Ανάγκη συμπαράστασης, συντονισμού, κλιμάκωσης
«Στη φάση που έχει φτάσει αυτός ο αγώνας πρέπει να ζητήσει από όλους να πάρουν θέση για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, για να μπορέσει να συνεχίσει», είπε η Τασούλα Βεζυρτζόγλου (μέλος της ΟΔΤΠΕ-Ομοσπονδίας διοικητικών σε ΑΕΙ), στην κοινή συζήτηση απεργιακών επιτροπών ΕΚΠΑ-ΕΜΠ και του σωματείου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), για τις διαθεσιμότητες και τις κινητοποιήσεις μας, στα Προπύλαια στις 31/10.
Και συνέχισε: «Δεν έχουμε απευθυνθεί στα δίκτυα αλληλεγγύης να κάνουν ενημερώσεις στις γειτονιές και στα συνδικάτα».
Συνυπολογίζοντας ότι αυτός ο πολυήμερος αγώνας δεν αφορά μόνο τη δημόσια παιδεία, αλλά γενικότερα τις εργασιακές σχέσεις (που τείνουν στο μεσαίωνα), το δικαίωμα στην απεργία (που βάλλεται από τον ακραία φιλελεύθερο Κυρ. Μητσοτάκη ο οποίος απειλεί να επιβάλει την ποινή της αργίας σε κάθε μη απογραφόμενο απεργό), τα μέσα απεργιακού αγώνα και όλες τις εργατικές κατακτήσεις, είναι προφανές ότι οι διοικητικοί-απεργοί των ΑΕΙ έχουν αφεθεί μόνοι τους πολύ καιρό, ενώ όλοι οι υπόλοιποι φυσικοί σύμμαχοι (σωματεία και αριστερά κόμματα) έπρεπε να φροντίσουν να τους στηρίξουν πολύ πιο έγκαιρα και με όλους τους τρόπους.
Οι διάσπαρτες εικόνες, που έρχονται από διαφορετικές μεριές, αποκαλύπτουν τις δυνατότητες που υπάρχουν και τις οποίες μπορούμε να μετασχηματίσουμε σε αφόρητη πίεση προς την κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων, αν θελήσουμε να οργανώσουμε και να απλώσουμε την αντίσταση.
Προσέξτε τις επισημάνσεις της Καίτης Δαλιάνη, διοικητικού από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ), στην ίδια συζήτηση: «Οι 9 εβδομάδες απεργίας έχουν κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου. Αν κρατήσουν ακόμα 2 εβδομάδες, μπορούμε να μπούμε όλοι σιγά-σιγά. Η κατάληψη των φοιτητών στο ΓΠΑ μας έδωσε το έναυσμα στους διοικητικούς να ξυπνήσουμε και μαζέψαμε 850 ευρώ για τους απεργούς. Η κοινωνία είναι σε αναμονή. Στις 7-8/11, μετά την απεργία της 6ης Νοέμβρη, να κάνουμε κάτι για να “δέσει” με την επέτειο του Πολυτεχνείου».
Ενίσχυση
Οι φοιτητές του ΓΠΑ συγκέντρωσαν πάνω από 100 ευρώ ως ενίσχυση των απεργών, η συνέλευση στο ΥΠΑΑΤ 95 ευρώ, δηλαδή αρκεί κάποιος να αποφασίσει να αναφερθεί στον ηρωικό αγώνα των διοικητικών στα ΑΕΙ και ο κόσμος ανταποκρίνεται θερμά.
Η κοινή συζήτηση απεργιακών επιτροπών ΑΕΙ και του ενιαίου συλλόγου εργαζομένων στο ΥΠΑΑΤ αποφασίστηκε στη συνέλευση του ΥΠΑΑΤ που έγινε για τις διαθεσιμότητες, προτάθηκε από την Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο ΥΠΑΑΤ (στην οποία συμμετέχουμε από ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι ανένταχτοι συνάδελφοι), συνοδευόμενη από στάση εργασίας για να διευκολυνθούμε οι υπάλληλοι του υπουργείου να πάμε στα Προπύλαια.
Στη συνέλευσή μας είχαμε εξασφαλίσει την επίσκεψη και ομιλία απεργού-διοικητικού (Ιωάννα Λούβρου).
Στόχος είναι, με μικρά πρακτικά βήματα, να καλλιεργείται η συλλογική μεταξύ κλάδων αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων μας, να σπάνε οι κοινωνικοί αυτοματισμοί, να δημιουργείται ταξική αλληλεγγύη, να ερχόμαστε σε επαφή με όλα τα πληττόμενα και αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας (οι φοιτητές στη συζήτηση ήταν πολύ αισιόδοξη νότα).
Η κουλτούρα της εξατομίκευσης και της πολυσυζητημένης ανάθεσης δεν θα σπάσει ούτε αυτόματα και μαγικά, ούτε εύκολα κι απότομα. Θα πρέπει να φροντίσουμε να γίνει συνείδηση η ανάγκη της συλλογικής δράσης και της συμμετοχής και να αγωνιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Ενέργειες όπως η διοργάνωση γλεντιού οικονομικής στήριξης των απεργών από το ΣΥΡΙΖΑ Γκύζη, φέρνει τον αγώνα των διοικητικών στη γειτονιά, εκεί όπου ο καθένας βιώνει τις υπόλοιπες πτυχές της επίθεσης της κυβέρνησης των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Ενώνει και ενισχύει τις αντιστάσεις μας.
Η προφανώς στιμωγμένη κυβέρνηση από τον ανυποχώρητο αγώνα των διοικητικών έχει χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα πίεσης για να τους σταματήσει.
Κρίσιμη φάση
Οι 268 εργαζόμενοι, που αντιστάθηκαν μέχρι τέλους και δεν υπέκυψαν στην αυτο-απογραφή, αναμένουν την ποινή της άμεσης αργίας από την κυβέρνηση που αντιμετωπίζει το λαό ως εχθρό.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), στο οποίο έχουν προσφύγει τα πανεπιστήμια και ο σύλλογος διοικητικού προσωπικού του πανεπιστημίου Αθηνών για αναστολή της κινητικότητας, ζήτησε περισσότερα στοιχεία πριν βγάλει την απόφαση.
Τα μέλη ΔΕΠ (διδακτικό προσωπικό), που μέχρι τώρα στο ΕΜΠ στήριζαν τις κινητοποιήσεις των διοικητικών με κοινές απεργίες, αρχίζουν να «σπάνε» από το μέτωπο, πιέζοντας τους διοικητικούς να ανοίξουν το πολυτεχνείο και να απεργούν μόνοι τους και... κατά περίσταση.
Εκδόθηκε το ΦΕΚ (εφημερίδα της κυβέρνησης) με τα συγκεκριμένα ονόματα εργαζομένων που απολύονται, διότι καταργήθηκε ο κλάδος τους και μάλιστα είναι απολυμένοι... αναδρομικά, από τις 24 Οκτώβρη.
Τα δημοσιεύματα λένε ότι η συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας έκλεισε, αφού βρέθηκαν τα ονόματα των 1.349 διοικητικών που εστάλησαν στο ΑΣΕΠ για οριστικοποίηση.
Το ΕΚΠΑ (Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) αντέχει περισσότερο και η ΟΔΤΠΕ αποφάσισε τη συνέχιση της απεργίας μέχρι τις 8/11.
Στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, που είχε βγει από το χορό των κινητοποιήσεων, οι φοιτητές τις επανέφεραν με κατάληψη.
Στα ΤΕΙ Καβάλας οι διοικητικοί αποφάσισαν ότι θα «κλείσουν» το ίδρυμα, αν πειραχτούν οι 268 που δεν δέχτηκαν να αυτο-απογραφούν.
Να περιφρουρήσουμε τους 268
Καθήκον και συμφέρον μας είναι να προστατεύσουμε με όλους τους τρόπους τους εργαζόμενους που έκαναν πράξη την ανυπακοή και δεν έδωσαν μόνοι τους τα στοιχεία για να αυτο-απολυθούν.
Αν αρχίσουμε να δεχόμαστε και αυτήν την πρακτική από την κυβέρνηση, μας περιμένουν κατάμαυρες μέρες.
Στην ουσία αμφισβητείται το δικαίωμα στην απεργία, αφού με την τροπολογία που ψήφιστηκε από 149 βουλευτές της μνημονικής κυβέρνησης, επιβάλλεται πειθαρχικά ο εκβιασμός «ή σπας την απεργία και αυτο-απογράφεσαι ή τίθεσαι σε αργία». Αλλιώς, απολύεσαι με... επίσημο τρόπο, αφού έχεις δώσει τα στοιχεία σου.
Δεν θα τρελλαθούμε!
Στο δίλημμα «ή απολύεσαι μόνος σου ή απολύεσαι», θα απαντήσουμε με απεργία και αλληλεγγύη.
Είναι απολύτως αναγκαίο η απεργία των διοικητικών, πλέον, να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα από όλα τα κομμάτια του κινήματος (σε γειτονιές με τις λαϊκές επιτροπές αντίστασης και στα συνδικάτα των χώρων) και από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα.
Οι αοριστίες, η αναμονή για εκλογές για να αλλάξει η κατάσταση, οι θεωρίες περί κλιμάκωσης με μια μόνο 24ωρη γενική απεργία, οι τρικλοποδιές από ένα τμήμα της Αριστεράς σε ένα άλλο, για να μην καρπωθεί εκλογικά μια πιθανή νίκη, επείγει να κοπούν αμέσως.
Η γενική πολιτική κατάσταση αποπνέει ένα χάος που οδηγεί το κίνημα σε αμηχανία και δυστοκία και συγχρόνως σε αγωνία για το παρακάτω.
Όποιος δεν θέλει να χαθεί χρόνος και πολύτιμες, έστω και μειοψηφικές για την ώρα δυνάμεις, οφείλει να οργανώσει τις κινήσεις του, να παρουσιάσει άμεσα σχέδιο δράσης και να ξεκινήσει να το εφαρμόζει, εμπνέοντας και προστατεύοντας τον κόσμο της δουλειάς, με προοπτική την ανατροπή και τη νίκη.
