Χθες τη νύχτα το κρύο ήταν τσουχτερό στο Σύνταγμα. Η παραμονή εκεί αρχίζει να γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τους Σύριους πρόσφυγες, οι οποίοι ωστόσο είναι αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους και να μείνουν στο Σύνταγμα μέχρι τη δικαίωση.
Αυτό που ζητάνε κυρίως από τους Έλληνες είναι «να πηγαίνει κόσμος εκεί». Εμείς μείναμε μαζί τους και μας μίλησαν για τα αιτήματά τους, την κατάσταση στη Συρία, τις συνθήκες ζωής τους. Όλοι βρίσκονται στην Ελλάδα από έναν ως τρεις μήνες. Κοινή ελπίδα όλων: να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης όπου θα μπορούν να ενωθούν με τις οικογένειές τους που είναι ακόμα στη Συρία.
Μοχανάντ Χάλιντ
Ο Μοχανάντ ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τον αδελφό του που έχει προβλήματα υγείας και αντιμετωπίζει κρίσεις επιληψίας.
«Θέλουμε μια λύση για τους Σύριους πρόσφυγες. Θέλουμε στέγη και επίδομα για όσο βρισκόμαστε εδώ. Θέλουμε ιατρική περίθαλψη και σχολεία, και τη δυνατότητα να ενωθούμε με τις οικογένειές μας. Η συμφωνία του Δουβλίνου δίνει στους πρόσφυγες αυτά τα δικαιώματα, εδώ σε αυτή τη χώρα δεν μας τα δίνουν».
Ταμιίμ Αμούρι
«Θέλω να φύγω από την Ελλάδα επειδή η κυβέρνηση δεν μας δίνει τα δικαιώματά μας. Σε άλλες χώρες δίνουν στους πρόσφυγες στέγη και το δικαίωμα να ταξιδεύουν σε άλλες χώρες. Θέλουμε από τους ανθρώπους εδώ να μας βοηθήσουν, να έρχονται εδώ μαζί μας, για να πιέσουν την κυβέρνησή τους».
Κενσά Κούζα
Η Κενσά ήρθε στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω της τέσσερα παιδιά, ένα κορίτσι 15 ετών και τρία αγόρια 17,13 και 8, με σκοπό να φτάσει σε μια χώρα όπου θα μπορεί να καλέσει την οικογένειά της.
«Δεν μπορούμε να ζήσουμε παντού, υπάρχουν βόμβες παντού. Θέλω να φύγω από δω και να πάω σε μια χώρα που να μπορώ να τους φέρω και να είμαστε ασφαλείς».
Σιχάμ Φαγιάντ
Η Σιχάμ είναι εδώ με τα παιδιά της 18,10 και 9 ετών, ενώ ο 18χρονος γιος της έχει μαζί του τη γυναίκα του και τα μωρά τους, το ένα ενός έτους και το δεύτερο ενός μηνός.
«Φύγαμε εξαιτίας του πολέμου. Ο άντρας μου τραυματίστηκε άσχημα στο χέρι και έκανε εγχείρηση, ο γιος μου αγνοείται. Πολλοί άνθρωποι αγνοούνται. Τους παίρνει η κυβέρνηση και δεν τους βρίσκουμε μετά. Τους νέους άντρες, ακόμα και παιδιά από 14 χρονών, τους παίρνει με το ζόρι η κυβέρνηση στο στρατό. Ή τους σκοτώνει ο ISIS»
Ήρθαν όπως όλοι με βάρκα. «Το ταξίδι ήταν πολύ δύσκολο και επικίνδυνο, το μωρό είναι ακόμα άρρωστο. Είμαι τόσο κουρασμένη. Ο μικρός μου γιος με ρωτάει γιατί κοιμόμαστε έξω, θέλει να πάει σχολείο, θέλει να είναι ασφαλής και να έχει ένα σπίτι, θέλει να παίζει».
Μοχάμεντ Ντασούνι
Ο Μοχάμεντ είναι Παλαιστίνιος που ζούσε στη Συρία, στο Yarmouk Camp στη Δαμασκό, όπου ζούσαν πάνω από εκατό χιλιάδες πρόσφυγες από την Παλαιστίνη και το οποίο ισοπεδώθηκε στη διάρκεια του πολέμου στη Συρία.
«Θέλω να φύγω από την Ελλάδα. Ο στρατός του Άσαντ κατέστρεψε τον καταυλισμό μας και ήθελαν να μας συλλάβουν όλους. Αν μέναμε εκεί θα μας σκότωναν όλους».
Αμίρ Μοχμάντ
Ο Αμίρ είναι γιατρός, και θέλει κι αυτός να πάει σε μια χώρα όπου θα μπορεί να δουλέψει και να ζήσει.
«Το μόνο που ζητάμε είναι ελεύθερη μετακίνηση από τα αεροδρόμια. Δεν θέλουμε τίποτα άλλο από το ελληνικό κράτος, ούτε θέλουμε να μείνουμε εδώ. Ωστόσο οι Έλληνες είναι καλόκαρδοι άνθρωποι».
Χαλέντ Τζαρζούρ
«Στη Συρία η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Η κυβέρνηση με έβαλε φυλακή για έξι μήνες, σε ένα μικροσκοπικό κελί, εκεί έτρωγα, εκεί κοιμόμουν, δεν έβγαινα ποτέ. Κι αυτό γιατί δούλευα στο Media Revolution ως φωτογράφος. Κάποια στιγμή έδωσα 6000 δολάρια σε έναν κυβερνητικό για να αγοράσω την ελευθερία μου. Από τη μία είναι ο Άσαντ, από την άλλη ο ISIS και στη μέση οι απλοί άνθρωποι που φτιάχνουν λαϊκές πολιτοφυλακές για να προστατευθούν».
Τις συνεντεύξεις πήραν οι: Έφη Γαρίδη, Ελένη Μπενάτου, Στέλλα Πετρούλια
φωτό του Μάριου Λώλου
