Η αλληλεγγύη θα νικήσει
Το Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και συλλογικής δύναμης. Εγκαταλειμμένο από την κυβέρνηση και τους διεθνείς οργανισμούς, συνεχίζει να λειτουργεί χάρη στο πείσμα των προσφύγων και στην αλληλεγγύη του κόσμου του κινήματος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αποτελεί μία από τις παλαιότερες προσφυγικές δομές της Ευρώπης. Σήμερα στο Κέντρο ζουν κατά κύριο λόγο Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες που προσπαθούν μέσα από ένα δημοκρατικό οργανωτικό μοντέλο να κρατήσουν όρθια τη δομή παρά τις δυσκολίες.
Η γιορτή
Μία από τις εμβληματικότερες στιγμές για το Κέντρο είναι η ετήσια γιορτή λίγο μετά τα Χριστούγεννα και λίγο πριν την Πρωτοχρονιά. Μικροί-μεγάλοι, γυναίκες-άντρες, πρόσφυγες-αλληλέγγυοι, όλοι μαζί γιορτάζουν με χορό, τραγούδι, φαγητό και όμορφα δρώμενα για τα παιδιά. Φέτος, παρά το τσουχτερό κρύο η δομή την ημέρα της γιορτής έδειχνε πιο ζωντανή από ποτέ. Οι Κούρδοι κέρασαν το ζεστό τσάι τους σε πάρα πολύ αλληλέγγυο κόσμο που όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τίμησε τη γιορτή τους. Οι μικρότεροι απόλαυσαν μια «μαγική» παράσταση και άνοιξαν τα δώρα τους. Κάποια παιδιά μάλλον τα ξεχνάει ο Άη-Βασίλης και πρέπει να τα θυμόμαστε κάποιοι άλλοι.
Η Επιτροπή Στήριξης Προσφύγων Λαυρίου χαιρέτησε τη γιορτή και για μια ακόμη φορά συνέβαλε καθοριστικά στην πραγματοποίησή της. Και άλλες όμως αλληλέγγυες συλλογικότητες από την Αθήνα έδωσαν το παρόν. Οι συλλογικότητες που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Κούρδους Πολιτικούς Πρόσφυγες του Λαυρίου, πρόσφεραν δώρα και στήριξη, ενώ η αλληλέγγυα κουζίνα «Άλλος Άνθρωπος» ετοίμασε πολύ νόστιμο φαγητό. Πολύ σημαντική ήταν και η συνδρομή του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας που, μέσω της Επιτροπής, αγόρασε τρόφιμα για τους πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες χόρεψαν τους παραδοσιακούς χορούς τους και μύησαν και τους επισκέπτες στο ρυθμό τους. Το πιο σημαντικό όμως ήταν η χαρά στα πρόσωπα των παιδιών. Των παιδιών που θέλουν να ζήσουν σε ένα κόσμο χωρίς κέρδος, πόλεμο και ρατσισμό.
Η αλληλεγγύη
Η Ελένη Βαφειάδη από την Επιτροπή Στήριξης Προσφύγων Λαυρίου μας τόνισε ότι η δομή δεν έχει καμία απολύτως στήριξη ούτε από το κράτος, ούτε από την περιφέρεια, ούτε από τον Δήμο. Η Επιτροπή Στήριξης Προσφύγων Λαυρίου είναι η μόνη συλλογικότητα που δραστηριοποιείται τοπικά και διαρκώς προκειμένου η δομή να μην έχει στοιχειώδεις ελλείψεις. Μεγάλο κομμάτι από τα τρόφιμα, τα δώρα και τα υλικά της γιορτής ήταν προσφορά της Επιτροπής που παρά τις δυσκολίες συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό των προσφύγων. Άλλωστε γι’ αυτό το σκοπό κυκλοφόρησε και το ετήσιο ημερολόγιό της.
Εκτός όμως από τους μεγαλύτερους, δυναμική ήταν και η παρουσία των Μαθητών/τριών Ενάντια στο Σύστημα (ΜΕΣ), για δεύτερη συνεχή χρονιά. Οι ΜΕΣ έχουν αναπτύξει πολύ δυνατούς δεσμούς με το Κέντρο στο Λαύριο και ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στο χρόνο το επισκέπτονται, όχι μόνο για να δώσουν δύναμη σε ανθρώπους που τη χρειάζονται αλλά και για να πάρουν δύναμη από τους πρόσφυγες που διεκδικούν μια άλλη ζωή. Στην ανακοίνωσή τους μετά την επίσκεψη ανέφεραν: «Μαγικά για τα παιδιά, χορός, τραγούδι και χαμόγελα για αυτούς τους ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Έστω και αυτό το λίγο μας γέμισε απίστευτη χαρά, αλλά η πραγματική αλληλεγγύη βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες ενάντια στο ρατσισμό, τον πόλεμο και το κέρδος».
Αξίζει να αναφερθεί η σημαντική συνδρομή των ΜΕΣ στη γιορτή. Μέσα στο Δεκέμβρη ξεκίνησαν να μαζεύουν στα σχολεία τους τρόφιμα και χρήματα για το Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου. Χαρακτηριστικότερο απ’ όλα ήταν το μπαζάρ που πραγματοποιήθηκε στο 4ο ΓΕΛ Αγίας Παρασκευής. Με τα λεφτά που μαζεύτηκαν από εκεί οι ΜΕΣ αγόρασαν ένα υπέροχο ποδοσφαιράκι το οποίο κέρδισε το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων στο Κέντρο. Συναρμολογήθηκε από πρόσφυγες και αλληλέγγυους και επί τόπου ξεκίνησαν οι αγώνες. Οι ΜΕΣ για μια ακόμη φορά έδωσαν υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούν σύντομα με τους φίλους τους στο Λαύριο.
Οι πρόσφυγες
Εκτός, όμως, από το τι κάνει ο κόσμος της αλληλεγγύης και του κινήματος, μεγαλύτερη σημασία έχει το να αναδειχθεί τι λένε οι ίδιοι οι πρόσφυγες για τους εαυτούς τους. Ο Ματίν, είναι ένας 18χρονος πρόσφυγας από το Ιράν που εδώ και ένα μήνα ζει στο Κέντρο του Λαυρίου μόνος του καθώς η οικογένειά του έμεινε πίσω. Για τον ίδιο όμως δε γινόταν αλλιώς. Όπως μας περιέγραψε: «Όταν κατάφερα να περάσω από το Ιράν στην Τουρκία, με συνέλαβε η τουρκική αστυνομία και μου έθεσε δύο επιλογές: ή να με στείλουν πίσω στη χώρα μου ή να μπω στις τουρκικές φυλακές για ένα χρόνο. Προτίμησα το δεύτερο, αν γύριζα θα με σκότωναν». Μας μίλησε για όλα. Για τις «ταρίφες» των διακινητών, για την αδιαφορία των κρατών και για το όνειρό του να σπουδάσει πληροφορική.
Όταν ρωτήσαμε τον Ματίν για τη λειτουργία της δομής μας είπε τα καλύτερα. Το Κέντρο Προσφύγων στο Λαύριο λειτουργεί με ένα δημοκρατικό μοντέλο στο οποίο αποφασίζει η συνέλευση, ενώ υπάρχουν και ξεχωριστές επιτροπές που σχετίζονται με ζητήματα είτε τροφίμων, είτε ρουχισμού, είτε άλλων αναγκών. Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι η προτεραιότητα που δίνουν η πρόσφυγες στην έμφυλη ισότητα σε όλους τους τομείς. Άλλωστε ο ίδιος ο Ματίν τόνισε ότι ένας από τους λόγους που τον έκαναν να φύγει από τη χώρα του πέρα από το γεγονός της έλλειψης πολιτικών ελευθεριών και του κινδύνου για τη ζωή του, ήταν η μη ισότιμη αντιμετώπιση αντρών και γυναικών. Χαρακτηριστικά μας είπε ότι στη χώρα του «απαγορεύεται μια γυναίκα να παρακολουθήσει από κοντά έναν αθλητικό αγώνα».
Το Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου παραμένει ζωντανό μέσα από τη δύναμη και το πείσμα των προσφύγων να παλέψουν για τις ζωές τους. Η αλληλεγγύη του κόσμου του κινήματος είναι πολύ σημαντικός αρωγός στην προσπάθειά τους. Άλλωστε όπως μας δήλωσε και ο Ματίν: «Εκτιμούμε πολύ τη βοήθειά σας και πιστεύουμε ότι πρέπει να παλέψουμε από κοινού για μια κοινωνία χωρίς προβλήματα, πολέμους και ρατσισμό».
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
