Διαβάζοντας από το ThePressProject το προσχέδιο της «συμφωνίας» (μέχρι τις 6 Απριλίου), εστίασα το ενδιαφέρον μου στο τομέα της υγείας έχοντας στο μυαλό μου τρία πράγματα: 1) τους δείκτες υγείας, θνησιμότητας( κυρίως βρεφικής), νοσηρότητας κτλ οι οποίοι έχουν επιδεινωθεί δραματικά από το 2012 εξ αιτίας των πολιτικών λιτότητας που έχουν επιβληθεί στην υγεία, 2) την δωρεάν νοσοκομειακή κάλυψη όλων των ανασφάλιστων ασθενών μόνο με το ΑΜΚΑ και 3) την ιατροφαρμακευτική κάλυψη των προσφύγων-μεταναστών που βρίκονται στη χώρα μας.
Το πρώτο το είχα στο μυαλό μου γιατί θεωρώ πως οι επιπτώσεις στην υγεία που αποτυπώνονται στους δείκτες υγείας είναι ένα από τα πλέον αδιάσειστα διαπραγματευτικά χαρτιά της Ελληνικής κυβέρνησης που δεν έχει αξιοποιηθεί ποτέ μέχρι τώρα.
Τα άλλα δύο γιατί ως νέα δεδομένα θα έπρεπε να έχουν συμπεριληφθεί στις συνομιλίες-διαπραγματεύσεις γιατί αυξάνουν τις ανάγκες και συνεπώς επιβάλλουν αύξηση των δαπανών για την υγεία.
Δυστυχώς όχι μόνο δεν αναφέρεται κανένα από αυτά τα τρία, αλλά από αυτά που διαβάζουμε μπορούμε να βγάλουμε το ασφαλές συμπέρασμα πως δεν τέθηκαν καν στο τραπέζι.
Αυτά που αναφέρονται στο προσχέδιο σε γενικές γραμμές είναι τα ίδια με αυτά που αναφέρονται στο μνημόνιο του Αυγούστου.
Θα σταθώ σε δύο που θεωρώ πως είναι και τα πιό σημαντικά γιατί η υλοποίηση τους θα δρομολογήσουν περαιτέρω δυσμενείς εξελίξεις για το ήδη καταρρέον δημόσιο σύστημα υγείας.
Το πρώτο: «Έως τον Δεκέμβριο του 2017 οι αρχές θα λάβουν τα αναγκαία δομικά μέτρα ώστε να εξασφαλίσουν ότι το υπολογισμένο κενό μεταξύ των εξόδων για το 2018 και των ορίων επανάκτησης θα μειωθεί κατά τουλάχιστον 30% συγκριτικά με το προηγούμενο έτος’»
Δηλαδή υποχρεωτική μείωση των ελλειμμάτων κατά 30% ανεξαρτήτως αναγκών, αδιαφορώντας για τις τραγικές ελλείψεις των δημοσίων δομών ( ΠΕΔΥ-ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ-ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ) τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε ιατροφαρμακευτικό υλικό.
Εάν αυτό ισχύσει οι δημόσιες δομές θα παρουσιάσουν και άλλες ελλείψεις με ακόμη πιό ολέθριες συνέπειες για την δημόσια υγεία. Η Ελληνική κυβέρνηση αντί να συζητά περαιτέρω μειώσεις θα έπρεπε να απαιτεί αύξηση των κονδυλίων για την υγεία, προτάσσοντας τους επιβαρυμένους δείκτες υγείας της Ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Το δεύτερο:
στο ιιι) «Για τη βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης των νοσοκομείων, οι αρχές θα (α) έως τον Ιούνιο του 2016 καταρτίσουν σχέδιο για τη διενέργεια ετήσιου ανεξάρτητου οικονομολογιστικού ελέγχου των λογαριασμών των νοσοκομείων»
Εδώ αναφέρεται στη περιβόητη ΕΣΑΝ (εταιρεία συστήματος αμοιβών νοσοσκομείων), μια ιδιωτική εταιρεία η οποία δημιοιργήθηκε επί Βορίδη, επικαιροποιήθηκε στο τρίτο μνημόνιο και ζεί και βασιλεύει και στο μνημόνιο 3,5.
Αυτή η ιδιωτική εταιρεία θα διαχειρίζεται τον κρατικό προυπολογισμό για τα νοσοσκομεία και παράλληλα θα τα «άξιολογεί» με τα κριτήρια που ορίζει το σύστημα DRG . To DRG είναι ένα σύστημα κοστολόγησης των νοσηλειών ανάλογα με τις παθήσεις. Ένας τιμοκατάλογος δηλαδή των νόσων, πχ η σκωληκοειδεκτομή θα δικαιολογεί νοσηλεία τριών ημερών. Εάν ο ασθενής παρουσιάσει κάποια επιπλοκή και χρειαστεί περισσότερες μέρες νοσηλείας αυτά τα έξοδα δεν θα δικαιολογούνται. Είναι γνωστά τα ‘’αιματηρά εξιτήρια’’ στη Γερμανία όταν εφαρμόστηκε το ίδιο σύστημα και ονομάστηκαν έτσι γιατί οι ασθενείς σε μερικές περιπτώσεις έπαιρναν εξιτήριο κυριολεκτικά με τα αίματα για να μην επιβαρυνθει ο προυπολογισμός των νοσοκομείων.
Αν ένα νοσοκομείο δηλαδή παρέχει σωστές, βάσει της ιατρικής επιστήμης, υπηρεσίες στους ασθενείς κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως ΄μη αξιολογηθέν ΄από αυτή την εταιρεία ΕΣΑΝ και να ανατεθεί η λειτουργία του σε ιδιώτη πάροχο όπως χαρακτηριστικά αναφέρει αυτή η Απριλιανή ΄΄συμφωνία΄΄. Δηλαδή να ιδιωτικοποιηθεί.
Συμπερασματικά λοιπόν αυτά που περιέχει αυτή η συμφωνία δρομολογούν την περαιτέρω κατάρρευση του συστήματος υγείας, την περαιτέρω επιδείνωση των δεικτών υγείας και δυστυχώς τελικά την ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των δημοσίων δομών.
*Καρδιολόγος, μέλος Δ.Σ Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και εθελοντής στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού
