Η επικράτηση του λαϊκού συνασπισμού έναντι του αστικού μπλοκ εξουσίας

Δύο κοι­νω­νι­κά μπλοκ σε ευ­θεία πο­λι­τι­κή σύ­γκρου­ση

Η κατά κρά­τος επι­κρά­τη­ση του «όχι» στο δη­μο­ψή­φι­σμα της 5η­ςΙου­λί­ου (με μια δια­φο­ρά μά­λι­στα 22 μο­νά­δων του «όχι από το «ναι») ση­μα­το­δο­τεί ταυ­τό­χρο­να : Από τη μια πλευ­ρά την κα­τί­σχυ­ση των λαϊ­κών δυ­νά­με­ων του συ­να­σπι­σμού των «από κάτω» ένα­ντι της κυ­ρί­αρ­χης συμ­μα­χί­ας αστι­κής τάξης και με­σαί­ων και ανώ­τε­ρων στρω­μά­των των μι­κρο­α­στι­κών τά­ξε­ων. Και από την άλλη πλευ­ρά την συ­ντρι­πτι­κή επι­κρά­τη­ση του αντι­μνη­μο­νια­κού πο­λι­τι­κού μπλοκ της κυ­βερ­νη­τι­κής συμ­μα­χί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. ένα­ντι του αστι­κού μνη­μο­νια­κού τόξου της ΝΔ του Πο­τα­μιού και του ΠΑΣΟΚ που είχαν τα­χθεί ανα­φαν­δόν υπέρ του «ναι». Η διεύ­ρυν­ση της πο­λι­τι­κής επιρ­ρο­ής του αντι­μνη­μο­νια­κού συ­να­σπι­σμού από το 41% των εκλο­γών του Ια­νουα­ρί­ου στο 61% του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος του Ιου­λί­ου, κα­τα­δει­κνύ­ει με τον πλέον σαφή τρόπο την κα­τά­κτη­ση της από­λυ­της πλειο­ψη­φί­ας στην μι­σθω­τή ερ­γα­σία, στους ανέρ­γους, στη νε­ο­λαία, στους χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χους, στους αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νους, ό,τι δη­λα­δή συ­γκρο­τεί τον κοι­νω­νι­κό λαϊκό συ­να­σπι­σμό. Στην αντί­πε­ρα όχθη η αστι­κή τάξη μετά βίας κα­τόρ­θω­σε να συ­σπει­ρώ­σει τα με­σαία και ανώ­τε­ρα τμή­μα­τα των μι­κρο­α­στι­κών τά­ξε­ων γύρω από το «ναι». Η κα­τάρ­ρευ­ση πλέον των αστι­κών μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών είναι το φυ­σιο­λο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα της κα­τί­σχυ­σης των λαϊ­κών αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων.

Στην ση­με­ρι­νή ελ­λη­νι­κή πο­λι­τι­κή συ­γκυ­ρία κα­τα­γρά­φε­ται πλέον μια οξύ­τα­τη κοι­νω­νι­κή πό­λω­ση ανά­με­σα στις δυ­νά­μεις του λαϊ­κού κοι­νω­νι­κού συ­να­σπι­σμού (μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας, ανέρ­γων, νε­ο­λαί­ας, χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χων, αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νων) και του αστι­κού κοι­νω­νι­κού μπλοκ (αστι­κή τάξη και με­σαία και ανώ­τε­ρα στρώ­μα­τα των μι­κρο­α­στι­κών τά­ξε­ων). Αυτή είναι απόρ­ροια της πε­ντα­ε­τούς άσκη­σης των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών και της προ­ώ­θη­σης εφαρ­μο­γής μορ­φών εξα­γω­γής από­λυ­της υπε­ρα­ξί­ας του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, που έχουν προ­κα­λέ­σει τα φαι­νό­με­να ευ­ρεί­ας λαϊ­κής εξα­θλί­ω­σης (μα­ζι­κή ανερ­γία, χα­μη­λοί μι­σθοί και συ­ντά­ξεις, υπέρ­με­τρη φο­ρο­λό­γη­ση, διά­λυ­ση ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων κλπ.). Στην τα­ξι­κή αυτή πό­λω­ση αντι­στοι­χεί σή­με­ρα, με βάση τα απο­τε­λέ­σμα­τα της εκλο­γι­κής ανα­μέ­τρη­σης του Ια­νουα­ρί­ου 2015 και του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος της 5ης Ιου­λί­ου, η αντι­πα­ρά­θε­ση ανά­με­σα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ως εκ­φρα­στή του λαϊ­κού συ­να­σπι­σμού των «από κάτω», και στις δυ­νά­μεις του αστι­κού μνη­μο­νια­κού τόξου (ΝΔ, Πο­τά­μι. ΠΑΣΟΚ) που αντι­προ­σω­πεύ­ουν την συμ­μα­χία αστι­κών δυ­νά­με­ων και με­σαί­ων – ανώ­τε­ρων με­ρί­δων των μι­κρο­α­στι­κών τά­ξε­ων.

Από κοι­νω­νι­κή άποψη ο αστι­κός κοι­νω­νι­κός συ­να­σπι­σμός αντι­στοι­χεί ορια­κά στο ένα-τρί­το πε­ρί­που του Οι­κο­νο­μι­κά Ενερ­γού Πλη­θυ­σμού (αστι­κή τάξη και ανώ­τε­ρα μι­κρο­α­στι­κά στρώ­μα­τα), ενώ το λαϊκό κοι­νω­νι­κό μπλοκ αντι­στοι­χεί στα δύο-τρί­τα του ΟΕΠ (ερ­γα­ζό­με­νοι δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, άνερ­γοι, τμή­μα­τα νε­ο­λαί­ας, χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χων και αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νων). Προ­κύ­πτει με βάση τα απο­τε­λέ­σμα­τα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος για την απόρ­ρι­ψη ή απο­δο­χή των βάρ­βα­ρων μέ­τρων των εκ­προ­σώ­πων των θε­σμών της ευ­ρω­παϊ­κής υπε­ρε­θνι­κής κα­πι­τα­λι­στι­κής ολο­κλή­ρω­σης, και την πα­νη­γυ­ρι­κή επι­κρά­τη­ση του «όχι» ένα­ντι του «ναι»,  ότι ο αστι­κός κοι­νω­νι­κός συ­να­σπι­σμός δεν κα­τόρ­θω­σε να διευ­ρύ­νει την πο­λι­τι­κή του επιρ­ροή πέρα από τα όρια των κοι­νω­νι­κών του  εκ­προ­σω­πή­σε­ων.

          Απε­να­ντί­ας οι αρι­στε­ρές, ρι­ζο­σπα­στι­κές, αντι­μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις που συ­γκρό­τη­σαν την κυ­βέρ­νη­ση κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας, και διεύ­ρυ­ναν την επιρ­ροή τους στο δη­μο­ψή­φι­σμα από το 41% στο 61% (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ + ΑΝ.ΕΛΛ.), κα­τόρ­θω­σαν να αγκα­λιά­σουν συ­νο­λι­κά από πο­λι­τι­κή άποψη όλο το εύρος των κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων του λαϊ­κού μπλοκ, που πε­ρι­λαμ­βά­νει τα τρία-τέ­ταρ­τα του ΟΕΠ. Κι’ αυτό πα­ρό­λο που στο πε­ντά­μη­νο της κυ­βερ­νη­τι­κής δια­χεί­ρι­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πα­ρε­μπο­δί­στη­κε η ολο­κλη­ρω­μέ­νη εφαρ­μο­γή του συ­νό­λου των μέ­τρων του βα­σι­κού «Προ­γράμ­μα­τος της Θεσ­σα­λο­νί­κης», από την συ­νε­χή εκ­βια­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση των «θε­σμών», που πα­ρέ­λυε την υλο­ποί­η­ση αυτών των μέ­τρων, αφή­νο­ντας το πρό­γραμ­μα της κυ­βέρ­νη­σης κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας να «αιω­ρεί­ται στον αέρα».

Επι­μο­νή  στην υλο­ποί­η­ση των προ­γραμ­μα­τι­κών θέ­σε­ων

          Όσο η πλειο­ψη­φι­κή λαϊκή ψήφος του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος κα­τέ­γρα­φε την αντί­θε­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων τά­ξε­ων στις βάρ­βα­ρες απαι­τή­σεις των «θε­σμών», άλλο τόσο αυτή η επι­λο­γή του «όχι» δεν ήταν παρά μια κα­τα­φα­τι­κή συ­ναί­νε­ση στις ρι­ζο­σπα­στι­κές προ­γραμ­μα­τι­κές θέ­σεις, που μέχρι σή­με­ρα πα­ρε­μπο­δί­ζο­νταν η εφαρ­μο­γή τους.          Πραγ­μα­τι­κά, όσο ο κό­σμος του δη­μό­σιου τομέα είδε τις εις βάρος του αδι­κί­ες να θε­ρα­πεύ­ο­νται με τις επα­να­προ­σλή­ψεις των απο­λυ­μέ­νων και δια­θε­σί­μων εκ­παι­δευ­τι­κών, φυ­λά­κων, κα­θα­ρι­στριών, καθώς και με την επα­να­λει­τουρ­γία της δη­μό­σιας ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­σης, άλλο τόσο μια τέ­τοια ευ­ερ­γε­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση δεν κα­τορ­θώ­θη­κε να απο­τυ­πω­θεί στην ερ­γα­τι­κή τάξη του ιδιω­τι­κού τομέα της οι­κο­νο­μί­ας. Ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός δεν απο­κα­τα­στά­θη­κε και οι απο­δο­χές των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων δεν επα­νήλ­θαν, ενώ από την άλλη πλευ­ρά δεν μπήκε σε κί­νη­ση το πρό­γραμ­μα δη­μιουρ­γί­ας των 300 χι­λιά­δων νέων θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, προ­σω­ρι­νής έστω διε­τούς διάρ­κειας. Η συ­νε­χής μεί­ω­ση των συ­ντά­ξε­ων ανα­κό­πη­κε, εντού­τοις η κα­τα­βο­λή της 13ης σύ­ντα­ξης στους χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χους μπήκε σε αμ­φι­σβή­τη­ση, ενώ μέτρα σαν τον ΕΝΦΙΑ φά­νη­κε να παίρ­νουν το δρόμο της εκ νέου εφαρ­μο­γής τους. Η εξαγ­γε­λία εφαρ­μο­γής μέ­τρων φο­ρο­λο­γι­κής κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης, με το 12% έστω της έκτα­κτης ει­σφο­ράς στις επι­χει­ρή­σεις με κερ­δο­φο­ρία άνω των 500 χι­λιά­δων ευρώ και πα­ράλ­λη­λης φο­ρο­λό­γη­σης των ει­σο­δη­μά­των άνω των 50 χι­λιά­δων ευρώ, βά­δι­σαν πα­ράλ­λη­λα με τον προ­γραμ­μα­τι­σμό αύ­ξη­σης της γε­νι­κευ­μέ­νης έμ­με­σης φο­ρο­λό­γη­σης προ­ϊ­ό­ντων και υπη­ρε­σιών.

          Παρά τις μέχρι σή­με­ρα δυ­σχέ­ρειες στην άσκη­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής πρα­κτι­κής, που προ­φα­νώς προ­έρ­χο­νταν από τις υπα­γο­ρεύ­σεις των δα­νει­στών, που δεν δη­μιουρ­γού­σαν απτά και υλικά απο­τε­λέ­σμα­τα στις λαϊ­κές τά­ξεις (μι­σθοί και συ­ντά­ξεις, ανερ­γία και φο­ρο­λο­γία), και που προ­έρ­χο­νταν από τον σφι­κτό ενα­γκα­λι­σμό της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας από τον βρόγ­χο του δη­μό­σιου χρέ­ους και τους εκ­βια­σμούς των δα­νει­στών που έφτα­σαν να στε­ρή­σουν το ελ­λη­νι­κό τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα από κάθε εί­δους ρευ­στό­τη­τα, εντού­τοις η από­λυ­τη πλέον πλειο­ψη­φία των λαϊ­κών τά­ξε­ων, εκ­φρά­ζο­ντας την εμπι­στο­σύ­νη της στην ρι­ζο­σπα­στι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση, αγκά­λια­σε δίχως δεύ­τε­ρη κου­βέ­ντα το «όχι».Έτσι, πα­ρό­λο το κλεί­σι­μο των τρα­πε­ζών και την επι­βο­λή ελέγ­χου των ανα­λή­ψε­ων, και πα­ρό­λη την τρο­μο­λα­γνεία και την πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση των συ­στη­μι­κών ΜΜΕ, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τόρ­θω­σε να διευ­ρύ­νει ακόμη πα­ρα­πέ­ρα την επιρ­ροή του στις λαϊ­κές ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις, φτά­νο­ντας σε ανώ­τα­τα πο­σο­στά στο δη­μο­ψή­φι­σμα.

          Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση και εφό­σον ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε συμ­μα­χία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. συ­νε­χί­ζουν όχι μόνον να έχουν την δε­δη­λω­μέ­νη, αλλά και ένα συ­ντρι­πτι­κό απο­τέ­λε­σμα στο δη­μο­ψή­φι­σμα, δεν μπο­ρεί παρά να προ­χω­ρή­σει άμεσα στην ολο­κλη­ρω­μέ­νη εφαρ­μο­γή των προ­γραμ­μα­τι­κών του κα­τευ­θύν­σε­ων, προ­κει­μέ­νου να εδραιώ­σει την εμ­βέ­λειά του στις κοι­νω­νι­κά πλειο­ψη­φι­κές δυ­νά­μεις του λαϊ­κού μπλοκ, πράγ­μα που θα κα­τα­στή­σει την δη­μο­κρα­τι­κή, προ­ο­δευ­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­ρεία της χώρας ανε­πί­στρε­πτη. Δια­φο­ρε­τι­κά αν οι προ­γραμ­μα­τι­κοί προ­σα­να­το­λι­σμοί της κυ­βέρ­νη­σης κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας  πα­ρα­με­ρι­σθούν εκ νέου από τις απαι­τή­σεις των «θε­σμών», τότε το μόνον σί­γου­ρο είναι ότι θα αρ­χί­σει να φθί­νει και η μέχρι σή­με­ρα άνο­δος της επιρ­ρο­ής του αντι­μνη­μο­νια­κού­λαϊ­κού συ­να­σπι­σμού, παρά βέ­βαια την κα­τάρ­ρευ­ση του αστι­κού­μνη­μο­νια­κού τόξου. Αυτό πα­ρό­λη την αξιο­ποί­η­ση της μυ­θο­λο­γί­ας περί της εξό­δου από την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και την Ζώνη του Ευρώ, θα αδυ­να­τεί να ανα­κάμ­ψει γιατί ακρι­βώς, απο­δε­χό­με­νο στο ακέ­ραιο τις προ­τά­σεις βαρ­βα­ρό­τη­τας των «θε­σμών», δεν έχει να υπο­σχε­θεί στις λαϊ­κές τά­ξεις παρά συ­νέ­χι­ση της λι­τό­τη­τας με την ακόμη πα­ρα­πέ­ρα μεί­ω­ση των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων, την κα­τάρ­γη­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, την συ­νε­χή φο­ρο­λο­γι­κή επι­βά­ρυν­ση της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας και των συ­ντα­ξιού­χων.

Το γε­γο­νός δη­λα­δή ότι το συ­ντη­ρη­τι­κό μέ­τω­πο του «ναι» πα­ρέ­μει­νε στα ελά­χι­στα πο­σο­στά επιρ­ρο­ής του 39%, ση­μαί­νει ότι οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις ΝΔ, Πο­τα­μιού και ΠΑΣΟΚ βρί­σκο­νται πλέον πολύ μα­κρυά από την διεκ­δί­κη­ση της πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας, εφό­σον δεν έχουν να υπο­σχε­θούν κα­νέ­να φι­λο­λαϊ­κό μέτρο που να δι­καιο­λο­γεί την πο­λι­τι­κή τους επι­λο­γή από τον ερ­γα­ζό­με­νο κόσμο. Μ’ αυτή την έν­νοια ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­ρα­μέ­νει από­λυ­τος κυ­ρί­αρ­χος του πο­λι­τι­κού παι­χνι­διού στο βαθμό προ­φα­νώς που πλέον θέτει την  υλο­ποί­η­ση των προ­γραμ­μα­τι­κών του δε­σμεύ­σε­ων ως προ­τε­ραιό­τη­τα της πο­λι­τι­κής του, εφό­σον  δια­θέ­τει την εκλο­γι­κή προ­τί­μη­ση της από­λυ­της πλειο­ψη­φί­α­ςτων λαϊ­κών τά­ξε­ων. Όπως και να έχει το πράγ­μα, είναι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που κρατά το κλει­δί των εξε­λί­ξε­ων στα χέρια του, στο μέτρο που συ­νε­χί­ζει με πει­σμα­τι­κό τρόπο να προ­τάσ­σει τον τερ­μα­τι­σμό της λι­τό­τη­τας, την απο­κα­τά­στα­ση της δη­μο­κρα­τί­ας, τον άνεμο της ρι­ζο­σπα­στι­κό­τη­τας και του προ­ο­δευ­τι­σμού. Απο­δεί­χθη­κε πλέον πε­ρί­τρα­να ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η Αρι­στε­ρά δεν ήρθαν για να απο­τε­λέ­σουν «σύ­ντο­μη πα­ρέν­θε­ση» στην πο­ρεία της κοι­νω­νι­κής κα­τα­στρο­φής και του οι­κο­νο­μι­κού ολέ­θρου : Θα συ­νε­χί­σει να είναι ισχυ­ρός και ρι­ζω­μέ­νος στην λαϊκή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όσο συ­νε­χί­ζουν οι πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας, των εκ­βια­σμών και των αντι­δη­μο­κρα­τι­κών εκτρο­πών.