Χριστουγεννιάτικο δώρο για τους Μηχανικούς

Λίγες μέρες νω­ρί­τε­ρα, το τα­μείο, με πρό­σχη­μα τη διά­σω­ση όσων έχει μέχρι σή­με­ρα επεν­δύ­σει, προ­χώ­ρη­σε σε αύ­ξη­ση του με­το­χι­κού κε­φα­λαί­ου της Attica Bank, ύψους 433 εκ.ευρώ, κα­τέ­χο­ντας πλέον το 96% του ΜΚ της τρά­πε­ζας. Ακόμη, την πε­ρα­σμέ­νη χρο­νιά, με το κού­ρε­μα των ομο­λό­γων (PSI) κλά­πη­καν τα 2 από τα 4 δις του απο­θε­μα­τι­κού (συ­νο­λι­κά 28 δις σε πα­νελ­λα­δι­κό επί­πε­δο).  Η τα­κτι­κή αυτή της κλο­πής των ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων δεν είναι και­νούρ­για. Έρ­χε­ται από την προ κρί­σης πε­ρί­ο­δο, από την εποχή που τα απο­θε­μα­τι­κά τους ήταν δε­κά­δες δις και κα­τα­τί­θε­ντο με μη­δε­νι­κό επι­τό­κιο στη ΤτΕ για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των «επεν­δύ­σε­ων» του κε­φα­λαί­ου. Η δια­φο­ρά σή­με­ρα είναι πως γί­νε­ται απρο­κά­λυ­πτα και σε συν­δυα­σμό με την πλήρη κα­τάρ­ρευ­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους.

Η διά­λυ­ση του συ­στή­μα­τος κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, εξε­λίσ­σε­ται συ­στη­μα­τι­κά, με δρα­μα­τι­κές μειώ­σεις των συ­ντά­ξε­ων που ξε­περ­νούν το 30%, την ίδια στιγ­μή που ο υπο­χρε­ω­τι­κός χρό­νος ασφά­λι­σης από 35 χρό­νια ορί­στη­κε στα 40. Οι πα­ρο­χές υγεί­ας έχουν  εξα­νε­μι­στεί με την πλήρη υπο­βάθ­μι­ση της υγειο­νο­μι­κής και ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής πε­ρί­θαλ­ψης των ασφα­λι­σμέ­νων του ΕΤΑΑ, παρά τις πρό­σθε­τες επι­βα­ρύν­σεις δα­πα­νών των ασφα­λι­σμέ­νων για την κά­λυ­ψή της.  Εάν όλα τα πα­ρα­πά­νω συν­δυα­στούν με τα δρα­μα­τι­κά πο­σο­στά ανερ­γί­ας (30% συ­νο­λι­κά και με πο­σο­στό που ξε­περ­νά το 60% στους νέους) και το γε­γο­νός ότι το 68% των ασφα­λι­σμέ­νων δεν έχει ξο­φλή­σει τις ει­σφο­ρές του, δη­λα­δή δεν έχει δι­καί­ω­μα πλέον σε πα­ρο­χές υγεί­ας, αντι­λαμ­βά­νε­ται κα­νείς το βάθος του προ­βλή­μα­τος.

Τους τε­λευ­ταί­ους μήνες, το ζή­τη­μα της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης έρ­χε­ται συ­νε­χώς στο προ­σκή­νιο από τις μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας το έδα­φος για νέες μειώ­σεις συ­ντά­ξε­ων και λοι­πών πα­ρο­χών που έχουν συμ­φω­νή­σει με την τρόι­κα, μέσα σε ένα κλίμα κιν­δυ­νο­λο­γί­ας. Στο πρό­σφα­το πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο Ν.4281/2014, πέ­ρα­σε διά­τα­ξη που προ­βλέ­πει την έντα­ξη των Τα­μεί­ων των Μη­χα­νι­κών και άλλων ελεύ­θε­ρων επαγ­γελ­μα­τιών στο Ενιαίο Τα­μείο Επι­κου­ρι­κής Ασφά­λι­σης (ΕΤΕΑ), για το σκέ­λος της επι­κού­ρη­σης, πράγ­μα που πρα­κτι­κά ση­μαί­νει πε­ρι­κο­πές συ­ντά­ξε­ων και αύ­ξη­ση ει­σφο­ρών που θα απο­φα­σί­ζο­νται ανά τρί­μη­νο, με βάση τη ρήτρα μη­δε­νι­κού ελ­λείμ­μα­τος. Δια­φο­ρε­τι­κά, δίνει χρο­νι­κό πε­ρι­θώ­ριο 12 μηνών, ώστε αν θέ­λουν, να με­τα­τρα­πούν σε επαγ­γελ­μα­τι­κά (Νο­μι­κά Πρό­σω­πα Ιδιω­τι­κού Δι­καί­ου). Με λίγα λόγια, η μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση, αφού κα­τα­λή­στε­ψε το τα­μείο, απο­σύ­ρε­ται πλή­ρως από  την όποια, Συ­νταγ­μα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νη, μελ­λο­ντι­κή στή­ρι­ξή του, ενώ θέλει να «επεν­δύ­σει» και τις ει­σφο­ρές της επι­κου­ρι­κής ασφά­λι­σης, αδια­φο­ρώ­ντας πλή­ρως για τα δι­καιώ­μα­τα και την τύχη των ασφα­λι­σμέ­νων.

Η ανα­τρο­πή των πα­ρα­πά­νω πο­λι­τι­κών που οδη­γούν τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας στην εξα­θλί­ω­ση πρέ­πει να ανα­τρα­πεί. Η πάλη για τα ασφα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα, για την αύ­ξη­ση των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, ενά­ντια στη φο­ρο­λη­στεία και τις κα­τα­σχέ­σεις, είναι τα μέ­τω­πα με τα οποία θα πρέ­πει να ανα­με­τρη­θού­με το επό­με­νο διά­στη­μα στον κλάδο και γε­νι­κά. Έχο­ντας γνώση πως δεν έχουν όλοι οι μη­χα­νι­κοί κοινά συμ­φέ­ρο­ντα, η συ­γκρό­τη­ση με­τώ­που με τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και η ορ­γά­νω­ση στα σω­μα­τεία, που απο­τε­λούν ερ­γα­λείο συλ­λο­γι­κής δρά­σης, είναι ανα­γκαί­ες προ­ϋ­πο­θέ­σεις  νίκης.

Ελεύ­θε­ρος Επαγ­γελ­μα­τί­ας... με το ζόρι!

Στο ση­μείο αυτό αξί­ζει να δει κα­νείς πώς η ιδιό­τη­τα του μη­χα­νι­κού έγινε ταυ­τό­ση­μη με αυτή του ελεύ­θε­ρου επαγ­γελ­μα­τία. Ο από­φοι­τος Πο­λυ­τε­χνεί­ου, προ­κει­μέ­νου να λάβει άδεια ασκή­σε­ως επαγ­γέλ­μα­τος και να ανα­ζη­τή­σει ερ­γα­σία, είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος να εγ­γρα­φεί και στον ασφα­λι­στι­κό φορέα κα­τα­βάλ­λο­ντας ει­σφο­ρές χι­λιά­δων ευρώ σε εξα­μη­νιαία βάση, ανε­ξαρ­τή­τως απα­σχό­λη­σης και ει­σο­δή­μα­τος. Εάν οι ει­σφο­ρές δεν κα­τα­βλη­θούν έγκαι­ρα επι­φέ­ρουν προ­σαυ­ξή­σεις της τά­ξε­ως του 8,5%, αντί­στοι­χες του επι­το­κί­ου των τρα­πε­ζών.

Η μη εγ­γρα­φή ση­μαί­νει μη λήψη άδειας επαγ­γέλ­μα­τος και άρα απο­κλει­σμός από οποια­δή­πο­τε ευ­και­ρία απα­σχό­λη­σης στο αντι­κεί­με­νο. Φυ­σι­κά, η επαγ­γελ­μα­τι­κή άδεια είναι απα­ραί­τη­τη και για την άσκη­ση ελεύ­θε­ρου επαγ­γέλ­μα­τος. Και εδώ, αρκεί μια μέρα κα­θυ­στέ­ρη­σης ει­σφο­ρών για να στε­ρη­θεί κα­νείς ασφα­λι­στι­κή ενη­με­ρό­τη­τα και πρα­κτι­κά να τεθεί εκτός επαγ­γέλ­μα­τος.

Όταν η συ­ζή­τη­ση φτά­νει στον ιδιω­τι­κό τομέα τα πράγ­μα­τα γί­νο­νται ακόμα πιο δύ­σκο­λα, καθώς ο ερ­γα­σια­κός με­σαί­ω­νας για τους μη­χα­νι­κούς υπάρ­χει χρό­νια τώρα.  Το κα­θε­στώς της ερ­γα­σί­ας με δελ­τίο πα­ρο­χής υπη­ρε­σιών είναι ο κατ' εξο­χήν τρό­πος απα­σχό­λη­σης και συ­νε­πά­γε­ται αφαί­ρε­ση κάθε ερ­γα­τι­κού δι­καιώ­μα­τος (ασφά­λι­ση, άδειες, δώρα, απο­ζη­μιώ­σεις) ενώ ταυ­τό­χρο­να ισχύ­ει 26% φο­ρο­λό­γη­ση από το πρώτο ευρώ χωρίς αφο­ρο­λό­γη­το, με τις ασφα­λι­στι­κές υπο­χρε­ώ­σεις να τρέ­χουν. Αλλά ακόμα και αυτοί που ως εκ θαύ­μα­τος προ­σλαμ­βά­νο­νται στον ιδιω­τι­κό τομέα, σε πε­ρί­πτω­ση που ο ερ­γο­δό­της δεν κα­τα­βά­λει τις ει­σφο­ρές ασφά­λι­σης, το τα­μείο απαι­τεί από τους τυ­πι­κά μι­σθω­τούς να τις πλη­ρώ­σουν οι ίδιοι.

Τέλος, ένας μη­χα­νι­κός δεν έχει «δι­καί­ω­μα» ούτε στην ανερ­γία, καθώς στο λε­ξι­κό του υπάρ­χο­ντος νο­μι­κού πλαι­σί­ου δεν υπάρ­χει ο όρος «άνερ­γος μη­χα­νι­κός», παρά τις ει­σφο­ρές που πα­ρα­κρα­τού­νται για την ενί­σχυ­ση αυτών ακόμη και από τους ίδιους. Η μόνη πε­ρί­πτω­ση που γί­νε­ται λόγος, είναι αυτή των προ­γραμ­μά­των «voucher», δη­λα­δή το σύγ­χρο­νο σκλα­βο­πά­ζα­ρο των ανέρ­γων που κα­λύ­πτουν ανέ­ξο­δα τις ανά­γκες των επι­χει­ρή­σε­ων. Στο εν λόγω πρό­γραμ­μα έχουν γίνει δε­κτοί εκα­το­ντά­δες ασφα­λι­σμέ­νοι του ΕΤΑΑ, δη­λα­δή άτομα που έχουν ήδη ασφα­λι­στι­κές υπο­χρε­ώ­σεις (π.χ. ΤΣΜΕ­ΔΕ,ΤΣΑΥ), για τους οποί­ους δεν υπήρ­ξε πρό­νοια ασφα­λι­στι­κής κά­λυ­ψης από τον αρ­μό­διο φορέα. Φυ­σι­κά, ούτε λόγος για ερ­γα­σια­κά και λοιπά δι­καί­ω­μα, όπως συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις ερ­γα­σί­ας και άδειες. Η κρίση βα­φτί­ζε­ται πε­ρί­ο­δος έκτα­κτης ανά­γκης και μέσω μνη­μο­νί­ων και αντερ­γα­τι­κών νόμων, δη­μιουρ­γεί­ται ένα βο­λι­κό πλαί­σιο για την ερ­γο­δο­σία σε βάρος τον ασθε­νέ­στε­ρων κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των.