«Έκθεση Έργων Κρατουμένων και Προϊόντων Φυλακών»

Τα εκ­θέ­μα­τα που δια­τί­θε­νται και είναι προς πώ­λη­ση είναι ατο­μι­κές δη­μιουρ­γί­ες κρα­του­μέ­νων, όπως πί­να­κες ζω­γρα­φι­κής, χει­ρο­τε­χνή­μα­τα, ξυ­λό­γλυ­πτα, κο­σμή­μα­τα κ.λπ., ενώ πω­λού­νται και προ­ϊ­ό­ντα που πα­ρά­γο­νται κυ­ρί­ως στις αγρο­τι­κές φυ­λα­κές, όπως ελαιό­λα­δο, αρ­το­ποι­ή­μα­τα, σα­πού­νια, κ.λπ.

Τα έσοδα από τις πω­λή­σεις των έργων θα απο­δο­θούν εξ’ ολο­κλή­ρου στους κρα­τού­με­νους, ενώ τα έσοδα από τα προ­ϊ­ό­ντα θα δια­τε­θούν για την εκ­παί­δευ­ση και τη βελ­τί­ω­ση των συν­θη­κών δια­βί­ω­σης στις φυ­λα­κές. Όπως ανα­φέ­ρει, για πα­ρά­δειγ­μα, το «Ερ­γα­στή­ρι Ξυ­λουρ­γι­κής», του Κα­τα­στή­μα­τος Κρά­τη­σης Αλι­καρ­νασ­σού, σκο­πός του είναι η εκ­μά­θη­ση τέ­χνης στους κρα­τού­με­νους, ενώ το χρη­μα­τι­κό ποσό από τις πω­λή­σεις κα­τα­τί­θε­ται στον κρα­τού­με­νο και το 10% στο Κε­φά­λαιο Ερ­γα­σί­ας Κρα­του­μέ­νων. Επί­σης, το Ερ­γα­στή­ρι πλη­ρο­φο­ρεί τους επι­σκέ­πτες ότι πα­ρέ­χει δω­ρε­άν ερ­γα­σία για κα­τα­σκευ­ές ή επι­διορ­θώ­σεις ξύ­λι­νων αντι­κει­μέ­νων σε σχο­λεία, συλ­λό­γους και φο­ρείς του Δη­μο­σί­ου, όπως πα­γκά­κια, βι­βλιο­θή­κες, κα­ρέ­κλες κ.ά., ως κοι­νω­νι­κή αρωγή και αλ­λη­λεγ­γύη.

Είναι μια σπου­δαία και συ­γκι­νη­τι­κή δου­λειά, που χα­ρα­κτη­ρί­ζει τις προ­σπά­θειες των κρα­του­μέ­νων, από πάρα πολ­λές φυ­λα­κές της χώρας, να αξιο­ποιούν δη­μιουρ­γι­κά τον χρόνο τους, η οποία συμ­βάλ­λει ταυ­τό­χρο­να στην κοι­νω­νι­κή επα­νέ­ντα­ξή τους.

Χωρίς να θέλω να υπο­τι­μή­σω την όλη προ­σπά­θεια, εντού­τοις ξε­χώ­ρι­σα κά­ποια έργα κρα­του­μέ­νων, που μου κί­νη­σαν ιδιαί­τε­ρα το εν­δια­φέ­ρον. Κατ’ αρχάς, δύο ασπρό­μαυ­ρους πί­να­κες, μάλ­λον ζω­γρα­φι­σμέ­νοι από κάρ­βου­νο, του κρα­τού­με­νου Νι­κό­λα­ου Στα­μα­τά­κου, από το Νο­σο­κο­μείο Κρα­του­μέ­νων Κο­ρυ­δαλ­λού. Ο ένας δεί­χνει ένα δέ­ντρο με που­λιά και απέ­να­ντι από το δέν­δρο ένα σπα­σμέ­νο τοίχο, ο οποί­ος γρά­φει με κε­φα­λαία γράμ­μα­τα τη λέξη «FREEDOM», ενώ σε μια μικρή κάρτα γρά­φει: «Η επι­θυ­μία μου να σπά­σει ο τοί­χος της φυ­λα­κής και να συ­να­ντή­σω την ελευ­θε­ρία». Ο άλλος πί­να­κας δεί­χνει ένα με­γά­λο σταυ­ρό με ένα πε­ρι­στέ­ρι που πε­τά­ει μέσα στον σταυ­ρό και μια μικρή κάρτα που γρά­φει: «Αφήνω το βάρος μου στο Σταυ­ρό! Οι αμαρ­τί­ες, τα λάθη μέ­νουν στη φυ­λα­κή. Πνευ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρος πετάω σαν το λευκό πε­ρι­στέ­ρι!».

Ένας άλλος, μι­κρός πί­να­κας, που προ­έρ­χε­ται από το Κα­τά­στη­μα Κρά­τη­σης ανή­λι­κων νέων των φυ­λα­κών Κασ­σα­βέ­τειας, είχε στο πίσω μέρος ένα κεί­με­νο, γραμ­μέ­νο με κε­φα­λαία γράμ­μα­τα, με την εξής επι­κε­φα­λί­δα: «ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗ ΦΥ­ΛΑ­ΚΗ».

Από κάτω έγρα­φε: «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΥΠΗΡ­ΧΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗ ΦΥ­ΛΑ­ΚΗ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΕ ΑΠΟ­ΜΟ­ΝΩ­ΘΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΠΡΟ­ΣΠΑ­ΘΟΥ­ΣΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΧΑ­ΜΕ­ΝΟ ΧΡΟΝΟ, ΤΙΣ ΧΑ­ΜΕ­ΝΕΣ  ΕΥ­ΚΑΙ­ΡΙΕΣ  ΠΟΥ  ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.

ΟΜΩΣ Ο ΧΡΟ­ΝΟΣ ΔΕΝ ΓΥΡ­ΝΟΥ­ΣΕ ΠΙΣΩ.

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ, Ο ΦΥ­ΛΑ­ΚΑΣ ΑΓ­ΓΕ­ΛΟΣ ΤΟΥ ΕΧΑΝΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ  ΜΕ­ΤΑ­ΜΟΡ­ΦΩ­ΝΟ­ΤΑ­ΝΕ ΣΕ ΔΑΙ­ΜΟ­ΝΑ». Ο εν λόγω πί­να­κας δεί­χνει ένα τοίχο, ο οποί­ος ο μισός είναι μοβ χρώμα και άλλος μισός άσπρος, ενώ το πά­τω­μα είναι με πλά­κες πρα­σι­νο­κόκ­κι­νες. Ψηλά, στον άσπρο τοίχο, υπάρ­χει ένα πα­ρά­θυ­ρο με κά­γκε­λα και κάτω ένα παιδί κα­θι­σμέ­νο στο πά­τω­μα με τα γό­να­τα λυ­γι­σμέ­να στο στή­θος και τα χέρια ακου­μπι­σμέ­να στα γό­να­τα. Ανά­με­σα στα δύο χρώ­μα­τα του τοί­χου είναι ζω­γρα­φι­σμέ­νο ένα με­γά­λο ρολόι, στο οποίο ο άγ­γε­λος-δαί­μο­νας, που χάνει τα φτερά του, κρα­τά­ει τους δεί­κτες του ρο­λο­γιού, εμπο­δί­ζο­ντας το χρόνο να προ­χω­ρά­ει είτε προς τα εμπρός είτε προς τα πίσω.

Τέλος, υπήρ­χε ένας πί­να­κας, που είχε κολ­λη­μέ­νη μία φλού­δα δέν­δρου, η οποία πα­ρί­στα­νε ένα κορμό και επάνω του είχε πολλά κλα­διά. Πίσω από το δέν­δρο υπήρ­χε ένα γα­λά­ζιο φόντο (μάλ­λον ου­ρα­νός και θά­λασ­σα μαζί). Ο πί­να­κας είχε τον τίτλο, «ΑΥ­ΤΟ­ΣΕ­ΒΑ­ΣΜΟΣ», ενώ επάνω στα κλα­διά είχε κολ­λη­μέ­να πολλά μικρά χαρ­τά­κια που έγρα­φαν «αυ­το­ε­κτί­μη­ση», «αυ­το­πει­θαρ­χία», «αυ­το­γνω­σία», «κάνω όνει­ρα», «ελ­πί­ζω», «ανα­ζη­τώ την προ­σω­πι­κή μου αλή­θεια», «ει­λι­κρί­νεια», «όρια», «δεν υπο­τι­μώ τον εαυτό μου», «ανα­γνώ­ρι­ση και απο­δο­χή λαθών», «διεκ­δι­κώ το δίκιο μου», «βλέπω τις ανά­γκες μου», «συ­νε­χής ανα­ζή­τη­ση γνώ­σης», κλπ. Ο εν λόγω πί­να­κας είχε την υπο­γρα­φή, «Ομα­δι­κή ερ­γα­σία μα­θη­τών δη­μο­τι­κού–γυ­μνα­σί­ου Κα­τα­στή­μα­τος Κρά­τη­σης Κασ­σα­βέ­τειας».

Κλεί­νο­ντας να πούμε ότι την Έκ­θε­ση συ­νο­δεύ­ουν και διά­φο­ρες άλλες εκ­δη­λώ­σεις που γί­νο­νται πα­ράλ­λη­λα στον ίδιο χώρο, όπως μου­σι­κές συ­ναυ­λί­ες από το σχήμα «Epanofos» της ΕΠΑ­ΝΟ­ΔΟΥ (Κέ­ντρου Επα­νέ­ντα­ξης Απο­φυ­λα­κι­ζο­μέ­νων) και τους «Εκών Άκων», θε­α­τρι­κά δρώ­με­να από την ομάδα «Επι­λο­γή» της επα­νέ­ντα­ξης του Κέ­ντρου Απε­ξάρ­τη­σης Το­ξι­κο­μα­νών Κρα­του­μέ­νων Ελε­ώ­να Θηβών/ΚΑΤ­ΚΕΘ, προ­βο­λή ντο­κι­μα­ντέρ, με τίτλο, «Πέρα από τα όρια», γυ­ρι­σμέ­νου στο σχο­λείο της φυ­λα­κής νέων του Αυ­λώ­να, καθώς επί­σης συ­ζη­τή­σεις για τις «αγρο­τι­κές φυ­λα­κές» και την «εκ­παί­δευ­ση στη φυ­λα­κή».

Πι­στεύω ότι αξί­ζει να επι­σκε­φτού­με την εν λόγω Έκ­θε­ση για πολ­λούς λό­γους (πο­λι­τι­στι­κούς, ευαι­σθη­το­ποί­η­σης, προ­βλη­μα­τι­σμού κλπ.), αλλά και για να ενι­σχύ­σου­με με κάθε τρόπο την προ­σπά­θεια των κρα­του­μέ­νων συ­μπο­λι­τών μας.