Ανασχηματισμός, θεσιθηρική εκδήλωση του οπορτουνισμού.

Άρχισαν οι ρηχές και αστόχαστες (το αντίθετο των βαθυστόχαστων) αναλύσεις για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γιατί ως γνωστόν, κάλπες πάνω στα αποκαΐδια και τα πτώματα δεν πρέπει να στήνονται, είναι προσβολή προς τα θύματα, αλλά ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και κενές μωροφιλοδοξίες που επιζητούν να καλύψουν υπουργικές καρέκλες, είναι θεμιτό να εκπληρώνονται και να τακτοποιούνται - τέτοιες κινήσεις δεν προσβάλλουν θύματα και νεκρούς, είναι εντός του κανονιστικού πλαισίου προσωπικής ηθικής και δημόσιου μέτρου κάποιας κυβερνώσας της ανεύθυνης ευθύνης.

Στην πραγματικότητα, ο ανασχηματισμός ή οι ανασχηματισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ελάχιστη σχέση έχουν με τη συγκυρία του πύρινου ολέθρου και της εκατόμβης ανθρώπων στο Μάτι. Γιατί, στην απίθανη περίπτωση που φθάσει η κυβέρνηση «σώα και αβλαβής» στο φθινόπωρο του 2019, όταν θέλοντας και μή, θα πρέπει να στήσει κάλπες, καθώς θα συμπληρώνεται η τετραετία της, ούτε τρία διαφορετικά υπουργικά συμβούλια δεν την φτάνουν ώστε ο ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου να κλείσει όλες τις εκκρεμότητες και τα κοντράτα που υπογράφτηκαν από το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουλίου του 2015 και μετέπειτα.

Όταν στις 13 Ιουλίου 2015 αφίχθη ο ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου με την γνωστή συμφωνία - προάγγελο του τρίτου μνημονίου, η εσωτερική αναταραχή ειδικά στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε τέτοια, που ανάγκασε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε έκτακτη σύγκληση της ΚΟ, η οποία αρχικά αναβλήθηκε δυο φορές έως ότου να πραγματοποιηθεί το μεσημέρι της 15ης Ιουλίου, λίγες μόνο ώρες προτού αρχίσει η πρώτη ψηφοφορία προαπαιτουμένων μέτρων και μνημονιακής συμμόρφωσης. Σε αυτή τη συνεδρίαση και μπροστά στις γενικευμένες αντιδράσεις σημαντικής μερίδας βουλευτών (τουλάχιστον 47), ο ένοικος έκανε ρελάνς καταθέτοντας ουσιαστικά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία, εφόσον υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να φέρει καλύτερη συμφωνία και σε αυτήν την προοπτική συμφωνούσε η πλειοψηφία της ΚΟ.

Κατά τον βαρναλικό στίχο, είτε άβουλοι, είτε δειλοί, είτε μοιραίοι, οι αντιρρησίες βουλευτές δεν άδραξαν την ευκαιρία να εξωθήσουν τον πρωθυπουργό σε παραίτηση και να οδεύσουν με άλλον επικεφαλής σε νέο κύκλο αναμέτρησης και σύγκρουσης με την ΕΕ και την Ευρωζώνη της λιτοτηταρχίας-ίσως και επειδή δεν ήταν η πρόδηλη πλειοψηφία, καθώς αρκετοί όπως αποδείχθηκε είχαν δεύτερες σκέψεις. Όμως στην πρώτη ψηφοφορία, και τις επόμενες, είτε με κάμποσα «όχι», είτε με πολλά «παρών», το ρήγμα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ έγινε δημόσια ολοφάνερο και έτσι χρειάστηκε μια φαινομενικά ετερόκλητη συμμαχία των προθύμων από τα υπόλοιπα, δήθεν αντιπολιτευόμενα κόμματα του παλιού κατεστημένου, προκειμένου τα μέτρα να περάσουν.

Και τότε, ήλθε η ώρα των εσωτερικών διαπραγματεύσεων και του μασάζ. Δύο πραιτωριανοί του πρωθυπουργού που εν συνεχεία ανταμείφθηκαν με υπουργικά χαρτοφυλάκια ζεστού, ευρωπαϊκού χρήματος, από αυτό για το οποίο φορολογείται αγρίως η εργατική τάξη σε ευρωενωσιακή κλίμακα, ανέλαβαν να καλοπιάσουν και να μεταπείσουν όσους βουλευτές θα μπορούσαν να αλλάξουν γνώμη, τάζοντας και υπουργικά ή υφυπουργικά χαρτοφυλάκια, τόσα, όσα δέκα ανασχηματισμοί δεν θα κάλυπταν.

Και πέτυχαν διάνα, καθώς βρέθηκαν αρκετοί πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις αντιρρήσεις τους και τον αντιμνημονιακό και ουχί αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό τους (οι έννοιες δεν ταυτίζονταν απαραίτητα και τις «καλές» συριζέικες εποχές) και τον αριστερό, πρότερο πολιτικό τους βίο, προκειμένου να γίνουν υπουργοί και υφυπουργοί. Όπως χονδρικά είχε συμβεί και το καλοκαίρι του 1965, αν και ενορχηστρωτής της πολιτικής και προγραμματικής αποστασίας του 2015, ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όχι κάποιος δελφίνος του.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα προς μελλοντική αποφυγή, βουλευτάκου εκ Δυτικής Λιβύης, ο οποίος ενώ αρχικά έδειξε δείγματα σθεναρής αντίστασης στα πραιτωριανά καλοπιάσματα και αφού διέτρεξε όλο το φάσμα ψήφων (όχι, παρών, ναι), στις προαπαιτούμενες ψηφοφορίες και το τρίτο μνημόνιο, ανταμείφθηκε για τη ναζιάρικη συστράτευσή του, με ένα υφυπουργείο ταιριαστό στα τοπικιστικά συμφέροντα επιχειρηματιών και μιντιαρχών, που επιδιώκουν στανικά και παντί τρόπω την διατήρηση συγκεκριμένων ΤΕΙ στην εκλογική του περιφέρεια, καθώς αυτά τροφοδοτούν με φθηνό, εργατικό δυναμικό από σπουδαστές και σπουδάστριες τις επιχειρήσεις τους - η περιβόητη σύνδεση της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας...

Στο ίδιο μοτίβο, γνωστός απολογητής της πρωθυπουργικής καμαρίλας με ύφος κοινού τραμπούκου ανήλθε και κατήλθε σχετικά σύντομα σε υπουργικό θώκο, ας όψονται οι εσωτερικές ισορροπίες με τον κυβερνητικό συνεταίρο και η ανάγκη να ολοκληρωθεί το ροτέησιον υπουργήσιμων όσο το δυνατό νωρίτερα. Άλλος καππαδόκης της αγοραίας φρασεολογίας και της ψευδοβαρυμαγκίασης αποζημιώθηκε με δυο διαφορετικά χαρτοφυλάκια σε δυο, διαφορετικές συνθέσεις - γίνονται ενίοτε και διακρίσεις.

Φυσικά, οι εκ μεταγραφών προερχόμενοι θρονιάστηκαν και αυτοί, άλλοι προσωρινά, άλλοι πιο μόνιμα και διαδοχικά, σε τρεις-τέσσερις διαφορετικές υπουργικές καρέκλες. Σε αυτήν την τάση να παρασημοφορούνται οι μεταγραφές που πλασάρονται ως πολιτικοί «παικταράδες» για να αποδειχθούν πολιτικά «παλτά» φαίνεται ότι ποντάρει και πρώην δήμαρχος, υπουργός και υποψήφιος αρχηγός κεντρώου σχηματισμού, που μάλλον δεν έχει την υπομονή ή το μομέντουμ για να πλασαριστεί στο ψηφοδέλτιο των επόμενων ευρωεκλογών, όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλει,μεταξύ άλλων, φιλικά προσκείμενος δημοσιογράφος και εκδότης που αφού πέρασε ένα διάστημα κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του εν λόγω πολιτικού, υιοθετήθηκε από την πρωθυπουργική καμαρίλα και ετοιμάζεται να ανταποδώσει τις χάρες στον κομματικά άστεγο πάλαι ποτέ προστάτη του. Άλλον έναν υποψήφιο σωτήρα της χώρας και επίδοξο καμηλιέρη στο καραβάνι που πορεύεται εξαντλημένο στην μεταμνημονιακή έρημο, αναζητώντας εφεδρείες για να το στελεχώσουν, προτού αφήσουν όλοι μαζί τα κοκαλάκια τους στην άμμο.

Με άλλα λόγια, ο επικείμενος ανασχηματισμός θα ολοκληρώσει (;) τον κύκλο κυβερνητικών ανταμοιβών και υπουργικών χρισμάτων, κύκλος ο οποίος άνοιξε τον Ιούλιο του 2015. Τρία χρόνια μετά, υπάρχουν ακόμη παραπονιάρηδες «πολύτιμοι» και παραπονεμένοι παγκίτες. Όχι τίποτα άλλο,«βαίνομεν προς εκλογάς» αναπόφευκτα και όσο να ΄ναι, ένα υπουργείο στον δρόμο προς τις εκλογές αναβαθμίζει ποικιλοτρόπως τον κάτοχό του σε σχέση με τους ανθυποψηφίους στην «μάχη του σταυρού», όταν, ως γνωστόν, οι αντίπαλοι είναι στα άλλα κόμματα και οι εχθροί στο ίδιο ψηφοδέλτιο.

Πάνω σε αυτούς τους άξονες θα γίνει ο ανασχηματισμός, ο οποίος σε μια ακόμη πρωτοτυπία της συγκυρίας έχει ουσιαστικά προαναγγελθεί και επομένως πρέπει να γίνει για να ικανοποιηθούν παράπονα και να εξοστρακιστούν ανεπιθύμητοι. Για να τηρηθούν ή να σκιστούν τα κοντράτα του 2015, να πριμοδοτηθούν υποψήφιοι, για να τιμηθούν οπορτουνιστές και αλεξη-πτωτιστές και να στρατολογηθούν παλιές καραβάνες σε νέες πολιτικές στολές.