Μετά τις επανειλημμένες πιέσεις που ασκήθηκαν στην ηγεσία της ΓΣΕΕ τόσο από την ΑΔΕΔΥ όσο και από αρκετές «μικρές» κλαδικές κινητοποιήσεις, αποφασίστηκε γενική απεργία την Πέμπτη 27 Νοέμβρη. Είναι μια ευκαιρία επανενεργοποίησης μιας κρίσιμης μάζας εργαζομένων στους εργατικούς χώρους. Μιας κρίσιμης μάζας που τα προηγούμενα χρόνια βγήκε στους δρόμους και κατάφερε να ρίξει δύο κυβερνήσεις.

Είναι αλή­θεια ότι η πλειο­νό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των, λόγω του ότι δεν κα­τόρ­θω­σε να ξε­φορ­τω­θεί τα σκλη­ρά μέτρα του μνη­μο­νί­ου, έστρε­ψε μα­ζι­κά τις ελ­πί­δες της σε εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες που θα έφερν την ανα­τρο­πή. Είναι εξί­σου αλή­θεια επί­σης ότι αυτό το δυ­να­μι­κό έδωσε και δίνει μάχες και στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας του και στις πό­λεις και τις γει­το­νιές του, άλλες με αρ­κε­τή έντα­ση και επι­τυ­χία, όπως η αξιο­λό­γη­ση στο Δη­μό­σιο, η μάχη στην Cosco και η μάχη στις Σκου­ριές της Χαλ­κι­δι­κής ενά­ντια στα με­ταλ­λεία, και άλλες πα­ρα­τε­τα­μέ­νες και σκλη­ρές αλλά ανε­πι­τυ­χείς, όπως αυτή των διοι­κη­τι­κών υπαλ­λή­λων του ΕΚΠΑ αλλά και των υγειο­νο­μι­κών του ΕΟΠΥΥ.

Από όλες αυτές τις μάχες, η Αρι­στε­ρά και οι συν­δι­κα­λι­στι­κές της πα­ρα­τά­ξεις έχουν στα χέρια τους χρή­σι­μα συ­μπε­ρά­σμα­τα για να τα αξιο­ποι­ή­σουν στο κρί­σι­μο ζη­τού­με­νο της πε­ριό­δου: την ανα­τρο­πή των βάρ­βα­ρων μέ­τρων των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων μνη­μο­νί­ων και της κυ­βέρ­νη­σης που τα εφαρ­μό­ζει. Είναι εξα­κρι­βω­μέ­νο ότι στην πλειο­νό­τη­τα των χώρων ερ­γα­σί­ας η συ­ζή­τη­ση γε­νι­κεύ­ε­ται από τους ίδιους τους ερ­γα­ζο­μέ­νους, που μέσα από τις συ­νέ­πειες που κα­θη­με­ρι­νά υφί­στα­νται έχουν γίνει πιο απαι­τη­τι­κοί και ζη­τούν απο­τε­λέ­σμα­τα. Ζη­τούν πει­στι­κή προ­ο­πτι­κή για να στα­μα­τή­σουν τις μη­χα­νές. Για να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν τη δύ­να­μή τους ώστε να πα­ρα­λύ­σουν το κρά­τος και τους κα­πι­τα­λι­στές. Είναι αυτός ο λόγος που τους έκανε να δε­χθούν μα­ζι­κά την πρό­τα­ση του ΜΕΤΑ για την απερ­γία-απο­χή ενά­ντια στην αξιο­λό­γη­ση. Είναι αυτός ο λόγος που όταν δεν είδαν ξε­κά­θα­ρο σχέ­διο και μα­ζι­κή στή­ρι­ξη, ιδιαί­τε­ρα από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, συμ­με­τεί­χαν λι­γό­τε­ρο και με μικρή αυ­το­πε­ποί­θη­ση στους αγώ­νες που έδω­σαν με απο­τέ­λε­σμα αυτοί να ητ­τη­θούν.

Η ορ­γά­νω­ση της απερ­γί­ας

Ύστε­ρα από πολύ καιρό δί­νε­ται η ευ­και­ρία να υπάρ­χει χρό­νος για να ορ­γα­νω­θεί μια με­γά­λη απερ­γία, με μα­ζι­κή συμ­με­το­χή και στην απερ­γία και στις συ­γκε­ντρώ­σεις που θα γί­νουν σε Αθήνα, Θεσ­σα­λο­νί­κη και άλλες πό­λεις. Μπο­ρεί ο χρό­νος να μην επαρ­κεί για να ορ­γα­νω­θεί ένα πα­νελ­λα­δι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο, που αν δούμε και τη διε­θνή εμπει­ρία, ιδίως από την Ισπα­νία, θα μπο­ρού­σε να δώσει φτερά στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, αλλά υπάρ­χει αρ­κε­τός για να γί­νουν οι δρό­μοι κάθε πόλης πο­τά­μια που θα απαι­τούν την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης και της βάρ­βα­ρης νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης λι­τό­τη­τας των μνη­μο­νί­ων.

Η Αρι­στε­ρά οφεί­λει να δώσει πο­λι­τι­κό χρώμα στην απερ­γία. Κα­λώ­ντας στη γε­νι­κή απερ­γία όχι με μόνο στόχο να μην πε­ρά­σει ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός. Όχι μόνο με στόχο να στα­μα­τή­σει η αξιο­λό­γη­ση, όχι μόνο με στόχο να στα­μα­τή­σουν οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και τα κλει­σί­μα­τα σχο­λεί­ων και νο­σο­κο­μεί­ων, όχι μόνο με στόχο την κα­τάρ­γη­ση των χα­ρα­τσιών και το στα­μά­τη­μα της φο­ρο­λε­η­λα­σί­ας. Αλλά με αι­τή­μα­τα όπως οι αυ­ξή­σεις σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, η επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, η απα­γό­ρευ­ση των απο­λύ­σε­ων, η επα­να­φο­ρά της κυ­ρια­κά­τι­κης αρ­γί­ας. Όλα τα αι­τή­μα­τα των συν­δι­κά­των σε δη­μό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα πρέ­πει να βγουν στο προ­σκή­νιο. Και με ένα κύριο αί­τη­μα, για να μπο­ρούν όλα αυτά τα αι­τή­μα­τα να γί­νουν εφι­κτά: την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης. Έχο­ντας ξε­κά­θα­ρο ότι αυτό δεν θα γίνει μέσα από μία και μόνη γε­νι­κή απερ­γία. Αλλά μέσα από μια σειρά κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που πρέ­πει να συ­νε­χι­στούν και να κλι­μα­κω­θούν αμέ­σως μετά τη γε­νι­κή απερ­γία της 27ης Νο­έμ­βρη.

Αυτό ση­μαί­νει ότι δεν γί­νε­ται να ξα­να­χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με στην ορ­γά­νω­ση της απερ­γί­ας ξα­να­ζε­στα­μέ­νες λο­γι­κές που ως τώρα έχουν απο­δει­χθεί του­λά­χι­στον ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κές, αν όχι ητ­το­πα­θείς, για το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.

Κατ' αρχάς ενό­ψει της γε­νι­κής απερ­γί­ας στις 27 Νο­έμ­βρη πρέ­πει να μπουν στην άκρη οι λο­γι­κές ότι η 24ωρη απερ­γία είναι μια του­φε­κιά στον αέρα. Λο­γι­κές που ίσχυαν τα προη­γού­με­να χρό­νια, όταν ο κό­σμος ήταν στους δρό­μους σχε­δόν κάθε μέρα, όταν γι­νό­ταν σχε­δόν κάθε μήνα, ακόμη και δύο και τρεις μέρες, γε­νι­κή απερ­γία και αυτό που έλει­ψε τότε ήταν η άμεση κλι­μά­κω­ση και η γε­νι­κή απερ­γία διαρ­κεί­ας. Τώρα είχε να προ­κη­ρυ­χθεί γε­νι­κή απερ­γία εδώ και πολ­λούς μήνες, και σε πολ­λούς κλά­δους δεν υπάρ­χουν επί­σης κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Αν απλώς κα­ταγ­γεί­λεις τη γρα­φειο­κρα­τι­κή ηγε­σία της ΓΣΕΕ που καλεί σε μια 24ωρη και τί­πο­τα πα­ρα­πά­νω, τότε θα γί­νεις θύμα των γρα­φειο­κρα­τών. Θα ρί­ξεις νερό στο μύλο τους και θα έχεις μια γε­νι­κή απερ­γία με μικρή συμ­με­το­χή που δεν θα δυ­να­μώ­σει τους τα­ξι­κούς αγώ­νες, αλλά θα στεί­λει πε­ρισ­σό­τε­ρους ερ­γα­ζο­μέ­νους στη δύ­σκο­λη κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά τους, χωρίς αυ­το­πε­ποί­θη­ση ότι μπο­ρούν να ανα­τρέ­ψουν την κυ­βέρ­νη­ση, χωρίς διά­θε­ση για αγώ­νες.

Το ΠΑΜΕ κα­τόρ­θω­σε πρό­σφα­τα να ορ­γα­νώ­σει ένα με­γά­λο πα­νελ­λα­δι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο, ορ­γα­νώ­νο­ντάς το σε βάθος χρό­νου και κα­τορ­θώ­νο­ντας να συμ­με­τά­σχουν σε αυτό πάνω από 1.000 σω­μα­τεία, ομο­σπον­δί­ες και ερ­γα­τι­κά κέ­ντρα. Ο λόγος που το κα­τά­φε­ρε είναι ότι δεν είχε δοθεί σε αυτά τα συν­δι­κά­τα καμιά άλλη αγω­νι­στι­κή πρό­τα­ση, σε μια πε­ρί­ο­δο που αυτό ήταν απο­λύ­τως ανα­γκαίο. Το αν το ΠΑΜΕ θέλει να αξιο­ποι­ή­σει πραγ­μα­τι­κά προς το συμ­φέ­ρον της ερ­γα­τι­κής τάξης αυτήν την προ­σπά­θεια θα φανεί από το αν θα επι­μεί­νει σε ξε­χω­ρι­στές συ­γκε­ντρώ­σεις στις 27 Νο­έμ­βρη. Δεν μπο­ρεί σω­μα­τεία που απο­φά­σι­σαν να συμ­με­τά­σχουν στην κι­νη­το­ποί­η­ση της 1ης Νο­έμ­βρη να θε­ω­ρη­θούν μη τα­ξι­κά, επει­δή δεν θα κά­νουν ξε­χω­ρι­στή πο­ρεία από τα υπό­λοι­πα συν­δι­κά­τα στις 27 Νο­έμ­βρη.

Στους χώ­ρους και στις γει­το­νιές

Ο πρώ­τος σταθ­μός είναι οι χώροι ερ­γα­σί­ας. Από χθες, δη­λα­δή από την ημε­ρο­μη­νία που προ­κη­ρύ­χθη­κε η γε­νι­κή απερ­γία, χρειά­ζε­ται να γί­νουν γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις. Να πε­ρά­σουν τα αι­τή­μα­τα και οι διεκ­δι­κή­σεις ως πρό­γραμ­μα της γε­νι­κής απερ­γί­ας κάθε κλά­δου. Να ορι­στεί σε κάθε σω­μα­τείο και κάθε ομο­σπον­δία ένα πρό­γραμ­μα κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων μέχρι τη μέρα της πα­νερ­γα­τι­κής απερ­γί­ας. Με κα­τα­λή­ψεις, απο­κλει­σμούς διευ­θύν­σε­ων και κτι­ρί­ων, στά­σεις ερ­γα­σί­ας, συ­σκέ­ψεις με φο­ρείς και επι­τρο­πές κα­τοί­κων στις γει­το­νιές που θα κα­τα­λή­γουν σε δρά­σεις στή­ρι­ξης της απερ­γί­ας σε κάθε γει­το­νιά.

Με κα­θη­με­ρι­νές πε­ριο­δεί­ες των πα­ρα­τά­ξε­ων της Αρι­στε­ράς στους χώ­ρους ή ορ­γα­νώ­νο­ντας εκ­δη­λώ­σεις και συ­ζη­τή­σεις. Βά­ζο­ντας ως πρώτο με­γά­λο σταθ­μό τη δια­δή­λω­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, όπου θα είναι χρή­σι­μο να εμ­φα­νι­στούν και συν­δι­κά­τα με τα πανό τους.

Ση­μα­ντι­κή είναι η πρω­το­βου­λία του ΜΕΤΑ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να δοθεί η μάχη για να κλεί­σουν και οι μι­κρο­μα­γα­ζά­το­ρες, οι φαρ­μα­κο­ποιοί κ.ά. επαγ­γελ­μα­τί­ες τα μα­γα­ζιά τους στις 27 Νο­έμ­βρη, δί­νο­ντας παλ­λαϊ­κό χα­ρα­κτή­ρα στην κι­νη­το­ποί­η­ση. Το ΜΕΤΑ καλεί επί­σης σύ­σκε­ψη συν­δι­κα­λι­στών και σω­μα­τεί­ων την Πέμ­πτη 6 Νο­έμ­βρη για την ορ­γά­νω­ση της απερ­γί­ας. Αντί­στοι­χες συ­σκέ­ψεις ορ­γα­νώ­νει το Κόκ­κι­νο Δί­κτυο ερ­γα­ζο­μέ­νων στα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και στην Υγεία.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λει να πρω­το­στα­τή­σει σε αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση. Οι βου­λευ­τές του πρέ­πει μαζί με τις Ορ­γα­νώ­σεις Μελών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε κάθε γει­το­νιά και πόλη να με­τα­φέ­ρουν στον κόσμο, με πε­ριο­δεί­ες σε χώ­ρους και γει­το­νιές, την κρι­σι­μό­τη­τα που θα έχουν οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις τους όχι μόνο για την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης, αλλά και για να στη­ρι­χτεί μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς που θα κάνει πράξη τα αι­τή­μα­τα των συν­δι­κά­των και των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω μπο­ρούν να ξα­να­βγά­λουν στο προ­σκή­νιο τον κρί­σι­μο κρίκο, τους ίδιους τους ερ­γα­ζο­μέ­νους, για τις μάχες ενά­ντια στα μέτρα της συ­γκυ­βέρ­νη­σης αλλά και για τις πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις.