Η Χρυσή Αυγή έναντι του νόμου. Η σημασία και οι συνέπειες της δίκης-Από το αφιέρωμα των Ενθεμάτων της Κυριακάτικης Αυγής (19.04.15).

Η δίκη της Χρυ­σής Αυγής δεν αφορά μόνο κά­ποια από τα εγκλή­μα­τα της Χ.Α. αλλά το σύ­νο­λο της εγκλη­μα­τι­κής δρά­σης της, με κα­τη­γο­ρού­με­νη συ­νο­λι­κά την ηγε­σία της. Η υπό­θε­ση έχει κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα, στην Ελ­λά­δα και διε­θνώς. Η έκ­βα­ση της δίκης, σε συν­δυα­σμό με το γε­νι­κό­τε­ρο κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό κλίμα που θα συ­νο­δεύ­σει την πο­ρεία της κυ­βέρ­νη­σης θα κρί­νουν σε με­γά­λο βαθμό το αν οι έλ­λη­νες νε­ο­να­ζί θα δε­χθούν ένα σο­βα­ρό πλήγ­μα στη δυ­να­τό­τη­τά τους να στρα­το­λο­γούν νέους στα δο­λο­φο­νι­κά Τάγ­μα­τα Εφό­δου τους και να εμ­φα­νί­ζο­νται ως «αντι­συ­στη­μι­κοί» τι­μη­τές του πο­λι­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου. Το αν μέσα από αυτή τη δίκη θα απο­δυ­να­μω­θεί ή θα ξα­να­γεν­νη­θεί από τις στά­χτες της η δο­λο­φο­νι­κή δράση του ελ­λη­νι­κού φα­σι­σμού, που αντλεί τη δύ­να­μή του από τη διείσ­δυ­σή του στον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό και την βο­ή­θεια τμη­μά­των του κε­φα­λαί­ου. Για να κα­τα­δι­κα­στεί η ηγε­σία των νε­ο­να­ζί από το δι­κα­στή­ριο (και όχι μόνο ο Ρου­πα­κιάς, ο Πα­τέ­λης η Σκορ­δέ­λη και το κακό συ­να­πά­ντη­μα μι­κρο­με­σαί­ων μα­χαι­ρο­βγαλ­τών), πέρα από τα στοι­χεία του κα­τη­γο­ρη­τη­ρί­ου, παί­ζει κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο το κλίμα που θα επι­κρα­τεί στην κοι­νω­νία όσον αφορά τη δίκη. Αντί­στοι­χοι λόγοι κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής κα­τα­κραυ­γής που κα­τα­δί­κα­σαν σε ισό­βια τους πρω­ταί­τιους της απρι­λια­νής χού­ντας μπο­ρούν να κα­τα­δι­κά­σουν τώρα το Μι­χα­λο­λιά­κο και το να­ζι­στι­κό ηγε­τι­κό συ­νά­φι. Αντί­θε­τα, αν κυ­ριαρ­χή­σει μια στάση αδια­φο­ρί­ας για την έκ­βα­ση της δίκης και ανα­τε­θούν τα πάντα στους ώμους της δι­καιο­σύ­νης, τα πράγ­μα­τα δεν είναι κα­θό­λου δε­δο­μέ­να, ασχέ­τως των προ­θέ­σε­ων των δι­κα­στών.

Με τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις την ημέρα έναρ­ξης της δίκης, το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα ξα­να­πιά­νει το νήμα της αντι­φα­σι­στι­κής ανά­τα­σης των ημε­ρών που ακο­λού­θη­σαν τη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσσα. Του κι­νή­μα­τος που ανά­γκα­σε Δέν­δια και ει­σαγ­γε­λείς να ξε­θά­ψουν από το συρ­τά­ρι 32 υπο­θέ­σεις με κα­τη­γο­ρού­με­νους Χρυ­σαυ­γί­τες και να οδη­γή­σουν στη δίωξη περί εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης. Αντί­στοι­χη χρειά­ζε­ται να είναι η συ­νέ­χεια εντός και εκτός δι­κα­στη­ρί­ου: με πα­ρου­σία αντι­φα­σι­στών στο δι­κα­στή­ριο, με το­πι­κές και κε­ντρι­κές εκ­δη­λώ­σεις σε πό­λεις και γει­το­νιές, που να ενη­με­ρώ­νουν τον κόσμο και να ζη­τούν από τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες να πά­ρουν θέση. Επι­πλέ­ον, πρω­το­βου­λί­ες όπως το Πα­ρα­τη­ρη­τή­ριο της Δίκης της ΧΑ που θα δη­μο­σιο­ποιεί και θα ανα­λύ­ει κα­θη­με­ρι­νά τα τε­κται­νό­με­να εντός της δι­κα­στι­κής αί­θου­σας είναι εξαι­ρε­τι­κής ση­μα­σί­ας, ώστε να μην μο­νο­πω­λεί­ται η ενη­μέ­ρω­ση για τη δίκη από τα γνω­στά με­γά­λα ΜΜΕ και να μην υπό­κει­ται απο­κλει­στι­κά στα φίλ­τρα των κα­να­λαρ­χών.

Το ίδιο ση­μα­ντι­κή είναι η κα­θα­ρή το­πο­θέ­τη­ση όλων των τμη­μά­των της Αρι­στε­ράς απέ­να­ντι στο δια­κύ­βευ­μα αυτής της δίκης. Από­ψεις περί απο­στά­σε­ων που χρειά­ζε­ται να τη­ρη­θούν προ­κει­μέ­νου να μην κα­τη­γο­ρη­θεί η Αρι­στε­ρά για «από­πει­ρα πο­λι­τι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης της δίκης», «εξω­θε­σμι­κής πα­ρέμ­βα­σης στη δι­καιο­σύ­νη» κ.λπ. εάν επι­κρα­τή­σουν, μπο­ρεί να απο­δει­χθούν κα­τα­στρο­φι­κές. Η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να δη­λώ­σει δυ­να­τά και κα­θα­ρά την επι­θυ­μία της να απο­δο­θεί δι­καιο­σύ­νη στα θύ­μα­τα του φα­σι­σμού με την κα­τα­δί­κη των μα­χαι­ρο­βγαλ­τών των Ταγ­μά­των Εφό­δου και των κα­θο­δη­γη­τών τους. Να έχει πα­ρου­σία στο δι­κα­στή­ριο, με μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας, βου­λευ­τές, κόσμο που δεν θα αφή­σει την δίκη να διε­ξα­χθεί σε πε­ρι­βάλ­λον το­πι­κής γιάφ­κας της Χρυ­σής Αυγής. Αντί­στοι­χα, η κυ­βέρ­νη­ση διά των αρ­μό­διων υπουρ­γεί­ων πρέ­πει να εγ­γυ­η­θεί μια κα­νο­νι­κή δίκη.

Τέλος, χρειά­ζε­ται να ανα­στρα­φεί μια τάση υπο­τί­μη­σης της δίκης στη βάση της αντί­λη­ψης πως το δι­κα­στή­ριο είναι «ξένο γή­πε­δο», σε ένα στη­μέ­νο παι­χνί­δι από το οποίο η φι­λο­ξε­νού­με­νη ομάδα πρέ­πει να απέ­χει. Όταν απέ­χεις από τον αγώνα, συ­νή­θως χά­νεις το ματς στα χαρ­τιά. Στην πε­ρί­πτω­ση της δίκης της Χρυ­σής Αυγής μια τέ­τοια εξέ­λι­ξη θα είχε πολύ σο­βα­ρές συ­νέ­πειες για τις εξω­δι­κα­στι­κές αντι­φα­σι­στι­κές υπο­χρε­ώ­σεις της επό­με­νης μέρας.

Ετικέτες