πολιτική
-
Όχι στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου - παύση πληρωμών στα τοκοχρεολύσια και εναλλακτικό σχέδιο ρήξης τώρα!
Είναι πράξη… αντίστασης στους δανειστές η δέσμευση των ρευστών διαθεσίμων των οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα ώστε να καταβάλλονται οι δαπάνες για τόκους και χρεολύσια του κρατικού χρέους; Η μετάβαση από τη συναινετική στην υποχρεωτική δέσμευση των ρευστών διαθεσίμων με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της κυβέρνησης, που προσυπέγραψαν όλα τα μέλη της, θέτει το ερώτημα με ακόμη πιο πιεστικό τρόπο. Η ίδια η μέθοδος (ΠΝΠ) εκθέτει την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο είχαν επιτεθεί σκληρά στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου όταν χρησιμοποιούνταν κατά συρροή από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και είχαν ρητά δεσμευτεί ότι θα βάλουν άμεσα τέλος σε αυτή τη μέθοδο νομοθέτησης. Ακόμη περισσότερο δίνει τη δυνατότητα στο «μαύρο μπλοκ» των μνημονιακών να επιχειρήσουν να «ξεπλύνουν» και «συμψηφίσουν» την ΠΝΠ με το έγκλημα του PSI.
-
Να μην πέσουμε στην παγίδα των δανειστών
Η απρόσκοπτη ροή της διαπραγμάτευσης ως έχει, θα οδηγήσει εντέλει στο να τεθεί η κυβέρνηση ενώπιον του διλήμματος «χρεοκοπία ή μνημονιακά μέτρα». Τώρα είναι η ώρα για τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εκτρέψουν την πορεία της διαπραγμάτευσης για να αποφευχθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο.
-
Ασφάλεια ή ελευθερία;
Τη Δευτέρα 20/4 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε επίσκεψή του στο Υπουργείο Προ.Πο. έδωσε πλήρη κάλυψη στις πολιτικές επιλογές Πανούση, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα το «νέο» δόγμα για την Αστυνομία, το οποίο βρίσκεται αρκετά μακριά από τις αξίες της Αριστεράς αλλά και τις ίδιες τις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μπορεί ένας μηχανισμός κατεξοχήν -αν όχι εξ' ολοκλήρου- κατασταλτικός να διασφαλίζει την ασφάλεια (ποιών απέναντι σε ποιούς;) και τις δημοκρατικές ελευθερίες;
-
Επίθεση στα γραφεία της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Βύρωνα
Χτες βράδυ (Δευτέρα 20/4) άγνωστοι επιτέθηκαν στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Βύρωνα και τα έσπασαν με βαριοπούλες, δίνοντας έτσι συνέχεια στις αναίτιες επιθέσεις σε γραφεία των Οργανώσεων Μελών του κόμματός μας. Η πρακτική αυτή, που δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση, αλλά χουλιγκανισμός και φασιστική νοοτροπία, μας βρίσκει όλες και όλους αντίθετους.
-
Ελληνορωσικές σχέσεις: Όρια και ευκαιρίες
Αποτίμηση της επίσκεψης Τσίπρα με ταξικά κριτήρια.
-
Φυλακές, καταλήψεις και... η αντεπίθεση του συστήματος
Η πολυήμερη απεργία πείνας των κρατουμένων, οι δράσεις αλληλεγγύης στους απεργούς και το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών έχουν πυροδοτήσει έντονη πολιτική αντιπαράθεση, όπως και εσωτερικούς τριγμούς στην κυβέρνηση.
-
"Για μια Δημοκρατική Δημόσια Τραπεζική Υπηρεσία"
Δημοσιεύουμε κείμενο της καμπάνιας «Για μια Δημοκρατική Δημόσια Τραπεζική Υπηρεσία», ως τμήμα της διεθνούς συζήτησης για τον ρόλο του τραπεζικού τομέα στην κρίση και τον κεντρικό ρόλο που έχει το ζήτημα των τραπεζών στην αριστερή απάντηση σε αυτήν. Είναι ένα ζήτημα που στην Ελλάδα, με την πραγματικότητα της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, τίθεται ως άμεση πρόκληση, και η επιχειρηματολογία των συντρόφων που «τρέχουν» την καμπάνια έχει ιδιαίτερα χρήσιμα στοιχεία και για την «καθημάς» συζήτηση.
-
Η κρίση και η κυβέρνηση της Αριστεράς
Βασικό ζητούμενο για μας είναι η «αντίστροφη αναδιανομή», που σημαίνει πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης, μεταφορά των βαρών στους «έχοντες», ένα «μνημόνιο για το μεγάλο κεφάλαιο», που θα αποφέρει τα χρηματοδοτικά μέσα για την υλοποίηση του προγράμματός μας.
-
Ο καπιταλισμός της απόλυτης υπεραξίας καλπάζει ακάθεκτος στο ευρωπαϊκό κέντρο
Ο ευρωπαϊκός εργατικός διεθνισμός που εκ των πραγμάτων προκύπτει και αναδύεται από τις λαϊκές κινητοποιήσεις στους επιμέρους εθνικούς κοινωνικούς σχηματισμούς, μπροστά μάλιστα στην εξελισσόμενη απονομιμοποίηση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, έρχεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων έναντι των πολιτικών των ευρωπαϊκών θεσμικών κέντρων (Κομισιόν, Γιουρογκρούπ, ΕΚΤ).
-
Το ελληνικό εκμεταλλευτικό θαύμα και η αριστερά
Ο δρόμος, λοιπόν, είναι μια πολύ επιθετική ταξικά πολιτική σε βάρος των ανώτερων εισοδηματικών κατηγοριών, με φορολόγηση επιπέδου Ρούζβελτ και η αξιοποίηση των πόρων εξ ολοκλήρου υπέρ των ανέργων και των πολύ χαμηλόμισθων εργαζομένων. Προσοχή! Αυτή η πολιτική, ξαναλέω, δεν αντιστοιχεί σε άγριο κομμουνισμό με ελευθεριακές προδιαγραφές, αλλά στο ιστορικό προηγούμενο της πολιτικής του Ρούζβελτ, που συνδέθηκε μεταπολεμικά με την πιο πετυχημένη αναπτυξιακά περίοδο της ιστορίας του καπιταλισμού.