Η Νέα Ιωνία αποτελεί σε επίπεδο πληθυσμού (67.101 σύμφωνα με την απογραφή του 2021) έναν από τους μεγαλύτερους και πλέον πυκνοκατοικημένους δήμους του Λεκανοπεδίου.
Είναι μία εργατική λαϊκή γειτονιά με μεγάλο πληθυσμό μεταναστών η οποία, μεταξύ άλλων, ασφυκτιά από την έλλειψη ελεύθερων χώρων και πρασίνου και από τη χρόνια συσσώρευση έντονων κοινωνικών προβλημάτων όπως ανεργία, υψηλά ενοίκια, ακρίβεια, κατεστραμμένες παιδικές χαρές, χαμηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες και πολιτιστική υστέρηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ειδικά σε σχέση με τους τοπικούς πολιτιστικούς θεσμούς είναι το γεγονός πως ο μοναδικός «επιζών» κινηματογράφος της πόλης, ο «Αστέρας» ένας από τους παλαιότερους στη χώρα, για τον οποίο δαπανήθηκαν τεράστια ποσά για την αποκατάστασή του, είναι κλειστός και «ρημάζει» Επιπλέον, σε αυτά θα προσθέταμε την ανυπαρξία, ειδικά την τελευταία οκταετία, σοβαρών και συστηματικών διεκδικήσεων βελτίωσης της καθημερινής ζωής της από τη μεριά της μεγάλης πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας. Γνωρίζουμε βέβαια πώς σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στη γενικότερη απόσυρση και την πολιτική αποστράτευση στην οποία οδήγησε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας η στροφή και συνθηκολόγηση του Σύριζα το 2015 με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και η κοινωνική εσωτερίκευση της TINA.
Παράλληλα, δεν είναι άμοιρες ευθυνών η προηγούμενη δημοτική αρχή του Ηρακλή Γκότση, της οποίας ειδικά η δεύτερη θητεία υπήρξε τουλάχιστον απογοητευτική, παραδομένη και αυτή στη γενικότερη κατάρρευση και με πλήρη απουσία οποιουδήποτε προτάγματος για το μέλλον της πόλης και των κατοίκων της. Όμως, ειδικά, η θητεία της απερχόμενης δημοτικής αρχής της Δέσποινας Θωμαΐδου αποτελεί, κατά τη γνώμη μου πάντα, τομή στην ιστορία της πόλης. Έλλειψη δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων, αδιαφορία για τα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλήματα, αδιαφάνεια στην χρήση των όποιων οικονομικών πόρων, αδικαιολόγητη εγκατάλειψη έργων που είχαν δρομολογηθεί (αντιπλημμυρικά, υπόγειο πάρκινγκ, πεζογέφυρα) εστίαση σε μία παρωχημένου και «επαρχιώτικου» τύπου επικοινωνία, κακογουστιά και έλλειψη αισθητικής έστω και σε αυτές τις ελάχιστες και «για τα μάτια του κόσμου» παρεμβάσεις στην πόλη (βαψίματα σε παγκάκια και τοίχους της πόλης, κακόγουστα σιντριβάνια) συνθέτουν μία καταστροφική τετραετία για την πόλη μας.
Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση όμως να λησμονούμε και όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλέγμα που αφορά την λεγόμενη «αυτοδιοίκηση» όπως είναι το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» (Ν. 3852/2010), ο και με τη «βούλα» του ΣΤΕ αντισυνταγματικός νόμος Θεοδωρικάκου (Ν. 4635/2019) και φυσικά ο νέος εκλογικός νόμος Βορίδη (Ν. 4804/2021) που βάζει όριο το 3% για την είσοδο στα δημοτικά συμβούλια και πιστώνει στον νικητή των εκλογών τα 3/5 των δημοτικών συμβούλων, ενταφιάζοντας οριστικά και τις όποιες σε θετική κατεύθυνση διατάξεις που περιείχε ο «Κλεισθένης» του (απλή αναλογική, τοπικά δημοψηφίσματα).
Εύλογα προκύπτει από όλα τα παραπάνω η ανάγκη σε κάθε Δήμο της χώρας γενικά, αλλά και στη Νέα Ιωνία ειδικότερα, για δημοτικά σχήματα της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής, ανταγωνιστικής Αριστεράς. Δημοτικά σχήματα και παρατάξεις που θα αποτελούν ανάχωμα απέναντι σε όλο αυτό το ζόφο που μας περιβάλλει, στο βαθιά αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που βάζει διαρκώς νέους φραγμούς στη λαϊκή συμμετοχή και τη λήψη αποφάσεων για τις ζωές μας και μεροληπτεί ταξικά υπέρ των μεγάλων μερίδων του κεφαλαίου, σε δημοτικές αρχές που είναι αντιδραστικές έως και διεφθαρμένες, οι οποίες διαπλέκονται με τοπικές μερίδες του κεφαλαίου (τοπικοί εργολάβοι) ή που αποτελούν απλά «μαριονέττες» των εφοπλιστών(Πειραιάς, Νέα Φιλαδέλφεια). Έχουμε όλο και περισσότερο ανάγκη από αριστερά και αντικαπιταλιστικά δημοτικά σχήματα που θα υπερασπίζονται έμπρακτα τις τοπικές κοινωνίες και τους αγώνες τους, που θα αντιπαλεύουν έμπρακτα και στο δρόμο τους φασίστες και νεοναζί, όπου αυτοί προσπαθούν να επανεμφανιστούν και με όποιο μανδύα, που θα αγωνίζονται για την προστασία του (εναπομείνοντος) περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων, που θα διεκδικούν στο εδώ και τώρα την προστασία και τη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων (εργασία, στέγαση, μόρφωση, πολιτισμός), που θα προασπίζονται τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών, που θα έχουν μαχητικό φεμινιστικό προσανατολισμό και τέλος δεν θα ξεχνούν τα δικαιώματα των μη «ανθρώπινων προσώπων»
Ένα παράδειγμα δημοτικού σχήματος που, κατά τη γνώμη μου, συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά σε μεγάλο βαθμό είναι η αριστερή ριζοσπαστική κίνηση Εκτός Σχεδίου, μια παράταξη με ιστορία 17 χρόνων στη Νέα Ιωνία. Δεν ξεφύτρωσε «χθες» ούτε από το πουθενά. Τα μέλη της είναι μισθωτοί/ές εργαζόμενοι/ες, συνταξιούχοι, φοιτήτριες και φοιτητές με διαρκή παρουσία στους κεντρικούς και τοπικούς κοινωνικούς αγώνες και κινήματα ( εργατικοί αγώνες, αντιφασιστικό, ελεύθεροι χώροι-περιβάλλον, εργατική λέσχη). Η παράταξη δεν έχει «πάτρωνες», χορηγούς και χρηματοδότηση και είναι εκτός οποιασδήποτε διαπλοκής. Λειτουργεί σε συνελευσιακή βάση, όλα τα μέλη της είναι ισότιμα, λαμβάνει αποφάσεις με ομοφωνία και οι εκλεγμένοι/ες δημοτικοί σύμβουλοι της εναλλάσσονται στη διάρκεια μίας θητείας. Όλα αυτά τα χρόνια έχει αποτελέσει τη φωνή όσων δεν έχουν φωνή εντός και εκτός των δημοτικών συμβουλίων. Έχει πρωτοστατήσει σε όλους τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς αγώνες που έχουν λάβει χώρα στη Νέα Ιωνία είτε αυτοί αφορούσαν στην υπεράσπιση των ελευθέρων χώρων και του περιβάλλοντος (π.χ ενάντια στην παραχώρηση του οικοπέδου στο ΟΤ 445 στο σταθμό του ΗΣΑΠ στον Περισσό στην τοπική μητρόπολη, ενάντια στην κατασκευή του υπόγειου πάρκινγκ στο ΟΤ 150 και στη διατήρηση των προηγούμενων ως ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων πρασίνου) είτε αυτοί σχετίζονταν με την παρουσία φασιστών στην περιοχή και επιθέσεων σε μετανάστες-πρόσφυγες και αντιφασίστες, είτε τέλος αυτοί αφορούσαν τα δικαιώματα των εργαζόμενων στο δήμο και τις δημοτικές υπηρεσίες είτε τα εργατικά δικαιώματα εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις της περιοχής (Telemarketing). Επίσης έχει παλέψει με όσες δυνάμεις διαθέτει για δωρεάν δημοτικές υπηρεσίες προς τους δημότες (κατάργηση τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, κατάργηση μηνιαίας συνδρομής στα προγράμματα μαζικού αθλητισμού του δήμου, κατάργηση των δημοτικών τελών και δημοτικών φόρων), κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων στο δήμο και τις δημοτικές υπηρεσίες και έχει εναντιωθεί στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (δίμηνες συμβάσεις στην καθαριότητα και τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, οκτάμηνες προσλήψεις μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ). Στρατηγικός της στόχος είναι η ανατροπή των κυρίαρχων μοντέλων οργάνωσης του «τοπικού κράτους», της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο, της οριστικής απαλλαγής από το «αβγό του φιδιού» και της γενικότερης απελευθέρωσης φύσης και ανθρώπων από το κεφάλαιο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους αποφασίσαμε πρόσωπα και αγωνιστές/στριες που προερχόμαστε από διαφορετικές πολιτικές συλλογικότητες και έχουμε διανύσει διαφορετικές πολιτικές τροχιές στο παρελθόν να συστρατευθούμε και να στηρίξουμε ολόθερμα το εγχείρημα της Εκτός Σχεδίου στις επερχόμενες κρίσιμες δημοτικές εκλογές.
*Εκπαιδευτικός, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την Εκτός Σχεδίου
