Η δίκη και ο αντιφασισμός της Αριστεράς

Η δίκη της Χρυσής Αυγής δεν αφορά μόνο κάποια από τα εγκλήματα της Χ.Α. αλλά το σύνολο της εγκληματικής δράσης της, με κατηγορούμενη συνολικά την ηγεσία της. Η υπόθεση έχει κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα, στην Ελλάδα και διεθνώς. Η έκβαση της δίκης, σε συνδυασμό με το γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό κλίμα που θα συνοδεύσει την πορεία της κυβέρνησης θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το αν οι έλληνες νεοναζί θα δεχθούν ένα σοβαρό πλήγμα στη δυνατότητά τους να στρατολογούν νέους στα δολοφονικά Τάγματα Εφόδου τους και να εμφανίζονται ως «αντισυστημικοί» τιμητές του πολιτικού κατεστημένου. Το αν μέσα από αυτή τη δίκη θα αποδυναμωθεί ή θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της η δολοφονική δράση του ελληνικού φασισμού, που αντλεί τη δύναμή του από τη διείσδυσή του στον κρατικό μηχανισμό και την βοήθεια τμημάτων του κεφαλαίου. Για να καταδικαστεί η ηγεσία των νεοναζί από το δικαστήριο (και όχι μόνο ο Ρουπακιάς, ο Πατέλης η Σκορδέλη και το κακό συναπάντημα μικρομεσαίων μαχαιροβγαλτών), πέρα από τα στοιχεία του κατηγορητηρίου, παίζει καθοριστικό ρόλο το κλίμα που θα επικρατεί στην κοινωνία όσον αφορά τη δίκη. Αντίστοιχοι λόγοι κοινωνικής και πολιτικής κατακραυγής που καταδίκασαν σε ισόβια τους πρωταίτιους της απριλιανής χούντας μπορούν να καταδικάσουν τώρα το Μιχαλολιάκο και το ναζιστικό ηγετικό συνάφι. Αντίθετα, αν κυριαρχήσει μια στάση αδιαφορίας για την έκβαση της δίκης και ανατεθούν τα πάντα στους ώμους της δικαιοσύνης, τα πράγματα δεν είναι καθόλου δεδομένα, ασχέτως των προθέσεων των δικαστών.

Με τις κινητοποιήσεις την ημέρα έναρξης της δίκης, το αντιφασιστικό κίνημα ξαναπιάνει το νήμα της αντιφασιστικής ανάτασης των ημερών που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Του κινήματος που ανάγκασε Δένδια και εισαγγελείς να ξεθάψουν από το συρτάρι 32 υποθέσεις με κατηγορούμενους Χρυσαυγίτες και να οδηγήσουν στη δίωξη περί εγκληματικής οργάνωσης. Αντίστοιχη χρειάζεται να είναι η συνέχεια εντός και εκτός δικαστηρίου: με παρουσία αντιφασιστών στο δικαστήριο, με τοπικές και κεντρικές εκδηλώσεις σε πόλεις και γειτονιές, που να ενημερώνουν τον κόσμο και να ζητούν από τις τοπικές κοινωνίες να πάρουν θέση. Επιπλέον, πρωτοβουλίες όπως το Παρατηρητήριο της Δίκης της ΧΑ που θα δημοσιοποιεί και θα αναλύει καθημερινά τα τεκταινόμενα εντός της δικαστικής αίθουσας είναι εξαιρετικής σημασίας, ώστε να μην μονοπωλείται η ενημέρωση για τη δίκη από τα γνωστά μεγάλα ΜΜΕ και να μην υπόκειται αποκλειστικά στα φίλτρα των καναλαρχών.

Το ίδιο σημαντική είναι η καθαρή τοποθέτηση όλων των τμημάτων της Αριστεράς απέναντι στο διακύβευμα αυτής της δίκης. Απόψεις περί αποστάσεων που χρειάζεται να τηρηθούν προκειμένου να μην κατηγορηθεί η Αριστερά για «απόπειρα πολιτικής εκμετάλλευσης της δίκης», «εξωθεσμικής παρέμβασης στη δικαιοσύνη» κ.λπ. εάν επικρατήσουν, μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές. Η Αριστερά πρέπει να δηλώσει δυνατά και καθαρά την επιθυμία της να αποδοθεί δικαιοσύνη στα θύματα του φασισμού με την καταδίκη των μαχαιροβγαλτών των Ταγμάτων Εφόδου και των καθοδηγητών τους. Να έχει παρουσία στο δικαστήριο, με μάρτυρες κατηγορίας, βουλευτές, κόσμο που δεν θα αφήσει την δίκη να διεξαχθεί σε περιβάλλον τοπικής γιάφκας της Χρυσής Αυγής. Αντίστοιχα, η κυβέρνηση διά των αρμόδιων υπουργείων πρέπει να εγγυηθεί μια κανονική δίκη.

Τέλος, χρειάζεται να αναστραφεί μια τάση υποτίμησης της δίκης στη βάση της αντίληψης πως το δικαστήριο είναι «ξένο γήπεδο», σε ένα στημένο παιχνίδι από το οποίο η φιλοξενούμενη ομάδα πρέπει να απέχει. Όταν απέχεις από τον αγώνα, συνήθως χάνεις το ματς στα χαρτιά. Στην περίπτωση της δίκης της Χρυσής Αυγής μια τέτοια εξέλιξη θα είχε πολύ σοβαρές συνέπειες για τις εξωδικαστικές αντιφασιστικές υποχρεώσεις της επόμενης μέρας.