Η απελπισία των προσφύγων να γίνει ελπίδα!

Το κλείσιμο των συνόρων από χώρες της ΕΕ απέναντι στους πρόσφυγες πέρα από απάνθρωπο σημαίνει κάτι πιο ριζοσπαστικό: καταργεί ντε φάκτο την σύμβαση της Γενεύης (1951).Μία βασική κατάκτηση της μεταπολεμικής Ευρώπης που πληρώθηκε ακριβά, με το αίμα του Β Παγκοσμίου πολέμου. Αυτή αφορά το βασικό δικαίωμα του ανθρώπου να ζει με ασφάλεια και να μπορεί να βρει προστασία όταν κινδυνεύει από πολέμους ή διακρίσεις σε ανελεύθερα καθεστώτα.

Η ολιγωρία της κυβέρνησης από το 2015

Δυστυχώς προηγήθηκε η παραβίαση της σύμβασης , πασπαλισμένη με ωραία λόγια και μπόλικη λύπη από μέρους της ελληνικής κυβέρνησης των ΑΝΕΛ -.ΣΥΡΙΖΑ.

1)Ενώ ήταν φανερό ήδη την άνοιξη του 2015 ότι οι προσφυγικές ροές από την Συρία κυρίως αλλά και από άλλες χώρες εμπόλεμες θα αυξηθούν η ελληνική κυβέρνηση αδράνησε. Συνέχισε να κρατάει κλειστά τα σύνορα στον Έβρο και να διατηρεί τον φράχτη που είχε φτιάξει η προηγούμενη κυβέρνηση.

2)Αυτό το αίσχος των κλειστών συνόρων απέναντι στους πρόσφυγες και την διατήρηση του φράχτη στον Έβρο ο Τσίπρας τα υπερασπίστηκε όταν μας είπε ότι «δεν ξέρουμε τι μας γίνεται». Αυτή ήταν η απάντηση του στο αίτημα της ασφαλούς διέλευσης από τον Έβρο για να μην πνίγονται πρόσφυγες μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά και μωρά στο Αιγαίο που το κίνημα των αλληλέγγυων της χώρας μας ανέδειξε κεντρικά από πέρυσι την άνοιξη με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση αυτή θα φερόταν διαφορετικά στα δύσκολα…

Και τώρα, το 2016, συνεχίζει να παραβιάζει την σύμβαση της Γενεύης

• Όταν αναλαμβάνει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ο ακροδεξιός συνέταιρoς του Τσίπρα Καμμένος την πολιτική διαχείριση των Hot –Spots και τα στρατιωτικοποιεί. Είναι άλλο πράγμα η πολύτιμη συνεισφορά του μηχανισμού και των υποδομών του στρατού και εντελώς διαφορετικό να δίνεις την πολιτική διεύθυνση στον στρατό και να δηλώνεις ότι το προσφυγικό είναι θέμα Εθνικής κυριαρχίας και Ασφάλειας όπως προπαγανδίζει η Άκρα Δεξιά, οι σκοταδιστές Άνθιμοι και διάφοροι ανώτεροι απόστρατοι που φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο εθνοσωτήρα από τον «κίνδυνο της ισλαμοποίησης».

• Όταν καλεί το ΝΑΤΟ να περιπολεί να συλλαμβάνει και να παραδίδει τους κυνηγημένους «ανθρώπους της άγριας ανάγκης» στο λιμενικό της Ελλάδας ή της Τουρκίας ανάλογα με την «εθνικότητα» των νερών την ώρα της σύλληψής τους. Για να επαναπροωθούνται όλοι στην Τουρκία του Ερντογάν.

• Όταν βαφτίζει την Τουρκία ασφαλή χώρα για να είναι νομότυπη η επαναπροώθηση. Και βέβαια όποιος δεν είναι χαζοχαρούμενα απληροφόρητος μπορεί να εκτιμήσει πόσο ασφαλής χώρα είναι η Τουρκία όταν το κράτος της αρκετά συχνά σκοτώνει πολίτες της σε διαδηλώσεις και απεργίες ή είναι αντιφρονούντες δημοσιογράφοι

Συνοψίζουμε:

Η συνθήκη της Γενεύης παραβιάζεται όταν δεν δίνεις το δικαίωμα και την δυνατότητα στον Ικέτη να φτάσει στα σύνορά σου και να απευθυνθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες για να υποβάλλει το Αίτημά του.

Αν δεν θέλουμε να γυρίσουμε σε μία κοινωνία θεσμοθετημένης ακραίας ανισότητας και για τους ντόπιους και για τους ανθρώπους που έρχονται κυνηγημένοι από τους πολέμους και την ανάγκη να ζήσουν, όλα τα παραπάνω πρέπει να σταματήσουν.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

…Με την συνθηκολόγηση της 13/7/15 παρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την προσαρμογή μας στην ανισότητα και την παθητική αποδοχή αυτής από την κοινωνία..

Με το ίδιο σκεπτικό της παθητικής αποδοχής των πραγμάτων και της κοινωνίας- θεατή και όχι πρωταγωνιστή των εξελίξεων τα αποτελέσματα, 7 μήνες μετά, δείχνουν τα δόντια τους για την πλειοψηφία του πληθυσμού..

Ο μόνος δρόμος μας λοιπόν ως κοινωνίας είναι να αντιδράσουμε απέναντι στα νέα κυοφορούμενα μέτρα. Αυτό σημαίνει να αγωνιστούμε για να επιβάλουμε το δίκιο μας. Σημαίνει να αγωνιστούμε για πραγματική δημοκρατία. Για το δικαίωμα στην ζωή και αξιοπρέπεια για όλους όσους ζούμε εδώ και όσους μας χτυπάνε την πόρτα.

Οι δυνάμεις της εξουσίας της ΕΕ αλλά και τα εγχώρια κέντρα έχοντας απέναντί τους μία ψοφοδεή κυβέρνηση εκβιάζουν σε δύο κατευθύνσεις: Για εμάς τους ντόπιους την οριστικοποίηση της ανισότητας και της φτώχειας της πλειοψηφίας και για τους πρόσφυγες την καταστροφή της πλειοψηφίας τους. Όσοι δεν θεωρούνται χρήσιμοι ως φτηνή και συνάμα μορφωμένη και παραγωγική εργατική δύναμη για τις ηγετικές οικονομίες ης ΕΕ θα πειθαναγκάζονται να γυρίζουν στις κατεστραμμένες και εμπόλεμες χώρες τους.

Αυτό είναι το «μνημόνιο» προς τους πρόσφυγες.

Και η επιβολή του θα περνάει τόσο από το «δεν χωράμε όλοι εδώ» δεν χωράμε στην Ευρώπη όσο και με την φασίζουσα προπαγάνδα για «ισλαμιστές που θα αλλοιώσουν τον παράδεισό μας.»

Το πρόσθετο βάρος που καλούμαστε να σηκώσουμε είναι απαραίτητο.

Ακόμη και αν χρειαστεί η φιλοξενία να μην είναι προσωρινή το να αγωνιστούμε για να χωράμε όλοι σε αυτή τη χώρα σημαίνει αίτημα ανατροπής αυτής της πολιτικής που κάνει να μην χωράει κανένας μας σε αυτήν την χώρα. Είναι υπόθεση δικιά μας, υπόθεση Δημοκρατίας και όχι των κρατικών μηχανισμών. Ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να προσφέρει τις υποδομές και τις υπηρεσίες του

Η κοινωνία μέσω των αιρετών και των αλληλέγγυων οφείλει να οργανώνει και να διευθύνει.

Μην ξεχνάμε:

Όποιος δέχεται τον αυταρχισμό, την αδικία και την ανισότητα για τον άλλο και δεν κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει αυτό, σύντομα θα υποστεί ο ίδιος την αδικία της ανισότητας. Με εξαίρεση μια μειοψηφία που ζει χάρις σε αυτήν την ανισότητα, η κοινωνική καταστροφή που ζούμε από το 2010 μας δείχνει ότι κανείς δεν σώζεται μόνος του.

Γι αυτό η αλληλεγγύη μας απέναντι στους πρόσφυγες πέρα από πολύτιμη ανθρώπινη ευαισθησία, πιο απαραίτητη από ποτέ, είναι απαραίτητη και για να ακονίσουμε τα όπλα μας: Η λιτότητα και η ανισότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν μπορεί να σπάσει μόνο για εμάς. Η ανατροπή αυτών των πολιτικών θα είναι ή για όλους ή για κανέναν. Ή παραφράζοντας τον ποιητή: «ο σώζων εαυτόν και μόνον δεν σώθηκε καθόλου!»