Την Παρασκευή 1η Απρίλη εκατοντάδες μέλη της ΠΑΣΥΝΟ συγκεντρωθήκαν στη Λέμεσο για να αποφασίσουν συλλογικά τα επόμενα τους βήματα. Σε μια ακόμα μαζική διαδικασία αποφάσισαν -κατά πλειοψηφία- να διακόψουν την απεργία μετά από εισήγηση του Δ.Σ της συντεχνίας τους. Ήδη, από την προηγούμενη μέρα η κυβέρνηση άλλαξε τροπάρι φοβούμενη πως η μετωπική σύγκρουση με τους απεργούς θα μπορούσε να τη βάλει σε μεγάλες περιπέτειες. Αφου κατάπιε τα «δεν συνομιλούμε με εκβιαστές-δεν ικανοποιούμε κανένα αίτημα» μπαίνει σε διάλογο με την ΠΑΣΥΝΟ τόσο για το θέμα της αυτονόμησης των νοσοκομείων όσο και εργασιακά θέματα των νοσηλευτών με χρονοδιάγραμμα τα τέλη Αυγούστου.
Η πρόταση που έδωσε η κυβέρνηση στη συντεχνία περιλαμβάνει την ικανοποίηση ορισμένων αιτημάτων της απεργίας όπως η κατάργηση της αποκοπής του 10% από τους μισθούς και η ρύθμιση του θέματος του εκτάκτου προσωπικού. Ομως, βασικά αιτήματα των νοσηλευτών όπως οι νέες προσλήψεις και η αναγνώριση των πανεπιστημιακών σπουδών τους εκκρεμμούν. Συμφωνήθηκε μόνο μια έμμεση αναγνώριση, μέσω της πρόνοιας για σχετική αναφορά στο νέο έντυπο αξιολόγησης.
Στη συνέλευση η πλειοψηφία των απεργών εξέφρασαν την ικανοποίηση τους για τη θετική -στα σημεία- έκβαση του πολυήμερου αγώνα τους. Ήταν εμφανής η αγωνία αλλά και η χαρά για το γεγονός ότι τελείωσαν αυτή τη μάχη με το κεφάλι ψηλά, ακόμα κι αν δεν κατάκτησαν όλα όσα διεκδικούν. Είναι αδιαμφισβήτη αλήθεια ότι ο αγώνας των νοσηλευτών ήταν σκληρός και άνισος. Δυστυχώς δεν είχαν απέναντι τους μόνο την κυβέρνηση, τα συστημικά ΜΜΕ και όλους τους εργοδοτικούς φορείς. Ακομά και συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως αυτή της ΠΑΣΥΔΥ τους πολέμησαν με αντισυναδελφικές τακτικές και κατάπτυστες ανακοινώσεις. H απεργία των νοσηλευτών άντεξε λόγω της συγκλονιστικής αποφασιστικότητας των απεργών. Αντεξε όμως και επειδή υποστηρίχθηκε από χιλιάδες ανθρώπους που στάθηκαν αλληλέγγυοι στους νοσηλευτές γιατι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Και αυτή είναι μια μοναδική παρακαταθήκη για τις μέρες που έρχονται.
…Όλα τώρα αρχίζουν
Στη χθεσινή συνέλευση, αν και η συντριπτική πλειοψηφία συμφώνησε με την πρόταση της ηγεσίας της συντεχνίας, ήταν διάχυτη η ανησυχία για την έκβαση του διαλόγου και η έλλειψη εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για την τήρηση των δεσμεύσεων. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι απολύτως δικαιολογημένη μιας και οι νοσηλευτές ένιωσαν αυτές τις μέρες στο πετσί τους τι πάει να πει διαστρέβλωση της αλήθειας. Τροφοδοτείται, όμως, και απο τη διακυρηγμένη πρόθεση της κυβέρνησης να φέρει νομοσχέδιο που θα περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία. Λογικά, λοιπόν, πολλοί νοσηλευτές αναρωτήθηκαν χτες τι θα γίνει στην -καθόλου απίθανη- περίπτωση που ο διάλογος ναυαγήσει.
Σε αυτή την περίπτωση δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα και η κυβέρνηση φαίνεται να προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο ώστε να μην ξαναβρεθεί προ εκπλήξεως. Μπορεί σε αυτή τη φάση να αναγκάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω… μπροστά στη μαχητικότητα των νοσηλευτών, αλλά δεν θα τους συγχωρήσει το γεγονός πως «δίνουν το κακό παράδειγμα». Η απεργία τους ήταν η πιο δυναμική και διεκδικητική που έχουμε δει στην Κύπρο εδώ και πάρα πολλά χρόνια και έγινε σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση πανηγύριζε την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια ενόψει εκλογών. Οι νοσηλευτές συγκρούστηκαν στα ίσα με την κυβέρνηση που στριμώχτηκε πολύ, παρόλο που χρησιμοποίησε κάθε αθέμιτο μέσο για να τους διασπάσει. Γι’ αυτό οι νοσηλευτές αλλά και όλοι μας χρειάζεται να παραμείνουμε σε εγρήγορση.
Παρά το γεγονός ότι η απεργία «έληξε με ισοπαλία» είναι ξεκάθαρο σε όλους πως οι νοσηλευτές ταρακούνησαν για τα καλά την κυβέρνηση και ανέδειξαν τόσο τις αδυναμίες της όσο και την πολιτική της. Μια πολιτική μίσους απέναντι σε εργαζόμενους που τολμούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και την ελεύθερη πρόσβαση σε ένα αξιοπρεπές δημόσιο σύστημα υγείας για όλους τους ανθρώπους που έχουν πληγεί από την κρίση. Μάθαμε πολλά και έχουμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα από τους νοσηλευτές και τις νοσηλεύτριες, γιατι ξέρουν τι σημαίνει να διεκδικείς και να δίνεις αγώνες!
