«Χωρίς καθηγητές σε αίθουσες κλουβιά, αυτό δεν είναι μέτρα, είναι μια τρολιά»
Μόλις λίγες μέρες μετά το άνοιγμα των σχολείων, το υποτιθέμενο σχέδιο της κυβέρνησης αποδεικνύεται φιάσκο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε κάθε της κίνηση αποκαλύπτει τον βαθιά αντικοινωνικό και εγκληματικό χαρακτήρα της πολιτικής της. Δεν τίθεται ζήτημα ανικανότητας ή έστω λανθασμένου σχεδιασμού. Πρόκειται για ζήτημα προτεραιοτήτων της κυβερνητικής πολιτικής και συγκεκριμένα για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων στην κοινωνία: η οικονομία και τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές με κάθε κόστος. Και το κόστος αυτό είναι πολύ βαρύ και βρισκόμαστε μόνο στην αρχή μιας προαναγγελθείσας καταστροφής.
Πανεπιστήμιο
Και ενώ όλη η δημόσια συζήτηση σωστά κινείται γύρω από τη λειτουργία των σχολείων, τα πανεπιστήμια και η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν εισέλθει σε μία δυστοπική πραγματικότητα χωρίς κανένα ενιαίο σχέδιο από το Υπουργείο για τη λειτουργία τους. Εξεταστικές, μαθήματα, εργαστήρια γίνονται κατά το δοκούν και σύμφωνα με την άποψη της εκάστοτε πρυτανικής αρχής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν προβλέπεται να υπάρξει καμία «κανονική» λειτουργία των πανεπιστημίων ούτε τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά. Μεγάλος πρωταγωνιστής θα είναι η τηλεκπαίδευση. Βέβαια, η κυβέρνηση απεργάζεται κι άλλες επιθέσεις στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα αξιοποιήσει τα έρημα από φοιτητές/τριες ιδρύματα για να τις υλοποιήσει.
Κυβερνητικό φιάσκο
Στον πρώτο γύρο έξαρσης της πανδημίας, η κυβέρνηση επέλεξε το κακήν κακώς κλείσιμο των σχολείων αλλά και των πανεπιστημίων, στα πλαίσια του lockdown. Τότε, την όχι πολύ μακρινή Άνοιξη του 2020, τα σχολεία και οι μαθητές/τριες αποτελούσαν «υγειονομικές βόμβες», σήμερα από ό,τι φαίνεται όχι. Αλλά η κυβέρνηση είχε «σχέδιο»: μάσκες σε ακατάλληλα μεγέθη, αύξηση των μαθητών/τριών ανά τάξη (σε μία περίοδο μου η τήρηση των αποστάσεων ειδικά σε κλειστούς χώρους είναι από τα πιο σημαντικά μέτρα προστασίας), ατομικό παγουρίνο. Στο ίδιο πολύ καλά μελετημένο «σχέδιο» συμπεριλαμβάνεται η καθυστέρηση σύναψης συμβάσεων με καθαρίστριες, η μη απολύμανση με τον ορθό ιατρικά τρόπο των σχολικών κτιρίων, η μη διενέργεια τεστ σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς. Επιπλέον, σύμφωνα με τη ΔΟΕ τα κενά εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι 8000 ενώ σύμφωνα με την ΟΛΜΕ τα κενά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αγγίζουν το 20% του συνόλου των θέσεων, χωρίς να είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός.
Στις 22 Σεπτεμβρίου, μόλις την έβδομη ημέρα λειτουργίας των σχολείων, 59 σχολεία και τμήματα είναι κλειστά λόγω επιβεβαιωμένων κρουσμάτων ενώ τα σχετικά ρεπορτάζ συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η λίστα θα μεγαλώνει διαρκώς. Το αποτέλεσμα θα είναι, μέσα σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα, να έχουν κλείσει πολλές εκατοντάδες σχολεία. Υποθέτουμε ότι αυτό το «κλείσιμο» των σχολείων είναι κομμάτι του «σχεδιασμένου ανοίγματός» τους από την κυβέρνηση και την Κεραμέως (;). Την ίδια στιγμή εργαζόμενοι/ες που τα παιδιά τους είναι σε κάποιο από τα παραπάνω σχολεία αναγκάζονται να πηγαίνουν κανονικά στη δουλειά τους, χωρίς να γίνονται τεστ (παρά μόνο εάν οι ίδιοι/ες έχουν να το πληρώσουν) ούτε δικαιούνται άδεια ειδικού σκοπού.
Ο δρόμος που ακολούθησε η κυβέρνηση μπορεί να ερμηνευτεί μόνο ως προμελετημένο έγκλημα ενάντια στη δημόσια υγεία. Εδώ και μήνες οι διάφοροι παπαγάλοι της κυβέρνησης υποστηρίζουν ότι έχει ενισχυθεί (και μάλιστα γενναία) τόσο η δημόσια παιδεία όσο και η δημόσια υγεία. Ωστόσο, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γιατροί διαφωνούν, προσπαθώντας να αποκαλύψουν τα ψέματα της κυβέρνησης. Αντί να ακούσει όμως η κυβέρνηση, έχει επιλέξει μία αυταρχική και υπεροπτική αντιμετώπιση, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει όλο το βάρος στην ατομική ευθύνη στην προσπάθειά της να κρύψει τις δικές της ευθύνες.
«Δώστε λεφτά για υγεία και παιδεία, αυτά μας προστατεύουν από την πανδημία»
Η κοροϊδία αυτή είναι προκλητική. Πόση ατομική ευθύνη να αντέξει κανείς όταν βλέπει τα νοσοκομεία να στενάζουν, τα σχολεία να αδυνατούν να λειτουργήσουν αλλά να δίνονται αυτά τα δυσθεώρητα χρηματικά ποσά σε όπλα και αφεντικά; Πόσο μπορεί να γίνεται ανεκτό το τζογάρισμα της ανθρώπινης ζωής για χάρη των κερδών;
Πριν το άνοιγμα των σχολείων εκπαιδευτικοί και μαθητές/τριες προειδοποιούσαν και διεκδικούσαν: περισσότερες προσλήψεις εκπαιδευτικών και μόνιμου προσωπικού καθαριότητας, μέχρι 15 μαθητές ανά τμήμα, δωρεάν μάσκες και τεστ σε προσωπικό και παιδιά. Η κυβέρνηση κατά την προσφιλή της τακτική περιφρόνησε ή/και αγνόησε αυτές τις κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό σήμερα βρίσκει απέναντι της τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Σε εκατοντάδες σχολεία, με τα περισσότερα να βρίσκονται σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις. Βασική απαίτηση είναι η ύπαρξη ουσιαστικών μέτρων προστασίας, προσλήψεις και μέχρι 15 άτομα σε κάθε τμήμα. Οι μαθητές και οι μαθήτριες δε διαμαρτύρονται για την υποχρεωτική χρήση μάσκας όπως επιχειρούν να παρουσιάσουν διάφοροι «δημοσιογράφοι», παίρνοντας τις κατάλληλες απαντήσεις από τους ίδιους τους μαθητές και μάλιστα στον τηλεοπτικό αέρα. Η προσπάθεια συκοφάντησης και ταύτισης όσων αγωνίζονται για την προστασία της δημόσιας υγείας με συνομωσιολόγους αρνητές του ιού και της χρήσης μάσκας δε θα περάσει.
Οι μαθητικές καταλήψεις διεκδικούν το δικαίωμα σε μία ασφαλή και αξιοπρεπή εκπαιδευτική διαδικασία χωρίς να μπαίνουν σε ρίσκο οι ζωές οι δικές τους και των οικογενειών τους. Δυστυχώς για μερικούς, αυτή η εικόνα δεν ταιριάζει με το προφίλ της ανεύθυνης νεολαίας που «συνωστίζεται» σε πλατείες και διασπείρει τον ιό.
Ο μόνος τρόπος να λειτουργήσουν τα σχολεία, με ασφάλεια για μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς, είναι να γίνουν αποδεκτά τώρα τα αιτήματά τους. Αυτό ακριβώς διεκδικούν και οι μαθητικές καταλήψεις. Όταν αγνοούν και συκοφαντούν τους/ις μαθητές/τριες, ο αγώνας, η κατάληψη, η διεκδίκηση είναι ο μόνος δρόμος υπεράσπισης ενός σχολείου που δε θα παίζει κορόνα γράμματα με τις ζωές μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών.
Ο αγώνας των μαθητών δεν αφορά μόνο τα σχολεία. Είναι άλλη μία ψηφίδα στον αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας υγείας συνολικά, της μόνης ασπίδας που έχουμε ως κοινωνία απέναντι στην πανδημία. Για αυτό και είναι αναγκαία η συμπόρευση με εκπαιδευτικούς, γονείς, υγειονομικούς. Τώρα, πριν να είναι αργά.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
