Οι φετινές φοιτητικές εκλογές γίνονται σε μία ιδιαίτερη συγκυρία, λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης της ΝΔ και μόλις λίγες εβδομάδες μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, που κόστισε τις ζωές 56 ανθρώπων, νέων στην πλειοψηφία τους, και τις μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες που ακολούθησαν, με πρωτοφανή συμμετοχή και μαζικότητα, με τη νεολαία να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες σε όλη τη χώρα ενάντια στην εγκληματική πολιτική του κέρδους, κατάφεραν να αλλάξουν την ατζέντα και να ανατρέψουν τους προεκλογικούς σχεδιασμούς των συστημικών κομμάτων. Στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης μπήκε η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του κέρδους που κοστίζει κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές.
Σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική και αντίσταση
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει λειτουργήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια ως «πολεμική μηχανή του κεφαλαίου». Ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο αυταρχισμός ήταν οι σταθερές της κυβερνητικής πολιτικής. Απέναντι στις ανάγκες της νεολαίας και των εργαζομένων, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει λειτουργήσει ως ο καλύτερος υποστηρικτής των συμφερόντων των επιχειρήσεων και του ιδιωτικού κεφαλαίου: η διαχείριση της πανδημίας με «δωράκια» στους κλινικάρχες και περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, τα δυσθεώρητα κέρδη για τις ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας όταν πλέον μας πιάνει πονοκέφαλος με τους λογαριασμούς του ρεύματος, τα ψίχουλα των κάθε ειδών «pass» τάχα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας την ώρα που οι όμιλοι των σούπερ μάρκετ τρίβουν τα χέρια τους, η επιχείρηση διάλυσης του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου με ενίσχυση του ρόλου των ιδιωτικών κολλεγίων και την επαναφορά της συζήτησης για την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Αυτή η πολιτική δε βρίσκει λεφτά όταν πρόκειται για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας ενώ την ίδια στιγμή δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να δίνει υπέρογκα ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς και ενίσχυση της αστυνομικής καταστολής.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική υπήρξαν αντιστάσεις και αγώνες: οι κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στο νόμο Κεραμέως και ενάντια στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία, οι απεργίες των ντελιβεράδων, οι απεργοί της Μαλαματίνα, οι κινητοποιήσεις για τη δολοφονία του ρομά Κώστα Φραγκούλη, οι απεργίες των εκπαιδευτικών, η γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη του 2022. Όλοι αυτοί αγώνες έχτιζαν σταδιακά δύναμη για να φτάσουν, σε συνδυασμό με τη γενικευμένη οργή για την κυβερνητική πολιτική, στις μαζικές κινητοποιήσεις μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Οι μαζικοί ενωτικοί αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας είναι ο μόνος τρόπος να υπάρξουν αναχώματα στις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις και όχι η συστημική «χλιαρή» αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα ή χειρότερα την ίδια πολιτική.
Τα πανεπιστήμια και η δημόσια παιδεία έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής που θέλει τη διάλυση της. Στις φοιτητικές εκλογές στις 10 Μάη, η νεολαία μπορεί να στείλει ακόμη μία φορά ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής ενισχύοντας τις δυνάμεις της ενωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Να βγει δυνατότερη η Αριστερά
Είναι πολύ κρίσιμο, σε αυτές τις εκλογές να επιβεβαιωθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η καταδίκη της ΔΑΠ που ταυτίζεται απολύτως με τις κυβερνητικές πολιτικές της ΝΔ και να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι δυνάμεις της φοιτητικής Αριστεράς. Θα είναι πολιτικό μήνυμα και προειδοποίηση προς όλες τις συστημικές δυνάμεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) πως η νεολαία, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα αγωνιστούν ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές του κέρδους, της λιτότητας, του αυταρχισμού.
Για να έχει η φοιτητική Αριστερά τη δυνατότητα να αποτελέσει ξανά για τους/ις φοιτητές/τριες ένα δυνατό πόλο που θα μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες, να συσπειρώσει κόσμο και να συμβάλλει καθοριστικά στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, πρέπει να αφήσει στην άκρη την μικροπολιτική, τον ηγεμονισμό, και κάθε σεχταριστική τακτική. Δυστυχώς, η περσινή άνοδος συνολικά των δυνάμεων της φοιτητικής Αριστεράς (με την ΠΚΣ να παίρνει την πρώτη θέση πανελλαδικά από τη ΔΑΠ) δε συνοδεύτηκε από το ζωντάνεμα των φοιτητικών συλλόγων και των γενικών τους συνελεύσεων, ενώ οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της ΠΚΣ και σε δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, πολλές φορές λειτουργούν ως τροχοπέδη σε μία κατεύθυνση μεγαλύτερης συσπείρωσης δυνάμεων.
Απέναντι και ενάντια σε λογικές κατακερματισμού και πολυδιάσπασης, θεωρούμε πώς είναι αναγκαία η μέγιστη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της ριζοσπαστικής φοιτητικής αριστεράς, επιμένοντας στη λογική του «ενός σχήματος της ριζοσπαστικής αριστεράς σε κάθε σχολή». Για αυτό είναι κρίσιμο να στηριχθούν μαζικά οι ενωτικές πρωτοβουλίες σχημάτων της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ στις φοιτητικές εκλογές. Οι προσπάθειες που επιχειρούν να αποδυναμώσουν αυτή τη συνεργασία, η οποία τα τελευταία χρόνια δίνει ένα ενωτικό και ριζοσπαστικό πολιτικό στίγμα, τόσο μέσα στους συλλόγους όσο και στις φοιτητικές εκλογές, λειτουργούν αντικειμενικά στην κατεύθυνση περαιτέρω κατακερματισμού και πολυδιάσπασης της ριζοσπαστικής φοιτητικής Αριστεράς.
Η ενίσχυση των ενωτικών ψηφοδελτίων είναι «βήμα» για τη δημιουργία ενός ενωτικού, ριζοσπαστικού, μαζικού πόλου της φοιτητικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Από αυτή την άποψη, εάν η επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών βγάλει ενισχυμένη την ενωτική Ριζοσπαστική Αριστερά, θα είναι χρήσιμο εργαλείο τόσο για την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων μέσα από μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες συμμετοχής και οργάνωσης των φοιτητών/τριών όσο και για τις δυνατότητες οργάνωσης της κοινωνικής αντιπολίτευσης μέσα στις σχολές απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση.
Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν άλλη μία πολιτική μάχη και μπορεί να είναι ένα «σκαλοπάτι» στην προσπάθεια οικοδόμησης μίας Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μαζικής και ενωτικής, μέσα και έξω από τις σχολές που θα είναι οργανωτής και στήριγμα των αγώνων, που θα μπορεί να παίρνει αγωνιστικές πρωτοβουλίες και να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος των επιμέρους αγώνων και κινητοποιήσεων σε μία πραγματικά ανατρεπτική κατεύθυνση. Για να έρθουν στο προσκήνιο οι ανάγκες της νεολαίας και των εργαζομένων απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
Οι φοιτητικές εκλογές μπορούν να είναι ένα ακόμα «βήμα» στον αγώνα για την ανατροπή, για να εξασφαλιστεί το πολιτικό τέλος του Μητσοτάκη και να υποστούν πλήγμα όλα τα σενάρια «σταθερότητας» στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ανοίγοντας δρόμους για να εκφραστούν δυναμικά οι διεκδικήσεις της νεολαίας και των εργαζομένων.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
