Ανασχηματισμός με το βλέμμα στις πρόωρες κάλπες και την επιτάχυνση υλοποίησης του τρίτου (και 1/2) μνημονίου

Υπουργοί και υφυπουργοί έγιναν ή μετακινήθηκαν άνθρωποι που πρώτα πίνουν νερό στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα και μετά ισχυρίζονται ότι ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας κάνει προσωπικό τους χόμπυ και σπορ την με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο επίθεση στην αντιπολίτευση, είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική. Η κατάσταση σε αυτό το σημείο θυμίζει έντονα τον ανασχηματισμό από φωνακλάδες και νταβαντουριτζήδες της λαϊκιστικής Δεξιάς, τον οποίον έκανε ο Αντώνης Σαμαράς αμέσως μετά την ήττα του στις ευρωεκλογές του 2014, όταν είδαν φως και μπήκαν σε υπουργεία άνθρωποι όπως ο Αργύρης Ντινόπουλος και η Σοφία Βούλτεψη.

Το δεύτερο στοιχείο προκύπτει από τη σύνθεση συγκεκριμένων υπουργείων που καλούνται να βγάλουν σύντομα τα κοινωνικά κάστανα από τη φωτιά και να υλοποιήσουν (...χθες) και χωρίς ενδοιασμούς, παλινδρομήσεις ή... ατυχείς δημόσιες τοποθετήσεις, τα - τελευταία, μέχρι τα επόμενα... - μνημονιακά μέτρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι νέες «ομάδες» στα υπουργεία Οικονομίας και Ανάπτυξης (με υπουργό τον τεχνοκράτη εκλεκτό, Δημήτρη Παπαδημητρίου, όπου αναβαθμίστηκε σε υφυπουργείο και ο Στέργιος Πιτσιόρλας, πρόεδρος έως προχθές του ΤΑΙΠΕΔ), Ναυτιλίας, Μεταφορών και Νησιωτικής Πολιτικής (με τον Κουρουμπλή, στη θέση του «αυτοκριτικού» Θοδωρή Δρίτσα και έναν Καππαδόκη εκ των συστηματικών φωνακλάδων και νταβαντουριτζήδων του ΣΥΡΙΖΑ - συγγνώμη, του Αλέξη Τσίπρα, Νεκτάριο Σαντορινιό) και Περιβάλλοντος και Ενέργειας (με τον Γιώργο Σταθάκη στη θέση του «δυσαρεστημένου» Πάνου Σκουρλέτη και τον έτερο Καππαδόκη και σιαμαίο των φωνακλάδων και νταβαντουριτζήδων του Αλέξη Τσίπρα, Σωκράτη Φάμελλο). Όλα δηλαδή τα κομβικά υπουργεία των μπιρ παρά ιδιωτικοποιήσεων και του κατακερματισμού του δημόσιου πλούτου από το περιβάλλον και τις Σκουριές έως τη ΔΕΗ και από τα λιμάνια και τις χερσαίες και θαλάσσιες μεταφορές έως τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.

Αξίζει όμως να σταθούμε ειδικότερα στο υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, καθώς η νέα σύνθεση συνιστά διπλή νίκη - της Εκκλησίας και των επιχειρηματικών συμφερόντων που θέλουν πρώτα ανασύσταση, επέκταση και εφαρμογή «χωρίς αστερίσκους» του νόμου Άννας Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατόπιν πλήρη άλωση και εμπορευματοποίηση του δημόσιου σχολείου και της δημόσιας εκπαίδευσης. Ξεκινάμε από την Εκκλησία, που απέκτησε δύο τοποτηρητές στο υπουργείο, τον βουλευτή των ΑΝΕΛ, Κώστα Ζουράρι, ο οποίος λογικά θα φροντίσει να παίζονται στο πιάνο της πολιτικής του υπουργείου εκκλησιαστικές μελωδίες και ύμνοι, αναλαμβάνοντας και το σχετικό χαρτοφυλάκιο - υφυπουργείο των Θρησκευμάτων, και τον ηλείο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Μπαξεβανάκη. Ο τελευταίος, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με έναν εκ των αφανών «kingmakers» και γεφυροποιών της ελλαδικής Εκκλησίας, τον Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης, Γερμανό Παρασκευόπουλο, ο οποίος αν και βαθιά συντηρητικών και οπισθοδρομικών απόψεων έχει φιλοτεχνήσει ένα σχετικά χαμηλό προφίλ, με αποτέλεσμα να έχει αναλάβει συχνά τον παρασκηνιακό ρόλο διαπραγματευτή μεταξύ της Ιεραρχίας και των εκάστοτε κυβερνήσεων, όταν έχουν προκύψει «τριβές» και «εντάσεις». (Παρένθεση: Στο νέο, κυβερνητικό σχήμα διατήρησε τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών ένας ακόμη εκλεκτός της Εκκλησίας και συγκεκριμένα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Αμανατίδης). 

Περνάμε στο δεύτερο σκέλος, τα επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο της παιδείας. Ο νέος υπουργός Κώστας Γαβρόγλου δεν έχει κρύψει την εκτίμηση και την υποστήριξη του, στο... έργο προκατόχων του, όπως ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου των φωτοτυπιών και της αγοραίας αντίληψης για την παιδεία με κουπόνια, μεταπτυχιακά με εξοντωτικά δίδακτρα και ταξικούς αποκλεισμούς - εξάλλου και μεταξύ άλλων υπήρξε για χρόνια μέλος του διοικητικού και εκτελεστικού συμβουλίου στο Ίδρυμα Λάτση - και συμπτωματικά (;) ξαναερχόμαστε στην Ηλεία (τόπο καταγωγής της οικογένειας Λάτση) και τη Δυτική Ελλάδα...

Μπορεί η Σία Αναγνωστοπούλου να εκπαραθυρώθηκε από το υπουργείο - εκλέχτηκε στην Αχαΐα - όμως, η εκλογική και διοικητική Δυτική Ελλάδα (Αχαΐα, Ηλεία, Αιτωλοακαρνανία) εκπροσωπείται από τον Μπαξεβανάκη. Και εδώ γεννιούνται ερωτηματικά, καθώς η διατήρηση στο υπουργείο, υφυπουργού από το συγκεκριμένο διοικητικό και εκλογικό διαμέρισμα της χώρας, πιθανώς σχετίζεται και με τις διαβεβαιώσεις, που η Αναγνωστοπούλου έδινε σε κάθε ευκαιρία, ότι μια ενδεχόμενη κατάργηση ή συρρίκνωση ΑΕΙ και κυρίως ΤΕΙ στην περιφέρεια, δεν θα άγγιζε τη Δυτική Ελλάδα. Και φυσικά, πίσω από κάθε ΤΕΙ έχουν στοιχηθεί και αναπτυχθεί λογής - λογής συμφέροντα τόσο εντός των ακαδημαϊκών κοινοτήτων όσο και εκτός, με επιχειρηματίες, τοπικούς παράγοντες, προεστούς της τοπικής αυτοδιοίκησης να έχουν στήσει ένα γαϊτανάκι οικονομικής εκμετάλλευσης, σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης και της μέριμνας για τους φοιτητές και τους σπουδαστές. Για να δούμε, τι θα δούμε (και) σε αυτό το πεδίο.

Σε καμιά περίπτωση η παραπάνω ανάλυση δεν αθωώνει την υπουργία και τα πεπραγμένα του Νίκου Φίλη στο Παιδείας - εξάλλου σε αυτόν και τον ενδεχόμενο νέο ρόλο του στο Κοινοβούλιο θα επανέλθουμε πιο κάτω. Είναι όμως χαρακτηριστική η σπουδή του Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει και σε αυτό το υπουργείο η σύνθεση του με γνώμονα τη «συμφιλίωση» με την Εκκλησία και τα θέλω της και την επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης και της αποσάρθρωσης δομών και αξιών, σε βάρος της νεολαίας και του κόσμου της εκπαιδευτικής εργασίας.

Ο... δυσαρεστημένος Πάνος Σκουρλέτης πήρε το πρώτο τη τάξει υπουργείο, εκείνο των Εσωτερικών - αλήθεια, οι δανειστές, οι οποίοι όπως άφηνε ο ίδιος να εννοηθεί σε ενδεχόμενη εκπαραθύρωση του συνολικά από την κυβέρνηση, είχαν λόγο στη σύνθεση της κυβέρνησης, είναι τώρα ΟΚ με την νέα του υπουργοποίηση; Γελοιότητες εσωτερικής κατανάλωσης... Ο Σκουρλέτης, λογικά θα αναλάβει να σημαδέψει την τράπουλα του (νέου) Καλλικράτη και της ανακατανομής γεωγραφικών ορίων και κονδυλίων, προκειμένου ένας καταποντισμένος στο κεντρικό, πολιτικό πεδίο ΣΥΡΙΖΑ, να κρατήσει με νύχια και με δόντια, ερείσματα στην τοπική αυτοδιοίκηση, τόσο στους δήμους όσο και στις περιφέρειες, πάντα με το βλέμμα στις πρόωρες, εθνικές κάλπες. Προσωπικά, δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο να δούμε, σχετικά σύντομα, και νέες τροποποιήσεις στον εκλογικό νόμο - πιθανότατα στα γεωγραφικά όρια και τα πληθυσμιακά στοιχεία μεγάλων περιφερειών, όπως είναι η Β΄Αθηνών.

Ο καρπαζοεισπράκτορας του ΣτΕ, Νίκος Παππάς έγινε υπερυπουργός Ψηφιακής Πολιτικής [το υπουργείο κατατάσσεται τρίτο (!) στην εσωτερική ιεράρχηση της κυβέρνησης], κρατώντας και το χαρτοφυλάκιο για τα ΜΜΕ. Οι Διόσκουροι Τσίπρας - Παππάς θα πέσουν μαζί στον πολιτικό γκρεμό και μέχρι εκείνη τη στιγμή ο δεύτερος θα αναλάβει να χτίσει όπως - όπως τα... κάστρα του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο καθώς το υπερυπουργείο διαχειρίζεται τόσο τα ευρωπαϊκά κονδύλια προσαρμογής του κρατικού μηχανισμού στην ψηφιακή εποχή όσο και τα κρατικά κονδύλια και τη διαφήμιση που θα διοχετεύονται σε ιστοσελίδες και ιστότοπους. Με άλλα λόγια, τα παππατζηλίκια θα κρατήσουν για τα καλά - όπως και τα μεσονύχτια ραντεβού με επιχειρηματίες στο Μέγαρο Μαξίμου.

Τι θα γίνει με τον Νίκο Φίλη; Θεωρώ ότι η απάντηση εδράζεται στο πλέον διαχρονικό δεδομένο όλων των ανασχηματισμών. Ότι δηλαδή κάθε ανασχηματισμός παράγει περισσότερους δυσαρεστημένους από όσους μπορεί να αντέξει ειδικά μια κυβέρνηση σε φάση βαθειάς σήψης και αποδρομής. Και οι δυσαρεστημένοι είναι πολλοί - επειδή και πολλοί είχαν πάρει διαβεβαιώσεις να  ράψουν υπουργικά κοστούμια, που τώρα θα τα φάει ο σκόρος στις ντουλάπες. Με άλλα λόγια, υπάρχουν «χειροβομβίδες» έτοιμες να απασφαλίσουν, ξεκινώντας από την ΠΑΣΟΚαρία των Τζάκρη και Μπόλαρη που βρέθηκαν εκτός, ενώ η ΠΑΣΟΚαρία πχ του ΠΡΑΤΤΩ (Κοτζιάς και Τόσκας) και ο Κουρουμπλής έμειναν εντός. Άλλο εσωτερικό και κοινοβουλευτικό «ναρκοπέδιο» προκύπτει από όσους βουλευτές ήλπιζαν σε υπουργοποίηση μέσω μιας άτυπης, ηλικιακής και κομματικής επετηρίδας και βλέπουν τη νέα γενιά των πραιτωριανών προεδρικών να τους προσπερνά με τις ευλογίες του «βασιλιά» Τσίπρα (δίπλα στον Χαρίτση, προστέθηκαν οι Αχτσιόγλου, Τζανακόπουλος, Λιάκος και Βασιλειάδης). Και τέλος, όπως θα έλεγε και ο Αλέφαντος, qu'est-ce que c'est Παπανάτσιου ρε τιτανοτεράστιοι του Μαξίμου, η οποία υφυπουργοποιείται στο Οικονομικών και μάλλον αναλαμβάνει να... χτυπήσει (εδώ γελάμε...) τη φοροδιαφυγή!;

Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό, η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ περνά, αναπόφευκτα, σε φάση εσωστρέφειας και γκρίνιας. Οπότε χρειάζεται ένα δυναμικό «μαντρόσκυλο» προκειμένου και να τιθασεύσει τις πιθανές αντιδράσεις και να αναλάβει στη θέση των φωνακλάδων και νταβαντουριτζήδων που υπουργοποιήθηκαν την κοινοβουλευτική αντιπαράθεση κυρίως με τη ΝΔ - ο ρόλος αυτός, με την ιδιότητα του πρώτου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, μοιάζει κομμένος και ραμμένος στον Νίκο Φίλη. Εκτός και αν οι «χειροβομβίδες» και οι «νάρκες» είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στο πρώτο άγγιγμα και το πολιτικό μασάζ, οπότε οι εκρήξεις αναμένονται πολλαπλές. Για να δούμε, τι (ενδεχομένως) θα δούμε...