηγήσει γιατί η κυβέρνηση στηρίζει σχέδια αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνουν χιλιάδες απολύσεις και μια γενικευμένη επισφαλειοποίηση των συμβάσεων απασχόλησης (σήμερα στη Fedex, αύριο παντού) χωρίς να καλούνται καν στις διαπραγματεύσεις τα πιο αντιπροσωπευτικά συνδικάτα στον κλάδο των logistics.

Οι ηγεσίες των CGIL-CISL-UIL οφείλουν να μας εξηγήσουν πώς συνδυάζεται η δίκαιη απεργία που προκήρυξαν για το θάνατο του Αντίλ με τη συστηματική τους προσπάθεια δαιμονοποίησης και ποινικοποίησης των SI Cobas (για να περιοριστούμε μόνο στα πιο πρόσφατα γεγονότα, η έκκλησή τους στην αστυνομία να παρέμβει ενάντια στους απεργούς στη Ceva στη Στραντέλα) και γενικότερα του μαχητικού συνδικαλισμού.

Ο Αντίλ θα ήταν μαζί μας αύριο στη Ρώμη για να διαδηλώσει ενάντια στο ξεπάγωμα των απολύσεων, ενάντια στην απάτη της ανανέωσης των της συλλογικής σύμβασης στα logistics και σε υποστήριξη του αγώνα των εργαζομένων στη Fedex στην Πιατσέντζα.

Η θλίψη μας για την απώλεια ενός μέλους της πανεθνικής μας ηγεσίας, που σκοτώθηκε εγκληματικά και θρασύδειλα, είναι απερίγραπτη, αλλά δεν μας αποδυναμώνει. Αντίθετα, ενισχύει τους λόγους που έχουμε να διαδηλώσουμε αύριο στη Ρώμη.

Γιατί είναι οι ίδιοι λόγοι και ο ίδιος σκοπός για τον οποίο αγωνίστηκε επί χρόνια ο Αντίλ, που αποτελούν και τη βάση της σημερινής τραγωδίας: ο αγώνας για την απελευθέρωση του προλεταριάτου από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ο Αντίλ ζει στους αγώνες μας!

Το αίμα του δεν χύθηκε μάταια!

Τιμή σε σένα, σύντροφε Αντίλ!