Για μια αγωνιστική παρέμβαση των συνδικάτων

Το σε­νά­ριο αυτό κα­τέρ­ρευ­σε, καθώς η οι­κο­νο­μία σε ολό­κλη­ρη την ευ­ρω­ζώ­νη μπαί­νει σε ένα νέο κύκλο ύφε­σης. Η οι­κο­νο­μι­κή κρίση του κα­πι­τα­λι­σμού δεν αφή­νει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο χα­λά­ρω­σης της λι­τό­τη­τας. Οι δα­νει­στές θα απαι­τή­σουν και άλλα επώ­δυ­να μέτρα.

Σ’ αυτό πρέ­πει να προ­σθέ­σου­με την κλι­μά­κω­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας (Μ. Ανα­το­λή, Ου­κρα­νία, Κουρ­δι­κές πε­ριο­χές, ΑΟΖ) και του ρα­τσι­σμού με την ανα­πτυσ­σό­με­νη ισλα­μο­φο­βία. Η ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη είναι από­λυ­τα ταυ­τι­σμέ­νη με αυτές τις επι­λο­γές και στη­ρί­ζει από­λυ­τα τη μαύρη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ.

Μέχρι το τέλος του χρό­νου ετοι­μά­ζουν πραγ­μα­τι­κή λαί­λα­πα με μια σειρά αντερ­γα­τι­κά μέτρα: φο­ρο­ε­πι­δρο­μή, απο­λύ­σεις, ασφα­λι­στι­κό, μι­σθο­λό­γιο, συν­δι­κα­λι­στι­κός νόμος, πε­ρι­κο­πές και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις στην υγεία και προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό με αι­μα­τη­ρές πε­ρι­κο­πές.

Σε αυτό το φόντο πρέ­πει να υπάρ­χει μια σο­βα­ρή και απο­φα­σι­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Με ένα πο­λι­τι­κό συ­νο­λι­κό πρό­γραμ­μα ανα­τρο­πής και επα­νά­κτη­σης των ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων, που συ­μπυ­κνώ­νε­ται στο στόχο για την ανα­τρο­πή της μαύ­ρης συ­γκυ­βέρ­νη­σης.

Η πάλη ενά­ντια στην αξιο­λό­γη­ση στο Δη­μό­σιο ανέ­δει­ξε μια πρω­το­φα­νή δυ­να­μι­κή με ενό­τη­τα, διάρ­κεια, μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις και ανυ­πα­κοή στο νόμο, τις εγκυ­κλί­ους και τις δι­κα­στι­κές απο­φά­σεις, και συ­σπεί­ρω­σε μετά από πολύ καιρό τους ερ­γα­ζό­με­νους στα συν­δι­κά­τα. Αλλά ση­μα­ντι­κοί είναι και οι επι­μέ­ρους αγώ­νες: Ο επί­μο­νος αγώ­νας των  κα­θα­ρι­στριών, των σχο­λι­κών φυ­λά­κων και των εκ­παι­δευ­τι­κών σε δια­θε­σι­μό­τη­τα. Ο αγώ­νας των ερ­γα­ζο­μέ­νων ενά­ντια στο κλεί­σι­μο του ΨΝΑ που, με μια κα­μπά­νια από τα κάτω και με μια πολύ πε­τυ­χη­μέ­νη συ­ναυ­λία, ανέ­δει­ξαν το ζή­τη­μα και ανά­γκα­σαν το υπουρ­γείο και την διοί­κη­ση να κα­τα­φύ­γει σε ελιγ­μούς. Οι  ερ­γα­ζό­με­νοι στο ΕΚΠΑ που αντι­στέ­κο­νται με κα­τα­λή­ψεις και συ­ντο­νι­στι­κά ενά­ντια στον αυ­ταρ­χι­σμό της πρυ­τα­νεί­ας.

Στον ιδιω­τι­κό τομέα έχου­με τον αγώνα ενά­ντια στην κα­τάρ­γη­ση της κυ­ρια­κά­τι­κης αρ­γί­ας, τη συ­γκρό­τη­ση σω­μα­τεί­ου στην Cosco, το μποϊ­κο­τάζ των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην Κό­κα-κό­λα. Στις γει­το­νιές ανα­πτύσ­σο­νται επι­τρο­πές αγώνα ενά­ντια στον ΕΝΦΙΑ.

Η δυ­να­μι­κή αυτή πρέ­πει να συ­ντο­νι­στεί και να κλι­μα­κω­θεί με αντί­στοι­χες πρω­το­βου­λί­ες των συν­δι­κά­των. Κρί­σι­μο ση­μείο γι’ αυτό είναι η συ­μπα­ρά­τα­ξη των αρι­στε­ρών και αγω­νι­στι­κών δυ­νά­με­ων, για να ξε­πε­ρα­στεί η συμ­βι­βα­στι­κή στάση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που στη ΓΣΕΕ έχει φτά­σει σε απί­στευ­το ση­μείο, καθώς ο Πα­να­γό­που­λος έχει πλέον πλή­ρως και ανοι­χτά ταυ­τι­στεί με τη μνη­μο­νια­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση.

Η πλειο­ψη­φία της ΓΣΕΕ προ­σα­να­το­λί­ζε­ται σε μια 24ωρη απερ­γία για τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό τον Δε­κέμ­βρη, αφή­νο­ντας πο­λύ­τι­μο χρόνο στην κυ­βέρ­νη­ση για να πε­ρά­σει τα μέτρα που σχε­διά­ζει. Η ΑΔΕΔΥ, στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο με κα­θο­ρι­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση του ΜΕΤΑ στις 17/10, απο­φά­σι­σε τη συ­νέ­χι­ση της απερ­γί­ας-απο­χής ενά­ντια στην αξιο­λό­γη­ση, τη στή­ρι­ξη του πα­νεκ­παι­δευ­τι­κού συλ­λα­λη­τη­ρί­ου στις 23 Οκτώ­βρη, την προ­κή­ρυ­ξη 24ω­ρης απερ­γί­ας για τα μέσα Νο­έμ­βρη με ορ­γά­νω­ση γε­νι­κών συ­νε­λεύ­σε­ων στα σω­μα­τεία και πρό­τα­ση για πα­ρα­πέ­ρα κλι­μά­κω­ση των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, με πρό­τα­ση προς τη ΓΣΕΕ και τις ομο­σπον­δί­ες του ιδιω­τι­κού τομέα και επαγ­γελ­μα­τι­κούς φο­ρείς, για να γίνει η απερ­γία αυτή πα­νερ­γα­τι­κή με ένα  μα­ζι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο, και τη συμ­με­το­χή στην πο­ρεία για την εξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου στις 17 Νο­έμ­βρη.

Το ΠΑΜΕ καλεί σε πα­νελ­λα­δι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο στην Αθήνα στη 1η Νο­έμ­βρη, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας κα­λέ­σμα­τα από διά­φο­ρα σω­μα­τεία, καθώς  προ­σπα­θεί να απο­κρύ­ψει ότι πρό­κει­ται για πα­ρα­τα­ξια­κό συλ­λα­λη­τή­ριο με προ­α­πο­φα­σι­σμέ­νο το πλαί­σιο, την ορ­γά­νω­ση και τους ομι­λη­τές της συ­γκέ­ντρω­σης και χωρίς αγώνα για μια πα­νερ­γα­τι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση στις αρχές Νο­έμ­βρη, όπως έχουν θέσει τόσο στην ΑΔΕΔΥ όσο και στην ΓΣΕΕ οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ. Η σχε­τι­κή διείσ­δυ­ση της πρό­τα­σης του ΠΑΜΕ, που ψη­φί­στη­κε από 600 σω­μα­τεία (100 στο δη­μό­σιο), έχει να κάνει κυ­ρί­ως με την αδρά­νεια των τρι­το­βάθ­μιων ορ­γά­νων και ιδιαί­τε­ρα της ΓΣΕΕ και  επι­χει­ρεί να κα­λύ­ψει αυτή την ανά­γκη με λάθος τρόπο.