Πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 28 Μαρτίου οι εκλογές στο Σύλλογο Διοικητικού Προσωπικού (ΣΔΠ) Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες συμμετείχαν και οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο, μια και πλέον ο ΣΔΠ καλύπτει συνδικαλιστικά και αυτούς. Αυτό είναι μια κατάκτηση του τελευταίου μεγάλου αγώνα που έδωσαν οι εργαζόμενοι στο ΕΚΠΑ πριν από τέσσερα σχεδόν χρόνια ενάντια στη διαθεσιμότητα. Τότε, και υπό την πίεση των ίδιων των συμβασιούχων, αλλά και εξαιτίας του αγωνιστικού κλίματος μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν ακόμη κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, διαμορφώθηκε μια πλειοψηφία που πίεσε την προηγούμενη διοίκηση του συλλόγου (συντηρητική και «εργοδοτική-πρυτανική») να τροποποιήσει το καταστατικό και να δεχτεί συμβασιούχους ως μέλη.
Στις εκλογές συμμετείχαν τέσσερις παρατάξεις, η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ), η Ανεξάρτητη Πανεπιστημιακή Έκφραση (κεντρο-αριστερά), η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία-ΔΑΣ (ΚΚΕ) και η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών και Συνεργαζόμενοι (ριζοσπαστική/εξωκοινοβουλευτική Αριστερά). Η συμμετοχή ήταν ελαφρώς αυξημένη σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές (354 τώρα, έναντι 300). Αυτό οφείλεται και στην συμμετοχή των συμβασιούχων, μια και εγγράφηκαν στο σύλλογο 90, από τους οποίους ήρθαν και ψήφισαν οι 60. Πρώτη δύναμη αναδείχτηκε η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση με 154 ψήφους και ακολουθούν η Πρωτοβουλία με 75, η Ανεξάρτητη Πανεπιστημιακή Έκφραση με 67 και η ΔΑΣ με 44. Κέρδισαν η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση 4 έδρες, η Πρωτοβουλία Εργαζομένων 2 έδρες, η Ανεξάρτητη Πανεπιστημιακή Έκφραση 2 έδρες και η ΔΑΣ 1 έδρα.
Το αποτέλεσμα δείχνει ως μεγάλους κερδισμένους τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αυξήσει τη δύναμή του αρκετά, ενώ το ΚΚΕ είχε εντυπωσιακή αύξηση από 12 σε 44 ψήφους. Η Πρωτοβουλία έμεινε σταθερή σε ψήφους, πεσμένη όμως σε ποσοστά (μια και ψήφισαν περισσότεροι) και άρα έχασε μία έδρα.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται στις «αγωνιστικές περγαμηνές του». Αυτό που μάλλον μέτρησε είναι ότι ήταν το «κυβερνητικό» ψηφοδέλτιο, ενώ παράλληλα συμμετείχαν σε αυτό διευθυντές υπηρεσιών, οι οποίοι ήρθαν μαζί με τους ψηφοφόρους τους… Κληρονόμησε λοιπόν μεγάλο ποσοστό της εκλογικής βάσης των προηγούμενων εργοδοτικών σχημάτων. Βλέπουμε δυστυχώς μια επανάληψη του συνδικαλισμού ο οποίος είναι συνδεδεμένος με τη διοίκηση του ΕΚΠΑ και στον οποίο είχε αντιταχθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα. Αγωνιστικό κομμάτι κόσμου που είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές μετατοπίστηκε τώρα στη ΔΑΣ και την Πρωτοβουλία.
Ειδικά η Πρωτοβουλία έχει καταγραφεί σαφέστατα ως το πιο αγωνιστικό σχήμα στο ΕΚΠΑ: Έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα ενάντια στη διαθεσιμότητα, έχει πιέσει για το άνοιγμα του συλλόγου στους συμβασιούχους, έχει πάρει πάνω της και τη σύγκρουση με την αξιολόγηση στο ΕΚΠΑ, ενώ εκφράζει σαφή αντικυβερνητικό και αντιμνημονιακό λόγο. Δεν μπόρεσε όμως να μετατρέψει την αγωνιστική αναγνώριση σε ψήφους. Ένας λόγος είναι ότι από την παλιά εκλογική της βάση αρκετός κόσμος έχει γίνει ειδικό διδακτικό ή τεχνικό προσωπικό και άρα εκ των πραγμάτων έχει φύγει από το σύλλογο. Χρειάζεται όμως παραπάνω συζήτηση, γιατί ενώ συνάδελφοι αναγνωρίζουν τη δράση και τη συμβολή της Πρωτοβουλίας, δεν το εκφράζουν αυτό με την ψήφο τους.
Στα θετικά των εκλογών αυτών κρατάμε σίγουρα την καλή συμμετοχή των συμβασιούχων (το 66% όσων γράφτηκαν στο σύλλογο πήγαν και ψήφισαν). Το ζητούμενο είναι η ενίσχυση της ριζοσπαστικής έκφρασης στο σύλλογο, μια και τα μέτωπα είναι πολλά: Αναμένουμε τη νέα φάση της αξιολόγησης, τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις ΑΕΙ και ΤΕΙ που θα οδηγήσουν σε απώλειες θέσεων εργασίας, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τους εργολάβους που προελαύνουν σε όλα τα πανεπιστήμια.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς, πέρα από την καταγραφή στα ΔΣ των σωματείων, χρειάζεται να συνεργαστούν για να βοηθήσουν τους πραγματικούς αγώνες, ειδικά του μεγάλου αριθμού συμβασιούχων που δουλεύουν στα πανεπιστήμια. Και να τους συνδέσουν με τις διεκδικήσεις μονίμων, όπως και με τους εργαζόμενους άλλων χώρων. Έτσι θα αποδεικνύεται η χρησιμότητα των σωματείων και θα αποδυναμώνονται οι λογικές παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
* Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά Ν. 405
