Η ΔΑΠ και οι «ανεξάρτητοι» στην υπηρεσία του συστήματος

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές, στις 16 του Μάη, διεξάγονται μέσα σε ένα κλίμα διευρυμένης αποπολιτικοποίησης, απογοήτευσης και προσήλωσης στον ατομικό δρόμο. Αυτή η κατάσταση αποτελεί το πιο ευνοϊκό πεδίο ανάπτυξης για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αλλά και για διάφορες «ανεξάρτητες» παρατάξεις που επιδιώκουν την παγίωση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια και αποθεώνουν τις πολιτικές που τσακίζουν την κοινωνία. Έτσι και φέτος δε θα λείψουν τα καθιερωμένα ευτράπελα από τις συστημικές δυνάμεις στις σχολές.

Η ΔΑΠ και οι τακτικές της

Είναι γνωστό ότι η ΔΑΠ έχει μια μακρά παράδοση αξιοποίησης κάθε μέσου για την αύξηση των εκλογικών ποσοστών της. Τα τελευταία χρόνια της επιβολής των πιο βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών συνειδητοποίησε εντονότερα ότι όσο περισσότερο υποβαθμίζονται οι Φοιτητικοί Σύλλογοι και οι συλλογικές διεκδικήσεις τόσο περισσότερο θα διευρύνεται η επιρροή της. Κάπως έτσι, έχει σταματήσει να μπαίνει στις γενικές συνελεύσεις ή ακόμη και να εμφανίζεται στα ΔΣ των Συλλόγων επιδιώκοντας την πλήρη αποσάρθρωσή τους και την κολλεγιοποίηση των σχολών. Η ΔΑΠ ονειρεύεται ένα πανεπιστήμιο με δίδακτρα, με πανεπιστημιακή αστυνομία, με εργολαβίες στα πάντα και με φοιτητές-ρομπότ που θα πρέπει να σπουδάζουν και να δουλεύουν παράλληλα προκειμένου να επιβιώσουν. «Μαζί σου γίνεται» μας ενημερώνει η φετινή προεκλογική αφίσα της χωρίς να μας ενημερώνει όμως για το τι θα γίνει με τις απλήρωτες καθαρίστριες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, τα δίδακτρα που έχουν επιβληθεί στα μεταπτυχιακά προγράμματα, τις άκριτες συγχωνεύσεις σχολών (Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής), τις διασπάσεις πτυχίων (ΦΠΨ) και την απόσπαση επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία.

Η απάντηση της ΔΑΠ τα προηγούμενα χρόνια μπορεί να βρισκόταν στη διοργάνωση φανταχτερών πάρτυ σε μεγάλα clubs της Αθήνας ή σε εκδρομές στη Μύκονο και στην Αράχωβα ή στην εξαγορά φοιτητών μέσα από την παροχή σημειώσεων. Τώρα όμως η ΔΑΠ δεν επιδιώκει απλά να τραβήξει τα βλέμματα της φοιτητικής κοινότητας μακριά από τα προβλήματά της. Τώρα περνάει στην αντεπίθεση προσπαθώντας να τσακίσει όσους αγωνίζονται ενάντια σε αυτά τα προβλήματα. Αυτό περνάει μέσα από την υποβάθμιση και την κατάρρευση των συλλογικών διαδικασιών. Η απόφαση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Νομικής είναι ενδεικτική. Το συγκεκριμένο τμήμα της ΔΑΠ αποφάσισε να μη συμμετάσχει στις φοιτητικές εκλογές εφόσον αυτές γίνουν στο χώρο της σχολής και αντ’ αυτού πρότεινε τη διεξαγωγή τους σε άλλο χώρο εκτός του ασύλου. Προφανέστατα οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις διαφώνησαν υπερασπιζόμενες τον κοινωνικό χώρο στον οποίο δρουν και για τον οποίο καλούνται να ψηφίσουν οι φοιτητές/τριες. Εκλογές σε κτίρια όπως το Ζάππειο, που αστυνομεύονται, που έχουν παράλληλες εκδηλώσεις, που παρακολουθούνται από κάμερες και που βρίσκονται μακριά από το άσυλο, είναι αποκλειστικά εκλογές που εξυπηρετούν τον εκλογικό μηχανισμό της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και όχι το ΦΣ της Νομικής.

Ανεξάρτητοι: η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος

Βασικό ρόλο στην επανασύσταση της ΔΑΠ προς μια ακόμη πιο δεξιά αντιδραστική κατεύθυνση, πέρα από τις ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στα συνέδριά της, έπαιξε και η εμφάνιση «ανεξάρτητων» μορφωμάτων. Τα μορφώματα αυτά έχουν κάνει την εμφάνισή τους την τελευταία πενταετία διεκδικώντας τους φοιτητές με συντηρητικά αντανακλαστικά αλλά σε πολύ πιο πολιτική βάση απ’ ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Οι ανεξάρτητοι παρότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δηλώνουν αποστροφή για την πολιτική και ότι «νοιάζονται» μόνο για τη σχολή τους που «μαστίζεται από τη δράση της Αριστεράς», στην πραγματικότητα δρουν άκρως πολιτικά. Συγκροτήθηκαν σε πάρα πολλές σχολές τα προηγούμενα χρόνια ως μπλοκ «αντικατάληψης» ή έμπαιναν σε γενικές συνελεύσεις με πλαίσιο που είχε τίτλο «ανοιχτή σχολή». Πολλοί από αυτούς διευκόλυναν τους εργολάβους που δεν πλήρωναν τις καθαρίστριες μαζεύοντας εθελοντικά τα σκουπίδια «για το καλό της σχολής», κατεβάζουν αφίσες αριστερών δυνάμεων γιατί λερώνουν τους τοίχους της σχολής, συνδιαλέγονται με καθηγητές για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και δεν είναι αντίθετοι με τον «εκσυγχρονισμό» των πανεπιστημίων ακόμη κι αν αυτή περνάει μέσα από την επιβολή διδάκτρων και την οικονομική επιβάρυνση του φοιτητή. Η «ελεύθερη αγορά άλλωστε θα τον ανταμείψει μετά».

Η ριζοσπαστική Αριστερά

Απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις καλείται να παλέψει η ριζοσπαστική Αριστερά στα πανεπιστήμια. Το πεδίο δεν είναι καθόλου ευνοϊκό. Παρ’ όλα αυτά επιμέρους παραδείγματα αγώνων όπως αυτοί που υπήρξαν φέτος στα ΤΕΙ Αθήνας-Πειραιά και στη Φιλοσοφική, όπου σχήματα της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ, του ΑΡΔΙΝ και άλλων δυνάμεων βρήκαν κοινό βηματισμό προσπαθώντας να απαντήσουν στις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, πρέπει να συνεχιστούν και να δυναμώσουν. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται τα τελευταία χρόνια και η κοινή εκλογική κάθοδος δυνάμεων της Αριστεράς μέσα από την Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία (ΑΡΕΝ, τμήμα των ΕΑΑΚ, ΑΡΔΙΝ).

Δεν αρκεί όμως η κοινή εκλογική καταγραφή. Η μετωπική διεργασία μεταξύ των παραπάνω δυνάμεων πρέπει να εμβαθύνει κι άλλο προκειμένου να εκπληρωθεί το στοίχημα του ενός σχήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς ανά κοινωνικό χώρο. Οι υπάρχουσες δυνάμεις μεμονωμένα αδυνατούν να απαντήσουν στις επιθέσεις του συστήματος. Χρειάζεται να υπάρξει υπέρβασή τους προκειμένου από κοινού να δημιουργήσουν ένα αντίπαλο δέος στις δυνάμεις που προσπαθούν να επιβάλλουν τις μνημονιακές πολιτικές στα πανεπιστήμια. Στις 16 Μάη η φοιτητική Αριστερά κάνει το πρώτο βήμα.