Συνέντευξη με τον Ντμίτρι Πιβοβάροβ*

1) Στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ένας περιορισμένος αριθμός μεταναστών είχε δικαίωμα ψήφου και αντί αυτό να διευρυνθεί, αφαιρέθηκε το δικαίωμα αυτό και από εκείνους που το είχαν. Πώς το σχολιάζεις αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι δεν με εκπλήσσει το συγκεκριμένο μέτρο. Η Συγκυβέρνηση έδειξε ξεκάθαρα το ακροδεξιό πρόσωπό της υλοποιώντας τα Στρατόπεδα συγκέντρωσης, δολοφονώντας μετανάστες στο Φαρμακονήσι και σκληραίνοντας την καταστολή στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, φυσικό επακόλουθο του συνθήματος Τάξη και Ασφάλεια που ευαγγελίζεται.

Αυτή η πολιτική έχει έναν στόχο, το διχασμό και τον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής πλειοψηφίας. Δημιουργώντας πολώσεις στις τάξεις των εργαζομένων τους είναι ευκολότερο να περάσουν τα μέτρα που επιβάλλονται από την ΕΕ και πλήττουν Έλληνες και μετανάστες.

Τα στρατόπεδα, με τα οποία η Συγκυβέρνηση αποφάσισε να συμμαχίσει, και δεν μιλάω για κάτι άλλο πέρα από την Χρυσή Αυγή, επιβεβαιώνουν την παραπάνω φράση. Είδαμε την εύνοια, της οποίας τυγχάνουν οι Χρυσαυγίτες όταν επιτέθηκαν στο στέκι Ρεσάλτο, ενώ ο ακτιβισμός των σχημάτων της ΑΡ.ΕΝ., για τις δολοφονίες στο Φαρμακονήσι, αντιμετωπίστηκε με προσαγωγές και αυτόφωρα.

Η αλήθεια όμως παραμένει μία, και δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι οι μετανάστες αποτελούμε ένα μεγάλο κομμάτι των τοπικών κοινωνιών, όπου ζούμε, εργαζόμαστε, δραστηριοποιούμαστε πληρώνουμε φόρους και δημοτικά τέλη, πράγματα τα οποία συνθέτουν όλες τις υποχρεώσεις ενός πολίτη. Και ενώ λίγοι είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, ακόμα και από αυτούς αφαιρείται.

Βέβαια δεν γίνεται να αγνοήσουμε το γεγονός ότι αυτή η πρακτική της Συγκυβέρνησης πατάει πάνω στις φοβίες της ότι οι μετανάστες θα ψήφιζαν προοδευτικά, δηλαδή Αριστερές παρατάξεις, αφού είναι οι μόνες που θα μπορούσαν να εκφράσουν τα αιτήματα τους.

2) Πώς αποφάσισες να κατέβεις υποψήφιος; Τι δυνατότητες παρέμβασης πιστεύεις ότι σου ανοίγει η υποψηφιότητά σου;

Μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους, εκεί πήγα σχολείο, εκεί οργανώθηκα στην ριζοσπαστική Αριστερά και έκτοτε συμμετέχω στα διάφορα κινήματα. Θεωρώντας πως η αριστερά πρέπει να έχει μετανάστες στα ψηφοδέλτια της, γιατί έτσι γινόμαστε ορατοί και γίνεται αντιληπτό ότι τα αιτήματα μας είναι κοινά και ότι περνάμε τα ίδια ζόρια με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, αποφάσισα και εγώ να συμβάλω όπως μπορώ στην μάχη της Αριστεράς για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας.

Με την υποψηφιότητα μου ένας στόχος είναι να δείξω ότι και οι μετανάστες πρέπει να έχουν λόγο στην πολιτική και κοινωνική ζωή των πόλεων. Ένας δεύτερος είναι η ανάδειξη της πρόσφατης κατάργησης του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι των μεταναστών. Ζούμε και κινούμαστε στους ίδιους χώρους, δεν γίνεται να μην μπορούμε να εκφραστούμε.

3) Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελεί πλέον κεντρική πολιτική επιλογή για την κυβέρνηση και οι μετανάστες παρουσιάζονται στον κόσμο ως υπαίτιοι για τη φτώχεια και την ανεργία, ενώ τα δικαιώματά τους κα ταπατώνται με πάρα πολλούς τρόπους. Μπορούν οι παρατάξεις της Αριστεράς να αλλάξουν κάπως αυτή την κατάσταση δρώντας σε επίπεδο δήμου και περιφέρειας; Τι πιστεύεις ότι πρέπει να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμά τους σχετικά με το θέμα των δικαιωμάτων των μεταναστών;

Οι τωρινές αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Αριστερά, μια μεγάλη ευκαιρία που μπορεί να φέρει την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και των μνημονίων ένα βήμα πιο κοντά. Αυτή είναι η κατεύθυνση που πρέπει να έχουμε κατά νου, και αυτή την κατεύθυνση εξυπηρετούν τα αυτοδιοικητικά σχήματα που αναδείχθηκαν από τα κινήματα και τους κοινωνικούς αγώνες.

Συνεπώς, το πρόγραμμα της Αριστεράς θα απαρτίζεται από τις ανάγκες των εργατικών δυνάμεων, στις οποίες εντάσσονται Έλληνες και μετανάστες. Πιο συγκεκριμένα, η Αριστερά πρέπει να προβάλλει στο πρόγραμμά της ότι για τις δυσχερείς συνθήκες και τις πολιτικές λιτότητας δεν φταίνε οι μετανάστες. Όπως δείχνει το σύνθημα «Λαέ θυμήσου ο λόγος που πεινάς, δεν είναι ο μετανάστης αλλά ο Σαμαράς», πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να καταλάβει πως τις θέσεις στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για παράδειγμα, δεν τις παίρνουν τα παιδιά των μεταναστών, αλλά ότι τους σταθμούς τους κλείνει ο Καμίνης και οι πολιτικές λιτότητας.

Πρέπει να απαιτήσει να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να διεκδικήσει την ισότιμη πρόσβαση στις κοινωνικές δομές του δήμου, χωρίς προαπαιτούμενα «νομιμότητας», την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνική και πολιτική ζωή των πόλεων και να δώσει ένα τέλος στις δράσεις των φασιστών, όπως τα πογκρόμ, τα οποία, παρεμπιπτόντως, είδαμε να πραγματοποιούνται και από την δημοτική αστυνομία.

4) Θα θέλαμε να σχολιάσεις ειδικότερα το θέμα της ιθαγένειας. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει νόμος για την ιθαγένεια με αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά που μεγάλωσαν στην Ελλάδα να είναι στον αέρα. Τι επιπτώσεις έχει αυτό στη ζωή τους;

Αρχικά να πω πως είμαι από τους λίγους τυχερούς, πιο συγκεκριμένα 3.000 από τους 200.000 που κάλυπτε ο νόμος, που πήραν την ελληνική ιθαγένεια με τον νόμο Ραγκούση και κάπως έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε, έχω εμπειρίες προ ιθαγένειας και μετά.

Η απόφαση του ΣτΕ, την οποία άνετα την μπερδεύεις με κάποια μπροσούρα της Χρυσής Αυγής, βασίστηκε πάνω στο δίκαιο του αίματος. Θεωρώντας πως δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω πάνω σε αυτό το θέμα περισσότερο, αφού είναι, νομίζω, προφανές το πόσο άστοχος είναι ο λόγος, οι επιπτώσεις πάνω στην ζωή των μεταναστών είναι τεράστιες. Αρχίζουν από τις οικονομικές, μιας και το ποσό που πρέπει να καταβάλεις για τα παράβολα ανέρχεται στα 150 ευρώ και για την κατάθεση χρειάζεσαι 2 μέρες αναμονής οι οποίες είναι 2 μέρες χωρίς μεροκάματο, και καταλήγουν στις κοινωνικές, αφού ασφαλισμένη εργασία μετανάστη εν καιρώ κρίσης «δεν νοείται» ή τουλάχιστον δεν είναι συχνό φαινόμενο.

Η προσωπική μου εμπειρία από τις ατελείωτες ουρές, που άρχιζαν από τις 2 το πρωί, για να εξυπηρετηθούν 150, το πολύ, συμπολίτες μας μετανάστες, ξεχνώντας βέβαια τις κόσμιες συμπεριφορές των αστυνομικών είναι αρκετά τραυματικές. Όμως και η γραφειοκρατία που επικρατεί είναι συγκλονιστική, αφού όπως έγινε με την περίπτωση μου, όταν γράφτηκε λάθος το όνομά μου στο ΦΕΚ, χρειάστηκε να περιμένω 6 μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων δεν είχα κάποιο νομιμοποιητικό έγγραφο.

Τα πράγματα σκουραίνουν για τους ενήλικους μετανάστες, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να καλύπτουν έναν τεράστιο αριθμό ενσήμων και στην περίπτωση μεταναστών που σπουδάζουν, είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν με κάποιο τρόπο πως έχουν επαρκή έσοδα για τις σπουδές τους. Και με αφορμή τον πρόσφατο νόμο, έχει επιπτώσεις και για την Αριστερά, αφού χάνεται η υποστήριξή της από τους μετανάστες.

Βέβαια, όσο μαύρα και αν ακούγονται τα προαναφερθέντα οι παρουσίες όλων μας στα κινήματα πρέπει να είναι συνεχείς με καθολικό αίτημα την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.

5) Η Χρυσή Αυγή, που μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε αναστείλει σε μεγάλο βαθμό τις "δραστηριότητές" της στο δρόμο, φαίνεται ότι διεκδικεί ξανά το χώρο της και τη δημόσια παρουσία της και κάνει ξανά εμφανίσεις σε γειτονιές της Αθήνας, ενόψη και των αυτοδιοικητικών εκλογών. Πώς πιστεύεις ότι μπορούμε εμείς αφενός να αντιμετωπίσουμε την παρουσία των φασιστών στο δρόμο και αφετέρου να αποτρέψουμε την εκλογική τους άνοδο;

Η επίτευξη των αιτημάτων των εργαζομένων προϋποθέτει την συντριβή της Χρυσής Αυγής. Όλη τους η δράση κινείται στα πλαίσια του διαχωρισμού των εργαζομένων σε Έλληνες και μετανάστες, και τραμπουκισμό αγωνιστών, δίνοντας ένα χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση που κρέμεται από μια κλωστή. Κάπως έτσι είναι εύκολα αντιληπτό πως ο ρόλος τους είναι κατά των εργαζομένων κάθε λογής και υπέρ των πλουσίων.

Για τους παραπάνω λόγους, το αντιφασιστικό κίνημα, το εργατικό κίνημα και η Αριστερά οφείλουν να έχουν σταθερό στόχο την πλήρη συντριβή τους. Πρέπει, δηλαδή, να αποκαλύπτουμε τον ρόλο τους όπου υπάρχουν και να μην τους δίνουμε χώρο, αλλιώς θα λειτουργήσουν διασπαστικά και εις βάρος μας.

Χρειάζεται, λοιπόν, να οργανώσουμε ένα μεγάλο κίνημα για να παλέψουμε, με συμμετοχή Ελλήνων και μεταναστών, ενάντια στις μνημονιακές και ρατσιστικές πολιτικές και να επιταχύνουμε την ανατροπή αυτής της πολιτικής και αυτού του συστήματος, που παράγει ρατσισμό και φτώχεια. Οι προσπάθειές μας πρέπει να συνδυάζονται με αιτήματα όπως το κλείσιμο των γραφείων της ΧΑ, η τιμωρία των υπεύθυνων για τις δολοφονικές επιθέσεις των «ταγμάτων εφόδου», δηλαδή με τα αιτήματα που περιγράφουν την τοποθέτηση εκτός νομιμότητας την κάθε τους δραστηριότητα.
 

6) Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια σχετική κάμψη στο κίνημα και ο κόσμος δεν βγαίνει μαζικά στο δρόμο όπως τα πρώτα χρόνια των μνημονίων. Πιστεύεις ότι αυτό θα αλλάξει και αν ναι, μπορούν να επηρεάσουν οι εκλογές του Μ α ΐ ου τη δημιουργία καλύτερου αγωνιστικού κλίματος;

Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο κίνημα, ανάλογο αυτών του προηγούμενου διαστήματος, όμως πρόσφατα είχαμε πολλούς μικρούς αγώνες οι οποίοι έδειξαν ότι ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους. Για παράδειγμα, ο μεγαλειώδης αγώνας των διοικητικών του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ έδειξε ότι είχε προοπτικές ανατροπής της κυβέρνησης, η ελλιπής στήριξη όμως της Αριστεράς δεν κατόρθωσε να του δώσει τα χαρακτηριστικά που έπρεπε. Το στοίχημα που έπρεπε να κερδίσει η Αριστερά ήταν να βγει μπροστά σε αυτούς τους αγώνες και να τους στηρίξει. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να φανεί αντάξια των περιστάσεων και εάν αναλογιστούμε την ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς σήμερα είναι ξεκάθαρο ότι «Σύντροφοι-σσες δεν μας παίρνει για άλλη ήττα».

Πάνω σε αυτή την λογική και για την δημιουργία ενός καλύτερου αγωνιστικού κλίματος, είναι επιτακτική η ανάγκη για μια κινηματική καμπάνια για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, με παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους και διαδηλώσεις για την ανάδειξη υποψηφίων. Οι υποψήφιοι που θα στηρίξουμε θα πρέπει να έχουν «δώσει εξετάσεις στον δρόμο», εννοώντας απεργίες, διαδηλώσεις, και να είναι αποδεκτοί από τον κόσμο του κινήματος.

Κλείνοντας να πω ότι, ένα μεγάλο λάθος θα είναι το γεγονός να επικρατήσουν λογικές του τύπου «να πάρουμε όσους δήμους μπορέσουμε», χωρίς όρους και προϋποθέσεις, γιατί τέτοιες προσεγγίσεις παρασέρνουν την πολιτική κουβέντα σε μια εκλογικίστικη προσέγγιση του θέματος των αυτοδιοικητικών εκλογών.

*Αναδημοσίευση από το τ.14 του περιοδικού της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό