Όσο το δίκιο θα χάνεται, τόσο η οργή μας θα ξεχειλίζει

Ετσι, σήμερα, προχωράει στη διοργάνωση του Madwalk 2016, ενός κερδοφόρου σόου από τα πολλά που διοργανώνει ο όμιλος MAD, έχοντας όμως απολέσει την πιο κερδοφόρα διοργάνωση, αυτή της Eurovision, που επί τρία συνεχόμενα χρόνια του είχε χαρίσει με απευθείας ανάθεση και υπό αδιαφανείς διαδικασίες η δημόσια ραδιοτηλεόραση, λίγο πριν πέσει το «μαύρο» στην ΕΡΤ.

Στα χρόνια που προηγήθηκαν ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής έκανε τα πάντα προκειμένου να βγαίνει ο ίδιος κερδισμένος, κάτι που είχε ως βασική προϋπόθεση να βγαίνουν χαμένοι οι άλλοι. Ακόμη και συνοπτικά, η παράθεση των  «ανδραγαθημάτων» του είναι δύσκολο να παρατεθεί, αλλά μπορούμε να σταχυλογήσουμε κάποια, κυρίως για να φρεσκάρουμε τη μνήμη όσων νομιμοποιούν αυτό που λέγεται αδικία απαξιώνοντας να κινητοποιήσουν, ως οφείλουν, τους μηχανισμούς εκείνους που σχετίζονται με την απονομή δικαιοσύνης. Οσων, δηλαδή, βάζουν πλάτη σε παρελθούσες ή υπάρχουσες πιθανές παρανομίες.

Σημαντικό κεφάλαιο στην επιχειρηματική σταδιοδρομία του Ανδρέα Κουρή υπήρξε η αγορά και το λουκέτο της αλυσίδας καταστημάτων Metropolis μέσα σε τρία χρόνια, γεγονός που συνοδεύτηκε από την μη καταβολή μισθών και αποζημιώσεων σε δεκάδες εργαζόμενους. Η υπόθεση είναι γνωστή στο πανελλήνιο, όπως είναι γνωστό ότι, παρ’ όλες τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν κερδίσει οι απολυμένοι, ο Ανδρέας Κουρής δεν τους έχει καταβάλλει ούτε ένα ευρώ, παρόλο που το ποσό που τους οφείλει ξεπερνάει τα 600.000. Πρόκειται για ένα ποσό, που, ουσιαστικά, έχει «καρπωθεί» προκειμένου να κάνει νέες μπίζνες.

Βασικό χαρακτηριστικό του επιχειρηματικού μοντέλου που ακολουθεί ο Ανδρέας Κουρής είναι τα φέσια που συσσωρεύει προς όλες τις κατευθύνσεις είτε λέγονται εργαζόμενοι, είτε προμηθευτές πιστωτές, είτε το ίδιο το Δημόσιο. Λόγος για τον οποίο έχει συλληφθεί δύο φορές για χρέη προς το Δημόσιο ως ιδιοκτήτης  της αλυσίδας καταστημάτων Metropolis, την πρώτη τον Απρίλιο του 2013 για χρέη 1.300.000 ευρώ και την επόμενη τον Ιούνιο του 2014 για μη καταβολή χρεών ύψους μεγαλύτερου από 700.000 ευρώ.

Ωστόσο, η κύρια επιχειρηματική τακτική που ακολουθεί είναι να αλλάζει εταιρείες σαν τα πουκάμισα, άλλοτε αλλάζοντας τη μετοχική σύνθεση των παλιών που κατείχε, άλλοτε απορροφώντας αυτές σε καινούργιες και ενίοτε δημιουργώντας καινούριες. Όπως έκανε με την ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΙΣ ΑΕΕ όταν στριμώχτηκε από τις διεκδικήσεις των απολυμένων βάζοντας αχυρανθρώπους στο ΔΣ της εταιρείας, ενώ προηγουμένως ήταν ο ίδιος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος και μέλη η μητέρα του και η αδελφή του. Όπως επίσης έκανε και με το ίδιο το MAD, που το μετέφερε στην Κύπρο, και το MAD Ελλάδας που απορροφήθηκε από δύο άλλες εταιρείες στις οποίες είναι και πάλι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος. 

Σήμερα, κατ’ ανάλογο τρόπο, ο Ανδρέας Κουρής εμφανίζεται να κατέχει νέες εταιρείες με άγνωστα τα πιθανά χρέη που έχουν αφήσει προς το Δημόσιο οι προηγούμενες, παρά ταύτα έχοντας την ικανότητα να συστήνει τις νέες και με εξίσου άγνωστα τα πιθανά χρέη που έχουν προλάβει να δημιουργήσουν κι αυτές. Ακόμη πιο άγνωστο παραμένει το αν έχουν πραγματοποιηθεί σχετικοί έλεγχοι από τους αρμόδιους κρατικούς μηχανισμούς, πόσο μάλλον αν έχουν κάτι εξακριβώσει, γι’ αυτό το γαϊτανάκι των εταιρειών που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια γύρω από αυτόν τον επιχειρηματία και τα πιθανά φέσια που αφήνουν. Τι ανάλογος έλεγχος έχει γίνει, για παράδειγμα, για να εξακριβωθεί αν η «νεοϊδρυθείσα» τον Ιανουάριο του 2015 εταιρεία DAM με  πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο τον Ανδρέα Κουρή, που έχει αναλάβει τη διοργάνωση του φετινού Madwalk, έχει προλάβει με την σειρά της να συσσωρεύσει χρέη προς το Δημόσιο; Ας σημειωθεί ότι η εταιρεία DAM προέκυψε από την ALPHA ENERGY XANTHI ΑΕ στην οποία άλλαξε επωνυμία και καταστατικό και την έκανε DAM PRODUCTIONS A.E. (δηλαδή, άλλαξε ο Μανωλιός και αναγραμμάτισε το όνομα αλλιώς, από MAD σε DAM).

Ενδεικτική της κατάστασης που περιγράφουμε είναι η περίπτωση της απευθείας ανάθεσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή. Την πρώτη χρονιά έγινε στο MAD TV, τη δεύτερη στην ΤΕΜΠΟ ΑΕ και την SOLAR MEDIA ΑΕ που απορρόφησαν το MAD TV και την τρίτη -  μόλις πέντε μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές- στην εταιρεία ΑΚΟΗ ΑΕ. Δίχως καμία αναστολή και χωρίς κανείς να διερωτηθεί και να επέμβει για το ασυμβίβαστο του  γεγονότος ότι, δηλαδή, ενώ ο Ανδρέας Κουρής ήταν υπόδικος για χρέη προς το Δημόσιο έπαιρνε επί μια τριετία δουλειές από τον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Πόσο μάλλον, το πώς εξακολουθεί να παίρνει πληθώρα δουλειών από το Δημόσιο, μέσω των εταιρειών που διαθέτει, σα να μη συμβαίνει… απολύτως τίποτα.

Και θα υπενθυμίσουμε επίσης εδώ ότι, παρ’ όλες τις εξαγγελίες των σημερινών κυβερνώντων για την πραγματοποίηση ελέγχων για τις απευθείας αναθέσεις των πρόσφατων παρελθόντων χρόνων, πόσο μάλλον για την καταπολέμηση της περιβόητης «διαπλοκής», στην περίπτωση της απευθείας ανάθεσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή δεν έχει γίνει το παραμικρό. Και παρά το γεγονός ότι ο σημερινός πρόεδρος της ΕΡΤ, Διονύσης Τσακνής δήλωσε  ότι φέτος η όλη διοργάνωση της ελληνικής συμμετοχής στη Eurovision, που θα γίνει αποκλειστικά από την ΕΡΤ, «δεν θα υπερβεί τα 90 με 95.000 ευρώ, δηλαδή (θα είναι) 35% πιο κάτω από την περσινή». Κι όμως, δεν ιδρώνει το αυτάκι κανενός προκειμένου να διαπιστωθεί αν έγιναν «πάρτυ» στην επί μία ολόκληρη  τριετία πρωτοφανή ανάθεση της Eurovision σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία!

Εμείς, σε κάθε περίπτωση, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι πίσω από τις ανώνυμες εταιρείες υπάρχουν φυσικά πρόσωπα που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Ολες τις αποφάσεις που σχετίζονται με τη στρατηγική των εταιρειών και, ως τέτοια, έχουν το τίμημα αυτών των αποφάσεων είτε δημιουργώντας κέρδη, είτε χρέη, είτε με ένα «μαγικό» τρόπο και τα δυο μαζί, παράλληλα. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από δικαστικές αποφάσεις, όπως αυτή που κερδίσαμε εμείς οι απολυμένοι/ες των Metropolis, όπως αυτήν που κέρδισαν οι απολυμένοι συνάδελφοι της εφημερίδας «Επενδυτής» και αυτήν που αφορά τους δήθεν «αφανείς εργοδότες». Και υπό αυτό το πρίσμα, εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να βρούμε το δίκιο μας.

Μέχρι τότε, ο Ανδρέας Κουρής με κάποιες κινήσεις του, μας δίνει και τη δυνατότητα να διασκεδάζουμε. Κυρίως, με την τακτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά τον χώρο και τον τόπο που διοργανώνει το MADWALK,  προκειμένου να αποφύγει τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis για την παράνομη μη καταβολή των μισθών και των αποζημιώσεών μας.

Ετσι, από το νυχτομάγαζο της οδού Πειραιώς το 2013 (όπου διαδηλώσαμε δυναμικά) το μετέφερε στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» το 2014 (οπότε και διαδηλώσαμε αιφνιδιαστικά στην έδρα του MAD στην Παλλήνη) και σε κάποια «κατσικοχώραφα» πίσω από την οδό Πειραιώς στου Ρέντη το 2015 (οπότε και μας απαγόρεψαν την πρόσβαση, παρόλο που πλησιάσαμε, δυνάμεις των ΜΑΤ). Φέτος, το γκλαμουράτο MADWALK απομονώνεται ακόμη περισσότερο, καθώς πραγματοποιείται στις «αποθήκες Μπήτρου», χωμένο σε ένα απόμερο παράδρομο μεταξύ Πέτρου Ράλλη και Κηφισού. Κάλλιστα, μπορούμε να εικάσουμε ότι την επόμενη χρονιά θα πραγματοποιηθεί σε κάποιο ερημονήσι του Σαρωνικού!

Ωστόσο, με τον Ανδρέα Κουρή δεν έχουμε τελειώσει. Ανάμεσα σε άλλα, εκκρεμεί η μήνυση που έχουμε καταθέσει εναντίον του για τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης  και της ψευδορκίας. Τον είχαμε προειδοποιήσει άλλωστε, από την πρώτη στιγμή, ότι στο δρόμο και στα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του μέχρι την τελική μας δικαίωση. Η αλαζονεία και η σιγουριά που τον διακρίνουν -που προφανώς απορρέουν από τις «πλάτες» που έχει- δεν τον άφησαν να υπολογίσει τη σοβαρότητα μιας προειδοποίησης από τους ανθρώπους που τους ήπιε το αίμα εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τον ιδρώτα τους.

Για εμάς, επειδή το πέρασμα του χρόνου δε διαγράφει καμιά αδικία, τίποτα δεν έχει τελειώσει.