Οι Χρυσαυγίτες επιχείρησαν προεκλογικά να ανακαταλάβουν τον δημόσιο χώρο που έχασαν μετά τη δολοφονία Φύσσα και τη δυναμική αντίδραση του αντιφασιστικού κινήματος. Δεν τους βγήκε όμως.
Οι ήττες που γνώρισαν σε αυτή τους την προσπάθεια ήταν αλλεπάλληλες. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη που επιχείρησαν να εμφανιστούν, είτε διώχθηκαν είτε δεν κατόρθωσαν να μαζέψουν τόσο κόσμο ώστε να έχουν μια αξιοπρεπή παρουσία.
Η «εθνικιστική Πρωτομαγιά», δηλαδή η συγκέντρωση που είχαν καλέσει στα γραφεία τους στο Σταθμό Λαρίσης, εξελίχθηκε σε «εθνικιστική τραγωδία». Μόλις καμιά εκατοστή χρυσαυγίτες μαζεύτηκαν, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι και νέοι διαδήλωναν στο κέντρο της πόλης. Μάλλον κατάλαβαν από την πικρή τους αυτή εμπειρία ότι η Πρωτομαγιά είναι η μέρα των εργατικών αγώνων και όχι του εθνικιστικού και ρατσιστικού μίσους.
Την ίδια απογοήτευση δοκίμασαν και στις 5 Μαΐου, ημέρα της απολογίας των Ζαρούλια, Αρβανίτη, Κούζηλου και Κουκούτση, που στο κάλεσμα για πανκινητοποίηση στα δικαστήρια ανταποκρίθηκαν μόλις 100 χρυσαυγίτες.
Αλλά και στις πορείες που επιχειρούν να κάνουν στις γειτονιές, συμμετέχουν μόνο οι μεταφερόμενοι τραμπούκοι, ενώ ακόμα και τα μέλη τους διστάζουν να εμφανιστούν ανοιχτά σε πορείες στην περιοχή τους. Αυτό έγινε, για παράδειγμα, σε πορεία με επικεφαλής τον Κασιδιάρη στον Κολωνό, που τους συνόδευε και διμοιρία ΜΑΤ, και δεν υπήρχε κανένας χρυσαυγίτης από την περιοχή. Αντίθετα, η απάντηση σε αυτό ήταν η πορεία που κάλεσαν φορείς και συλλογικότητες της γειτονιάς, με τους κατοίκους να κάνουν ξεκάθαρο ότι οι φασίστες δεν είναι ευπρόσδεκτοι.
Στο Νέο Ηράκλειο η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να της παραχωρηθεί από το Δήμο χώρος για εκλογικό περίπτερο συνάντησε τις έντονες αντιδράσεις της οργάνωσης μελών του ΣΥΡΙΖΑ, της κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και άλλων σχημάτων της Αριστεράς. Οι αντιδράσεις είχαν αποτέλεσμα: το αίτημα των χρυσαυγιτών, όπως ήταν φυσικό, δεν ικανοποιήθηκε.
Η εκδήλωση της «Ελληνικής Αυγής», της δημοτικής παράταξης της Χρυσής Αυγής με θέμα το γήπεδο του Παναθηναϊκού και την ανάπλαση των προσφυγικών της Λ.Αλεξάνδρας που επρόκειτο να γίνει στο Πολυδύναμο Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στην Πανόρμου δεν έγινε ποτέ, χάρη στα αντανακλαστικά των αντιφασιστών της περιοχής. Γύρω στους 80 αντιφασίστες κατέλαβαν το χώρο, με αποτέλεσμα οι χρυσαυγίτες με την ουρά στα σκέλια να μεταφέρουν την εκδήλωση στα γραφεία τους στο Σταθμό Λαρίσης.
Τέλος, ενώ οι παρατάξεις της Αριστεράς κάνουν τις αφισοκολλήσεις, τις εξορμήσεις και τις περιοδείες τους στο φως της ημέρας, οι φασίστες κατά κανόνα πετάνε τα εμετικά τους φυλλάδια και τρικάκια τη νύχτα και στα κρυφά. Και δεν έχουν άδικο που επιλέγουν αυτή την τακτική, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις που έχουν εμφανιστεί μέρα δεν είχε καλή κατάληξη γι’αυτούς – έφυγαν κυνηγημένοι από αντιφασίστες, όπως στον Κεραμεικό, στο Μαρούσι, στα Γιάννενα, στην Καβάλα και αλλού.
Είναι πολλά ακόμα τα παραδείγματα της αποτυχίας των φασιστών να ανακαταλάβουν το χώρο που έχασαν. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι μπορούμε να εφησυχάζουμε και ότι έχουν νικηθεί. Αλλά δεν πρέπει και να τους υπερτιμάμε, και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το αντιφασιστικό κίνημα έχει πετύχει πολλές νίκες που έχουν στερήσει από τους φασίστες ζωτικό χώρο. Αν μείνουν τα αντανακλαστικά μας οξυμμένα και οι αντιδράσεις μας στις προσπάθειές τους δυναμικές, πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να έχουν παρουσία στις γειτονιές και στις πόλεις μας.
