Όταν το κράτος λειτουργεί ως εκδικητικός σερίφης απέναντι σε κρατούμενους στις φυλακές, τότε δεν υπάρχει μόνο ζήτημα θεσμικής παρέκκλισης αλλά εξόντωσης των δικαιωμάτων σε ένα κατά τα άλλα κράτος δικαίου.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, κατά παράβαση του νόμου, μεταφέρθηκε από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας στο Δομοκό ύστερα από διαταγή που δόθηκε από τη γενική γραμματέα αντεγκληματικής πολιτικής, Σοφία Νικολάου. Βέβαια, σύμφωνα με τις διατάξεις του Σωφρονιστικού Κώδικα, μεταγωγή γίνεται με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών (ΚΕΜ), και μόνο κατ’ εξαίρεση με απόφαση της γενικού γραμματέα που και πάλι προϋποθέτει έγκριση από την ΚΕΜ. Όμως για κατάδικους όπως ο Κουφοντίνας η αλλοιωμένη εξαίρεση τείνει να γίνει κανόνας. Κανόνας χωρίς κανένα νομικό έρεισμα.
Με βάση το Σωφρονιστικό Κώδικα, ο Δημήτρης Κουφοντίνας θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί σε τόπο φυλάκισης που να είναι ο πλησιέστερος προς τον τόπο κατοικίας του ή των μελών της οικογένειάς του ή τον τόπο κοινωνικής ένταξής του. Παρόλα αυτά τίποτα από τα παραπάνω δε συνέβη. Αντίθετα, μεταφέρθηκε βίαια από την Κασσαβέτεια στο Δομοκό, χωρίς καν να γνωρίζει που πηγαίνει. Το καθεστώς Μητσοτάκη σε μια πρωτοφανή κίνηση αναιρεί στην πράξη το νόμο που το ίδιο ψήφισε (ν.4760/2020), σύμφωνα με τον οποίο ο κρατούμενος που δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να παραμείνει στις αγροτικές φυλακές πρέπει να επιστρέψει στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη, δηλαδή στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι στο Δομοκό, στην περίπτωση Κουφοντίνα. Η επιλεκτική εφαρμογή ακόμη και των δικών τους νόμων αποτυπώνει με τον πιο έκδηλο τρόπο την πλήρη αδιαφορία για τα δικαιώματα των κρατουμένων καθώς και τη βίαιη μεταχείρισή τους.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας από τις 8 Ιανουαρίου ξεκίνησε απεργία πείνας στεκόμενος απέναντι σε ένα ακόμη επεισόδιο κρατικής αυθαιρεσίας και επίδειξης δύναμης. Η ριζοσπαστική Αριστερά έχει κάνει σαφή εδώ και δεκαετίες τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη μαζική πάλη, τους ταξικούς αγώνες και τις μάχες για ελευθερίες και δικαιώματα. Παρότι υπάρχουν ξεκάθαρες αποκλίσεις με τη διαδρομή που ακολούθησε ο Δημήτρης Κουφοντίνας, δεν μπορεί να μην πάρει θέση απέναντι στη βάναυση μεταχείριση, όχι μόνο του ίδιου αλλά κάθε κρατούμενου που βρίσκεται μόνος απέναντι σε παράνομες μεθοδεύσεις και πρακτικές που στοχοποιούν το φρόνημα. Ήδη συλλέγονται υπογραφές διαδικτυακά προκειμένου να παρθούν πίσω τα δυσμενή και παράνομα μέτρα που αποφασίστηκαν εις βάρος του, με τη συμμετοχή πλήθος ανθρώπων που είναι ενεργοί στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
Η εξοντωτική αντιμετώπιση των κρατουμένων δεν αφορά μόνο την περίπτωση Κουφοντίνα, αλλά ανοίγει συνολικότερα ζητήματα σχετικά την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές καθώς και τις οδηγίες και κατευθύνσεις που δίνονται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Απέναντι στην αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό και την καταπάτηση δικαιωμάτων πρέπει να προτάξουμε τους αγώνες μας και τα αιτήματά μας για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Όχι στις παράνομες και εκδικητικές μεταγωγές. Όχι στη στοχοποίηση των κρατουμένων. Να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα βάζοντας φρένο στις εξοντωτικές πολιτικές.
