Το κατάπτυστο νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη υπερψηφίστηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση και την ακροδεξιά Ελληνική Λύση του Βελόπουλου και αποτελεί πλέον νόμο του κράτους.

Η κυ­βέρ­νη­ση της Νέας Δη­μο­κρα­τί­ας επεν­δύ­ο­ντας στο δόγμα του «νόμος και τάξη» απο­φά­σι­σε προ­κλη­τι­κά να φέρει αυτό το νο­μο­σχέ­διο στη βουλή την ίδια στιγ­μή που με δική της ευ­θύ­νη πα­ρα­μέ­νουν τα πα­νε­πι­στη­μια­κά ιδρύ­μα­τα κλει­στά εδώ και έναν ολό­κλη­ρο χρόνο, ευ­ελ­πι­στώ­ντας πως θα κα­τευ­νά­σει οποια­δή­πο­τε αντί­στα­ση από τη στιγ­μή που οι φοι­τη­τές είναι μα­κριά από τους κοι­νω­νι­κούς τους χώ­ρους και αδυ­να­τούν να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τις συλ­λο­γι­κές τους δια­δι­κα­σί­ες. 

Πα­νεκ­παι­δευ­τι­κή συ­σπεί­ρω­ση

Αυτή όμως η πο­λι­τι­κή εκτί­μη­ση της κυ­βέρ­νη­σης δεν έπεσε απλώς έξω, αλλά αντι­θέ­τως απο­δεί­χθη­κε ότι το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα, όχι μόνο δεν έκα­τσε με τα χέρια σταυ­ρω­μέ­να αλλά όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα κα­τά­φε­ρε μέσω γε­νι­κών συ­νε­λεύ­σε­ων, συ­ντο­νι­στι­κών φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, δια­φό­ρων πρω­το­βου­λιών και πο­λύ­μορ­φων δρά­σε­ων μέσα κι έξω από τις σχο­λές και εξορ­μή­σε­ων σε γει­το­νιές, να συ­σπει­ρώ­σει τον κόσμο της φοι­τη­τι­κής κοι­νό­τη­τας, να γνω­στο­ποι­ή­σει τα αι­τή­μα­τά του στην κοι­νω­νία, να μα­ζι­κο­ποι­ή­σει τις συλ­λο­γι­κές του δια­δι­κα­σί­ες και να κα­τε­βά­σει χι­λιά­δες κόσμο στο δρόμο για συ­νε­χό­με­νες εβδο­μά­δες κό­ντρα στον αυ­ταρ­χι­σμό και τις απα­γο­ρεύ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης. 

Η κυ­βέρ­νη­ση ωστό­σο δεν ήρθε αντι­μέ­τω­πη μόνο με το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα αλλά με το σύ­νο­λο της ακα­δη­μαϊ­κής κοι­νό­τη­τας. Σύλ­λο­γοι με­τα­πτυ­χια­κών, ερ­γα­ζο­μέ­νων και μελών ΔΕΠ, πήραν απο­φά­σεις και συ­ντά­χθη­καν πλάι στους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους στον αγώνα τους απέ­να­ντι στο νο­μο­σχέ­διο. Επί­σης χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της απο­μό­νω­σης της κυ­βέρ­νη­σης, είναι το γε­γο­νός πως ακόμη και η Σύ­νο­δος των Πρυ­τά­νε­ων, η οποία μόνο τα ίδια συμ­φέ­ρο­ντα με τους φοι­τη­τές δεν εκ­προ­σω­πεί, αντι­τά­χθη­κε στην ίδρυ­ση της πα­νε­πι­στη­μια­κής αστυ­νο­μί­ας δη­μιουρ­γώ­ντας με αυτόν τον τρόπο ρωγ­μές στο δικό τους στρα­τό­πε­δο. Πα­ράλ­λη­λα, δη­μιουρ­γή­θη­καν κα­μπά­νιες και πρω­το­βου­λί­ες πα­νε­πι­στη­μια­κών κα­θη­γη­τών που ενα­ντιώ­νο­νταν συ­νο­λι­κά στο νο­μο­σχέ­διο αυτό. Απο­δεί­χθη­κε έτσι με τον κα­λύ­τε­ρο τρόπο πως οι φοι­τη­τές και οι φοι­τή­τριες δεν είναι μό­νοι-ες σε αυτό τον αγώνα απέ­να­ντι στο νο­μο­σχέ­διο.

Έχουν μαζί τους το σύ­νο­λο της πα­νε­πι­στη­μια­κής κοι­νό­τη­τας, έχουν τους μα­θη­τές και τους εκ­παι­δευ­τι­κούς, καθώς και απο­φά­σεις ερ­γα­τι­κών σω­μα­τεί­ων. Τη στιγ­μή που η κυ­βέρ­νη­ση όξυνε την επί­θε­ση προς τη νε­ο­λαία με τόσο αυ­ταρ­χι­κό κι αλα­ζο­νι­κό τρόπο, ήταν επι­βε­βλη­μέ­νη η ανά­γκη της μέ­γι­στης δυ­να­τής συ­σπεί­ρω­σης των δυ­νά­με­ων της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς τόσο πο­λι­τι­κά όσο και κοι­νω­νι­κά για να μπο­ρέ­σει το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα να μπει ως ανά­χω­μα στα σχέ­δια της κυ­βέρ­νη­σης. Πράγ­μα πολύ θε­τι­κό και εν­δει­κτι­κό του πώς πρέ­πει να πα­ρεμ­βαί­νει η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά μέσα στα πα­νε­πι­στή­μια, στο δρόμο και στις δια­δη­λώ­σεις, και να διεκ­δι­κεί με όρους οι οποί­οι μπο­ρούν να ενι­σχύ­σουν τα αι­τή­μα­τα και να επι­φέ­ρουν νίκες για το κί­νη­μα. Εξί­σου ση­μα­ντι­κή υπήρ­ξε άλ­λω­στε και η ενιαία στάση της και πα­ρου­σία της στα μπλοκ των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, αλλά και στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις και τις πρω­το­βου­λί­ες που στή­θη­καν. 

Αγώ­νες ενά­ντια στο νο­μο­σχέ­διο

Το νο­μο­σχέ­διο αυτό πα­ρό­τι ψη­φί­στη­κε δεν πρό­κει­ται να εφαρ­μο­στεί εύ­κο­λα στην πράξη, όπως έχου­με δει να συμ­βαί­νει αντί­στοι­χα σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις στο πα­ρελ­θόν, όπου νόμοι ψη­φί­στη­καν αλλά δεν εφαρ­μό­στη­καν μέσα από τους αγώ­νες του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος. Η πραγ­μα­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με το νο­μο­σχέ­διο αυτό, θα παι­χτεί όταν ανοί­ξουν οι σχο­λές. Προς το παρόν η κυ­βέρ­νη­ση, έντρο­μη απέ­να­ντι στις μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις και την αγω­νι­στι­κό­τη­τα των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, πήρε την πο­λι­τι­κή από­φα­ση να μην ανοί­ξει τα πα­νε­πι­στή­μια για το εα­ρι­νό εξά­μη­νο και να συ­νε­χί­σουν την λει­τουρ­γία τους μέσω της τη­λεκ­παί­δευ­σης. Γνω­ρί­ζει πολύ καλά πως σε πε­ρί­πτω­ση που τα ανοί­ξει, αυτά μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν κέ­ντρα αγώνα κι αμ­φι­σβή­τη­σης της πο­λι­τι­κής της και μπο­ρεί να πυ­ρο­δο­τή­σουν νέες πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις σε μια συν­θή­κη στην οποία η ίδια φαί­νε­ται να χάνει ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο έδα­φος, με την κοι­νω­νία να δυ­σα­να­σχε­τεί με τη δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας και να είναι ένα κα­ζά­νι που βρά­ζει. 

Η κα­τεύ­θυν­ση που πρέ­πει να βάλει η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά για το επό­με­νο διά­στη­μα πρέ­πει να είναι η κλι­μά­κω­ση του αγώνα απέ­να­ντι στον νόμο. Αυτό ση­μαί­νει μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, κα­τα­λή­ψεις και δια­δη­λώ­σεις καθώς και διά­φο­ρες δρά­σεις όπως απο­κλει­σμοί σχο­λών και πα­ρεμ­βά­σεις στα όρ­γα­να διοί­κη­σης των ιδρυ­μά­των ώστε να μπλο­κα­ρι­στεί κάθε πτυχή εφαρ­μο­γής του νόμου. Το με­γά­λο φοι­τη­τι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο στις 10 του Μάρτη, την ημέρα συ­μπλή­ρω­σης ενός χρό­νου με κλει­στά πα­νε­πι­στή­μια, πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει δυ­να­μι­κό κόμβο στην οι­κο­δό­μη­ση ενός ισχυ­ρού πα­νεκ­παι­δευ­τι­κού με­τώ­που που θα ακυ­ρώ­νει το νόμο στην πράξη και θα συν­δέ­ε­ται με την υπό­λοι­πη πλητ­τό­με­νη κοι­νω­νία. 

Η όσο το δυ­να­τόν με­γα­λύ­τε­ρη συ­γκέ­ντρω­ση πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων το επό­με­νο διά­στη­μα θα παί­ξει ση­μα­ντι­κό ρόλο για τη ροή των εξε­λί­ξε­ων. Απο­τε­λεί επι­τα­κτι­κή ανά­γκη η ρι­ζο­σπα­στι­κή φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά να ανε­βά­σει το επί­πε­δο της πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης με την κυ­βέρ­νη­ση συν­δέ­ο­ντας τα αι­τή­μα­τα του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος με αυτά των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των πλητ­τό­με­νων κομ­μα­τιών της κοι­νω­νί­ας. Να ενώ­σει τα αι­τή­μα­τα για δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία με αυτά για την ενί­σχυ­ση της δη­μό­σιας υγεί­ας κό­ντρα στους πο­λυ­δά­πα­νους και επι­κίν­δυ­νους εξο­πλι­σμούς για στρα­τό και αστυ­νο­μία. 

Μόνο αν ο αγώ­νας του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος γίνει αγώ­νας των ερ­γα­ζο­μέ­νων και ολό­κλη­ρης της κοι­νω­νί­ας, οι ανά­γκες μας θα στα­θούν όρ­θιες απέ­να­ντι στα κέρδη των κα­πι­τα­λι­στών. Μόνο έτσι θα νι­κή­σου­με.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες