Ισλαμοφοβία και ρατσισμός μετά την επίθεση στο Παρίσι

Το δο­λο­φο­νι­κό χτύ­πη­μα στη Γαλ­λία προ­κα­λεί ήδη τη στο­χο­ποί­η­ση των μου­σουλ­μά­νων και των προ­σφύ­γων. Είναι σε εξέ­λι­ξη μια προ­σπά­θεια ανα­βί­ω­σης της ισλα­μο­φο­βί­ας που η αλ­λη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες είχε βάλει στο πε­ρι­θώ­ριο για τα καλά, όπως φαι­νό­ταν. Επι­χει­ρεί­ται αντι­στρο­φή του κλί­μα­τος, με τη συ­ζή­τη­ση για το πώς θα σω­θούν τα κυ­νη­γη­μέ­να θύ­μα­τα της αγριό­τη­τας του πο­λέ­μου να υπο­κα­θί­στα­ται εκ νέου από τον φόβο απέ­να­ντι στους «μου­σουλ­μά­νους» που τάχα απει­λούν την «Ευ­ρώ­πη».

Κυ­βερ­νη­τι­κά μέτρα

Ο Γάλ­λος υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών Μπερ­νάρ Καζ­νέβ δή­λω­σε ότι «οι ξένοι κή­ρυ­κες του μί­σους θα απε­λαύ­νο­νται και τα τζα­μιά τους θα κλεί­νουν». Όσο κι αν ντύ­νε­ται με τη διά­κρι­ση με­τα­ξύ «ακραί­ων» και με­τριο­πα­θών», πα­ρα­μέ­νει η ουσία της ρα­τσι­στι­κής στο­χο­ποί­η­σης μιας ολό­κλη­ρης θρη­σκευ­τι­κής κοι­νό­τη­τας, καθώς οι τόποι λα­τρεί­ας των μου­σουλ­μά­νων έχουν τεθεί από καιρό υπό κρα­τι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση. 

Ο Νι­κο­λά Σαρ­κο­ζί πρό­τει­νε ηλε­κτρο­νι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση για τους 11.500 αν­θρώ­πους που είναι «ύπο­πτοι» για τρο­μο­κρα­τία και απέ­λα­ση ιμά­μη­δων. Στο­χο­ποί­η­σε τους Γάλ­λους υπη­κό­ους που αυτήν τη στιγ­μή βρί­σκο­νται στο Ιράκ ή τη Συρία (ένα μέτρο που ενώ ξε­κι­νά από την πα­ρου­σία Γάλ­λων μα­χη­τών του ΙΚ, κα­τα­λή­γει στην «ποι­νι­κο­ποί­η­ση» του τα­ξι­διού από και προς αυτές τις χώρες, όπως έχει απο­δεί­ξει η εφαρ­μο­γή του στην Αυ­στρα­λία) και ζή­τη­σε να απε­λαύ­νο­νται και όσοι έχουν διπλή υπη­κο­ό­τη­τα αλλά θε­ω­ρού­νται «ύπο­πτοι». 

Η ομι­λία του Ολάντ μπρο­στά στα δύο νο­μο­θε­τι­κά σώ­μα­τα της Γαλ­λί­ας θύ­μι­σε «πό­λε­μο πο­λι­τι­σμών». Μί­λη­σε για «κοινό εχθρό όλης της Ευ­ρώ­πης» και τό­νι­σε την ανά­γκη προ­στα­σί­ας των εξω­τε­ρι­κών συ­νό­ρων της ΕΕ, επι­σεί­ο­ντας ως μόνη εναλ­λα­κτι­κή αν αυτό δεν γίνει την «επι­στρο­φή όλων στα εθνι­κά σύ­νο­ρα», σε ένα ντε­λί­ριο αντι­με­τα­να­στευ­τι­κού λόγου. Στο ίδιο μήκος κύ­μα­τος με το Σαρ­κο­ζί, ανά­με­σα στα μέτρα που πρό­τει­νε ήταν η απα­γό­ρευ­ση ει­σό­δου στη χώρα όσων πο­λι­τών με διπλή υπη­κο­ό­τη­τα θε­ω­ρού­νται ότι απο­τε­λούν «τρο­μο­κρα­τι­κή απει­λή», αφαί­ρε­ση της γαλ­λι­κής υπη­κο­ό­τη­τας σε όσους έχουν διπλή υπη­κο­ό­τη­τα και κα­τη­γο­ρού­νται για τρο­μο­κρα­τία, ενώ οι ξένοι πο­λί­τες που «απο­τε­λούν σο­βα­ρό κίν­δυ­νο για τη δη­μό­σια τάξη και ασφά­λεια» θα απε­λαύ­νο­νται με δια­δι­κα­σί­ες φαστ τρακ. 

Είναι σαφές ότι αρκεί το θρή­σκευ­μα ή η εθνι­κό­τη­τα πλέον για να πάει πε­ρί­πα­το το τεκ­μή­ριο της αθω­ό­τη­τας, για να δη­μιουρ­γη­θεί μια «υπο­κα­τη­γο­ρία» αν­θρώ­πων που θα αντι­με­τω­πί­ζο­νται δια­φο­ρε­τι­κά από τους άλ­λους. 

Και αυτή η στάση, όπως είναι φυ­σι­κό, ρί­χνει νερό στο μύλο της ακρο­δε­ξιάς. Το ισλα­μο­φο­βι­κό και ρα­τσι­στι­κό Εθνι­κό Μέ­τω­πο βρί­σκει έδα­φος να ανα­πτυ­χθεί και να εκ­φρά­σει με πε­ρισ­σή ευ­κο­λία την ισλα­μο­φο­βι­κή του προ­πα­γάν­δα. 

Η Μαρίν Λε Πεν, αφού είπε πως «οι εχθροί της Γαλ­λί­ας είναι εκεί­νοι που δια­τη­ρούν δε­σμούς με τον ισλα­μι­σμό», ζή­τη­σε να κλεί­σουν τα τζα­μιά και φυ­σι­κά να κλεί­σουν τα σύ­νο­ρα για τους με­τα­νά­στες. Η Λε Πεν μπο­ρεί να ελ­πί­ζει σε αύ­ξη­ση της επιρ­ρο­ής της αν επι­κρα­τή­σει η ισλα­μο­φο­βι­κή υστε­ρία. Ελ­πι­δο­φό­ρο γε­γο­νός ήταν η εκ­δί­ω­ξη από τον κόσμο ομά­δας φα­σι­στών στη Λιλ που εμ­φα­νί­στη­καν με ρα­τσι­στι­κό πανό και πυρ­σούς σε συ­γκέ­ντρω­ση στη μνήμη των θυ­μά­των.

Η Δύση απέ­να­ντι στα θύ­μα­τα του δικού της ιμπε­ρια­λι­σμού εφάρ­μο­ζε πάντα πο­λι­τι­κή μη­δε­νι­κής ευ­θύ­νης, και ει­δι­κά τώρα που οι προ­σφυ­γι­κές ροές είναι τόσο αυ­ξη­μέ­νες οι Ευ­ρω­παί­οι ηγέ­τες δεν έχουν καμία διά­θε­ση να είναι διαλ­λα­κτι­κοί. Η ισλα­μο­φο­βία και η τρο­μο­ϋ­στε­ρία χρη­σι­μο­ποιού­νται πάντα προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση.

Προ­πα­γάν­δα

Τι κι αν σύμ­φω­να με έρευ­να της Γιού­ρο­πολ από το 2009 μέχρι το 2014 οι τρο­μο­κρα­τι­κές επι­θέ­σεις «με μου­σουλ­μα­νι­κό κί­νη­τρο» σε ευ­ρω­παϊ­κό έδα­φος απο­τε­λούν μόλις το 2% των συ­νο­λι­κών; Από τη στιγ­μή που αυτή η αφή­γη­ση βο­λεύ­ει, θα συ­νε­χί­σου­με να ακού­με για το «ακραίο Ισλάμ» ως «τη με­γα­λύ­τε­ρη απει­λή που αντι­με­τω­πί­ζει η ήπει­ρος». Τι κι αν πέντε από τους δρά­στες που έχουν ταυ­το­ποι­η­θεί είναι Γάλ­λοι και Βέλ­γοι υπή­κο­οι, επι­βε­βαιώ­νο­ντας τον κα­νό­να που θέλει συ­νή­θως τους πε­ρισ­σό­τε­ρους τρο­μο­κρά­τες να είναι γεν­νη­μέ­νοι κι ανα­θρεμ­μέ­νοι στις δυ­τι­κές κοι­νω­νί­ες; Θα συ­νε­χί­σου­με να ακού­με ότι οι τζι­χα­ντι­στές έρ­χο­νται μέσα σε βάρ­κες στην Ευ­ρώ­πη μαζί με τους πρό­σφυ­γες.

Η Γαλ­λία, η επέμ­βα­ση της οποί­ας στη Συρία προ­κά­λε­σε ου­σια­στι­κά το χτύ­πη­μα, απο­φά­σι­σε να απα­ντή­σει βομ­βαρ­δί­ζο­ντας με ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη έντα­ση τη Ράκα. Από τον ως τώρα πό­λε­μο κατά του ΙΚ που διε­ξά­γουν ΗΠΑ και Γαλ­λία στη Συρία οι άμα­χοι νε­κροί είναι πάνω από 400. Προ­φα­νώς όμως δεν έχουν την ίδια αξία όλοι οι νε­κροί. Είναι πραγ­μα­τι­κά εξορ­γι­στι­κό να εξα­πο­λύ­ο­νται νέοι βομ­βαρ­δι­σμοί τη ίδια στιγ­μή που κλεί­νουν τα σύ­νο­ρα. Το γαλ­λι­κό κρά­τος που «κό­πτε­ται» για τα θύ­μα­τα του ΙΚ προ­τι­μά να τους κλεί­νει την πόρτα. Την ίδια ώρα, στέλ­νει Μιράζ και Ραφάλ να χτυ­πή­σουν τη Συρία, που θα προ­σθέ­σουν νέα θύ­μα­τα, αλλά κλεί­νει την πόρτα και σε αυτά. 

Πριν από δέκα χρό­νια ξέ­σπα­σε η με­γά­λη εξέ­γερ­ση στα γκέτο του Πα­ρι­σιού. Τα θύ­μα­τα του ρα­τσι­στι­κού απο­κλει­σμού και του αποι­κιο­κρα­τι­κού πα­ρελ­θό­ντος της Γαλ­λί­ας χα­ρα­κτη­ρί­στη­καν «απο­βρά­σμα­τα» από τον Σαρ­κο­ζί και αντι­με­τω­πί­στη­καν με κα­τα­στο­λή και αδιαλ­λα­ξία. Είναι ει­ρω­νεία ότι ενα­ντί­ον τους ενερ­γο­ποι­ή­θη­κε ο ίδιος νόμος που θε­σπί­στη­κε για να αντι­με­τω­πι­στούν οι γο­νείς και οι παπ­πού­δες τους στη διάρ­κεια του πο­λέ­μου στην Αλ­γε­ρία. Και δέκα χρό­νια μετά την εξέ­γερ­ση των «αθλί­ων» στα προ­ά­στια, τί­πο­τα δεν έχει αλ­λά­ξει στη Γαλ­λία: τα παι­διά των θυ­μά­των της αποι­κιο­κρα­τί­ας πα­ρα­μέ­νουν ο «εσω­τε­ρι­κός εχθρός». Ενώ οι μου­σουλ­μά­νοι απο­τε­λούν το 5-10% του γαλ­λι­κού πλη­θυ­σμού, απο­τε­λούν πάνω από το 60% του πλη­θυ­σμού των φυ­λα­κών. Αλλά η Γαλ­λία αρ­νεί­ται να κοι­τά­ξει τον εαυτό της. Να δει γιατί η ίδια «γεννά» τρο­μο­κρά­τες με την πο­λι­τι­κή της στο εσω­τε­ρι­κό και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις της στο εξω­τε­ρι­κό. Είναι προ­τι­μό­τε­ρο να ρί­χνει το φταί­ξι­μο στα θύ­μα­τα του πο­λέ­μου και της κα­τα­πί­ε­σης. 

Εμείς απέ­να­ντι στην προ­σπά­θεια επα­νά­καμ­ψης και γε­νί­κευ­σης της ισλα­μο­φο­βί­ας πρέ­πει να εί­μα­στε αμε­τα­κί­νη­τοι στις θέ­σεις μας. Ούτε βήμα πίσω στην αλ­λη­λεγ­γύη μας στα θύ­μα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού και των πο­λέ­μων, να μην επι­τρέ­ψου­με να επι­κρα­τή­σει ο τρό­μος και η υστε­ρία. Δεν πρέ­πει να αφή­σου­με χωρίς απά­ντη­ση τις φωνές που ζη­τούν κλεί­σι­μο των συ­νό­ρων. Εμείς ζη­τά­με σύ­νο­ρα ανοι­χτά για τους πρό­σφυ­γες, και μαζί τους έχου­με να δώ­σου­με κοι­νούς αγώ­νες ενά­ντια σε εκεί­νους που αι­μα­το­κυ­λούν τους λαούς της Μ. Ανα­το­λής και που οδη­γούν τους λαούς της Ευ­ρώ­πης σε φτώ­χεια και εξα­θλί­ω­ση. Αντί­στα­ση στην Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο, πό­λε­μο στην ισλα­μο­φο­βία, αλ­λη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες!

*Στη φωτό: «Εδώ πνί­ξα­με τους Αλ­γε­ρι­νούς»

Λαν­θα­σμέ­να η επί­θε­ση στο Πα­ρί­σι χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται η «πιο φο­νι­κή σε γαλ­λι­κό έδα­φος μετά τον Β΄Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο». 
Τα πρω­τεία κρατά το γαλ­λι­κό κρά­τος, με τη σφαγή των Αλ­γε­ρι­νών δια­δη­λω­τών (που απαι­τού­σαν ανε­ξαρ­τη­σία) το 1961. Άλλοι πε­τά­χτη­καν στο πο­τά­μι, άλλοι φορ­τώ­θη­καν σε κλού­βες και με­τα­φέρ­θη­καν στο  προ­αύ­λιο αστυ­νο­μι­κού τμή­μα­τος στο Πα­ρί­σι όπου και εκτε­λέ­στη­καν εν ψυχρώ. Η γαλ­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση πα­ρα­δέ­χτη­κε το έγκλη­μα μόλις το 1998. Διό­λου πε­ρί­ερ­γο για ένα κρά­τος που μέχρι πρό­τι­νος δί­δα­σκε στα σχο­λεία του τον «εκ­πο­λι­τι­στι­κό ρόλο» της αποι­κιο­κρα­τί­ας.