πολιτική
-
Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος; - μια κριτική στις απόψεις του Κόκκινου Δικτύου
Από το σ. Δημήτρη Μπελαντή λάβαμε κείμενο κριτικής στις απόψεις του Κόκκινου Δικτύου, με αφορμή το άρθρο του σ. Σωτήρη Μάρταλη «Η άποψη του Κ. Λαπαβίτσα για τη ‘‘μετάβαση σε εθνικό νόμισμα’’». Το δημοσιεύουμε στη συνέχεια με ένα μικρό υστερόγραφο με κάποιες αναγκαίες διευκρινίσεις. Προφανώς, η συζήτηση που έχει ανοίξει θα συνεχιστεί.
-
Capital controls… μέχρι νεωτέρας!
Τα capital controls θα αρθούν στις αρχές του 2016, αμέσως ύστερα από την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, διαβεβαιώνει η κυβέρνηση - για να μας πείσει πόσο σωτήριο είναι το τρίτο μνημόνιο. Όμως ο υποδιοικητής της ΤτΕ κ. Γιάννης Μουρμούρας ισχυρίζεται άλλα:1 «Η ελάφρυνση του χρέους, η επαναφορά του waiver στα ελληνικά κυβερνητικά ομόλογα από την ΕΚΤ, η συμμετοχή της Ελλάδος στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Draghi και τέλος ένα επενδυτικό σοκ», είναι κατά τον κύριο υποδιοικητή οι προϋποθέσεις για την άρση των capital controls. Τέτοιες προϋποθέσεις δεν πρόκειται προφανώς να εκπληρωθούν στις αρχές του 2016 και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα εκπληρωθούν και μέχρι το τέλος του 2016. Άρα, capital controls… «μέχρι νεωτέρας»;
-
Προγραμματικές εξωραϊσμού του μνημονίου
Φλύαρη ανακεφαλαίωση εκσυγχρονιστικών προταγμάτων της τελευταίας τριακονταετίας οι κυβερνητικές εξαγγελίες
-
Εκλογή προέδρου στη Νέα Δημοκρατία: Κρίση προσανατολισμού και στρατηγικής
Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει καταλάβει τον «μεσαίο χώρο», τουλάχιστον για την ώρα, η μοναδική προοπτική που απομένει στη ΝΔ είναι ο ρόλος του συνεργάτη του Τσίπρα με στόχο να επιβληθεί το Μνημόνιο 3.
-
Τάξη στο χάος και τα δύο «Δ»
Παρά τη σημασία που έχει η οργάνωση με την ευρεία έννοια, τα ζητήματα είναι πρώτα πολιτικά και μετά οργανωτικά. Όταν μια πολιτική γραμμή δεν περπατάει καλά στην κοινωνία, βεβαίως πρέπει να ξαναδούμε και τον τρόπο που την επικοινωνούμε και τον τρόπο που την προσλαμβάνει η κοινωνία, αλλά το κυριότερο είναι να εντοπίσουμε πού έχουμε κάνει λάθος, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε στις ατραπούς του βολονταρισμού με όλα τα παρεπόμενα.
-
Μαύρη νύχτα πάνω στην Ευρώπη-Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Η πρόθεση των ευρωηγεσιών είναι να επεκτείνουν και να μονιμοποιήσουν την πολιτική της σκληρής λιτότητας. Παρότι η παράταση και μεγέθυνση της κρίσης, που ξεκίνησε το 2008, αποδεικνύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο, οι κυρίαρχες τάξεις, και οι διεθνείς θεσμοί στην υπηρεσία τους, δεν γνωρίζουν, ούτε αναζητούν άλλες απαντήσεις.
-
Προϋπολογισμός 2016: Προσχέδιο ύφεσης, ανεργίας, περικοπών και φοροεπιδρομής
«Ο λαός μας το έχει εμπεδώσει πια και νομίζω ότι πρέπει να το εμπεδώσετε και εσείς: Το μνημόνιο δεν είναι κάτι από το οποίο μπορεί κανείς να μπαινοβγαίνει. Όποιος το υπηρετήσει, δεν βρίσκει εύκολα την πόρτα της εξόδου. Το μνημόνιο είναι καθεστώς, είναι το πλαίσιο νόμων που ρυθμίζουν το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας από την αγορά εργασίας μέχρι την κατάρτιση του προϋπολογισμού, και αυτό το καθεστώς του μνημονίου το φέρατε για να μείνει. Η έξοδος απαιτεί ξήλωμα των μέτρων του καθεστώτος που διαμορφώνουν (…)». Από την ομιλία στη Βουλή του Αλέξη Τσίπρα για τον προϋπολογισμό του 2015, 8 Δεκεμβρίου του 2014
-
Ο πιο καλός ο μαθητής του Μνημονίου
Λέγεται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένας δημοσιογράφος είχε ρωτήσει την Μάργκαρετ Θάτσερ ποιο θεωρεί το μεγαλύτερο επίτευγμα της πολιτικής της καριέρας. Η γηραιά Σιδηρά Κυρία του νεοφιλελευθερισμού είχε χαμογελάσει αχνά και είχε απαντήσει χωρίς περιστροφές: «Ο Τόνι Μπλερ». Θεωρώ ότι μετά και από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ όπως αυτές αναπτύχθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα στην εμφάνισή του στη Βουλή, παρόμοια απάντηση θα μπορούσαν να δώσουν δύο τουλάχιστον πρόσωπα, η Ανγκελα Μέρκελ και ο Γιώργος Παπανδρέου, αναφερόμενα, με τη σειρά τους στον πρωθυπουργό.
-
Για το συσχετισμό δύναμης (ταξικό ισοζύγιο)
"…το μνημονιακό καθεστώς δεν έχει σταθεροποιηθεί και δεν εύκολο να σταθεροποιηθεί στο άμεσο μέλλον". (Πολιτικό Συμβούλιο Λαϊκής Ενότητας)
-
Η άποψη του Κ. Λαπαβίτσα για τη «μετάβαση σε εθνικό νόμισμα»
Μέσα σε ένα σαφές μεταβατικό πρόγραμμα, που μόνο μια μαζική δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να αναλάβει, η έξοδος από το ευρώ παραμένει αναγκαία συνθήκη. Αλλά όχι ικανή. Γιατί αν ο στόχος αυτός αποσπαστεί από το πλαίσιό του, αφήνει περιθώρια επικίνδυνων αυταπατών για έναν κάποιο απελευθερωτικό ρόλο του νομίσματος.