Η κατεπείγουσα στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα θέματα της καθημερινότητας υπαγορεύτηκε από δύο λόγους
Το Σύνταγμα, όπως ισχύει, ορίζει στο πρώτο άρθρο και στην παράγραφο 3, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού (και του έθνους) και ασκούνται όπως ορίζει το ίδιο το Σύνταγμα.
Η κατεπείγουσα στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα θέματα της καθημερινότητας υπαγορεύτηκε από δύο λόγους: 1ον, από τις μεγάάάάάλες ξανά επιτυχίες στους ευρωπαϊκούς στίβους μάχης, όπου οι μεν (εταίροι) και οι δε(κυβερνητικά κλιμάκια)μπαίνουν δήθεν σφαγμένοι εξαρχής και εντέλει φιλιώνουν πάνω από την αέναη θυσία της κοινωνικής Ιφιγένειας και 2ον, από την πάγια και διαρκή ανάγκη, το σύχρονο κράτος να αποτελεί τον χειρότερο νεοφιλελεύθερο εργοδότη στη χώρα, προσαρμοζόμενο ταχύτερα και από τους ιδιώτες στις επιταγές της Συναίνεσης της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.
Σημείο διασταύρωσης των παραπάνω, ήταν η πρόσκληση του πρωθυπουργικού γραφείου στους συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ, προκειμένου δήθεν αφενός να βρεθεί λύση για τη μελλοντική, εργασιακή κατάσταση των συμβασιούχων και αφετέρου να λήξει η απεργία, ώστε να μαζευτούν τα σκουπίδια από τους δρόμους.
Προτού όμως συμβεί το δεύτερο, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας είχε τα δικά του απορρίμματα να ρίξει στους κάδους-και εν προκειμένω, περιττά, άχρηστα και αχρείαστα είναι ένα κόμμα και μια κυβέρνηση, με την εξαίρεση, τριών υπουργών, για διαφορετικούς, όσο και προφανείς λόγους: Του Νίκου Παππά, του Νίκου Κοτζιά και του Πάνου Καμμένου. Όλοι οι άλλοι είναι αναλώσιμοι και προσωρινοί-εκτός αν παρέμβουν τρίτες, ισχυρές δυνάμεις (υπο)στήριξης.
Η συνάντηση με την ΠΟΕ-ΟΤΑ επιδίωκε την τόνωση του τραυματισμένου πρωθυπουργικού προφίλ, προκειμένου να αποδειχθεί ότι σε αντίθεση και με όσα ο συνταγματικός πρόλογος προσδιορίζει, η πραγματική εξουσία στην Ελλάδα πηγάζει μόνο από τον Τσίπρα, υπάρχει υπέρ αυτού και ασκείται όπως ορίζει ο ίδιος ο Τσίπρας-ένας επικοινωνιακός παροξυσμός του πρωθυπουργικού μοντέλου.
Έπειτα και από τις νέες, μεγάάάάάλες επιτυχίες στα ευρωπαϊκά φόρα, προβλήματα της καθημερινότητας που θα μπορούσαν να συζητηθούν και να λυθούν (και όχι απαραίτητα να λυθούν με τον εργατικά ενδεδειγμένο τρόπο) σε επίπεδο το πολύ, υπουργείου, θα καταλήγουν υποχρεωτικά στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι πολιτικές διαπραγματεύσεις στας Ευρώπας φέρνουν τα αποτελέσματα που φέρνουν, με ασθμαίνοντα επιτελεία και γραφεία Τύπου να προσπαθούν να κάνουν το μαύρο, άσπρο, οπότε δεν υπάρχουν περιθώρια απωλειών στο εγχώριο μέτωπο, ειδικά όταν εμφανίζεται μια τέτοια χρυσή ευκαιρία επικοινωνιακής εκμετάλλευσης.
Το πρόβλημα (και) με τα σκουπίδια, θα το λύσει («λύσει») ο Τσίπρας. Όπως νωρίτερα, είχε λύσει πχ το πρόβλημα με τα Θρησκευτικά ή ετοιμάζεται να λύσει το θέμα την προσέλκυση επιδρομικών επενδύσεων. Δεν υπάρχουν συλλογικές διαδικασίες ή αποφάσεις, δεν υπάρχει ενδιάμεση διοίκηση, δεν υφίσταται καμιά άλλη κυβερνητική και κρατική δομή-μόνο το πρωθυπουργικό γραφείο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Το ομολογούσε ανοικτά και ο καθ’ύλην αρμόδιος υπουργός, Πάνος Σκουρλέτης, το βράδυ της Δευτέρας στην ΕΡΤ. Ότι ο πρωθυπουργός θα έκρινε και θα έδινε «το κάτι παραπάνω» στην αντιπροσωπεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ - το... ίδιο «κάτι παραπάνω» που δήθεν αρνιόταν ή απέτυχε να δώσει ο υπουργός.
Γι’αυτό και όσοι σχολιογράφοι εξετάζουν με εμβρίθεια τις δημοσκοπήσεις (ή,«δημοσκοπήσεις») και διάκεινται θετικά στο πρόσωπο και όχι απαραίτητα το κόμμα, την κυβέρνηση ή τις συνεργασίες του πρωθυπουργού, χτυπούν υπερωρίες στα πληκτρολόγια και τα τηλεπαράθυρα απευθυνόμενοι στο πόπολο και επιμένοντας ότι μοναδικό «άκαυτο» χαρτί μιας αυτοαναφλεγόμενης κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός.
Όταν το απορριμματοφόρο περάσει ξανά από την Ηρώδου Αττικού, η οποία, βέβαια, δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα συσσώρευσης σκουπιδιών, θα χρειαστεί να μαζέψει και να μεταφέρει ένα κόμμα και μια κυβέρνηση στην πολιτική χωματερή-μένει να αποδειχθεί αν στο ίδιο δρομολόγιο ή το επόμενο θα βρίσκεται και ο ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου.
