«Η αλληλεγγύη οφείλεται στη στάση της κυβέρνησης» και άλλα παραμύθια...

Σε ό,τι αφορά λοιπόν αυτό τον κυβερνητικό μύθο, ας τα πάρουμε με τη σειρά, με δεδομένες πλέον τις αποφάσεις της πρόσφατης ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής, όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «ενέπνευσε» ξανά το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες υπογράφοντας το κλείσιμο των συνόρων και τις «επαναπροωθήσεις» στην Τουρκία ή και την ίδια τη Συρία.

«Θα πλημμυρίσουμε»;

Οι πρόσφυγες έχουν συγκεντρωθεί κατα χιλιάδες στην Ειδομένη (15-20.000), γιατί δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα. Προτιμάνε να ξεροσταλιαζουν μέσα στο κρύο και τις λάσπες και τις βροχές, να δικινδυνεύουν τη ζωή τους (3 πνίγηκαν πριν λίγες μέρες σε χείμαρρο στη Γευγελή), προτιμάνε ακόμα και να πιστεύουν σε «διακινητές» και σε φρούδες ελπίδες, για την πολύ μικρή πιθανότητα να εγκαταλείψουν τη χώρα και να μας αφήσουν μόνους με τα μνημόνιά μας. Άλλωστε, πριν περίπου 20 μέρες μελέτη για το προφίλ των προσφύγων που παρουσιάστηκε και διά τηλεοράσεως  έδειχνε ότι περίπου οι 4 στους 5 πρόσφυγες θέλουν να περάσουν τα βόρεια ελληνικά σύνορα για να πετύχουν οικογενειακή επανένωση. Που σημαίνει ότι ήδη στις περισσότερες «βόρειες» χώρες έχουν εγκατασταθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποια μέλη των οικογενειών και τώρα έρχονται και τα υπόλοιπα. Ας μη μας ακούγεται υπερβολικό. Μόνο στην Αυστρία, βρίσκονται αυτή τη στιγμή πάνω από 100.000 πρόσφυγες.

Σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του Alpha (14/3/2016), τα νούμερα που δόθηκαν είναι τα εξής: 2,7 εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες παραμένουν στην Τουρκία, ενώ 1,2 εκατομμύριο έχουν κάνει ήδη αίτηση ασύλου σε χώρες της ΕΕ. Και καθώς από αυτό το 1,2 εκ. το ποσοστό που έχει κάνει αίτηση στην Ελλάδα είναι μηδαμινό, σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι πρόσφυγες βρίσκονται στις βορειότερες χώρες, που οφείλουν να τους παράσχουν άσυλο.

Αν λοιπόν οι πρόσφυγες (και οι μετανάστες) ήταν «πρόβλημα», θα το είχαν οι χώρες στα βόρειά μας, και όχι η Ελλλάδα. Η Ελλάδα στο παρελθόν έφτασε να φιλοξενεί μέχρι 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες, χωρίς να «βουλιάξουμε» ή να «πλημμυρίσουμε». Χωρίς το νέο κύμα προσφύγων (κυρίως από τη Συρία), οι υπολογισμοί για τη χώρα μας σήμερα είναι κάτι παραπάνω από 500.000 πρόσφυγες και μετανάστες (περίπου 700.000 σύμφωνα με την απογραφή του 2011). Αιτία είναι το βάθος της οικονομικής κρίσης εδώ, δεδομένου ότι κυρίως οι Αλβανοί μετανάστες (αλλά και οι άνθρωποι όλων των άλλων εθνικοτήτων που ζούσαν εδώ) εγκαταλείπουν την Ελλάδα με κάθε τρόπο (όπως έκαναν άλλωστε και περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες).

Στα 23 εκατομμύρια πληθυσμού της Συρίας (στοιχεία 2013), περίπου ο μισός πληθυσμός έχει χάσει το σπίτι του από τον πόλεμο. Οι νεκροί από το 2011 φτάνουν το μισό εκατομμύριο, ενώ το προσφυγικό κύμα των Σύρων (εκτός Συρίας) φτάνει περίπου τα 4,6 εκατομμύρια. Σε μια χώρα που τη βομβαρδίζουν οι ΗΠΑ-ΕΕ, η Ρωσία, η Τουρκία, η ISIS και ο Άσαντ, με το μισό πληθυσμό χωρίς σπίτι, το (πιο φυσιολογικό κατά τη γνώμη μου) ενδεχόμενο ο κόσμος να μη διαλέξει το δρόμο του να «μείνει στη χώρα του και να πολεμήσει μέχρι θανάτου» για χάρη του Άσαντ, του ISIS ή των διαφόρων ιμπεριαλιστών τον οδηγεί να επιλέξει την προσφυγιά, που του δίνει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει. Και όμως, σε μια από τις δυσχερέστερες θέσεις λαών όλων των εποχών, «μόνο» το 1/6 έχει εγκαταλείψει τη χώρα του, που είναι η απάντηση σε όσους στέκουν καχύποπτοι απέναντι στους πρόσφυγες («μα γιατί δε μένουν στη χώρα τους να πολεμήσουν»);

Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 2015, υπήρχαν επίσης 249.726 Σύροι πρόσφυγες στο Ιράκ, 629.128 στην Ιορδανία, 132.375 στην Αίγυπτο, 1.172.753 στον Λίβανο και 24.055 στη Β. Αφρική. Προφανώς δεν υπάρχει ακρίβεια σε όλα αυτά τα στοιχεία (αν κανει κανείς τις απαραίτητες μαθηματικές πράξεις θα βρίσκει συχνά αντιφάσεις), υπάρχουν προπαγανδιστικές σκοπιμότητες, υπάρχει η συνεχής ροή/μετακίνηση προσφύγων που αλλάζει συνεχώς τα νούμερα κ.λπ., οπότε τα νούμερα πρέπει να διαβάζονται περισσότερο ενδεικτικά.

Όλα τα παραπάνω νούμερα τα αναφέρουμε αφενός για να αναδείξουμε το δράμα του συριακού λαού κι αφετέρου για να δείξουμε ότι το ποσοστό των Σύρων που καλούμαστε να φιλοξενήσουμε προσωρινά (ή λιγότερο προσωρινά ή μόνιμα) είναι αναλογικά με άλλες χώρες ΜΗΔΑΜΙΝΟ και το «πρόβλημα» απολύτως διαχειρίσιμο. Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Σύμφωνα με το ίδιο ειδησεογραφικό δελτίο του Alpha, περίπου 150 χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν από την Ελλάδα το 2015 και 2016, οι οποίοι όπως είπαμε έχουν μοναδικό στόχο να την εγκαταλείψουν. Εξ ου και, σύμφωνα με τα στοιχεία των τελευταίων ημερών, «μόνο» 30-40 χιλιάδες παραμένουν εγκλωβισμένοι, βρίσκοντας συνεχώς νέους τρόπους να περάσουν τα σύνορα προς τη βόρεια Ευρώπη.

Κυβέρνηση ανθρωποφυλάκων

Οι πρόσφυγες «μένουν Ειδομένη» γιατί θέλουν να περάσουν τα σύνορα. Η κυβέρνηση Τσίπρα αφενός τους αφήνει στο έλεος της μοίρας και αφετέρου προσπαθεί να τους επαναπροωθήσει στην ενδοχώρα και να τους κλείσει σε χώρους «φιλοξενίας». Αυτό δεν ονομάζεται φιλοξενία αλλά φυλάκιση και στέρηση ελευθερίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει τους πρόσφυγες στην Ειδομένη γιατί δε θέλει να περάσουν τα σύνορα! Και το λέει ξεκάθαρα. Παραδείγματος χάρη, στις 14/3: α) ο κ. Βίτσας αναφέρει «Οι χιλιάδες μετανάστες στα σύνορα αναμένουν το αποτέλεσμα της Συνόδου της 17ης Μαρτίου για τους πρόσφυγες, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να διασχίσουν τα σύνορα. Πρέπει να τους πείσουμε ότι αυτό δεν θα γίνει. Τότε ο καταυλισμός της Ειδομένης θα αδειάσει γρήγορα…»., β) Ο Κ. Ζαχαριάδης για την Ειδομένη: «O καταυλισμός δεν είναι επίσημος (όπως βλέπετε, υπάρχουν και… ανερπίσημοι καταυλισμοί), ως εκ τούτου δεν φέρει ευθύνη η πολιτεία»... γ) Ο κ. Κυρίτσης κάλεσε την ίδια μέρα τους πρόσφυγες να  «καταλάβουν ότι η κατάσταση στην Ειδομένη είναι απολύτως αδιέξοδη» και να μην ακούνε τους... επιτήδειους. Μάλλον οι «επιτήδειοι» ευθύνονται για το πάθος των ανθρώπων να βρούνε την οικογένειά τους, να ζήσουν, και να ζήσουν με μια δουλειά, αξιοπρεπώς και σαν άνθρωποι!

Γι’ αυτό η κυβέρνηση, ενώ παίζει δεκάδες ΜΚΟ... στα δάχτυλα, έχει εγκαταλείψει πλήρως τους πρόσφυγες (και τους λιγοστούς, για τις ανάγκες, αλληλέγγυους) στην Ειδομένη, με έναν ιδιότυπο εκβιασμό διά του καρότου και του μαστιγίου: είτε θα επιστρέψουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα κάτσουν εκεί με κλειστά σύνορα να πεθάνουν από το κρύο, τις αρρώστιες και την πείνα.

Η κυβέρνηση εθυγραμμίζεται με τα κλειστά σύνορα και την ΕΕ και είναι φανατική υπερασπίστρια της «ευρωπαϊκής γραμμής», για να τσιμπήσει και κανένα κονδύλιο παραπάνω (για να φτιάξει στρατόπεδα συγκέντρωσης!). Λίγες μέρες πριν, άλλωστε, ο ακροδεξιός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ.Τουσκ αναφώνησε ότι και οι 28 χώρες συμφώνησαν ομόφωνα στο κλείσιμο των συνόρων για τους πρόσφυγες. Στην πρόσφατη Σύνοδο αυτό επιβεβαιώθηκε ΟΜΟΦΩΝΑ, και ακόμα χειρότερα: «όσοι πρόσφυγες φθάνουν στο εξής στην Ελλάδα, θα επιστρέφονται πίσω στην Τουρκία».

Κυβέρνηση κλειστών συνόρων, απελάσεων-επαναπροωθήσεων

και ρατσιστικών διαχωρισμών

Ο Τουσκ, όπως και ο Γιουνκέρ, αποκάλυψαν και το στόχο της ευρωπαϊκής Συνόδου: «παράνομη μετανάστευση τέλος» (τους είχε προλάβει πάντως λίγες μέρες πριν ο Πάνος Καμμένος) και «fastrack επιστροφές προσφύγων στην Τουρκία», δηλαδή ένα όργιο απελάσεων κι επαναπροωθήσεων στην Τουρκία (όπως εκτιμά και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ).. Και στην αμφίβολη «μετεγκατάσταση προσφύγων από την Τουρκία στην ΕΕ» (με τη φόρμουλα «ένας Σύρος μπαίνει στην Τουρκία, ένας Σύρος φεύγει προς την ΕΕ»), αλλά με ανώτατο πλαφόν για όλη την Ευρώπη… 72.000 άτομα! Σε ΑΥΤΑ συμφώνησε ο Τσίπρας στη Σύνοδο Κορυφής.  

Φιλοκυβερνητικά μέσα, εξάλλου, έκαναν λόγο για «παράνομο» πέρασμα προσφύγων από τα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί διά στόματος Βίτσα «οι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας να έχουν προτεραιότητα ως προς την επιστροφή και μετεγκατάσταση» στην Τουρκία!

Η κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται και στη ρατσιστική θεώρηση ως προσφύγων μόνο των Σύρων, ενώ οι Αφγανοί και Ιρακινοί (μαζί με όλων των άλλων εθνικοτήτων πρόσφυγες και μετανάστες) θεωρούνται «παράτυποι» και μπαίνουν σε διαδικασία επαναπροώθησης. Κυβερνητικά στελέχη υπερηφάνως δήλωναν στις 14/3 στην TV ότι στόχος τους είναι διαδικασίες επαναπροώθησης εντός 48 ωρών: «Αδημονώ να καταλήξουμε σε μια αξιόπιστη συμφωνία έτσι ώστε να μπορέσουμε να μειώσουμε ή ακόμη και να άρουμε τις παράνομες ροές μεταναστών από την Τουρκία προς τα ελληνικά νησιά», δήλωσε ο Τσίπρας. Ο Κασιδιάρης πανηγυρίζει…

Στον πάγκο του χασάπη «επαναπροωθητή»…

Δεν είναι όμως μόνο ότι η διαδικασία «διαλογής» θυμίζει κάτι από ναζιστική έμπνευση, αλλά και ότι τα ίδια τα κριτήρια «διαλογής» είναι τελείως ρευστά και χωράνε απεριόριστες αυθαιρεσίες. Ποιοι Σύροι θα προωθούνται στην ΕΕ; Υπάρχουν ήδη πολλά κρούσματα επαναπροώθησης προσφύγων από τη Συρία. Η έως τώρα διατυπωμένη σκέψη είναι η επαναπροώθηση ΚΑΙ Σύρων χωρίς «επίσημα έγγραφα» ή «Σύροι από μη εμπόλεμες ζώνες», λες και υπάρχουν Σύροι που δεν υποφέρουν ή δεν απειλούνται από τον πόλεμο. Η αποκτηνωμένη ΕΕ έχει την απαίτηση από της Γης τους κολασμένους, που ξεριζώνονται από βομβαρδισμένα σπίτια και εμπόλεμες ζώνες, που περνάνε τις μύριες ταλαιπωρίες, σε επικίνδυνες διαδρομές χιλιάδων χιλιομέτρων υπό μόνιμο καθεστώς απειλών και κινδύνων, να έχουν μαζί τους ταυτότητες, έγγραφα, «αποδεικτικά».

Επίσης: με ποια κριτήρια θα γίνεται το μοίρασμα των προσφύγων για τη «φιλο»ξενία στους καταυλισμούς; Υπάρχουν ήδη καταγγελίες αλληλέγγυων για σκόρπισμα οικογενειών σε διαφορετικά μέρη. Τι θα γίνει με την πλειοψηφία των προσφύγων που προσμένουν στην οικογενειακή επανένωση; Με τι ρυθμό και με τι προτεραιότητα θα γίνει η αμφίβολη μετεγκατάσταση; (Αν κρίνουμε από το ρυθμό συσσώρευσης προσφύγων στην Ειδομένη, με ρυθμό... σημειωτόν) Προς ποια κατεύθυνση; Σε ποιες χώρες; Μήπως κυρίως προς Τουρκία;

Γι’ αυτό οι πρόσφυγες έχουν δίκιο να φοβούνται το «πρόγραμμα μετεγκατάστασης»: γιατί    μπορεί να καταλήξουν σε χώρα διαφορετική από αυτήν που βρίσκονται συγγενικά τους πρόσωπα, ή ακόμα χειρότερα να τους γυρίσουν πίσω στην Τουρκία, ή τη Συρία!

Κυβέρνηση στρατοπέδων συγκέντρωσης,

μεταφορικά και κυριολεκτικά

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζει τα hotspot-φυλακές (το γεγονός ότι αποκλείονται οι δημοσιογράφοι, είναι ένδειξη για το τι ελεεινές συνθήκες που επιφυλάσσουν) για τη διαλογή στα νησιά, αλλά και «καταυλισμούς προσωρινής φιλοξενίας» σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα. Στην ερώτηση δημοσιογράφων «θα είναι ανοιχτοί οι καταυλισμοί;»  κυβερνητικά στελέχη απαντούσαν στην τηλεόραση (και, κατά κάποιον τρόπο, ολίγον «εθνικά υπερηφάνως») ότι θα είναι κλειστοί και φυλασσόμενοι. Άρα μιλάμε για φυλακές.

Μέχρι στιγμής, για να «αποσυμφορηθούν» η Ειδομένη και ο Πειραιάς, πρόσφυγες έχουν σταλεί σε άλλους χώρους σε όλη τη χώρα, όπου οι συνθήκες είναι τόσο άθλιες, που οι πρόσφυγες τους εγκαταλείπουν. Στη Ριτσώνα Εύβοιας, για παράδειγμα, δυνάμεις του ΠΑΜΕ ανέφεραν εικόνες με σκηνές μέσα στα λασπόνερα, χωρίς νερό, ρεύμα, θέρμανση, γιατρούς και φάρμακα (902.gr).

Κατά τα άλλα...

Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διατηρεί άθικτο το φράχτη στον Έβρο, ενώ με πρωτοβουλία της έχουν ξεκινήσει ήδη οι περιπολίες του ΝΑΤΟ. Η «αποτροπή» είναι το νέο δόγμα. Και πάλι ο Γ. Κυρίτσης, πάλαι ποτέ «δικαιωματικός» του ΣΥΡΙΖΑ, το είπε ξεκάθαρα: «το ελληνικό κράτος δεν παίζει το κρυφτό. Οι ελληνικές αρχές... λειτουργούν αποτρεπτικά, στο πλαίσιο των καθηκόντων τους». Πιο υποτελής, πεθαίνεις!

Ενώ όλοι οι «Ευρωπαίοι» πρωταγωνιστούν ή συναινούν στον πόλεμο στη Συρία, η ΕΕ «επιδεικνύει υπερήφανα τον ανθρωπισμό της», λέγοντας ότι έχει δώσει ήδη 5 δισ. για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, κι ότι θα δώσει άλλα τόσα. Δε χρειάζεται μαρξιστική σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι τα οφέλη της ΕΕ και γενικώς του ιμπεριαλισμού από τον πόλεμο και τα διακυβεύματα στη Μ. Ανατολή είναι υπερπολλαπλάσια (έλεγχος πετρελαίων κι ενεργειακών δρόμων, εμπόριο όπλων, «δουλειές» για τις κατασκευαστικές, πόντοι στη γεωπολιτική σκακιέρα εις βάρος ανταγωνιστών κ.λπ.). Για να μην αναφέρουμε τη μελέτη του ΔΝΤ που αποδεικνύει ότι η «Ευρώπη» (κύρια η Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία) χρειάζεται τους πρόσφυγες ως εργατικό δυναμικό για να διατηρηθούν οι σημερινοί ρυθμοί ανάπτυξης, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού.

«Ναι, αλλά αν ήταν ο Δένδιας κι ο Σαμαράς;» Με τα δεκάδες γυναικόπαιδα να ξεβράζονται καθημερινά στο Αιγαίο και τις εικόνες από τα πτώματα να συγκλονίζουν όλη την Ελλάδα, και με τα 40 χρόνια νεοδημοκρατικής λαμογιάς και 3 μνημόνια στην πλάτη του, δύσκολα θα μπορούσε ο Σαμαράς να εφαρμόσει τις προκλητικές λογικές πογκρόμ-«Ξένιου Δία» σε τόσο μαζική κλίμακα, χωρίς να κινδυνεύει να γίνει λαϊκή εξέγερση ανά πάσα στιγμή. Δύσκολα επίσης θα μπορούσε να εφαρμόσει το Μνημόνιο 3. Γι’ αυτή τη δουλειά άλλωστε επιστρατεύτηκε ο Τσίπρας, αυτή είναι η «προστιθέμενη αξία» που προσφέρει στο σύστημα - μέχρι να τελειώσει όλες τις δουλειές, και αυτό να τον ξεβράσει…

Και με τα μνημόνια, κύριε;

Αφού στην πραγματικότητα είναι ασήμαντος ο αριθμός των προσφύγων, γιατί είναι μόνιμα πρώτο και κυρίαρχο θέμα στις ειδήσεις; Μήπως τα κανάλια μετατράπηκαν από ρατσιστικά (επί ΝΔ) σε «αντιρατσιστικά» λόγω ΣΥΡΙΖΑ; ¨Όχι, δυστυχώς, γι’ αυτό…

1. Καταρχήν το γεγονός ότι έχει γίνει «σημαία του ΣΥΡΙΖΑ» και πρώτο θέμα στα ΜΜΕ η διαχείριση ενός τόσο μικρού αριθμού προσφύγων (πιθανότατα του μικρότερου αναλογικά στην Ευρώπη και τις άλλες χώρες υποδοχής), δεν αποδεικνύει αντιρατσισμό, αλλά ρατσισμό, που προστίθεται στον ήδη προηγούμενο, και υπάρχει ο κίνδυνος μεσομακροπρόθεσμα να καλλιεργήσει ρατσιστικά αντισώματα στην κοινωνία.  

2. Το προσφυγικό, ενώ δεν είναι καθόλου υποτιμητέο ζήτημα, δεν είναι τυχαίο και δεν ήταν καθόλου αναπόφευκτο να κυριαρχεί στην ατζέντα νυχθημερόν. Γίνεται για πολιτικούς και όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, διότι βολεύει τον Τσίπρα και την πλειοψηφία (τουλάχιστον) της ελληνικής αστικής τάξης που (ακόμα) θεωρεί τον Τσίπρα πρώτη επιλογή της. (*) Κάπου στα ψιλά των ΜΜΕ πληροφορούμαστε ότι πριν τις 25 Μάρτη... ξαναματακινδυνεύουμε να υπάρχει συμφωνία, ενώ το ΔΝΤ ζητά κατώτατη σύνταξη 180 ευρώ, συζητιούνται αντιδραστικές αναπροσαρμογές (φορολογικό, μισθολόγια, εργασιακά, απολύσεις). Με το προσφυγικό όλα αυτά δείχνουν να ξεχάστηκαν (αλήθεια, τι απέγιναν εκείνες οι απεργίες που θα γίνονταν μέσα στο Μάρτη ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού;), η αντιμνημονιακή εργατολαϊκή πίεση από τα αριστερά στον Τσίπρα μειώνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ πανασυσπειρώνει μέλη και ψηφοφόρους (όσο μπορούν να συσπειρωθούν σε μνημονιακή βάση).

3. Πίσω βέβαια από τις ανθρωπιστικές φανφάρες, απλώνεται ένας «άλλος κόσμος εφικτός»: Μπίζνες εκατομμυρίων ευρώ της κυβέρνησης κι ΕΕ με ΜΚΟ (πίσω από τις οποίες βρίσκονται Έλληνες εφοπλιστές και λοιποί καπιταλιστές που κερδίζουν φοροαπαλλαγές και πιθανότατα ξεπλένουν χρήμα, π.χ. PRAKSIS και ίδρυμα Νιάρχος). Με ευρωπαϊκά προγράμματα, κρατικά κονδύλια και ΜΚΟ, η κυβέρνηση «βολεύει κόσμο» φτιάχνοντας το δικό της πελατειακό δίκτυο.

Κι έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι. Το ντόπιο (κι όχι μόνο) σύστημα βγάζει δισεκατομμύρια στις πλάτες των προσφύγων. Η κυβέρνηση του συστήματος σταθεροποιείται σαν «ανθρωπιστική» ενώ στην ουσία ωθεί στην εμπέδωση του ρατσισμού, ευθυγραμμιζόμενη 100% με την ΕΕ. Η δεξιά μνημονιακή αντιπολίτευση πιέζει για ακόμα πιο δεξιά πολιτική (κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι έχει τη χώρα «ξέφραγο αμπέλι», την ώρα που με τεράστιες κυβερνητικές ευθύνες πνίγονται καθημερινά πρόσφυγες και προσφυγόπουλα στο Αιγαίο). Η ακροδεξιά παίζει μπάλα στο γήπεδό της (ένα γήπεδο που έχει χτίσει σύσσωμο το αστικό-μνημονιακό μπλοκ), κι όλοι μαζί ευνοούν την (ακρο)δεξιά ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού... Κομμάτια του βαθέος κράτους (Στρατός, ΕΥΠ, Εκκλησία κ.λπ.) επιστρατεύουν προπαγάνδα περί «αλλοίωσης πληθυσμών» κι άλλες ηλίθιες θεωρίες συνωμοσίας. Οι φασίστες κάθε είδους αποθρασύνονται. Έτσι εξηγειται ότι η ΝΔ έχει πάρει κεφάλι στα γκάλοπ και η ΧΑ παίρνει πρωτοβουλίες και ξαναρχίζει τα νταηλίκια (ξυλοκόπησε μάλιστα εκπρόσωπο του ΚΚΕ μέσα στην «αριστερή» Περιφέρεια). Μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα αποφυλακίστηκε και ο τελευταίος Ναζί της υπόθεσης Φύσσα, ο δολοφόνος του Ρουπακιάς.

Με τον «αριστερό Τσίπρα» να κάνει όλα αυτά που κάνει διαφοροποιούμενος υποκριτικά σε επίπεδο ρητορείας, όλοι οι δεξιοί ηγέτες των βόρειων χωρών δικαιολογούνται να πλειοδοτούν σε ρατσιστικές κορόνες. «Μ’ αυτά και μ’ αυτά», η ΕΕ σε επίπεδο ηγεσιών μετατοπίζεται όλο και ακροδεξιότερα, θυμίζοντας όλο και περισσότερο τη Γερμανία της Βαϊμάρης πριν την επικράτηση του Χίτλερ. Στην Ελλάδα ο Τσίπρας βγάζει τη «βρωμοδουλειά» που δεν μπορούσε να βγάλει σε πέρας η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, και ταυτόχρονα κάνει φιλότιμες προσπάθειες να αποκαταστήσει το πολιτικό ρήγμα που άνοιξε το 2010-12.

Συνολικά έχουμε μια διεθνή κλιμάκωση των ενεργειών για να αποτραπεί η μετανάστευση/προσφυγιά. Πρόκειται για το άκρον άωτον της παλιανθρωπιάς και της χυδαιότητας από το σύνολο των ηγεσιών της ΕΕ, που αντί να βάλουν τέλος στις επεμβάσεις και να ανοίξουν τα σύνορα (και μάλιστα χωρίς κόστος!) για να βρούνε οι άνθρωποι άσυλο και δουλειά και να ζήσουν αξιοπρεπώς , προτιμάνε να ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε εργολάβους και ΜΚΟ για να φυλακίσουν ή να επαναπροωθήσουν τους ανθρώπους επιμηκύνοντας το μαρτύριό τους. Ο ρατσισμός και η τροφοδότηση της ακροδεξιάς είναι σύμφυτα με την υπαρκτή ΕΕ, κυρίως για πολιτικούς λόγους: για να προστατεύσει τα κέρδη του κεφαλαίου προσπαθεί να στρέψει τους μεν ενάντια στους δε, να προωθήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, να πείσει ότι οι φτωχοί πρόσφυγες και μετανάστες και όχι οι τραπεζίτες απειλούν τα δικαιώματα των ντόπιων υποτελών τάξεων, να ευνοήσει τη δεξιά στροφή της κοινωνίας για να μη μετακινηθεί αριστερότερα. Ανεξαρτήτως της ανόδου του ακροδεξιού «ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος», η όξυνση των ανταγωνισμών των εθνικών αστικών τάξεων και των φυγόκεντρων τάσεων εντός ΕΕ κλιμακώνεται χωρίς επιστροφή. Σε αυτό το φόντο, ο ρατσισμός και η τροφοδότηση της ακροδεξιάς είναι μονόδρομος για την ΕΕ, και πρέπει να γκρεμιστούν μαζί με τα οικονομικά και πολιτικά επιτελεία της.

Για το γεγονός ότι αυτή η διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού δεν ευνοεί την ταξική/αριστερή ατζέντα, έχει παίξει μεγάλο ρόλο η χρόνια αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος, που ουσιαστικά ποτέ δεν ενσωμάτωσε πραγματικά τους μετανάστες/πρόσφυγες στις διεκδικήσεις και τους αγώνες του, διεκδικώντας ίσα δικαιώματα. Ήταν ο βασικός φορέας που θα μπορούσε να παίξει ρόλο στην εμπέδωση μιας ταξικής και διεθνιστικής «πολυπολιτισμικής» κουλτούρας, αποτρέποντας τη χρησιμοποίηση των απροστάτευτων μεταναστών και προσφύγων σαν φτηνό εργατικό δυναμικό και πολιορκητικό κριό και για το χτύπημα των δικαιωμάτων των ντόπιων εργαζόμενων. Την ίδια στιγμή, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τα κατάφερε πολύ καλύτερα στο να διασπάσει το εργατικό κίνημα σε «νέους» και «παλιούς» εργαζόμενους, σε μόνιμους, συμβασιούχους, «μπλοκάκηδες», stage, ενοικιαζόμενους, «ωφελούμενους» κ.λπ. Δυστυχώς και η πλειοψηφούσα Αριστερά διαχρονικά αδυνατεί να αντιμετωπίσει τους πρόσφυγες ταξικά (με αποτέλεσμα να μην έχει «δουλέψει» μέσα στην κοινωνία αιτήματα όπως «σύνορα ανοιχτά», «νομιμοποίηση για όλους τους μετανάστες» κ.λπ.) αλλά να μένει κυρίως στη φιλανθρωπία, πεδίο πολιτικά ευάλωτο και διαχειριστικά πιο πρόσφορο για άλλου είδους συμφέροντα (βλέπε ΜΚΟ).

Η φιλανθρωπική και υποκαταστατική θέαση των πραγμάτων (εμείς θα «σώσουμε τους πρόσφυγες») έχει οδηγήσει σήμερα πολλούς καλοπροαίρετους αλληλέγγυους αγωνιστές και αγωνίστριες να θεωρούν... απάνθρωπο το σύνθημα να ανοίξουν τα σύνορα της Ειδομένης γιατί... «στις βόρειες χώρες κινδυνεύουν οι πρόσφυγες από την καταστολή και την Άκρα Δεξιά». Πρόκειται για ακραίο παραλογισμό, που πάει κόντρα στις ανάγκες και τις επιθυμίες των προσφύγων (που θέλουν δουλειά κι όχι συσσίτια ελεημοσύνης) και έμμεσα βοηθά -σαν αριστερό άλλοθι- την κυβέρνηση να διατηρήσει τα σύνορα κλειστά.

Ο απλός κόσμος της αλληλεγγύης,

αντίβαρο στις επιλογές της κυβέρνησης

Μπορούμε να αποφανθούμε με ασφάλεια, λοιπόν, πως αυτός ο κυνισμός κυβέρνησης κι ΕΕ δεν έχει σχέση με την αυθόρμητη ταξική αλληλεγγύη, που υπολογίζεται ότι έχει ήδη αγκαλιάσει πάνω από τη μισή ελληνική κοινωνία. Οι καθημερινοί άνθρωποι στην Ελλάδα προσπαθούν να πουν με χίλιους τρόπους το «καλωσήρθατε», να ανακουφίσουν τους πρόσφυγες, να μειώσουν τη δυστυχία για τα χιλιάδες παιδιά, για να σώσουν ζωές, γιατί δεν αντέχουν να βλέπουν ανθρώπους φτωχούς που ξεριζώθηκαν από τις χώρες τους να πνίγονται και να πεθαίνουν στη χώρα τους.Ο κόσμος της αλληλεγγύης συγκλονίζει σήμερα γιατί γαλουχήθηκε στους ταξικούς, αντιρατσιστικούς-αντιφασιστικούς και κυρίως στους τεράστιους αντιμνημονιακούς αγώνες των προηγούμενων χρόνων, στους οποίους η Αριστερά ήταν ηγεμονική δύναμη. Εκείνα τα «καύσιμα» καίμε σήμερα, αλλά δεν είναι δεδομένο ότι θα κρατήσουν για πάντα. Ο μόνος πολιτικός τροφοδότης της αλληλεγγύης σήμερα παραμένει η αντιμνημονιακή ριζοσπαστική Αριστερά. Και αυτός ο τροφοδότης, αν θέλουμε να υπάρχει μια πιθανότητα να καλύψει τις ανάγκες μας σε «καύσιμα», πρέπει απαραιτήτως να έχει κάθετα αντικυβερνητικό και αντιμνημονιακό χαρακτήρα. Δεν υπάρχει πάλη αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, έξω από την πάλη ενάντια στα μνημόνια που χτυπάνε το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά αποκτά ρόλο απέναντι στην αλληλεγγύη, και μάλιστα πολύ επικίνδυνο: εφαρμόζοντας μια «αντιρατσιστικά» ρατσιστικότατη πολιτική και ταυτόχρονα υλοποιώντας τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα στο ασφαλιστικό (και όχι μόνο), ανοίγει το δρόμο για να εδραιωθεί η δεξιά και η ακροδεξιά ηγεμονία, μετά από 6 χρόνια αγώνων. Αν φυσικά τα καταφέρουν, και δεν τους σταματήσουμε.

«Τι να κάναμε;»

Εδώ, από τους κυβερνητικούς μαέστρους της ΤΙΝΑ έρχεται ο γνωστός αντίλογος: και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Να πούμε λοιπόν τι θα έκανε μια κυβέρνηση, αν ήταν πραγματικά αντιρατσιστική: Θα γκρέμιζε το φράχτη στον Έβρο. Θα έδινε δυνατότητα ασύλου σε όσους το επιθυμούν. Θα έδινε άδεια παραμονής σε όσους θέλουν να μείνουν. Θα έβαζε αντιρατσιστικό βέτο εκείνη στις Συνόδους Κορυφής - και όχι ακροδεξιό βέτο η Ουγγαρία. Θα αμφισβητούσε μονομερώς κάθε ρατσιστική συνθήκη και θα προσπαθούσε να τους διευκολύνει να περάσουν. Θα έκανε εδώ τη ζωή των προσφύγων καλύτερη: θα επέτασσε αναξιοποίητα σπίτια, κτήρια, ξενοδοχεία, πλοία για να περάσουν ανθρώπινα τη θάλασσα και να ζήσουν ανθρώπινα οι πρόσφυγες, είτε μόνιμα είτε προσωρινά. Το δόγμα της δε θα ήταν η αποτροπή, αλλά ένα τεράστιο welcome κι η ταξική αλληλεγγύη. Και θα έκανε τα αντίθετα από αυτά που κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Βεβαίως, αν θα έκανε αυτά, θα έκανε και άλλα, όπως να καταργήσει τα μνημόνια, να χτυπήσει το κεφάλαιο, να μην υπογράψει την απελευθέρωση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για τους ντόπιους πολίτες κ.λπ.

Όσο το μνημονιακό καθεστώς εξοντώνει την κοινωνία των από κάτω, και δη στο όνομα της «Αριστεράς» και της «Προόδου», είναι μονόδρομος η ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα παλέψει ανεξάρτητα ενάντια στη δεξιά, σε κάθε επίπεδο, πολιτική του Τσίπρα, για να δικαιωθούν οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου. Καμία αυταπάτη για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η όποια υπόνοια για την «κριτική υποστήριξη» της κυβέρνησης και των στηριγμάτων της θα είναι εγκληματική.