Γιούρογκρουπ: Μικρές ανακωχές σε ένα πόλεμο που έχει ξεκινήσει

Όσον αφορά το ισπα­νι­κό μέ­τω­πο, οι υπουρ­γοί Οι­κο­νο­μι­κών της Ευ­ρω­ζώ­νης συμ­φώ­νη­σαν ότι για την ώρα δεν χρειά­ζο­νται άλλα μέτρα. Ο ίδιος ο Σόι­μπλε υιο­θέ­τη­σε τη στάση του Ισπα­νού πρω­θυ­πουρ­γού Μ. Ραχόι, λέ­γο­ντας πως η Μα­δρί­τη έχει ξε­κα­θα­ρί­σει ότι δεν χρειά­ζε­ται βο­ή­θεια. Ο λόγος της προ­σω­ρι­νής συ­μπαι­γνί­ας Βε­ρο­λί­νου-Μα­δρί­της είναι ότι η Μέρ­κελ δεν θέλει να ανα­γκα­στεί τώρα να εξη­γεί στο γερ­μα­νι­κό κοι­νο­βού­λιο γιατί πρέ­πει να «βοη­θη­θεί» η Ισπα­νία. Προ­τι­μά να εξη­γή­σει μια και έξω την ανα­γκαιό­τη­τα αυτή όταν θα χρεια­στούν να μπουν στο μη­χα­νι­σμό στή­ρι­ξης κι άλλες χώρες όπως η Κύ­προς.  
Η πα­ρού­σα κα­τά­στα­ση βο­λεύ­ει, αλλά απο­λύ­τως προ­σω­ρι­νά, όλους τους εκ­προ­σώ­πους του ευ­ρω­παϊ­κού κα­πι­τα­λι­σμού: ο Ραχόι εφαρ­μό­ζει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές χωρίς να έχει μπει σε μη­χα­νι­σμό στή­ρι­ξης και όσο συ­νε­χί­ζε­ται αυτή η πο­λι­τι­κή, δεν υπάρ­χει κα­νέ­να πρό­βλη­μα. Το πρό­βλη­μα για τα αφε­ντι­κά της Ευ­ρώ­πης θα υπάρ­ξει αν ο Ραχόι, κάτω από την πίεση της αντί­στα­σης του ισπα­νι­κού λαού, ανα­γκα­στεί να υπο­χω­ρή­σει στα ζη­τή­μα­τα λι­τό­τη­τας και κα­τα­στρο­φής των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των. Τότε θα «γίνει απα­ραί­τη­το» η Ισπα­νία να μπει στο μη­χα­νι­σμό στή­ρι­ξης και στα συ­να­κό­λου­θα μνη­μό­νια. Και αυτό δεν θα αρ­γή­σει, σύμ­φω­να με ανα­λυ­τές όλων των τά­σε­ων και από­ψε­ων. Εξάλ­λου ήδη ο Ραχόι πιέ­ζε­ται να βάλει την Ισπα­νία στον ESM, τόσο από το εξω­τε­ρι­κό, όπως από το αφε­ντι­κό της ΕΚΤ, τον Μ. Ντρά­γκι, όσο και από το εσω­τε­ρι­κό της χώρας, όπως από τον πρό­ε­δρο της πε­ρι­φε­ρεια­κής κυ­βέρ­νη­σης της Κα­τα­λο­νί­ας, Α. Μας. Ει­δι­κά μετά τις τε­λευ­ταί­ες δη­μο­σκο­πή­σεις φαί­νε­ται ότι η άρ­χου­σα τάξη της χώρας δεν έχει πλέον εμπι­στο­σύ­νη ότι ο Ραχόι μπο­ρεί μόνος του να τσα­κί­σει το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.

Δια­φω­νί­ες

Από την πλευ­ρά του ο Ιρ­λαν­δός υπουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών Μ. Νού­ναν υπεν­θύ­μι­σε με τις δη­λώ­σεις του το άλλο ανοι­κτό μέ­τω­πο εντός της ευ­ρω­ζώ­νης, δηλ. τη δια­φω­νία Γερ­μα­νί­ας, Ολ­λαν­δί­ας και Φιν­λαν­δί­ας στην από­φα­ση της Συ­νό­δου Κο­ρυ­φής της 29ης Ιου­νί­ου για απευ­θεί­ας χρη­μα­το­δό­τη­ση των τρα­πε­ζών (και όχι μέσω των κρα­τών). Το Βε­ρο­λί­νο και οι σύμ­μα­χοί του λένε τώρα ότι αυτή η από­φα­ση δεν μπο­ρεί να πε­ρι­λαμ­βά­νει προη­γού­με­να χρέη κρα­τών και συ­νε­πώς ότι το πρό­γραμ­μα δεν αφορά όλες τις τρά­πε­ζες. Η άποψη αυτή έβαλε ευ­θέ­ως κατά της Ισπα­νί­ας και της Ιρ­λαν­δί­ας. Ο Νού­ναν με το που έφτα­σε στο Λου­ξεμ­βούρ­γο, δή­λω­σε πως οι χώρες της ευ­ρω­ζώ­νης πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νουν προ­ση­λω­μέ­νες στο γράμ­μα των απο­φά­σε­ων της 29ης Ιου­νί­ου. «Η πο­λι­τι­κή θέση, όπως αυτή προ­έ­κυ­ψε από τους Ευ­ρω­παί­ους ηγέ­τες στις 29 Ιούνη είναι η πο­λι­τι­κή που κυ­ριαρ­χεί» τό­νι­σε ο Νού­ναν και συ­μπλή­ρω­σε: «Έχου­με πάρει ρητές δε­σμεύ­σεις γι’ αυτό από τους επι­κε­φα­λής της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης».
Όσον αφορά το εν­δο­τροϊ­κα­νό μέ­τω­πο, τόσο η επι­κε­φα­λής του ΔΝΤ Κ. Λα­γκάρντ, όσο και οι Ευ­ρω­παί­οι αξιω­μα­τού­χοι κά­λυ­ψαν από­λυ­τα τα στε­λέ­χη της τρόι­κας, λέ­γο­ντας ότι εκτε­λούν τις εντο­λές που παίρ­νουν από τους πο­λι­τι­κούς προϊ­στα­μέ­νους τους. Όμως, όπως φαί­νε­ται από τα δη­μο­σιεύ­μα­τα στο διε­θνή Τύπο και ει­δι­κά στον αμε­ρι­κά­νι­κο, το χάσμα από­ψε­ων ανά­με­σα σε ΕΕ και ΕΚΤ από τη μια και ΔΝΤ από την άλλη είναι με­γά­λο, αφού το τε­λευ­ταίο απαι­τεί κού­ρε­μα του χρέ­ους της Ελ­λά­δας προς την ΕΚΤ, επι­μή­κυν­ση και επι­πλέ­ον χρη­μα­το­δό­τη­ση προ­κει­μέ­νου να πα­ρα­μεί­νει στο κόλπο.
Αλλά και εντός ευ­ρω­ζώ­νης δεν υπάρ­χει ούτε ομο­φω­νία ούτε ξε­κά­θα­ρο σχέ­διο. Το γε­γο­νός ότι δεν ξέ­ρουν πώς και αν θα λει­τουρ­γή­σουν τα συ­νο­λι­κά σχέ­δια των εκ­προ­σώ­πων των Ευ­ρω­παί­ων κα­πι­τα­λι­στών για τη διά­σω­ση του συ­στή­μα­τος, φά­νη­κε και από τις δη­λώ­σεις του Κλά­ους Ρέ­γκλινγκ, του γε­νι­κού διευ­θυ­ντή των νε­οϊ­δρυ­θέ­ντος Ευ­ρω­παϊ­κού Μη­χα­νι­σμού Στά­θε­ρό­τη­τας, του ESM, του οποί­ου το ΔΣ συ­νε­δρί­α­σε για πρώτη φορά στις 8/10. Όταν τον ρώ­τη­σαν πώς θα το τα­μείο αυτό θα λει­τουρ­γή­σει ώστε να ανα­κε­φα­λαιο­ποι­ή­σει απευ­θεί­ας τις κα­ταρ­ρέ­ου­σες τρά­πε­ζες αυτός απά­ντη­σε ξερά: «Αυτό το ση­μείο δεν έχει συ­ζη­τη­θεί σε κα­νέ­να ευ­ρω­παϊ­κό σώμα μέχρι τώρα»!
Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι οι μη απο­φά­σεις του Γιού­ρο­γκρουπ –σε συν­δυα­σμό με την ανα­κοί­νω­ση για υπο­χώ­ρη­ση του δεί­κτη βιο­μη­χα­νι­κής πα­ρα­γω­γής στη Γερ­μα­νία κατά μισή μο­νά­δα τον Αύ­γου­στο– οδή­γη­σε σε πτώση της τιμής του ευρώ ένα­ντι του δο­λα­ρί­ου, με το που ολο­κλη­ρώ­θη­καν οι δια­δι­κα­σί­ες στο Λου­ξεμ­βούρ­γο.

Ελ­λά­δα

Ει­δι­κά για την Ελ­λά­δα δεν υπήρ­ξε κά­ποια από­φα­ση, αλλά υπήρ­ξαν δη­λώ­σεις: Ο πρό­ε­δρος του Γιού­ρο­γκρουπ Ζ. Κ. Γιούν­κερ δή­λω­σε πώς είναι «εντυ­πω­σια­σμέ­νος από τις επι­δό­σεις της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και από τη βού­λη­ση των κομ­μά­των του κυ­βερ­νη­τι­κού συ­να­σπι­σμού να αντα­πο­κρι­θούν στα αι­τή­μα­τά μας»! Πα­ρό­τι, όμως εντυ­πω­σια­σμέ­νος από την βάρ­βα­ρη πο­λι­τι­κή ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ-ΔΗ­ΜΑΡ, ο Γιούν­κερ δή­λω­σε επί­σης πως μέχρι τις 18 Οκτω­βρί­ου, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση πρέ­πει να έχει υλο­ποι­ή­σει 89 «προ­α­παι­τού­με­να μέτρα» τα οποία είχαν συμ­φω­νη­θεί από το Μάρ­τιο –ανά­με­σά τους η πλή­ρης ανα­θε­ώ­ρη­ση (δηλ. η ορι­στι­κή κα­τα­στρο­φή) του ερ­γα­τι­κού δι­καί­ου και του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος! Στο ίδιο μήκος κύ­μα­τος η Λα­γκάρντ δή­λω­σε ότι «πολλά μέ­νουν ακόμη να γί­νουν σε όλους τους το­μείς, τόσο σε δη­μο­σιο­νο­μι­κές όσο και σε διαρ­θρω­τι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, στη φο­ρο­λο­γία και στην ανα­χρη­μα­το­δό­τη­ση του χρέ­ους». Μά­λι­στα η Λα­γκάρντ απέ­φυ­γε να απα­ντή­σει αν η πε­ρί­φη­μη δόση των 31,5 δισ. ευρώ θα εκτα­μιευ­θεί εφά­παξ ή σε δό­σεις (έτσι κι αλ­λιώς τους ερ­γα­ζό­με­νους δεν τους απα­σχο­λεί το ποσό αυτό: γύρω στα 24 δισ. θα πάνε σε ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση τρα­πε­ζών, 4,5 σε το­κο­χρε­ο­λύ­σια και 2,5 σε απο­πλη­ρω­μή
εντό­κων γραμ­μα­τί­ων του Δη­μο­σί­ου).
Στο Γιού­ρο­γκρουπ, ο Στουρ­νά­ρας ζή­τη­σε 36,5 δισ. (τα 31,5 δισ. ευρώ της επό­με­νης δόσης αλλά και τα 5 δισ. που προ­βλέ­πο­νταν για το Σε­πτέμ­βριο) και διετή επι­μή­κυν­ση όσον αφορά το ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα αλλά μάλ­λον κα­νείς δεν ασχο­λή­θη­κε μαζί του, εφό­σον εξαρ­χής είχε προ­α­πο­φα­σι­στεί ότι δεν θα υπάρ­ξει καμία συμ­φω­νία σχε­τι­κά με την Ελ­λά­δα. Σε ερώ­τη­ση που του έγινε από δη­μο­σιο­γρά­φους για την άποψη των άλλων υπουρ­γών Οι­κο­νο­μι­κών, ο Στουρ­νά­ρας ανέ­φε­ρε δι­πλω­μα­τι­κά πως «μόλις ξε­κι­νή­σα­με τη συ­ζή­τη­ση, δεν έχει λη­φθεί καμία από­φα­ση». Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση η Ελ­λά­δα βρί­σκε­ται ακόμη πιο στρι­μωγ­μέ­νη, αφού, όσο αίμα κι αν χυθεί, δεν προ­λα­βαί­νει σε 10 ημέ­ρες να πάρει τα 89 αυτά «προ­α­παι­τού­με­να μέτρα». Και χωρίς αυτά, όπως ξε­κα­θα­ρί­στη­κε, δεν παίρ­νει ούτε επι­μή­κυν­ση ούτε πο­λι­τι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση στις 18 Οκτώ­βρη.
Ωστό­σο και στην πε­ρί­πτω­ση της Ελ­λά­δας επι­βε­βαιώ­θη­κε η έλ­λει­ψη οποιου­δή­πο­τε ανα­λυ­τι­κού σχε­δί­ου από τους αρ­χι­τέ­κτο­νες του μνη­μο­νί­ου. Όταν η Λα­γκάρντ ρω­τή­θη­κε για το εάν το Eurogroup ενη­με­ρώ­θη­κε ότι το ανα­θε­ω­ρη­μέ­νο δυ­σμε­νές σε­νά­ριο της τρόι­κας το­πο­θε­τεί το ελ­λη­νι­κό χρέος στο 150% του ΑΕΠ το 2020, απά­ντη­σε πως η συ­ζή­τη­ση για την Ελ­λά­δα ήταν «καλή» και ότι δεν «μπή­καν νού­με­ρα στο τρα­πέ­ζι»! Γε­νι­κή συ­ζή­τη­ση έκα­ναν προ­φα­νώς. Με νού­με­ρα θα ασχο­λού­μα­στε τώρα;